Μεσούτ Οζίλ: Ένας τουρίστας στο Λονδίνο!

Όταν το καλοκαίρι του 2013 η Άρσεναλ έκανε το “μπαμ” με τον Μεσούτ Οζίλ όλοι πίστεψαν πως ήταν μία καθοριστική κίνηση. Μία κίνηση που έδειχνε τις άγριες διαθέσεις των Λονδρέζων. Ότι ήθελαν να κοντράρουν τις υπόλοιπες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ που ξόδευαν πολλά εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές.

Ένα τηλέφωνο του Αρσέν Βενγκέρ έφτανε. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα 50 εκατομμύρια ευρώ. Όσα δηλαδή έβγαλε ο αγγλικός σύλλογος από τα ταμεία του για χάρη του Γερμανού μέσου, ο οποίος προερχόταν από μία πολύ καλή σεζόν με τα χρώματα της Ρεάλ Μαδρίτης. Ένα χρηματικό ποσό που τον έκανε -για τότε- την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της Άρσεναλ.

Ακόμη και τώρα παραμένει πολύ ψηλά. Λίγο πιο πίσω από τον Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ και τον Αλεξάντρ Λακαζέτ. Ωστόσο, ποια ήταν η συμβολή του όλα αυτά τα χρόνια; Από τότε μέχρι και σήμερα δεν έχει πραγματικά δικαιολογήσει όλα εκείνα τα χρήματα. Έξι χρόνια μετά και ακόμη οι “κανονιέρηδες” ψάχνουν τον ηγέτη που πίστευαν ότι έχουν.

Μεσούτ, καλή ήταν μόνο η αρχή

Τα πράγματα στην Άρσεναλ ήταν λίγο… περίεργα το καλοκαίρι του 2013. Ο Αρσέν Βενγκέρ είχε προσπαθήσει να πάρει τοπ επιθετικό. Ωστόσο, δεν τα κατάφερε. Τα “άκυρα” δεν ήταν πολλά. Αλλά ήταν όμως, ηχηρά. Εκείνο του Λουίς Σουάρες και εκείνο του Γκονζάλο Ιγκουαΐν. Έτσι, ο Οζίλ ήρθε από το… πουθενά.

Παρόλα αυτά η ποιότητά του έφτανε ώστε να κάνει “γκελ” στους φίλους του συλλόγου. Ειδικά στην αρχή οι εμφανίσεις του ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές. Τόσο στην Πρέμιερ Λιγκ όσο και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι περισσότεροι δεν τις περίμεναν. Θεωρούσαν πως ο Γερμανός μέσος θα χρειαστεί αρκετό χρόνο προσαρμογής. Μιας και το αγγλικό πρωτάθλημα είναι πολύ πιο απαιτητικό από το ισπανικό. Ο ρυθμός του είναι πολύ πιο γρήγορος και το ίδιο αφορά τις μονομαχίες με άλλους ποδοσφαιριστές.

Ειδικά από τη στιγμή που ο Οζίλ δεν είχε κάνει καλοκαιρινή προετοιμασία υπήρχε κάποιο “μαξιλαράκι”. Αλλά η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική. Έτσι, λοιπόν το πρώτο εξάμηνο του ταλαντούχου μέσου στην αγγλική πρωτεύουσα ήταν κάτι παραπάνω από καλό. Αλλά δυστυχώς για εκείνον όσο και για τους φίλους της Άρσεναλ η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη.

Σαν ένα πρώτο ραντεβού. Βγαίνεις και δεν ξέρεις πως θα επιστρέψεις σπίτι. Με θετικό πρόσημο; Αρνητικό; Όλα είναι στο τραπέζι των πιθανοτήτων. Πας στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Σε αυτή τη βάρκα είχαν μπει και οι υποστηρικτές των “κανονιέρηδων” αλλά σύντομα βρήκαν σε… ξέρα.

Μικρός για τα μεγάλα ματς, μεγάλος για τα μικρά

Όταν επενδύεις αρκετά χρήματα σε κάποιον ποδοσφαιριστή περιμένεις αυτός να στα… επιστρέψει πίσω. Όχι πάντα με γκολ ή ασίστ. Σίγουρα αυτά είναι τα δύο καλύτερα “νομίσματα” για να διαγράψεις ένα χρέος εντός αγωνιστικού χώρου. Όμως, γίνεται και αλλιώς. Δεν θέλει πάντα κόπο. Ο τρόπος αρκεί.

Οι “σφαλιάρες” της Άρσεναλ στα ντέρμπι, ειδικά στα εκτός έδρας ματς, ήταν πολλές. Ο Μεσούτ Οζίλ που ήταν για να μπει μπροστά; Πουθενά. Ή σχεδόν πουθενά. Ναι μεν στη Ρεάλ Μαδρίτης έδειχνε ότι μπορούσε να κουβαλήσει μία ομάδα στις πλάτες του, πάντα με τις κατάλληλες βοήθειες, αλλά με τους Λονδρέζουνς… μίκρυνε σε υπερβολικό βαθμό.

Τόσο που τόσο ο Αρσέν Βενγκέρ όσο και ο Ουνάι Έμερι στη συνέχεια ξεκίνησαν να μην τον βάζουν στα ματς όπου η μπάλα “έκαιγε”. Όχι γιατί δεν ήταν καλός ή γιατί “ξέχασε” την μπάλα που ήξερε. Κάθε άλλο. Ωστόσο, σε τέτοια παιχνίδια δεν μετράει μόνο αυτό. Μετράει το πάθος, η δύναμη και η ψυχική ωριμότητα που υπάρχει στους ποδοσφαιριστές που θέλουν να βγουν νικητές σε τέτοια ματς. Ο Αλσατός έδωσε πολλές ευκαιρίες στον Γερμανό χαφ. Τον δοκίμασε σε αρκετές θέσεις, ώστε να βρει που επιτέλους θα είναι ο game changer που όλοι είχαν δει κάποτε στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά στο Λονδίνο δεν πέρασε ούτε… απ’ έξω.

Ο πρώην τεχνικός της Άρσεναλ πόνταρε πολλές φορές πάνω του; Αποτέλεσμα; Να βγει χαμένος. Ζημιωμένος. Σαν να ποντάρεις σε κουτσό άλογο. Ο Έμερι υποψιασμένος και θέλοντας παίκτες που “ματώνουν” τη φανέλα του έδωσε πολλές λιγότερες ευκαιρίες ειδικά στα “ιδιαίτερα ματς”. Εκεί όπου η μπάλα έκανε “τζιζ” δεν ήταν ο Οζίλ για να την κουβαλήσει. Αντιθέτως κάτι τέτοιο το έκανε στα “μικρά” παιχνίδια. Όταν η πίεση και το άγχος δεν υπήρχαν. Εκεί μπορούμε να του βγάλουμε το καπέλο (και ας μην φοράμε). Εκεί ναι. Μπορούμε να τον παραδεχτούμε.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γκολ του στο εκτός έδρας ματς με τη Λουντογκόρετς όταν έκανε… χαζούς τους παίκτες της βουλγαρικής ομάδας.

H σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι

Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο ειδών κατηγορίες. Σε εκείνους που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και εκείνους που το βλέπουν μισοάδειο. Στην περίπτωση του Μεσούτ Οζίλ υπάρχει και μία τρίτη κατηγορία. Ότι αν δώσεις αυτό το ποτήρι στον Γερμανό χαφ είναι ικανός να το γεμίσει και όταν έρθει η στιγμή να στο δώσει για να ξεδιψάσεις να το ρίξει κάτω.

Αν αυτή η στιγμή ήταν παιχνίδι θα ήταν ο πρόσφατος τελικός του Γιουρόπα Λιγκ. Ο έμπειρος χαφ όσο είχε όρεξη και δυνάμεις ήταν πολύ σημαντικός για την Άρσεναλ στο παιχνίδι με την Τσέλσι. Στο δεύτερο ημίχρονο που δεν… βγήκε ποτέ βοήθησε σημαντικά. Όχι την ομάδα του. Αλλά τους “μπλε” του Λονδίνου. Ήταν το ένα και το… αυτό. Δεν ζήταγε μπάλα, δεν έτρεχε, δεν μπορούσε να περάσει την μπάλα μπροστά και ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Κάτι που κατάλαβε σχετικά γρήγορα ο Ουνάι Έμερι, με αποτέλεσμα να τον βγάλει από τον αγωνιστικό χώρο.

Ε, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ήταν το κερασάκι σε μία κακή τούρτα που έχει σαπίσει και δεν δίνει καμία γλυκιά γεύση σε αυτόν που τη δοκιμάζει. Στον τελευταίο ρόλο είναι τόσο η Άρσεναλ όσο και οι οπαδοί του συλλόγου που δείχνουν να έχουν χάσει την υπομονή τους μαζί του.

Η Άρσεναλ άλλαξε, το ίδιο και το ποδόσφαιρο. Εκείνος;

Η θέση του Μεσούτ Οζίλ είναι μία θέση προς… εξαφάνιση. Δεν είναι “καθαρό” δεκάρι, αλλά ένα σύγχρονο δεκάρι με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο, ποδοσφαιριστές σαν και εκείνον υπάρχουν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Συνεχώς μειώνονται. Ελάχιστοι είναι αυτοί που βγαίνουν. Αν γυρνούσαμε το χρόνο πίσω δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς κάποια ομάδα χωρίς το δεκάρι της. Αλλά τα δεδομένα άλλαξαν και συνεχίζουν να αλλάζουν.

Το ίδιο και η Άρσεναλ. Ο Αρσέν Βενγκέρ προσπαθούσε με κάθε τρόπο να “χωρέσει” τον Οζίλ στην 11αδα του. Κάτι που δεν είναι διατεθειμένος να κάνει ο Ουνάι Έμερι. Γι’ αυτό το λόγο και το μεγαλύτερο μέρος της περσινής σεζόν ο πρώην μέσος της Ρεάλ Μαδρίτης το είδε από τον πάγκο. Και όχι μόνο αυτό. Αν μια καλή πρόταση φτάσει στους Λονδρέζους για χάρη του, τότε δύσκολα δεν θα τον πουλήσουν.

Ο Οζίλ πρέπει να αλλάξει μυαλά και νοοτροπία αν θέλει να παραμείνει στο κορυφαίο επίπεδο και να μην κάνει βόλτες στο Λονδίνο σαν να είναι τουρίστας.