Πως να νικήσεις όταν καταργείς τη λογική;
Το Debut.gr βρέθηκε στο Ο.Α.Κ.Α για το παιχνίδι της Ελλάδας με την Ιταλία και επιχειρεί να αποτυπώσει την πλήρη κατάρρευση της Εθνικής ομάδας.
Η Εθνική Ελλάδος υποδέχθηκε την Ιταλία στο Ο.Α.Κ.Α για τα προκριματικά του Euro 2020 και υπέστη μία οδυνηρή ήττα με 3-0.
Το σκορ μάλιστα πιο πολύ κολακεύει την επίσημη αγαπημένη, η οποία εμφανίστηκε στο γήπεδο για τα δύο λεπτά του εθνικού Ύμνου και κατόπιν κατέβασε ρολά και πήγε για… ύπνο, επιτρέποντας στους φιλοξενούμενους να κάνουν πάρτι στο χορτάρι.
Λογική;
Καμία. Δεν είναι εφικτή ούτε καν η εύρεση θέλησης για την εκλογίκευση των επιλογών της ενδεκάδας του Άγγελου Αναστασιάδη.
Από την προτίμηση του Μπάρκα στη θέση του Πασχαλάκη κάτω από τα γκολπόστ, τη σύσταση ίσως της πιο αναποτελεσματικής και αργής μεσαίας γραμμής στην ιστορία της Εθνικής Ελλάδος (Σιόβας, Σάμαρης, Κουρμπέλης), μέχρι και την έλλειψη καθαρού φορ καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, τίποτα, μα τίποτα δε βγάζει το παραμικρό νόημα.
Ειδικά, δε, αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος του αντιπάλου, τη βαρύτητα των μονάδων αλλά και τη χημεία της Ιταλίας, πρέπει κανείς να ευχαριστεί το Θεό που το κοντέρ σταμάτησε στα τρία τέρματα.
Διαφορά
Εκεί ακριβώς έγκειται και η διαφορά της Εθνικής ομάδας μας από τις υπόλοιπες. Όχι μόνο της Ιταλίας αλλά και κάθε μίας που αντιμετωπίζουμε κατά καιρούς.
Θα πρέπει να τρέξουμε αρκετά χρόνια πίσω για να βρούμε μία Εθνική με προσανατολισμό, ταυτότητα, προσωπικότητα και στόχους. Συνεχή πειράματα, δοκιμές στις πιο ακατάλληλες χρονικά στιγμές και ένα σταθερό μπέρδεμα για το θέαμα που αντικρίζουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Πλέον, δε, έχουν πάψει να βγαίνουν από το απυρόβλητο και οι εξαιρετικές μονάδες που διαθέτουμε στις τάξεις τις Εθνικής όπως ο Μανωλάς και ο Παπασταθόπουλος.
Ακόμα και τα διεθνούς φήμης και εμβέλειας αστέρια μας βγάζουν μία αβεβαιότητα όταν φορούν το εθνόσημο. Μία αβεβαιότητα που απεικονίζει τη σύγχυση που επικρατεί σε όλη την Εθνική Ελλάδος.
Κατάρρευση
Σύγχυση και κατόπιν, κατάρρευση. Ειδάλλως, πως να ονομάσουμε όλο αυτό που παρακολουθούμε να συμβαίνει κάθε φορά που το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει κάποια αγωνιστική υποχρέωση;
Και κατ’ επέκταση πως να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με μία Εθνική που επιλέγει το άχρωμο Ο.Α.Κ.Α για έδρα στο πιο εμπορικό παιχνίδι του ομίλου της και στο χορτάρι παρουσιάζεται πιο άπειρη και από τους ερασιτέχνες παίκτες του Σαν Μαρίνο;
Μία Ομοσπονδία που δε δύναται να βοηθήσει την ομάδα, μία ομάδα που δε δύναται να βοηθήσει τον εαυτό της και χιλιάδες φίλαθλοι που δε δύνανται να γεμίσουν πλέον ούτε το μισό γήπεδο για να δουν ξανά τα ίδια και τα ίδια.
