Μπορεί να είχε ένα μάλλον αστείο στο άκουσμα υποκοριστικό (Τιτί), το παιχνίδι του όμως προκαλούσε τρόμο στις αντίπαλες άμυνες, ενώ πολλοί ειδικοί του έδωσαν τον τιμητικό τίτλο του καλύτερου, πιο “φονικού” πλασέ στον κόσμο.  
Γεννήθηκε το 1977, στα φτωχά Παρισινά προάστια, αλλά έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στη χλιδή του Μονακό και το Στάδιο “Λουί ΙΙ”. Έφτιαξε μια φοβερή τριπλέτα μαζί με τον Ικπέμπα και τον Τρεζεγκέ στην επίθεση, φτάνοντας ως τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και στα 21 του πήρε μεταγραφή για τη Γιουβέντους, όπου δεν κατάφερε όμως να προσαρμοστεί κι είχε μια απογοητευτική χρονιά.
Επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν το Λονδίνο και η Άρσεναλ του Βενγκέρ, όπου βρήκε την προσωπική του Ιθάκη. Έμεινε μια δεκαετία σχεδόν και πρόλαβε να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας, ενώ οι οπαδοί της τον ψήφισαν ως τον καλύτερο παίκτη που έχει φορέσει ποτέ τη φανέλα της. Είχε σπουδαίους συμπαίκτες, όπως ο Μπέργκαμπ, ο Πιρές, ο Βιεϊρά και άλλοι, με τους οποίους έπαιξε θεαματικό ποδόσφαιρο, πολύ διαφορετικό από την κλασική αγγλική συνταγή και τα δεδομένα της μέχρι τότε boring Arsenal (βαρετή Άρσεναλ), με απαράμιλλο στιλ και γαλλική φινέτσα.
Κατέκτησε δύο σερί χρονιές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Ευρώπη (χρυσό παπούτσι), ενώ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο ιστορικό επίτευγμα με το αήττητο πρωτάθλημα το 2004 (26 νίκες, 12 ισοπαλίες). Πήρε άλλο ένα πρωτάθλημα και δύο Κύπελλα με τους κανονιέρηδες, σπάζοντας την κυριαρχία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ, του έλειψε όμως ένας ευρωπαϊκός τίτλος. Έφτασε κοντά το 2006, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Παρίσι, με την Μπαρτσελόνα. Οι μπλαουγκράνα όμως κέρδισαν 2-1 και την επόμενη χρονιά κέρδισαν και την υπογραφή του, για να έρθει στη Βαρκελώνη και να πάρει αυτό που του έλειπε.
“Θα έφευγα από την Άρσεναλ μόνο για την Μπαρτσελόνα”
Κάθε καλοκαίρι η Μπαρτσελόνα ενδιαφερόταν για τον Ανρί, ωστόσο ο Γάλλος δεν το κούναγε από το Λονδίνο. Τελικά, η μεταγραφή ολοκληρώθηκε στις 25 Ιουνίου του 2007 για περίπου 24.000.000 ευρώ. Υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με απολαβές πάνω από 5.000.000 ευρώ το χρόνο, ενώ η ρήτρα του έφτανε τα 125.000.000 ευρώ! “Πάντα έλεγα πως “Θα έφευγα από την Άρσεναλ μόνο για την Μπαρτσελόνα”, είχε δηλώσει ο Γάλλος στις πρώτες του δηλώσεις ως παίκτης των “μπλαουγκράνα”.
“Πολλές φορές επειδή ήμουν αρχηγός στην Άρσεναλ και είχα συνήθεια να φωνάζω, μου έδιναν την μπάλα ακόμη και όταν δεν ήμουν σε καλή θέση. Ήταν καλύτερα για την ομάδα που αποχώρησα”, τα λόγια του. Στη Μπαρτσελόνα ο Ανρί φόρεσε το αγαπημένο του “14” στην πλάτη και κατέκτησε τα πρωταθλήματα του 2009 και 2010, καθώς επίσης το Κύπελλο του 2009, το σούπερ καπ 2009, το Champions League το 2009, το ευρωπαϊκό σούπερ καπ το 2009 και το παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων και πάλι το 2009.
Έμεινε στη Βαρκελώνη άλλη μία χρονιά, για να κλείσει την καριέρα του στις ΗΠΑ, παίζοντας μερικούς αγώνες και ως δανεικός στην αγαπημένη του Άρσεναλ, για λίγους μήνες.
Εθνική Γαλλίας
Από το 1997 αποτελούσε βασικό μέλος της Εθνικής Γαλλίας. Το επίσημο ντεμπούτο έγινε τον Οκτώβρη του ’97 κόντρα στη Νότια Αφρική (2-1), ενώ οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις του έδωσαν και την κλήση για το Μουντιάλ του 1998, ενώ ακόμη ήταν άγνωστος στο ευρύ κοινό, καταφέρνοντας να αγωνιστεί και ως αλλαγή στον μεγάλο τελικό, όπου η Γαλλία κατέκτησε την κούπα (3-0 Βραζιλία). Στο Euro 2000 ήταν βασικό στέλεχος στην ομάδα των “τρικολόρ” που κατέκτησαν την κούπα, σκοράροντας 3 τέρματα στη διοργάνωση.
Στο Μουντιάλ του 2002, γνώρισε τον αποκλεισμό σοκ από τους ομίλους, χωρίς να πετύχει γκολ, ενώ ένα χρόνο μετά κατέκτησε το Confederations Cup, πραγματοποιώντας τρομερές εμφανίσεις και ολοκληρώνοντας την διοργάνωση ως πρώτος σκόρερ με 4 γκολ.
Στο Euro 2004, η Ελλάδα τον πίκρανε στα προημιτελικά με το γκολ του Χαριστέα, ωστόσο πριν γίνει αυτό ο Ανρί είχε καταφέρει να πετύχει 2 γκολ στα ματς των ομίλων. Τρία γκολ ο απολογισμός του στο Μουντιάλ του 2006, όπου η Γαλλία έφτασε μέχρι τον τελικό (έχασε στα πέναλτι από την Ιταλία), ενώ ενσωματώθηκε και στην καλύτερη 11άδα της διοργάνωσης.
Τον Οκτώβρη του 2007 έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Γαλλίας, σκοράροντας το νούμερο 41 γκολ του κόντρα στα νησιά Φερόε. Σκόραρε το μοναδικό γκολ της Γαλλίας στο Euro 2008, όταν και αποκλείστηκε από τους ομίλους, ενώ τέλος έστειλε στην ουσία τους Γάλλους στο Μουντιάλ του 2010 με γκολ με το χέρι στα μπαράζ κόντρα στην Ιρλανδία! Στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής δεν αγωνίστηκε ως βασικός και η Γαλλία αποχαιρέτησε την διοργάνωση από τους ομίλους.
Είναι ο δεύτερος στην ιστορία της Γαλλίας με τις περισσότερες συμμετοχές με 123, ενώ είναι ο πρώτος σκόρε με συνολικά 51 γκολ, 10 μπροστά από τον δεύτερο Πλατινί.
Το παιχνίδι του
Σίγουρα αποτελεί έναν από τους καλύτερους παίκτες που πέρασαν ποτέ από τα γήπεδα της Premier League και αναμφίβολα έγινε θρύλος για την Άρσεναλ. Ένας από τους γρηγορότερους παίκτες στην ιστορία του αθλήματος, που αντίπαλοι αμυντικοί έβλεπαν περισσότερο την πλάτη του παρά την μπροστινή του όψη.
Αν και στη Μονακό και στη Γιουβέντους αγωνιζόταν κυρίως στα άκρα της επίθεσης, στους “κανονιέρηδες” καθιερώθηκε ως επιθετικός. Κυρίως αγωνιζόταν μαζί με τον Ντένις Μπεργκαμπ, ενώ από το 2004 και μετά που ο Βενγκέρ καθιέρωσε το 4-5-1, έμαθε να παίζει εξίσου καλά και ως μοναδικός επιθετικός. Αυτό που έκανε μοναδικό τον Ανρί ήταν ο τρόπος που μπορούσε να σκοράρει στα τετ-α-τετ και φυσικά το “μαγικό” πλασέ του.
Σύμφωνα με τα όσα είχε δηλώσει ο πατέρας του παλαιότερα: “Ο Ανρί έμαθε να σουτάρει έτσι, βλέποντας το είδωλό του, Φαν Μπάστεν”. Μπορούσε να σκοράρει με οποιονδήποτε τρόπο. Ψαλιδάκια, πλασέ, κεφαλιές, φάουλ, σουτ.
Από την Premier League πέρασαν φοβεροί επιθετικοί όπως οι Φαν Νίστελροϊ, Μπέργκαμπ, Φάουλερ, Όουεν που ο καθένας ήταν καλός σε κάτι. Ο Ανρί ήταν σε όλα. Έκανε ακόμη και τους αντιπάλους του να τον χειροκροτούν για τις τρομερές του ενέργειες και τα γκολ που πετύχαινε. Ο μόνος που κατάφερε να του μοιάσει έστω και λίγο, αλλά φυσικά δεν τον έφτασε ήταν ο Λουίς Σουάρες.
