Πολλοί διαβάζουν τον τίτλο και αμέσως σκέφτονται τον Λιονέλ Μέσι. Άλλοι, το επεξεργάζονται λίγο παραπάνω στο μυαλό τους και εικάζουν πως είναι ο Ρόμπεν. Η αλήθεια όμως είναι ότι το αριστερό πόδι του Θεού άνηκε και ανήκει στον Μάριο Κόρσο, ένα παιδί από τη Βερόνα.

Από «Μικρός Δαίμωνας» σε μεγάλος αρχηγός

Ο Μάριο ήταν 16 χρονών όταν έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Ίντερ, σε ένα νικηφόρο αγώνα απέναντι στη Κόμο για το Κύπελλο Ιταλίας. Μάλιστα, σκόραρε το δεύτερο γκολ της ομάδας του. Λίγες μέρες αργότερα πραγματοποίησε και την πρώτη του εμφάνιση στο πρωτάθλημα σε ένα 5-1 επί της Σαμπντόρια. Ο Μαριολίνο όπως τον φώναζαν άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε με τα δύο χέρια και υποσχόταν πως θα φτάσει ψηλά. Όπως και έγινε.

Μέσα σε λίγο καιρό, ο Κόρσο καθιερώθηκε στο αρχικό σχήμα της ομάδας. Αγωνιζόταν τόσο στα αριστερά της επίθεσης, όσο και στα δεξιά, λόγω της ακρίβειας του και των σεντρών-φαρμάκι που έκανε. Πέρα από τη τεχνική του κατάρτιση,  διέθετε και τρομερή φυσική κατάσταση. Δεν είναι τυχαίο που μερικές φορές των φώναζαν «Participio Passato del Verbo Correre» (Η Παθητική Μετοχή του Ρήματος Τρέχω), επειδή έτρεχε πάνω-κάτω και έκανε κινήσεις χωρίς την μπάλα, καθ’όλη τη διάρκεια του αγώνα . Αν και σε νεαρή ηλικία, κατάφερε να γίνει αρχηγός της ομάδας. Τόσο γρήγορα, ώσπου να πείς «Μαριολίνο».

Το αριστερό πόδι του… Κόρσο

Πολλές φορές, όσοι τον παρακολουθούσαν νόμιζαν πως το δεξί πόδι το έχει μόνο για… περπάτημα. Η αλήθεια είναι όμως πως με τέτοιο αριστερό τι να το κάνεις το άλλο. Ο Κόρσο μπορούσε να στείλει τη στρογγυλή θεά, όπου ήθελε και όπως ήθελε. «Έχουμε χάσει από το αριστερό πόδι του Θεού» ήταν τα λόγια του προπονητή των Ισραηλινών μετά από τον πρώτο προκρηματικό αγώνα, για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962.  Εκείνο το βράδυ, ο Μάριο είχε «κουβαλήσει» την εθνική Ιταλίας. Με δύο γκολ του ανέτρεψε το εις βάρος τους 2-0. Από τότε και ύστερα, το αριστερό πόδι του Θεού έγινε προσωνύμιο του.

Το τέλος και η αρχή

Το 1973 ο Κόρσο αποφάσισε να μετακομίσει στη πόλη της Γένοβας, εκεί όπου τον υποδέχτηκαν ως ήρωα. Αγωνίστηκε στην τοπική ομάδα (Τζένοα) για δύο σεζόν (1973-75) προτού «κρεμάσει» τα παπούτσια και να βάλει τέλος στη τεράστια καριέρα του.

Αργότερα, ξεκίνησε την προπονητική, αναλαμβάνοντας κυρίως ομάδες νέων. Κάθισε και στον πάγκο των «νεραντζούρι» το 1984, όπου αρχικά καθοδήγησε την ομάδα των Νέων και τελικά, προήχθη σε επικεφαλής προπονητή κατά τη διάρκεια της περιόδου 1985/86. Στο τέλος του πρωταθλήματος ήταν στην 6ηθέση, ενώ αποκλείστηκε, στο Κύπελλο Ιταλίας στα προημιτελικά και στο Κύπελλο UEFA στα ημιτελικά από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Απολύθηκε και ως διάδοχος του ανέλαβε ο Τζιοβάνι Τραπατόνι. Από τότε απασχολείται ως σκάουτερ για τον σύλλογο του Μιλάνου.

Κάτι παραπάνω από στολίδι

Υπό την αρχηγία του και κάτω από τις οδηγίες του μάγου του κατενάτσιο, Ελένιο Ερέρα,δημιουργήθηκε η Μεγάλη Ίντερ την δεκαετία του 60, η οποία κέρδισε 3 πρωταθλήματα Ιταλίας, 2 Ευρωπαϊκά και 2 Διηπειρωτικά. Από νεαρός της Βερόνας, σε καμάρι του Μιλάνου. Ο Κόρσο σε 439 συμμετοχές πέτυχε 78 γκολ. Παράλληλα, είχε 23 εμφανίσεις και 4 γκολ με την εθνική, αλλά ποτέ δεν έλαβε μέρος σε κάποιο τουρνουά.

Μπορεί να μην έμεινε στην ιστορία ως εκτελεστής, ωστόσο, ήταν κάτι παραπάνω από πολυτέλεια ή στολίδι. Ήταν το αριστερό πόδι του Θεού.