Λίβερπουλ 1987-88: Ό,τι καλύτερο έχει βγάλει το βρετανικό ποδόσφαιρο

Ομάδες – όνειρο υπάρχουν πολλές και σε όλα τα πρωταθλήματα, κάθε οπαδός αν ερωτηθεί θα επιλέξει την δικιά του διαχρονική ομάδα, αυτή που του άρεσε να βλέπει και να θαυμάζει. Όπως επίσης υπάρχουν και οι αντικειμενικά άριστες και αρεστές διαχρονικά ομάδες, στην Ελλάδα για παράδειγμα για πολλούς ήταν η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς της πρώτης του θητείας στους πάγκους της «Ένωσης» στις αρχές τις δεκαετίας του 1990.

Οι απόψεις πάντα θα διίστανται αλλά η πλειοψηφία θα είναι πάντα αυτή που θα καθορίζει το αποτέλεσμα. Έτσι και στην περίπτωση της Λίβερπουλ. Η Λίβερπουλ λοιπόν της περιόδου 1987-1988 ήταν κατά πολλούς ό,τι καλύτερο έχει βγάλει το Αγγλικό ποδόσφαιρο, μία ομάδα που θα μπορούσε να είχε φτάσει ακόμα ψηλότερα και στην Ευρώπη αν δεν ήταν η τραγωδία του Χέιζελ  το 1985 και θα σου εξηγήσω αμέσως το γιατί…

Λίβερπουλ 1987-88

Πήγαινε τώρα και ρώτα σε οποιαδήποτε pub στην Μεγάλη Βρετανία οποιονδήποτε δεις άνω των 30 ετών για το ποια θεωρεί την πιο μισητή ομάδα ποδοσφαίρου στην χώρα του. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα σου απαντήσει την Λίβερπουλ. Αρχικά θα σου φανεί παράξενο γιατί τόσοι πολλοί μισούν τους «κόκκινους», αλλά αν κάνεις το ίδιο πράγμα και στα άτομα της δικιάς μας γενιάς θα δεις ότι η απάντηση θα είναι διαφορετική. Οι περισσότεροι θα σου απαντήσουν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Είναι απολύτως φυσιολογικό, η επιτυχία φέρνει φθόνο και για πάνω από 20 χρόνια στην Αγγλία δηλαδή από το 1970 μέχρι και το τέλος του 1980, η Λίβερπουλ ήταν ο πιο επιτυχημένος σύλλογος σε όλο το Νησί, άρα λογικός ο φθόνος για την Λίβερπουλ και για την κάθε Λίβερπουλ.

Ομάδα όνειρο

O ρυθμός με τον οποίο άλλαζε ρόστερ η Λίβερπουλ σε όλη αυτήν την περίοδο ήταν εκπληκτικός, και όμως παρόλα αυτά συνέχιζε να κρατά τα σκήπτρα. Με τον Νταλγκλις να παραμένει κολόνα από το 1977 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980, η ομάδα συνέχιζε να πρωταγωνιστεί και να εξελίσσεται.

Η εξέλιξη είναι η τελειότερη λέξη για να περιγράψει κανείς την ομάδα αυτή, διότι πολλοί πιστεύουν πως αυτή η Λίβερπουλ ήταν η τελευταία μεγάλη ομάδα του Νησιού. Η ομάδα του Μπαρνές , του Μπάρντσλεϊ και του Άλτριτζ ήταν καταρχάς άψογη από αισθητικής απόψεως. Η πρώτη σεζόν που συνεργάστηκαν (1987) ήταν ίσως η καλύτερη που έχει πετύχει Βρετανικός σύλλογος. Ακόμα και οπαδοί άλλων ομάδων είχαν πει πως ήταν σαν να έβλεπαν την Βραζιλία να παίζει στο Νησί και τα 87 γκολ στην σεζόν που πέτυχαν οι «κόκκινοι» ήταν η καλύτερη απόδειξη.

Από την αβεβαιότητα στην κορυφή

Αυτό που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις είναι πως η όλη σεζόν ξεκίνησε με έναν αέρα αβεβαιότητας, κάτι το οποίο υπήρχε στο Άνφιλντ και προερχόταν από την σταθερότητα της ομάδας. Ο τεχνικός της Κένι Ντάλγκλις , πρωταγωνιστής του πρώτου ντάμπλ της ιστορίας (league cup, FA cup) to 1986, άρχισε να ξαναχτίζει το ρόστερ ήδη από τη περίοδο 1986-87. Είχε ήδη περιορίσει τα αγωνιστικά του λεπτά αφού πλέον ήταν παίκτης-προπονητής και είχε επικεντρωθεί στο πως θα χτίσει την νέα Λίβερπουλ η οποία τερμάτισε 2ρη εκείνη τη χρονιά.

Πρώτη του μεγάλη κίνηση ήταν να διώξει τον ζωντανό θρύλο της ομάδας Ίαν Ρας για 3,2 εκ. λίρες στην Γιουβέντους, ποσό ρεκόρ τότε στην Βρετανία. Με αυτά τα λεφτά έχτισε το ρόστερ του και έφερε ανθρώπους οι οποίοι ήταν γνώστες του ποδοσφαίρου δουλεύοντας μαζί του πίσω από το οικοδόμημα που ήθελε να κτίσει.

Τζον Άλτριτζ

Πρώτη μεταγραφή ο Πίτερ Μπάρντσλεϊ από την Νιούκαστλ, ακολούθησε ο Σπάκμαν και μετά ο Άλτριτζ το 1987 από τις Τσέλσι και Όξφορντ αντίστοιχα. Μετά ήρθε και ο Μπαρνές από την Γουάτφορντ . Οι Μπαρντσλεϊ, Μπάρνες και Άλτριτζ αποκτήθηκαν με απώτερο σκοπό την ενδυνάμωση της επίθεσης για την επόμενη σεζόν και θα αποτελούσαν ίσως το καλύτερο τρίδυμο που θα δει ποτέ το Βρετανικό ποδόσφαιρο.

Πίτερ Μπάρντσλεϊ

Ο Μπάρντσλεϊ αποκτήθηκε για να καλύψει δημιουργικά το κενό του Ντάλγκλις, ο Άλτριτζ ήταν ο αντικαταστάτης του Ρας (στον οποίο έμοιαζε και εμφανισιακά) και ο Μπάρνες ήταν απλά ο καλύτερος επιθετικός εκείνη την περίοδο στο Νησί που όλοι περίμεναν να αναδείξει το ταλέντο του με την κλασική πλέον κόκκινη μπλούζα της Addidas.

Τζον Μπάρνες

Την κόκκινη κλασική φανέλα μπορεί να μην την φόρεσε καθώς στο πρώτο του παιχνίδι η Λίβερπουλ  αντιμετώπισε την Άρσεναλ φορώντας την γκρι φανέλα (εκτός έδρας) στο Χάιμπουρι. Οι «κανονιέρηδες» είχαν νικήσει τους κόκκινους ένα χρόνο πριν για το League Cup, αλλά η ομάδα του Ντάλγκλις πήρε την εκδίκησή της νικώντας με 2-1 με τα γκολ των Άλτριτζ και Νίκολ.

Η Λίβερπουλ ήταν αήττητη και επόμενος σταθμός της ήταν η πρώην ομάδα ενός από τους νεοαποκτηθέν παίκτες της, στο «St James Park». Ναι ήταν η Νιούκαστλη οποία απέκτησε ως αντικαταστάτη του Μπάρντσλεϊ (που πήγε στη Λίβερπουλ) τον Βραζιλιάνο Μιραντίνια από την Παλμέιρας. Αλλά ήταν ο πρώην παίκτης τους που με ένα εκπληκτικό παιχνίδι βοήθησε όσο κανείς άλλος στην νίκη με 4-1 (χατ τρικ του Νίκολ και ένα γκολ από τον Άλτριτζ).

Η αλήθεια είναι πως η Λίβερπουλ ήταν ακόμα άπειρη. Μετά το 4-0 με την πρωτοπόρο QPR οι «κόκκινοι» χρειάζονταν και έναν ακόμη εξτρέμ και τον βρήκε στο πρόσωπο του Ρέι Χότον από την Όξφορντμε 825.000 λίρες! Ο Ρέι πήρε το νούμερο 9 και αυτό διότι ο Άλτριτζ το αρνήθηκε διότι δεν ήθελε το «βάρος» της φανέλας του Ρας!

Ρέι Χότον

Η εκπληκτική φόρμα της Λίβερπουλ συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια του 1987 και μέχρι να μπει το 1988 η Λίβερπουλ ήταν ήδη αήττητη στο πρωτάθλημα, με 13 πόντους παραπάνω από τη 2ρη Νότινγκαμ Φόρεστ του μεγάλου Μπράιαν Κλαφ. Ένα βαθμό πιο πίσω και στην 3η θέση ήταν η Άρσεναλ την οποία θα αντιμετώπιζαν οι «κόκκινοι» στα μέσα Γενάρη του’88. Παιχνίδι το οποίο θα γινόταν τότε το δεύτερο μεγαλύτερο σε τηλεθέαση για παιχνίδι πρωταθλήματος!

Η Λίβερπουλ όμως ήταν και πάλι εκεί έκανε μεγάλη νίκη με μία καταπληκτική εμφάνιση με το πρώτο γκολ να δείχνει εμφατικά την ποιότητα, τις ικανότητες αλλά και την επιθετική δεινότητα και την δουλειά που είχε γίνει τότε στην ομάδα του Κένι.

Φτάνει Μάρτιος, η Λίβερπουλ απειλεί πλέον το ρεκόρ αήττητου που είχε η Λίντς, με 29 παιχνίδια χωρίς ήττα. Ήταν 16 Μαρτίου η ομάδα θα αντιμετώπιζε την Ντέρμπι Κάουντι και ήξεραν όλοι πως θα ισοφάριζαν το ρεκόρ της Λίντς, αν και οι στατιστικές ήθελαν την Λίβερπουλ καλύτερη, κερδίζοντας περισσότερα παιχνίδια, βάζοντας περισσότερα γκολ και δεχόμενη λιγότερα. Η νίκη ήρθε και το ρεκόρ ισοφαρίστηκε όμως το επόμενο παιχνίδι αυτό με την Έβερτον δεν πήγε όπως όλοι περίμεναν. Οι «κόκκινοι» ηττήθηκαν με 1-0 από τους συμπολίτες τους το ρεκόρ δεν ξεπεράστηκε, όμως αν λάβουμε υπόψιν τα παραπάνω στατιστικά η Λίβερπουλ τα είχε καταφέρει καλύτερα.

Ακολούθησαν οι νίκες με Γουίμπλεντον, Νότινγκαμ Φόρεστ αλλά και ο ημιτελικός του F.A με την ίδια ομάδα στο Χίλσμπορο που και πάλι ο Ντάλγκλις νίκησε με 2-1. Το 2ρο παιχνίδι της διοργάνωσης (ο επαναληπτικός) είχε χαρακτηριστεί ως «το παιχνίδι του αιώνα». Άλλη μία εξαιρετική εμφάνιση από την Λίβερπουλ με τον σχολιαστή του παιχνιδιού Τζον Μόστον τότε να λέει χαρακτηριστικά:

And that is another superb Liverpool goal. Peter Beardsley made it, John Aldridge scored it, and as with everything Liverpool do, it looked simple, but it was of a quite stupendous quality.

Μετά από αυτό το παιχνίδι και μέχρι το τέλος της σεζόν η απόδοση της Λίβερπουλ έπεσε λίγο αλλά παρέμεινε αήττητη. Κέρδισε το πρωτάθλημα Αγγλίας συγκεντρώνοντας 90 βαθμούς και βάζοντας 87 γκολ, πολλά από τα οποία ήταν σε αγώνες με συνολικό σκορ 4-0!

Βέβαια η σεζόν θα μπορούσε να ήταν καλύτερη αν ερχόταν και το FA Cup στο οποίο έχασε στον τελικό από την Γουίμπλεντον με 1-0. Δείγμα του πόσο τεράστιο παιχνίδι ήταν είναι ότι μνημονεύεται ακόμα και σήμερα.

Από αισθητικής απόψεως μπορούμε να πούμε πως η Λίβερπουλ εκείνης της περιόδου άγγιξε το τέλειο, αν υπάρχει τέλειο σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής. Το κλαμπ άφησε τη ιστορία του και χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ομάδα που έβγαλε το Αγγλικό ποδόσφαιρο. Ήταν υπομονετικοί, γρήγοροι, ταλαντούχοι και με πολύ πολύ θράσος. Το μεγάλο «γιατί» θα πλανάται για πάντα πάνω από αυτή την ομάδα και θα μας αφήνει να αναρωτιόμαστε τι θα μπορούσε να κάνει στη Ευρώπη, αν οι Αγγλικές ομάδες δεν είχαν τιμωρηθεί με αποκλεισμό από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Δυστυχώς η τραγωδία του Χέιζελ του 1985 δεν θα μας απαντήσει πότε σε αυτό το ερώτημα.

Κάποιοι άλλοι θα πουν πως η Λίβερπουλ έπαιξε τόσο καλά γιατί δεν είχε την Ευρωπαϊκά παιχνίδια. Εγώ θα σας πω πως όταν είσαι η καλύτερη ομάδα στην χώρα σου ο μόνος τρόπος για να βελτιωθείς ακόμα περισσότερο είναι να παίξεις και στην Ευρώπη για να κατακτήσεις την κορυφή και εκεί. Αντικειμενικά πάντως αυτή η Λίβερπουλ της περιόδου 1987-1988 ήταν το ζενίθ αυτού του κλαμπ, τόσο αγωνιστικά όσο και αισθητικά και για πολλούς ό,τι καλύτερο έχει αναδείξει ποτέ η χώρα που γέννησε το ποδόσφαιρο.