Τον γνωρίσαμε τη χρονιά που η QPR έβγαζε μάτια. Όλοι περίμεναν πολλά από αυτόν. Δεν έφτασε ποτέ στο επίπεδο που αναμενόταν αλλά πάντα το όνομά του ακουγόταν για καλό. Το Debut.gr θυμάται τον Αντέλ Τααράμπτ.

Στην αρχή της καριέρας του τον παρομοίασαν με τον μαροκινό Ζιντάν. Ο ίδιος ποτέ δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες αλλά οι πιστοί οπαδοί του 18 χρόνια μετά περιμένουν ακόμα την δικαίωση ή την δεύτερη ευκαιρία.

Στις αρχές του 2000 ένας πιτσιρικάς από το Μαρόκο, μετανάστης στη Γαλλία άφηνε άφωνη την ποδοσφαιρική Ευρώπη με τα κατορθώματά του. Ο Αντέλ Τααράμπτ, ένα μείγμα της αφρικανικής κουλτούρας και της γαλλικής ποδοσφαιρικής ανατροφής, γνωστής πλέον για τα ταλέντα που τροφοδοτεί την Ευρώπη, μπορούσε τόσο εύκολα να σε γοητεύσει, όσο και να σε εξοργίσει. Πάντα ποδοσφαιρικά, πάντα με γνώμονα τις ικανότητες ενός 11χρονου ταλέντου που έπαιζε στη γαλλική λίγκα των μικρών. Ήταν τόσο καλός ο μικρός Τααράμπτ που πολλοί ήταν αυτοί που τον παρομοίαζαν με τον νέο Ζιντάν, και ο λόγος προφανώς δεν ήταν μόνο η κοινή αφρικανική καταγωγή τους.

Σήμερα, ο Αντέλ είναι ένας 29χρονος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν δανεικός στην Τζένοα από την Μπενφίκα και είναι πολύ μακριά από αυτό που πολλοί πίστευαν πως θα εξελιχθεί. Ο ποδοσφαιριστής που το 2011 είχε ψηφιστεί ως ο καλύτερος παίκτης της Αγγλικής Τσάμπιονσιπ με την QPR πλέον δεν θυμίζει σε τίποτα τον ποδοσφαιριστή που το 2004 ξεκινούσε την καριέρα του στην Λανς με όλη την Ευρώπη στα πόδια του. Τι άλλαξε όμως στον ρου της ιστορίας του Μαροκινού και η καριέρα του είχε τελείως διαφορετική κατάληξη (τουλάχιστον μέχρι τώρα);

Εάν μπορούσες να στοιχηματίσεις σε έναν νεαρό ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να γίνει ο κορυφαίος σε λίγα χρόνια, πίσω στο 2010 τότε αυτός θα ήταν σίγουρα ο Αντέλ Τααράμπτ. Η τεχνική ήταν προέκταση του εαυτού του, εξαιρετική, με ένα απλό και αδιάφορο βάδισμα στο γήπεδο που δύσκολα σε προδιέθετε για το ποιόν του παίκτη. Κι όμως όταν έπαιρνε την μπάλα μπορούσε να την κάνει ότι θέλει, κινήσεις που θύμιζαν κατά πολύ τον Ζιντάν.

Αλλά ως είθισται να λένε οι παλαιότεροι το ταλέντο από μόνο του δεν φτάνει, χρειάζεται και η δουλειά και αυτό ήταν ένα από τα ελαττώματα του Τααράμπτ. Τα παραδείγματα των αιώνιων ταλέντων είναι πολλά του Αντέλ όμως είναι ίσως από τα πιο τρανά, και αν η ζωή όπως λένε σου επιφυλάσσει μία δεύτερη ευκαιρία ο Αντέλ όχι μόνο δεν την άρπαξε αλλά την σπατάλησε και μάλιστα όχι μόνο μία φορά.

Γεννημένος στο Φες του Μαρόκο, έμαθε να παίζει μπάλα στους δρόμους του γαλλικού προαστίου «Berre-l’Étang». Παιδί μεταναστών ο ίδιος, είχε πει πως ο λόγος που έπαιζε ποδόσφαιρο στους δρόμους ήταν για να μπορέσει αν βρει φίλους σε μία χώρα ξένη για εκείνον, χωρίς να σκεφτεί ποτέ να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Σε αντίθεση με τους περισσότερους, οι γονείς του δεν είχαν και την καλύτερη γνώμη για το ποδόσφαιρο. «Ο πατέρας μου δεν ήταν φαν του ποδοσφαίρου και δεν τον ενδιέφερε καθόλου το αν θα ακολουθούσα αυτό το άθλημα. Για την ακρίβεια, ήταν αντίθετος με αυτό» είπε ο Αντέλ σε μία συνέντευξή του το 2010. «Πήγαινε στην δουλειά του και όταν επέστρεφε οι γείτονες του χτυπούσαν τη πόρτα για να του πουν πόσο καλός ήμουν στο ποδόσφαιρο. Νομίζω πως το πρώτο μου παιχνίδι που με είδε ο πατέρας μου ήταν όταν έγινα 11 χρονών»!

Αλλά έτσι όπως ο Τααράμπτ άρχιζε να συνηθίζει στην καινούρια του χώρα, έτσι και οι γονείς του σιγά σιγά άρχιζαν να συνηθίζουν στην ιδέα πως έπρεπε να πάρουν το ποδόσφαιρο πιο σοβαρά. Στην ηλικία που οι περισσότεροι έφηβοι άλλαζαν σχολείο (από γυμνάσιο σε λύκειο) ο Τααράμπτ γινόταν από ερασιτέχνης, επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, μπαίνοντας στις ξακουστές ακαδημίες της Λανς πραγματοποιώντας το ντεμπούτο του με την δεύτερη ομάδα το 2005.

Ένα χρόνο μετά ήρθε και το ντεμπούτο του με τη πρώτη ομάδα της Λανς και πριν καλά καλά κάνει την δεύτερη συμμετοχή είχε κιόλας συμφωνήσει με ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ!

Ο Τάαραμπτ μιλούσε με πολλούς Αγγλικούς συλλόγους και πρώτο φαβορί για την απόκτησή του ήταν η Άρσεναλ, όμως η αλλαγή στρατοπέδου του Ντρέιβοντ Κόμολι από σκάουτ της Άρσεναλ σε τεχνικός διευθυντής της Τότεναμ, άλλαξε τα σχέδια, και έντυσε τον Μαροκινό στα ασπρόμαυρα. Ο ίδιος ο Κόμολι θα δηλώσει λίγες μέρες μετά πως ο σύλλογος απέκτησε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης σε αυτήν την ηλικία, τονίζοντας πως ήταν η αρχή μίας πολιτικής που ήθελε τον σύλλογο να προσελκύει ότι καλύτερο υπήρχε όσον αφορά το ταλέντο.

Έξι μήνες αργότερα και μετά από εκπληκτικές εμφανίσεις του με τους αναπληρωματικούς, έχοντας και δύο συμμετοχές με την πρώτη ομάδα, η Τότεναμ αποκτά τα δικαιώματα του Τααράμπτ, με ένα «ντιλ» αξίας 3 εκ. λιρών. Και κάπου εκεί στις αρχές της σεζόν 2008-09 αρχίζουν τα δύσκολα. Η Τότεναμ προσλαμβάνει τον Χουάντε Ράμος για προπονητή ο οποίος δείχνει να μην τον εμπιστεύεται και να τον αφήνει επιδεικτικά στην Β’ ομάδα. Η απόφαση ήταν ρητή, αυτός μαζί με τους Ρικάρντο Ρότσα, Κέβιν Πρινς Μπόατενγκ, Σταλτέρι, Μπεν Άλντγουικ ήταν ξένο σώμα για την ομάδα και θα έπρεπε να βρουν καινούριο «σπίτι».

Τον Μάρτιο του 2009 το μαρτύριο λαμβάνει τέλος. Η QPR (Εδώ το αφιέρωμα του Premierleaguefans στους Queens Park Rangers) καταθέτει πρόταση για τον Αντέλ, εμπιστευόμενη τις ικανότητές του και τον κάνει δικό της ως δανεικό με συνοπτικές διαδικασίες. Και δεν θα πέσουν έξω αφού στην πρώτη κιόλας συμμετοχή απέναντι στην Μπρίστολ Σίτι θα πετύχει και το πρώτο του γκολ, μόλις 9 λεπτά μετά την είσοδό του στο παιχνίδι. Αλλά η ατυχία χτυπά και πάλι την πόρτα του Μαροκινού καθώς ένα μήνα μετά θα τραυματιστεί στην προπόνηση και στο γόνατο, τραυματισμός ο οποίος τον οδηγεί στο χειρουργείο. Ο δανεισμός του τερματίζεται μέχρι να έρθει ο Ιούλιος που θα αποκτηθεί και πάλι με την μορφή δανεισμού αλλά αυτή τη φορά μέχρι το τέλος της σεζόν.

Αυτή θα είναι και η δεύτερη συμμετοχή του με την φανέλα της QPR και σίγουρα πιο πειστική. Στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς απέναντι στην Πρέστον θα αποδείξει τον λόγο που τον ονόμασαν νέο Ζιντάν. Μόλις στο 11ο λεπτό θα πάρει την μπάλα από το βολέ του τερματοφύλακα και θα περάσει σχεδόν όλη την ομάδα της Πρέστον για να πετύχει ένα υπέροχο γκολ με σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή του κίπερ της Πρέστον. Το γκολ ψηφίστηκε ως το καλύτερο της Τσάμπιονσιπ για να έρθει μετά από λίγο ο τεχνικός της Πρέστον και να τον χαρακτηρίσει ως «ιδιοφυΐα». Την ίδια σεζόν ο Τάαραμπτ θα μπει και στην καλύτερη ομάδα της σεζόν για την Τσάμπιονσιπ.

Και εκεί που λες πως ο Μαροκινός αρχίζει και βρίσκει σιγά σιγά τον εαυτό του έρχεται η δήλωση βόμβα από τον ίδιο λίγες μέρες αργότερα στην «Evening Standard»: «Δεν κάνει για μένα η Αγγλία, πιστεύω πως το πρωτάθλημα που μου ταιριάζει είναι το Ισπανικό. Δεν μου αρέσει ο τρόπος παιχνιδιού εδώ, απλά μου αρέσει να παίζω ποδόσφαιρο. Βλέπω κάτι ομάδες σαν την Μπόλτον, την Στόουκ και την Γουλβς και αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιο νόημα που παίζω εδώ. Σιχαίνομαι αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Εύχομαι κάποια στιγμή να παίξω για μία από τις τέσσερις μεγάλες Ισπανικές ομάδες. Η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Βαλένθια και η Σεβίλλη μου ταιριάζουν καλύτερα και είμαι ήδη σε επαφές μαζί τους».

Παρά τις αναφορές του Τααράμπτ δεν ήρθε ποτέ καμία πρόταση από την Ισπανία. Αντιθέτως τον Αύγουστο του 2010 υπέγραψε συμβόλαιο παραμονής στην QPR κάτω από τον νέο τεχνικό της ομάδας, Νιλ Γουόρνοκ αξίας 1 εκ. λιρών για τα επόμενα 3 χρόνια. Και μάλλον έπραξε το σωστό αφού η πίστη που έδειξε η ομάδα στο πρόσωπό του ωφέλησε και τους δύο. Ο Τααράμπτ θα πραγματοποιήσει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του πετυχαίνοντας 19 γκολ σε 44 εμφανίσεις, μετατρέποντας τον ίδιο σε ηγέτη της ομάδας και σε έναν από τους πρωτεργάτες της επιστροφής της QPR στην Πρέμιερ Λιγκ της επόμενης περιόδου. Ο ίδιος ψηφίστηκε ως παίκτης της σεζόν για την Τσάμπιονσιπ και η ζωή για άλλη μία φορά του άνοιγε διάπλατα τις πόρτες για ένα δυναμικό «come back» στην πολύπαθη καριέρα του.

Αλλά ο ίδιος δεν έβαλε μυαλό. Λίγο πριν την έναρξη του νέου πρωταθλήματος θα δηλώσει πως ήρθε σε συμφωνία με την τεράστια οικονομική δύναμη που τότε αναπτυσσόταν, την Παρί Σέντ Ζερμέν. «Μιλάμε με την Παρί, είμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία αλλά αν δεν καταλήξουμε πουθενά θα παραμείνω εδώ», είχε δηλώσει δύο ημέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος στο BBC. Όπως και την προηγούμενη φορά, η συμφωνία δεν έκλεισε ποτέ. Σαν να μην έφτανε αυτό, μετά ήρθε και η διαμάχη του με τον συμπαίκτη του στην ομάδα Τζό Μπάρτον, διαμάχη η οποία δεν έμεινε μόνο εντός αγωνιστικών χώρων αλλά και εκτός. Ο Μπάρτον έφτασε ακόμα να βγει δημόσια στα ΜΜΕ κατηγορώντας ευθέως τον Άντελ για την κάκιστη φόρμα του αλλά και για την συμπεριφορά του.

Στην συνέχεια θα έρθει και η εξευτελιστική ήττα με 6-0 από την συμπολίτισσά τους Φούλαμ, τον Οκτώβριο του 2011, με τον Τααράμπτ να γίνεται αλλαγή στο ημίχρονο να νευριάζει με την επιλογή του προπονητή του και να φεύγει από το γήπεδο!

Για όλη την υπόλοιπη σεζόν ο Μαροκινός θα είναι στον πάγκο και οι μόνες του συμμετοχές θα ήταν σε περίπτωση τραυματισμού κάποιου συμπαίκτη του. Παρόλα αυτά οι λίγες συμμετοχές του ιδίου (οι οποίες ήταν και ζωτικής σημασίας όπως στα παιχνίδια με τις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ και Τότεναμ που ίδιος σκόραρε) η QPR αποφεύγει τον υποβιβασμό για μόλις έναν βαθμό. Οι λιγοστές αλλά καλές εμφανίσεις του επιφέρουν και την ανανέωση του συμβολαίου του με τη ομάδα κάτω από τις οδηγίες του νέου τεχνικού πλέον, Χάρι Ρέντναπ.

Η επόμενη σεζόν (2012) θα έρθει μαζί με το πρώτο του γκολ στην κατηγορία, πάλι με σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή, πάλι περνώντας τρεις παίκτες και το πανηγύρισε δείχνοντας την μπλούζα του που έλεγε «Αγαπώ τον Αλάχ».

Η χρονιά συνεχίστηκε με τους ίδιους ρυθμούς πετυχαίνοντας εντυπωσιακά γκολ και κάνοντας σπουδαίες εμφανίσεις για την QPR, αναγκάζοντας τον προπονητή του να πει: «Έχει τις ικανότητες που λίγοι έχουν, μοιάζει με τον Ντι Κάνιο. Είναι ίδιοι!». Λίγες εβδομάδες αργότερα στο παιχνίδι με την Τσέλσι θα κερδίσει για άλλη μία φορά τον τίτλο του MVP. Η ομάδα όμως δεν ακολούθησε τις εμφανίσεις του ίδιου και στο τέλος υποβιβάστηκε. Μετά από αυτό ο Αντέλ δεν είχε καμία πρόθεση να συνεχίσει και δόθηκε δανεικός στην Φούλαμ. Εκεί βρήκε τον παλιό του γνώριμο Μάρτιν Γιόλ που για άλλη μία φορά τον παραγκώνισε.

Επόμενος σταθμός του ήταν η Μίλαν η οποία βρισκόμενη υπό από τις οδηγίες του Ζέεντορφ τον απέκτησε ως δανεικό. Ο Τααράμπτ θα δηλώσει ενθουσιασμένος: «Έχω παίξει σε μεγάλες ομάδες αλλά όχι του διαμετρήματος της Μίλαν. Εδώ είναι πολύ οργανωμένοι και ανυπομονώ να δείξω τις ικανότητές μου». Όπως και έγινε αφού σε 16 εμφανίσεις πέτυχε 4 γκολ. Βέβαια όταν παίζεις σε μια ομάδα που έχει τους Ρομπίνιο και Μπαλοτέλι δύσκολα βρίσκεις θέση βασικού.

Η επιστροφή του στην Αγγλία έγινε με δηλώσεις στα Αγγλικά ταμπλόιντ περί της φόρμας του αλλά και της φυσικής του κατάστασης. «Δεν μπορώ να προστατεύσω έναν παίκτη μου όταν αυτός δεν προπονείται και έχει παραπανίσια κιλά», θα δηλώσει ο Ρέντναπ αναφερόμενος στον Μαροκινό. «Δεν είναι τραυματίας, δεν είναι σε φόρμα, μπορώ να πω ότι εγώ τρέχω περισσότερο από αυτόν».

Ως φυσικό επακόλουθο των δηλώσεων, στο τέλος της σεζόν ο Αντέλ αποχωρεί από το κλαμπ. Επόμενος σταθμός του η Μπενφίκα που υπογράφει για 5 χρόνια. Τα πράγματα όμως δεν πάνε ούτε εκεί καλά διότι ο Μαροκινός εμφανίστηκε με παραπανίσια κιλά, πράγμα το οποία έφερε σε σύγκρουση τον προπονητή και τον εκτελεστικό διευθυντή της ομάδας για το κατά πόσο ήταν σωστή αυτή η μεταγραφή. Σαν να μην έφτανε αυτό οι συνεχόμενες κακές εμφανίσεις μαζί με την άστατη νυχτερινή ζωή του ποδοσφαιριστή τον έφεραν να παίζει μαζί με την δεύτερη ομάδα την Μπενφίκα. Τα ο περασμένο καλοκαίρι δόθηκε και πάλι δανεικός στην Ιταλία, αυτή τη φορά στην Τζένοα.

Στα 29 του χρόνια πλέον ο Τααράμπτ μοιάζει ήδη σαν ένας συνταξιούχος ποδοσφαιριστής που έχει γυρίσει την μισή Ευρώπη ψάχνοντας να βρει το στήριγμά του.

Εάν τοποθετούσαμε ένα κάδρο με τους πιο αυτοκαταστροφικούς ποδοσφαιριστές, ο Τααράμπτ θα ήταν σε περίοπτη θέση. Είναι η κλασική περίπτωση ποδοσφαιριστή που επιβεβαιώνει τον κανόνα που θέλει το ταλέντο από μόνο του να μην είναι αρκετό. Πάντως δεν είναι ποτέ αργά να αποδείξεις τον λόγο που χιλιάδες φίλαθλοι ανά τον κόσμο πίστεψαν στο ταλέντο σου ακόμα και αν… παλεύεις να τους διαψεύσεις.

Για όλους εμάς που τον πιστέψαμε θα μείνει για πάντα το αιώνιο ταλέντο και θα περιμένουμε πάντα την απάντηση που χρόνια τώρα μας οφείλει γιατί ποτέ δεν είναι αργά…