Counting stars!

Δύο διήμερα φανταστικά. Πέντε -από τα συνολικά- οκτώ παιχνίδια, γεμάτα αγωνία και σασπένς. Το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λίγκ στα καλύτερά του. Μια προημιτελική φάση την οποία άξιζε τον κόπο να παρακολουθήσεις. Και..σε κάτι λιγότερο από δύο εβδομάδες, τα πολύ αναμενόμενα ημιτελικά. Με ζευγάρια “φωτιά”. Ζευγάρια που δύσκολα “βλέπεις” φαβορί. Πάμε όμως να τα πάρουμε από την αρχή…

Ο παλιός ήταν αλλιώς..αλλά οι νέοι πιο ωραίοι!

 Αρχή με το ζευγάρι του Άγιαξ με τη Γιουβέντους. Κατ’εμέ, το καλύτερο, ποιοτικότερο και θεαματικότερα από τα τέσσερα. Και αυτό διότι και στα δύο παιχνίδια είδαμε φάσεις, γκολ, σασπένς. Μετά το άδικο για τον Αίαντα 1-1 του Άμστερνταμ, η ρεβάνς στο Τορίνο αναμενόταν “καυτή”. Και αυτό διότι από τη μια είχαμε το δείγμα του πρώτου αγώνα, από την άλλη ο Άγιαξ δεν είχε τίποτα να χάσει στην Ιταλία.

 Και όχι μόνο δεν έχασε, αλλά κέρδισε. Ούτε καν κέρδισε. Ισοπέδωσε τη “Μεγάλη Κυρία” μέσα στο σπίτι της. Το 1-2 είναι πολύ κολακευτικό για την ομάδα του Αλέγκρι, η οποία με εξαίρεση ένα δεκαπεντάλεπτο, δεν κατέβηκε ποτέ στο γήπεδο. Τα…παιδιά του Τεν Χαγκ μας υπενθύμισαν τι εστί “total football”. Άλλαζαν τη μπάλα με τρομερή ακρίβεια, έκαναν συνεχώς κινήσεις με και κυρίως χωρίς τη μπάλα, έμπαιναν όποτε ήθελαν στην περιοχή του Σέζνι.

Ακόμα και όταν η Γιούβε προηγήθηκε με τον…συνήθη ύποπτο Κριστιάνο, δε το έβαλαν κάτω. Παρένθεση. Ο Πορτογάλος σταρ ήταν ο γνωστός Κριστιάνο που όλοι ξέρουμε. Μετά το χατ-τρικ εναντίον της Ατλέτικο, σκόραρε και τα δύο γκολ των Ιταλών κόντρα στον Άγιαξ. Δεν μπορούσε να προσφέρει κάτι παραπάνω. Και όχι λόγω προσωπικής απόδοσης, αλλά ομαδικής. Είδαμε -και στα δύο ματς, κυρίως στο δεύτερο-  μια Γιουβέντους να προσπαθεί συνεχώς να “ταϊσει” τον Ρονάλντο με σέντρες. Ειλικρινά, δε θυμάμαι μια σωστά χτισμένη επίθεση των ποδοσφαιριστών της πρωταθλήτριας Ιταλίας.

 Και πως να προκριθείς απέναντι σε μια ομάδα που τα κάνει όλα σωστά, παράλληλα με το πάθος και την όρεξη της για διάκριση; Απέναντι σε ένα σύλλογο που παρά το γεγονός πως έχει μικρούς ηλικιακά παίκτες, αυτοί στην πραγματικότητα είναι..μεγάλοι; Ο Ντε Γιόνγκ έχει ήδη “κλείσει” στη Μπαρτσελόνα για 75 εκατομμύρια. Ο Ντε Λίχτ αρχηγός στα 19 του με ήδη πάνω από 100 συμμετοχές, είναι φαβορί για τον τίτλο του “Golden boy” και γίνεται…χαμός για πάρτη του! Νέρες, Ζίγες, Φαν Ντε Μπέκ, Ονάνα και Μαζράουϊ συνεχώς αποδεικνύουν πως είναι παίκτες με τεράστιες προοπτικές. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη..μικρή ομάδα που έχουμε δει!

Πολύ φυσιολογικά ήρθε η πρόκριση για τους Ολλανδούς, που πλέον δείχνουν να μην θέτουν ταβάνι. Και πως αλλιώς να γίνει, όταν διασύρεις την -τρείς φορές σερί- πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά και ένα από τα φαβορί του φετινού θεσμού, Γιουβέντους, αμφότερες μέσα στο σπίτι τους;;

Κόκκινο…πανί!

Το ζευγάρωμα της Μπαρτσελόνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είχε ξεκάθαρο φαβορί. Παρά το μέγεθος, τη φανέλα και τη δυναμική των δύο κλάμπ, οι “μπλαουγκράνα” ήταν εκείνοι που συγκέντρωναν τις περισσότερες πιθανότητες για την πρόκριση. Και όχι μόνο εξαιτίας της δικής τους απόδοσης, αλλά περισσότερο λόγω του “χάσματος” στην ποιότητα των δύο ρόστερ.

Με μεγάλο σεβασμό σε ένα σύλλογο όπως η Γιουνάιτεντ, τολμώ να γράψω πως είναι από τις λιγότερο ποιοτικές “εκδόσεις” της. Βέβαια, το συλλογισμό μου επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο τεχνικός της, Όλε Γκόυναρ Σόλσκιερ, ο οποίος μετά τον αποκλεισμό δήλωσε πως το καλοκαίρι “Θα γίνουν πολλές αλλαγές”.

Στα καθαρά αγωνιστικά, το πρώτο παιχνίδι στο Νησί μάλλον έχει ήδη ξεχαστεί. Η ομάδα του Βαλβέρδε είχε ως στόχο το εκτός έδρας γκολ. Οι γηπεδούχοι φυσικά, να το αποφύγουν. Ωστόσο, χάρη σε μια έμπνευση του Μέσι, κεφαλιά του Σουάρεζ και…”βοήθεια” του Λουκ Σο, ήρθε το 0-1. Το οποίο παρέμεινε μέχρι το τελικό σφύριγμα. Από τη μια η Μπαρτσελόνα, πιο κυνική από ποτέ, αμύνθηκε σχεδόν μαζικά -μάλιστα ο Βαλβέρδε άλλαξε το σύστημα σε 4-4-2, αντί του επιθετικού 4-3-3- , “έκλεινε” συνεχώς χώρους. Στον αντίποδα, οι ποδοσφαιριστές του Σόλσκιερ παρότι ήθελαν, δεν μπορούσαν να απειλήσουν.

 Έξι μέρες αργότερα, το φιλμ του επαναληπτικού ήταν τελείως διαφορετικό. Οι γηπεδούχοι με τη συμπαράσταση των περίπου 100 χιλιάδων φίλων στις εξέδρες του “Καμπ Νόου”, “διέλυσαν” τους “κόκκινους διαβόλους”. Αν και στο πρώτο δεκάλεπτο, υπέστησαν ασφυκτική πίεση, η οποία για κακή τύχη του Ράσφορντ έφτασε μέχρι…το δοκάρι. Από εκεί και πέρα, τον λόγο είχε ο Μέσι. Δύο γκολ μέχρι το 20′ και κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Οι δύο ομάδες “κατέβασαν ταχύτητα”, η μια για οικονομία δυνάμεων, η άλλη εξαιτίας κακής ψυχολογίας. Το σπουδαίο γκολ του Κοουτίνιο και η επέμβαση του Τερ Στέγκεν στον Αλέξις Σάντσες λίγο πριν το φινάλε, ήταν αυτά που κρατάει κανείς από το δεύτερο μέρος.

Μια Μπαρτσελόνα και κυνική, και μαγική. Και με το μυαλό στην άμυνα, και με το θέαμα στην επίθεση (κυρίως ελεώ Μέσι). Ένας Μέσι που βλέπει αγγλική ομάδα και…τρελένεται! Ο Αργεντίνος έχει δηλώσει από την έναρξη της σεζόν πως θέλει να “πάρει” πίσω στο “Καμπ Νόου” το τρόπαιο. Και πλέον, έχει μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία για να το πράξει…

Επιστροφή στην ελίτ!

 Η μοναδική “μονομαχία” με τόσο ξεκάθαρο φαβορί, αυτή της Λίβερπουλ και της Πόρτο. Οι “ρεντς” δικαιολόγησαν απόλυτα τον τίτλο του “φαβορί”, και με συνολικό σκορ 6-1 προκρίθηκαν στους “4”, εκεί όπου θα πρέπει να…σταματήσουν τον GOAT.

Στο αγωνιστικό σκέλος, δε νομίζω πως είναι απαραίτητο να αναλωθούμε σε λέξεις. Στην πραγματικότητα η ομάδα του Κλοπ δεν κινδύνεψε ποτέ από τους Πορτογάλους. Στο “Άνφιλντ” είχε τον απόλυτο έλεγχο και πήρε προβάδισμα πρόκρισης με το 2-0. Στη ρεβάνς του “Ντραγκάο”, παρά το γεγονός πως πιέστηκε πολύ από τους “δράκους”, έδειξε “μέταλλο”. Και με το οριακό γκολ του Μανέ, “τελείωσε οριστικά” την πρόκριση. Από εκεί και πέρα, το παιχνίδι άνοιξε, οι 22 ποδοσφαιριστές έπαιζαν χωρίς το άγχος του αποτελέσματος. Και εκεί φάνηκε η τεράστια διαφορά ποιότητας. Στο τελικό 1-4.

Όπως είπα δε χρειάζεται πολλή ανάλυση το συγκεκριμένο ζεύγος. Το προσωπικό μου συμπέρασμα είναι πως πλέον η Λίβερπουλ έχει επιστρέψει στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Απουσιάζει αυτή τη…αυτοκαταστροφικότητα, κυριαρχεί πίστη στο πλάνο.

Ο επόμενος μήνας κρίνει τα πάντα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η ομάδα του λιμανιού βρίσκεται στην κορυφή της Πρέμιερ (με μας περισσότερο) και θα διεκδικήσει επί ίσοις όροις με τη Μπάρτσα,την πρόκριση στον τελικό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Το ζήτημα είναι τι θα συμβεί σε περίπτωση που μείνει με άδεια χέρια. Διότι, καλό και θεαματικό το ποδόσφαιρο που παρουσιάζει, αλλά οι τίτλοι είναι εκείνοι που δίνουν το κάτι παραπάνω. Και η απουσία αυτών, μόνο αρνητικές καταστάσεις φέρνει…

Το άστρο του Σον και ο…Πεπ!

 Τελευταίο ζευγάρι προς ανάλυση, εκείνο της Τότεναμ με τη Μάντσεστερ Σίτι. Σε αντίθεση με την προηγούμενη ενότητα, εδώ μπορούν να γραφούν χιλιάδες λέξεις. Απ’ όλα είχαμε. Την πάντα επιθετική Σίτι σε πιο…light έκδοση, τα “όργια” του Σον. το γκολ πρόκρισης του Γιορέντε που από του χρόνου δε θα μετράει, το VAR που ακύρωσε το επικό φινάλε του “Έτιχαντ”.

 Η αρχή όμως έγινε στο νέο γήπεδο της Τότεναμ, στο Λονδίνο. Εκεί όπου είδαμε μια Σίτι να δίνει έμφαση και στην άμυνα. Μια Σίτι περισσότερο προσεκτική, λιγότερο επιθετική. Ο Γιορίς έπιασε το πέναλτι του Αγκουέρο, ο Ποτσετίνο είδε τον Κέιν να φεύγει για τα αποδυτήρια. Οι φιλοξενούμενοι με τους Σανέ και Ντε Μπρόινε στον πάγκο φαινόταν τελείως διαφορετικοί με αυτή την αλλαγή φιλοσοφίας. Και ο Σον, σε μια φάση με διπλό λάθος από τον Ντέλφ, σκόραρε το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης.

Μετά τη λήξη, ο Πεπ δήλωσε πως “Το 1-0 είναι καλύτερο από το 0-0, διότι θα έχουμε συγκεκριμένη τακτική να ακολουθήσουμε”. Η πλέον κλασική “συνταγή” Σίτι, εμφανίστηκε στο χορτάρι του “Έτιχαντ”. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα, οι παίκτες του Γκουαρδιόλα “έπνιγαν” αυτούς του Ποτσετίνο. Πριν συμπληρωθούν 4′, ο Στέρλινγκ με ωραίο σουτ άνοιξε το σκορ. Ωστόσο, αυτό που ακολούθησε ουδείς δε μπορούσε να διανοηθεί.

Δύο λεπτά μετά, ο Σον εκμεταλλεύτηκε το λάθος στην άμυνα των γηπεδούχων, και με πλασέ ισοφάρισε. Μάλιστα, στο εννιά, σκόραρε ξανά, με φαλτσαριστό σουτ, για το 1-2 και την ανατροπή. Η Σίτι χρειαζόταν ακόμη τρία γκολ για να προκριθεί. Ο Μπερνάρντο Σίλβα με τη βοήθεια της τύχης ισοφάρισε σε 2-2, ενώ το ρολόι έδειχνε μόλις 11 λεπτά αγώνα! Πέρασαν ακόμη τόσα, και ο Στέρλινγκ με το δεύτερο προσωπικό του γκολ ανέτρεψε ξανά το σκορ, σε 3-2! Η Τότεναμ τα είχε χαμένα, παρότι ακόμη διατηρούσε σκορ πρόκρισης. Μέχρι και το 59ο λεπτό. Τότε, ο Αγκουέρο με σουτ ύστερα από ατομική ενέργεια του Ντε Μπρόινε, “έγραψε” το 4-2, σκορ πρόκρισης για την ομάδα του Μάντσεστερ.

Η παράνοια όμως συνεχίστηκε! Στο 73′, ο Γιορέντε σκόραρε με το χέρι, ύστερα από ολιγωρία σε κόρνερ, ξανά δίνοντας προβάδισμα στους “σπερς”. Η Σίτι πίεσε, και βρήκε πέμπτο γκολ στις καθυστερήσεις. Ωστόσο, αυτό ακυρώθηκε από το VAR ως οφσάιντ, και η Τότεναμ πανηγύρισε πρόκριση στα ημιτελικά μετά από 57 ολόκληρα χρόνια!

Δύο ομάδες που άξιζαν αμφότερες να περάσουν, όπως φάνηκε και από τη διακύμανση του σκορ. Δικαίως όμως, επικεντρώνεται κανείς στους Σον και Γκουαρδιόλα. Ο Κορεάτης εξτρέμ διανύει ξεκάθαρα την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Είναι κρίσιμος για την Τότεναμ, ενώ καλύπτει απολύτως επιτυχημένα το κενό του σταρ Χάρι Κέιν. Τα -συνολικά- τρία γκολ του ενάντια τους πρωταθλητές Αγγλίας, καθώς και η γενικότερη εικόνα του, δίκαια του δίνουν τον τίτλο του MVP των δύο αναμετρήσεων.

Στο απέναντι στρατόπεδο, πολλοί κάνουν λόγο για αποτυχία του Πεπ. Η συγκεκριμένη κουβέντα θα μπορούσε να είναι ένα ολόκληρο κείμενο. Προσωπικά θα πω το εξής: Ναι μεν η Σίτι δείχνει να έχει φανέλα από…πούπουλο, από την άλλη δε, παίζει ένα τρομερά ελκυστικό ποδόσφαιρο, κυνηγάει ένα “τρεμπλ” εντός συνόρων, ενώ πέρσι κατέκτησε την Πρέμιερ Λίγκ με 100 πόντους!Αδιανόητο. Σίγουρα η Ευρώπη μετράει παραπάνω όπως και αν το δει κανείς. Όμως έχω να αντιπαραθέσω δύο πράγματα προς τους…haters του Καταλανού κόουτς. Αρχικά, μήπως απέτυχε με βάση τα δεδομένα που ο ίδιος έχει δημιουργήσει, από τον καιρό του στη Μπαρτσελόνα; Και δεύτερον, στο Νησί φαίνεται να υπάρχει πίστη και υπομονή στο project, επομένως το ταμείο θα γίνει μόλις ο Πεπ αποφασίσει να αποχωρήσει από το Μάντσεστερ.

 Όσο αφορά τα ημιτελικά, δε τολμώ να κάνω προβλέψεις, καθώς και στα δύο ζευγάρια δεν υπάρχει φαβορί. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα παρακολουθήσουμε με κομμένη την ανάσα την προσπάθεια των τεσσάρων συλλόγων για πρόκριση στον τελικό του “Μετροπολιτάνο”.