Ολυμπιακός 2018-2019: Το “ταμείο” της χρονιάς

Η αλήθεια είναι ότι ήθελα εδώ και αρκετό καιρό να γράψω κάτι για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, αλλά δεν το έπραττα. Κι αυτό, διότι η επικαιρότητα είναι τόσο καταιγιστική ώστε να επικρατούν, ως επί το πλείστον, οι συγκυριακές συναισθηματικές εντυπώσεις και όχι τόσο οι ψύχραιμες κατασταλαγμένες απόψεις (ιδιαίτερα σήμερα με την “πλημμυρίδα” πληροφοριών και γνωμών που “κυκλοφορεί” στα social media και τα διαδικτυακά sites). Οπότε, αντί να βιαστώ να σχολιάσω τα φετινά πεπραγμένα του Ολυμπιακού, προτίμησα να περιμένω έως ότου σιγουρευτώ πως έχω αποκρυσταλλώσει την άποψή μου. Βρισκόμενοι, λοιπόν, προς το τελείωμα της σεζόν, θαρρώ ότι μπορούμε να προβούμε σε μία βάσιμη αξιολόγηση και ανάλυση των «έργων και ημερών» του Ολυμπιακού για τη χρονιά 2018-2019.

ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΚΕΡΔΗ

Αν υιοθετήσουμε το απλοϊκό σκεπτικό ενός μέσου οπαδού του Ολυμπιακού και δούμε το “δέντρο”, θα καταλήξουμε ότι η χρονιά για τους ερυθρόλευκους ήταν αποτυχημένη, διότι η ομάδα δεν κατέκτησε κανέναν εγχώριο τίτλο, δεν έκανε πάλι την πολυπόθητη “πορεία στην Ευρώπη” και κέρδισε μόνο 2 derbies (με το δεύτερο να μην ολοκληρώνεται ποτέ). Αν, πάλι, το (καλο)σκεφτούμε πιο διεισδυτικά και κοιτάξουμε το “δάσος”, θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο φετινός Ολυμπιακός όχι μόνο έδειξε πολύ θετικότερα πράγματα, αλλά και αποκόμισε σημαντικά οφέλη που είχε περισσότερο ανάγκη από έναν (ακόμη) τίτλο:

• Πρώτ΄απ΄όλα, ύστερα από μία καταστροφική περσινή χρονιά (17/18) που άλλαξε τρεις προπονητές και, κατά συνέπεια, δεν απέκτησε ποτέ αγωνιστική ταυτότητα, ο Ολυμπιακός κατάφερε φέτος να βρει την ηρεμία του και να “χτίσει” από το μηδέν μία καινούρια ομάδα, η οποία, παρά τις δεδομένες ατέλειές της, έχει αρχή-μέση-τέλος. Για να το πω πιο λιανά, δε συγκρίνεται, σε καμία περίπτωση, το περσινό χάλι με τις αλλαγές προπονητών, τους αδιάφορους/κακούς παίκτες και το ανύπαρκτο αγωνιστικό πλάνο με τη φετινή σαφώς πιο “υγιή” αγωνιστική και εξωαγωνιστική κατάσταση.
• Σε ένα δεύτερο επίπεδο, είδαμε αρκετές από τις μεταγραφές του καλοκαιριού να πετυχαίνουν: ο José Sa αποδείχθηκε “λίρα 100” κάτω από τα goalpost με αποκορύφωμα τις εμφανίσεις κόντρα σε Άρη (εκτός) και Real Betis (εκτός). Ο Camara (εισήγηση του Modesto), παρά την απειρία του, έδειξε ότι πρόκειται για έναν κοντρολαρισμένο και ταλαντούχο box to box μέσο που έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Αναμφίβολα, εξαιρετική προσθήκη αποτέλεσε και ο Podence, ένας φαντεζί εξτρέμ που, παρά την εμφανή αδυναμία του στο τελείωμα, ξεχωρίζει “σαν τη μύγα μες στο γάλα” για την φοβερή τεχνική του κατάρτιση και την ικανότητά του στο “ένας με έναν”. Πέραν αυτών, σημαντικές βοήθειες μες στη σεζόν έδωσαν οι Λάζαρος, Natcho και Hassan, ενώ, από το Γενάρη και μετά, ο Μασούρας πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις “με το καλημέρα”. Last but not least: ο Guilherme, o οποίος αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, την καλύτερη φετινή μεταγραφή. Κι αυτό, γιατί ο Ολυμπιακός είχε τεράστια ανάγκη από ένα ποιοτικό και έμπειρο 6άρι που να κατέχει το τόπι “από χιλιόμετρα” και να ανεβάζει το επίπεδο της ομάδας με τις μεταβιβάσεις και τις κινήσεις του.
• Παράλληλα με τους “νέους”, είδαμε, καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ορισμένους “παλιούς” παίκτες να ανεβάζουν κατακόρυφα την απόδοσή τους. Αναλυτικότερα, ο Κούτρης, χάρη στην αξιοπρόσεκτη ταχυδύναμη και τεχνική του, έδειξε ότι πρόκειται για έναν αξιόπιστο σύγχρονο αριστερό back. O Cissé ήταν “βράχος” σε πολλά παιχνίδια, έχοντας σημείο αναφοράς τις τοποθετήσεις και την ταχύτητά του, αλλά είναι αλήθεια ότι σε αρκετά matches (π.χ. κόντρα σε Milan εκτός και Dynamo Kyiv εντός) υπέπεσε σε σοβαρά λάθη. Ακόμη, ο Omar ήταν σταθερά καλός μέχρι να (ξανα)τραυματιστεί στο κρίσιμο σημείο της χρονιάς (Φεβρουάριος) και, φυσικά,ο Φορτούνης πραγματοποίησε εξαιρετική σεζόν, όντας παίκτης-βαρόμετρο για την πορεία της ομάδας και δείχνοντας τη δεδομένη ποιότητά του.
• Συμπληρωματικά, μπορούμε να πούμε ότι το μεγαλύτερο, ίσως, κέρδος του φετινού Ολυμπιακού ήταν ότι ξαναβρήκε τη χαρά του όμορφου ποδοσφαίρου και, κατά συνέπεια, κέρδισε εκ νέου την υποστήριξη του κόσμου του και την αναγνώριση των αντιπάλων του. Οι οπαδοί των Πειραιωτών είδαν (και βλέπουν) την ομάδα τους να παίζει ελκυστικό και γρήγορο ποδόσφαιρο, γεγονός που το πιστώνεται σίγουρα ο Pedro Martins (για τον οποίο θα μιλήσω πιο συγκεκριμένα στη συνέχεια) και που οδήγησε ένα μεγάλο αριθμό αντιπάλων προπονητών και παικτών* να παραδεχθούν ότι “ο Ολυμπιακός παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα”.

* = ενδεικτικά βλ. δηλώσεις από τους: Μάκη Χάβο, Νίκο Γκόλια, Dmytro Chygrynskiy και Alyaksandr Khatskevich.

ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ 

Οπωσδήποτε, εκτός από τα προαναφερθέντα θετικά, δεν έλειψαν και τα αρνητικά σημεία τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε εξωαγωνιστικό/οργανωτικό επίπεδο.

• Στο αγωνιστικό σκέλος, και ειδικότερα στο πρώτο μισό της σεζόν, είναι γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχασε αρκετούς “τσάμπα” βαθμούς (βλ. αγώνες με ΟΦΗ και ΑΕΚ εκτός, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό εντός) και πήρε νίκες “με την ψυχή στο στόμα” (βλ. αγώνες με Αστέρα Τρίπολης και Απόλλωνα Σμύρνης εντός, Πανιώνιο και Ατρόμητο εκτός). Και αυτά δεν ήταν απόρροια μόνο της ατυχίας, αλλά και της δυσκολίας στο σκοράρισμα, της απουσίας, δηλαδή, του λεγόμενου “εύκολου goal”, το οποίο ήταν το μεγάλο handicap που κόστισε βαθμούς στην ομάδα του Martins. Επιπλέον, δεν έλειψαν τα σοβαρά λάθη και οι ανισορροπίες στην άμυνα (κυρίως στα ευρωπαϊκά matches), ενώ υπήρξαν παίκτες που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, όπως οι Φετφατζίδης, Miranda, Vukovic και Nahuel. Τέλος, ο απροσδόκητος αποκλεισμός από τη Λαμία για το Κύπελλο πιθανώς θα μπορούσε να αποφευχθεί.
• Όσον αφορά το εξωαγωνιστικό/οργανωτικό κομμάτι, θεωρώ ότι το μεγάλο λάθος που έγινε εξαρχής ήταν η ρητορική της διοίκησης και η πίεση του κόσμου για κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και θεωρώ ότι ήταν λάθος, γιατί αυτό που προείχε, ύστερα από μία πολύ κακή χρονιά, ήταν να φτιαχτεί μία καλή ομάδα και να στηριχθεί το project του νέου προπονητή με υπομονή και σύνεση. Επιπρόσθετα, η μεταγραφή του Touré αποδείχθηκε απλώς ένα επικοινωνιακό “πυροτέχνημα” δίχως κανένα αγωνιστικό όφελος την ίδια στιγμή που κάποιες καλοκαιρινές μεταγραφές έπρεπε να γίνουν νωρίτερα.

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ “MARTINS”

Αρχικά, είχα σκοπό να αναφερθώ στον Pedro Martins στην πρώτη ενότητα του άρθρου όπου ανέλυσα τα κέρδη της χρονιάς. Τελικά, όμως, αποφάσισα να “αφιερώσω” μία ξεχωριστή παράγραφο για τον Πορτογάλο coach των ερυθρόλευκων. Ειδικότερα, αν και αμφιταλαντεύτηκα αρκετά στη διάρκεια της σεζόν, κατέληξα στο ότι ο Martins είναι ένας αρκετά καλός και σοβαρός προπονητής που ακόμη μαθαίνει. Κατάφερε, μέσα σε λίγους μόνο μήνες, να δημιουργήσει από το μηδέν ένα αξιόλογο σύνολο ποδοσφαιριστών και να περάσει αποτελεσματικά τη “φιλοσοφία” του. Με βάση τα όσα προκύπτουν από τα reportages, πρόκειται για έναν εργατικό, μετρημένο και αξιόλογο προπονητή που έδωσε ευκαιρίες σε όλους τους παίκτες και κράτησε τα αποδυτήρια ήρεμα. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, ο Πορτογάλος χρεώνεται ότι δεν “διάβασε” σωστά ορισμένα σημαντικά παιχνίδια (όπως αυτά με ΠΑΟΚ και Dynamo Kyiv το Φλεβάρη) και ότι υπέπεσε σε αρκετά λάθη απειρίας και διαχείρισης. Παρ΄όλ΄αυτά, πιστεύω ότι αυτά δεν αμαυρώνουν τη συνολική θετική εικόνα και, ως εκ τούτου, ο Martins πρέπει να στηριχθεί για άλλη μία σεζόν, ώστε να δούμε τί παραπάνω μπορεί να προσφέρει έχοντας, πλέον, μεγαλύτερη σοφία, πείρα και γνώση των πραγμάτων.

ΠΟΙΕΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ;

Και φτάνουμε, αισίως, στο αγαπημένο “sport” όλων των ποδοσφαιρόφιλων και των δημοσιογράφων: αυτό των μεταγραφών. Θα ακολουθήσω κι εγώ, λοιπόν, την προσφιλή αυτή τακτική και θα γίνω “couch coach” (ελληνιστί: προπονητής του καναπέ), συνθέτοντας το puzzle του Ολυμπιακού της επόμενης σεζόν:

• Στη θέση του τερματοφύλακα, τα πράγματα είναι λίγο πολύ ξεκάθαρα: ο Sa πρέπει να αγοραστεί οπωσδήποτε από την Porto και, μαζί με τον Lodygin (αν παραμείνει), να συνθέσουν ένα πολύ καλό δίδυμο κάτω από τα goalpost.
• Στη θέση του δεξιού back, θα ήταν ευχής έργο να παραμείνει ο Omar και να αποκτηθεί ένας αναπληρωματικός σε περίπτωση που δεν συνεχίσει ο Τοροσίδης και δεν επιστρέψει ο νεαρός Μασούρας.
• Στο κέντρο της άμυνας, είναι πασιφανές ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται ενίσχυση. Είτε μείνει είτε φύγει ο Cissé, θα πρέπει σίγουρα να αποκτηθεί ένας (για να μην πω δύο) top-class κεντρικός αμυντικός που θα εμπνέει σιγουριά. Σημειωτέον ότι ο Engels αγοράστηκε προ ολίγων ημερών από τη Reims, ενώ ας μην ξεχνάμε πως έχει αποκτηθεί, ενόψει καλοκαιριού, και ο Σενεγαλέζος Ousseynou Ba.
• Στη θέση του αριστερού back, ευελπιστώ ότι ο Κούτρης δεν θα φύγει και, μαζί με τον Τσιμίκα, θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται την αριστερή “οπισθοφυλακή”. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να αποκτηθεί ένας καλός ακραίος.
• Στο χώρο του κέντρου, εκτιμώ ότι χρειάζεται η απόκτηση ενός πολύ καλού 8αριού που θα πλαισιώσει Guilherme, Camara και Μπουχαλάκη (ειδικά αν αποχωρήσει ο πολύπειρος Natcho).
• Όσον αφορά τα εξτρέμ, με δεδομένα τον τραυματισμό (και την ηλικία) του Λάζαρου και την αδυναμία του Podence στο τελείωμα, ίσως να υπάρχει ανάγκη για έναν ακόμη ακραίο.
• Στη θέση του επιτελικού μέσου, είναι απαραίτητη, θαρρώ, η προσθήκη ενός ακόμη “Φορτούνη” (ή, αν θέλετε, ενός νεότερου “Natcho”) που θα δώσει λύσεις και ποιότητα στην ομάδα.
• Τέλος, σε ό,τι έχει να κάνει με την επίθεση, τα πράγματα είναι λίγο πιο μπερδεμένα: νομίζω ότι ο Hassan αξίζει μία θέση στο roster, έστω και ως αναπληρωματικός, αλλά τα 4 εκ. που αξιώνει η Braga για να τον παραχωρήσει περιπλέκουν την υπόθεση. Ο Guerrero, πάλι, είναι μεν φιλότιμος και τρεχαλατζής, έβαλε κάποια ωραία goals, αλλά δεν χαρακτηρίζεται από συνέπεια στο σκοράρισμα και ίσως πρέπει να “θυσιαστεί”. Από΄κει και πέρα, ερωτηματικό παραμένει και ο Soldano (το μέχρι στιγμής δείγμα δεν αρκεί για να εκφέρουμε γνώμη), ενώ άγνωστο παραμένει το “μέλλον” του Μάνου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Συνοψίζοντας, μπορούμε κάλλιστα να ισχυριστούμε ότι ο φετινός Ολυμπιακός, παρά τις αδυναμίες του και τα αρκετά ανεπιτυχή αποτελέσματα, παρουσίασε ένα “πρόσωπο” που δείχνει να έχει προοπτική, ένα “πρόσωπο” ελπιδοφόρο και αναμφισβήτητα καλύτερο σε σχέση με πέρυσι. Ας μη ξεχνάμε, άλλωστε, ότι επρόκειτο για μία ολοκαίνουρια ομάδα με καινούριο προπονητή που έψαχνε να βρει τα πατήματά της. Τα παραπάνω, φυσικά, δεν αναιρούν το γεγονός ότι υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις που πρέπει το καλοκαίρι (και πριν τα ευρωπαϊκά προκριματικά) να καλυφθούν επειγόντως, ενώ μένει να φανεί το κατά πόσο βελτιωμένος θα εμφανιστεί και ο Pedro Martins στη δεύτερη χρονιά του στην ομάδα. Εφόσον, λοιπόν, διατηρηθεί ο βασικός “κορμός” παικτών και συμπληρωθεί από τις αναγκαίες προσθήκες, θέλω να πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα παρουσιαστεί ακόμη καλύτερος του χρόνου. Ίδωμεν…

ΠΗΓΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ:  Olympiacos.org