Τζον Στόκτον: Ο Άνθρωπος – Θρύλος Των Ασίστ

Υπάρχουν στιγμές που όταν αναφερόμαστε σε κάποιον παίκτη-θρύλο του ΝΒΑ, τότε υποθέτουμε πως από πίσω κρύβονται τίτλοι, δαχτυλίδια κ.α. Αυτό όμως δεν ισχύει πάντα και δεν ισχύει και στην περίπτωση που μας αφορά. Την περίπτωση δηλαδή του Τζον Στόκτον. Μπορεί δηλαδή να μην κατέκτησε ποτέ ένα πρωτάθλημα ΝΒΑ, κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ταλέντο, τις ικανότητες και το ότι πήγε τις «πάσες» στο μπάσκετ σε άλλο επίπεδο. Το debut.gr θυμάται τον θρύλο Τζον Στόκτον.

Η Αρχή

Γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1962 στο Spokane. Η οικογένεια του είχε μία σχέση-αγάπης με το μπάσκετ και φυσικά ο Στόκτον δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση αυτού του κανόνα. Στην κολεγιακή του καριέρα αποφάσισε να μείνει στη γενέτειρα του και πιο συγκεκριμένα στο Gonzaga University, συνεχίζοντας τη παράδοση της οικογένειας.

Στα τέσσερα χρόνια της κολεγιακής του καριέρας οι εμφανίσεις του ήταν εξαιρετικές και ο ίδιος άφηνε τις καλύτερες εντυπώσεις. Στην τελευταία του σεζόν πέτυχε 20.9 πόντους και 7.2 ασίστ για να γίνει ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του κολεγίου με περισσότερους από 1.000 πόντους και 500 ασίστ (1340 και 554 αντίστοιχα).

Συμμετείχε στα draft του ΝΒΑ το 1984 όπου και επιλέχθηκε από τους Utah Jazz στην 16^η θέση. Η επιλογή του θα λέγαμε ότι πέρασε λίγο στα «ψιλά γράμματα» (όπως είχε συμβεί και στην περίπτωση του Manu Ginobilli στην 54^η θέση από τους San Antonio Spurs). Ο ίδιος όμως μέρα με τη μέρα και παραμένοντας το ίδιο ταπεινός θα δικαίωνε όλες τις προσδοκίες και θα πήγαινε το μπάσκετ σε άλλο επίπεδο αποκλειστικά και μόνο με την μία και αγαπημένη του ομάδα, τους Utah Jazz.

Καριέρα Στο ΝΒΑ

Ο μικρόσωμος play-maker πίστευε πως θα ήταν πολύ δύσκολο να επιζήσει σε ένα τόσο δύσκολο και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όπως αυτό του ΝΒΑ. Όταν έφτασε στους Jazz όλοι πίστευαν πως θα είναι ο παίκτης ενός μόνο χρόνου. Ο ίδιος όμως τους απέδειξε πως κάνουν λάθος.

Ταπεινός, ήρεμος και πάνω από όλα χαμηλών τόνων, αποτελούσε αυτό του είδους παίκτη που θα μάτωνε κάθε μέρα για την φανέλα. Δεν είχε ούτε το άλμα, ούτε το σώμα. Γενικότερα ήταν μία «κόπια» παίκτη που θύμιζε άλλη εποχή. Κάθε φορά όμως που πατούσε του πόδι του στο παρκέ έκανε συμπαίκτες και μη να χειροκροτούν. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά ψηφίστηκε και ως ο δεύτερος πιο σκληρός παίκτης όλου του ΝΒΑ! Λίγο αντίθετο αν τα συγκρίνουμε με την γενικότερη σωματοδομή του. Αλλά γι’ αυτόν τον παίκτη τίποτα δεν ήταν τυχαίο.

Μετά τη πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ, ο προπονητής του Jerry Sloan, του ζήτησε να παραμείνει το ίδιο ταπεινός και να μην αλλάξει τίποτα από το χαρακτήρα του. Για 19 ολόκληρες σεζόν ήταν ακριβώς ο ίδιος. Δεν άλλαξε ούτε το μάκρος στο σορτσάκι του αν θέλουμε να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο.

Αυτό όμως είναι και το μυστικό της επιτυχίας. Βέβαια, ούτε ο Στόκτον ολοκλήρωσε ποτέ στο 100% αυτή την επιτυχία. Πάντα έμενε στη μέση. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε ποτέ. Γιατί το σημαντικότερο γι’ αυτόν είναι «η ανταμοιβή από την προσπάθεια που κατέβαλε για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστικός». Το αέρινο και old-school στιλ του, καθώς και οι καίριες αποφάσεις του τη στιγμή των σουτ, στις πάσες και στις προσπάθειές του για κλεψίματα έχουν μείνει στην ιστορία.

Στις 17 από τις 19 σεζόν του με τους Jazz, έπαιξε σε όλα τα παιχνίδια και με αυτόν στην σύνθεσή τους έπαιξαν σε 19 συνεχόμενα play-offs. Με 15.806 assist είναι ο 1^ος passer όλων των εποχών στο ΝΒΑ μέχρι σήμερα και ο μοναδικός που έχει σπάσει το φράγμα των 11.000 assist. Επιπλέον είναι επίσης 1^ος όλων των εποχών και στην κατηγορία κλεψιμάτων με 3.256, αφήνοντας κατά πολύ πίσω του τον δεύτερο της λίστας.

Τη σεζόν 1989-1990 σε σύνολο 78 παιχνιδιών σημείωσε κατά μέσο όρο 17,2 πόντους και μοίρασε 14,5 assist. Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους αν αναλογιστούμε ότι όλες του οι χρονιές κυμαινόντουσαν σε αυτά τα πλαίσια. Αποσύρθηκε σε ηλικία 41 ετών (πάντα φορώντας την φανέλα των Jazz) και εκείνη τη σεζόν σημείωσε κατά μέσο όρο 10,8 πόντους και μοίρασε 7,7 assist, βάζοντας τα γυαλιά σε πολλούς μικρότερούς του.

Hall Of Fame

Ο πραγματικός αυτός θρύλος έχει συμμετάσχει σε 10 NBA All-Star Game και έχει ανακηρυχθεί MVP σε αυτό του 1993. Έχει επιλεγεί 2 φορές στην All-NBA First Team του ΝΒΑ, 6 στην second team, 3 στην third team και 5 φορές στην Defensive second team. Ακόμα του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του WCC Player of the year το 1993 και φυσικά η φανέλα του με τον αριθμό 12 έχει αποσυρθεί από τους Jazz.

Μετά από όλα αυτά και έχοντας κερδίσει τον απεριόριστο σεβασμό από όλους τους συμπαίκτες του, είναι περιττό να πούμε πως αυτός ο παίκτης έχει εισαχθεί στο Hall Of Fame. Αυτό όμως που πρέπει να τονίσουμε είναι πως έχει γίνει δύο φορές. Μία για την συνολική καριέρα του και άλλη μία για την πορεία με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και πιο συγκεκριμένα με την Dream Team, με την οποία κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια το 1992 και το 1996.

Από πολλούς έχει χαρακτηριστεί ως το «καλύτερο κλασικό play-maker όλων των εποχών». Οι επιδόσεις και τα κατορθώματα του επιβεβαιώνουν την παραπάνω άποψη. Στο Σολτ Λέικ έχουν δώσει το όνομά του σε δρόμο, ενώ έξω από το γήπεδο των Jazz υπάρχει άγαλμα προς τιμήν του. Αναμφίβολα, αποτελεί έναν θρύλο του μπάσκετ που ξεκίνησε στη πλήρη αφάνεια και με την αξία του και την εργατικότητα του έφτασε στη κορυφή. Μία κορυφή που δεν ισοδυναμεί με τίτλο ΝΒΑ αλλά με το τίτλο της καταξίωσης. Και αυτός ο Τίτλος είναι σίγουρα ο Καλύτερος για τον Τζον Στόκτον.