Μπορίς Ντιαό: Ο πιο έξυπνος “χοντρός”

Χωρίς αμφιβολία ένας εκ των κορυφαίων παικτών της γενιάς του ’80. Μετά τον Μανού Τζινόμπιλι, τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο ήρθε η σειρά του Μπορίς Ντιαό να πει αντίο στα γήπεδα στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 και να μας κάνει να μελαγχολήσουμε που δεν θα ξαναδούμε στο παρκέ ένα παίκτη με ένα τεράστιο κορμί αλλά και με ένα τεράστιο μπασκετικό IQ. Πάμε λοιπόν να πάρουμε ένα-ένα τα κυριότερα σημεία της μπασκετικής του ζωής…

Τα πρώτα του βήματα

O Ντιαό ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Πο Ορτέζ, ομάδα που εκείνα τα χρόνια (2001) ήταν πολύ πιο αναγνωρίσιμη από ότι τώρα. Δεν ήταν βαρύς όπως τον μάθανε οι νεότεροι, αντιθέτως είχε αλτικά προσόντα, ήταν εκρηκτικός και μάλιστα έλαβε μέρος στο διαγωνισμό καρφωμάτων! Αναδείχτηκε μάλιστα MVP μεταξύ των Γάλλων παικτών το 2003. Οι τότε εμφανίσεις του στο παρκέ προμήνυαν μια τεράστια μπασκετική καριέρα όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Μάλιστα, η μητέρα του Ελιζαμπέτ Ριφιό ήταν μπασκετμπολίστρια, μια από τις καλύτερες όλων των εποχών για τη Γαλλία (η πρώτη που έκανε τζαμπ-σουτ). Ο Μπορίς που μεγάλωσε με τη μαμά (ο πατέρας του Ισά Ντιαό, άλτης του ύψους από τη Σενεγάλη, γύρισε στην Αφρική) είδε … πολύ μπάσκετ από μικρός. Από μικρός ο Μπορίς του άρεσε να πασάρει. Είχε σαν πρότυπο τον Μάτζικ Τζόνσον και μερικές από τις κινήσεις του μεγάλου αστέρα τις είχε αντιγράψει.

Ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα

Οι εμφανίσεις και το ταλέντο του ώθησαν τους Χοκς να τον επιλέξουν αρκετά ψηλά στο περίφημο ντραφτ του 2003 (με Λεμπρόν, Μέλο, Ουέιντ, Μπος, Χάινριχ) και συγκεκριμένα στο Νο. 21. Δεν ήταν πάντως ο κορυφαίος Ευρωπαίος αφού ο Μίλιτσιτς (Νο 2), ο Τσαμπάρκαπα και ο Πάβλοβιτς σηκώθηκαν πιο ψηλά από τις θέσεις τους. Στους Χοκς είχε μικρό ρόλο (4,5 πόντους) και μετά δύο σεζόν τον έδωσαν στους Σανς μαζί με δύο μελλοντικά πικ για τον Τζο Τζόνσον που “οργίασε” στους Χοκς. Ο Γάλλος πάντως βρήκε την … υγειά του στους Σανς και το 2006 μάλιστα πήρε το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη έχοντας 13,3 πόντους, συν 6,9 ριμπάουντ και (κρατηθείτε) 6,2 ασίστ! Τα δύο τελευταία νούμερα ήταν τα καλύτερα της καριέρας του. Στα πλέι οφ μάλιστα έπαιξε στη θέση “πέντε” αντί του τραυματία Αμάρε και σε 20 ματς είχε 18,7 πόντους με 6,7 ριμπάουντ, 5,2 ασίστ και 1,1 μπλοκ!

Η καθιέρωση και η εξέλιξη ενός τεράστιου παίκτη

Στα μισά της σεζόν 2008-09 ανταλλάχθηκε στη Σάρλοτ όπου σε 59 ματς είχε 15,1 πόντους και τρεις σερί σεζόν με διψήφιο αριθμό πόντων. Τον άφησαν ελεύθερο το 2012 και τον άρπαξε ο Γκρεγκ Πόποβιτς: “Δεν είναι μόνο ένας καταπληκτικός, έξυπνος παίκτης αλλά εξαιρετικός στην παρέα. Πολλές φορές πίνουμε μαζί ένα ποτήρι γαλλικό κρασί”, σχολίασε ο “Ποπ” μόλις ο Ντιαό αποφάσισε να αποδεχτεί την πρόταση των Τζαζ μετά 4,5 χρόνια στο Σαν Αντόνιο. Ο ίδιος ο Πόποβιτς ώθησε τον Γάλλο να φύγει γιατί η προσφορά ήταν μεγάλη. Πριν γίνει αυτό όμως γνωρίσαμε έναν Ντιαό σε μία καλοδουλεμένη ομάδα, μία “μηχανή” στην οποία προστέθηκε και το γαλλικό… κλειδί για να την κάνει πιο ποιοτική. Ο χοντρούλης πια Ντιαό του 2014, είχε σοβαρό ρόλο από τον πάγκο της τάξης των 25 λεπτών και στους τελικούς με τους Χιτ (όταν χάθηκε η… μπάλα από τους Σπερς) ανέβασε τη συμμετοχή στα 35 λεπτά.Ήταν εξαιρετικός, βοήθησε στο passing game των Σπερς και έτσι πανηγύρισε τον πρώτο και μοναδικό τίτλο πρωταθλητή στην καριέρα του.

Κεφάλαιο Εθνική ομάδα

Με την Εθνική Γαλλίας, βέβαια, ο Μπορίς Ντιαό έγραψε μια άλλη μοναδική ιστορία. Από το 2002 και για 15 χρόνια δεν έλειψε ποτέ από τα μεγάλα ραντεβού των τρικολόρ. Έγινε αρχηγός της ομάδας και κατάφερε το 2013 να σηκώσει ψηλά το τρόπαιο του Ευρωμπάσκετ. Οι Γάλλοι, που έτρωγαν τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη (και από την Ελλάδα, ουκ ολίγες φορές) κατάφεραν να βρεθούν στην κορυφή της Ευρώπης. Ο Ντιαό, περισσότερο ίσως και από τον Πάρκερ, αντιπροσωπεύει αυτή τη διαρκή μάχη της Γαλλίας με το πεπρωμένο της. Πιο … γήινος από τον “εξωπραγματικό” TP ο Μπορίς ίδρωνε, έπεφτε κάτω, διεκδικούσε ριμπάουντ, έπαιζε μανιασμένες άμυνες και έβαζε αποφασιστικά καλάθια. Το 2005 η Γαλλία έπεσε πάνω στην αφιονισμένη Ελλάδα και στον αξέχαστο ημιτελικό, έχασε ένα ματς που ήταν δικό της. Για να πάρουν επιτέλους ένα χρυσό, οι Γάλλοι θα περίμεναν ακόμη οκτώ χρόνια. Στη Σλοβενία, το 2013, έχοντας ξορκίσει Θεούς και δαίμονες, έχοντας νικήσει την Ισπανία στα ημιτελικά, έπαιρναν επιτέλους την πρώτη θέση. Ήταν και με τη βούλα οι καλύτεροι της Ευρώπης. Ο Ντιαό σχεδόν έκλαψε παίρνοντας το βαρύτιμο τρόπαιο στα χέρια του. Ήταν 31 ετών, στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του. Ένα χρόνο αργότερα έπαιρνε και το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ. Το ίδιο καλοκαίρι, έπαιρνε και το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της μεγάλης του αγάπης για την Εθνική είναι και η συμμετοχή του Μπορίς στα παράθυρα της Fiba το περασμένο Σεπτέμβρη.

Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη και το κύκνειο άσμα

Ο Ντιαό αποφάσισε πέρσι να επιστρέψει στην Ευρώπη. Διάλεξε την Παρί Λεβαλουά που κοούτσαρε ο φίλος του Φεντερίκ Φοτού και έπαιξε ξανά στο γαλλικό πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά το 2003, όταν το είχε κατακτήσει φορώντας τη φανέλα της Ορτέζ. Σε 31 αγώνες ο έμπειρος άσος είχε 11.1 π, 6.4 ριμπ. και 5 ασίστ. Ήταν η τελευταία του χρονιά αγωνιστικής δράσης. Από δω και στο εξής, όπως εξηγεί στους… δυο κολλητούς του, Ρόνι Τουριάφ (επίσης συμμαθητής του στο INSEP) και Τόνι Πάρκερ, στο βίντεο με το οποίο οριστικοποίησε την αποχώρησή του, ήρθε η ώρα της ξεκούρασης.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το υψηλό του μπασκετικό IQ, τις υπέροχες κινήσεις του στο low post, τις ηγετικές του τάσεις αλλά και τα τεράστια οργανωτικά του χαρακτηριστικά που θα ζήλευε ακόμα και ένας playmaker παγκόσμιο βεληνεκούς. Οι λάτρεις του αθλήματος θα θυμούνται για πάντα τα επιτεύγματα και τα χαρακτηριστικά του Μπορίς Ντιαό.