O Pierluigi Collina συμπληρώνει σήμερα τα 59 του χρόνια και το Debut.gr «κάνει» ένα flashback στην καριέρα του κορυφαίου και πιο αγαπητού διαιτητή στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Στα ομαδικά sports, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι οι διαιτητές δεν είναι και οι πλέον αγαπητοί, στο φίλαθλο κοινό, «πρωταγωνιστές», μια και οι περισσότεροι έχουν δεχθεί (άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε όχι) πληθώρα αρνητικών ή/και υβριστικών χαρακτηρισμών για τις αποφάσεις τους. Παρ΄όλ΄αυτά, απέναντι στον παραπάνω «γενικό κανόνα» των «κακών διαιτητών», υπάρχει μία «φωτεινή εξαίρεση» που σχετικοποιεί τις αρνητικές προσλαμβάνουσες που έχουμε για το επάγγελμα του διαιτητή. Κι αυτή η «εξαίρεση» «φέρει την υπογραφή» του Pierluigi Collina, του Ιταλού referee που σφύριξε όλα τα μεγάλα ποδοσφαιρικά γεγονότα, «κέρδισε» το σεβασμό όλων και αναγνωρίστηκε ως ο καλύτερος διαιτητής στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΡΑΓΔΑΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ

  

Γεννημένος στην Bologna της Ιταλίας (13/2/1960), ο Pierluigi Collina σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της γενέτειράς του. Παρότι στα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, παίζοντας ως αμυντικός σε μία τοπική ομάδα, πείστηκε, το 1977, να παρακολουθήσει μαθήματα διαιτησίας, στην οποία είχε ιδιαίτερη κλίση. Το 1988, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, ο Collina προήχθη ως διαιτητής στη Γ΄ Κατηγορία του Ιταλικού Πρωταθλήματος (Serie C1 και C2). Μάλιστα, μόλις τρία χρόνια αργότερα, ο 31χρονος Ιταλός θα οριστεί διαιτητής στη Serie B και, ακολούθως, στη Serie A, γεγονός που τον έκανε έναν από τους καλύτερους ανερχόμενους διαιτητές της εποχής.

Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ, ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ «ΡΑΝΤΕΒΟΥ» ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Μέχρι το 1995 – χρονιά κατά την οποία συμπεριελήφθη στη λίστα της FIFA – ο  Collina είχε διευθύνει 43 παιχνίδια στη Serie A. Ένα χρόνο μετά, «ήρθε» η ώρα της πρώτης μεγάλης διοργάνωσης για τον Ιταλό referee: αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων της Atlanta (1996), κατά τη διάρκεια των οποίων διαιτήτευσε τέσσερα matches αλλά και τον τελικό ανάμεσα σε Αργεντινή και Νιγηρία. Το Mundial του 1998, στη συνέχεια, αποτέλεσε τη δεύτερη μεγάλη διοργάνωση στο παλμαρέ του Μπολονέζου διατητή.

Κι αυτό, φυσικά, ήταν μόνο η αρχή των μεγάλων ποδοσφαιρικών «ραντεβού» για τον Collina. Λίγο πριν τη «δύση» του 20ού αιώνα (1999), ορίστηκε ως διαιτητής στον (αλησμόνητο) τελικό του Champions League ανάμεσα σε Bayern Munich και Manchester United. Αποκορύφωμα, φυσικά, της διαιτητικής του καριέρας ήταν ο τελικός του Mundial του 2002 μεταξύ Βραζιλίας και Γερμανίας, ενώ, παράλληλα, το 2004 διηύθυνε τόσο τον τελικό του – τότε – Κυπέλλου UEFA (Valencia εναντίον Marseille), καθώς επίσης και δύο παιχνίδια της Εθνικής Ελλάδας (το εναρκτήριο κόντρα στην Πορτογαλία και τον ημιτελικό εναντίον της Τσεχίας) στο αξέχαστο Euro της Πορτογαλίας. Αυτό έμελλε να είναι και το τελευταίο μεγάλο τουρνουά για τον Collina, ο οποίος «κρέμασε» την ποδοσφαιρική του σφυρίχτρα το 2005, όντας 45 ετών. Ο τελευταίος αγώνας που σφύριξε ο Ιταλός διαιτητής ήταν ο προκριματικός για το Champions League μεταξύ Everton και Villarreal τον Αύγουστο του 2005.

Ενδιάμεσα, ο Pierluigi Collina κατόρθωσε να κερδίσει τις μεγαλύτερες ατομικές διακρίσεις στο χώρο του. Συγκεκριμένα, αναδείχθηκε έξι συνεχόμενες (!) φορές «Καλύτερος Διαιτητής της Χρονιάς» από τη FIFA (1998-2003) και επτά φορές «Διαιτητής της Χρονιάς στη Serie A» (1997, 1998, 2000, 2002, 2003, 2004, 2005). Επιπρόσθετα, το 2011 έγινε μέλος του Hall Of Fame του ιταλικού ποδοσφαίρου.

H ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΑΙΑΣ «ΣΦΥΡΙΧΤΡΑΣ»

Κατά γενική (και δίκαιη) ομολογία, ο Pierluigi Collina θεωρείται, μέχρι σήμερα, ο καλύτερος διαιτητής που «γνώρισε» το σύγχρονο ποδόσφαιρο, διαπίστωση που επαληθεύεται από τα ίδια τα γεγονότα. Δεν είναι μόνο ότι ο Ιταλός referee έκανε καλά τη δουλειά του, λαμβάνοντας αμερόληπτες αποφάσεις και εφαρμόζοντας σωστά τους κανονισμούς του παιχνιδιού. Πολύ περισσότερο, ο Collina «κέρδισε», με τον τρόπο του, την εκτίμηση και την αναγνώριση όλων των εμπλεκομένων με το άθλημα. Διέθετε μία επιβλητική προσωπικότητα που, ωστόσο, απέπνεε εμπιστοσύνη και σεβασμό και, συγχρόνως, ήξερε να διαχειρίζεται πρόσωπα και καταστάσεις υποδειγματικά. Εν ολίγοις, ο Collina κατάφερνε, όπως εκείνος μόνο γνώριζε, να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη σε ένα επάγγελμα δύσκολο και επιρρεπές στην σκληρή κριτική. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι, καθ΄όλη τη διάρκεια της καριέρας του, έδωσε ελάχιστα έως καθόλου δικαιώματα για τη διαιτησία σου.

Πέραν τούτων, ο Collina αποδείχθηκε υποδειγματικός και εκτός γηπέδου. Τρανή απόδειξη αυτού αποτελεί το γεγονός ότι το 2006, όταν το ιταλικό ποδόσφαιρο ταλανίστηκε από το περίφημο σκάνδαλο Calciopoli, το όνομα του Collina (και του έτερου Ιταλού referee Roberto Rosetti) δεν βρέθηκε «μπλεγμένο» πουθενά. Ίσως η πιο ξεχωριστή εκδήλωση αναγνώρισης του Ιταλού διαιτητή ήταν εκείνη του 2002, όταν ο David Beckham, μετά από αγώνα της Αγγλίας με την Αργεντινή για το Παγκόσμιο Κύπελλο, προέβη σε κάτι πρωτόγνωρο: αντάλλαξε τη φανέλα του όχι με κάποιον αντίπαλο παίκτη, αλλά με τον Collina!

Κατά συνέπεια, ο φαλακρός Ιταλός «άρχοντας», με το χαρακτηριστικό γουρλωμένο βλέμμα, μπόρεσε και «έγραψε» τη δική του «ιστορία» όντας ο πιο αγαπητός και αναγνωρίσιμος διαιτητής ποδοσφαίρου. Κι αν για εμάς και τον Collina αποτελεί ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα που έχει περάσει, πλέον, στην ιστορία, για τους μεταγενέστερους διαιτητές ενδεχομένως είναι μία δύσκολη πρόκληση και ένα μεγάλο «στοίχημα»…

Οι πληροφορίες του κειμένου αντλήθηκαν από τις παρακάτω πηγές:

Πηγές εικόνων:

  • Κεντρική: La Giornata Sportiva
  • Υπόλοιπες: Κάντε click πάνω στην κάθε εικόνα

Παρακολουθήστε, επίσης, ένα video-αφιέρωμα για τον Collina: