Α.Ε.Κ. 2018-2019: Το πρώτο μεγάλο δείγμα και συμπεράσματα

Τα Χριστούγεννα πέρασαν, ο καινούριος χρόνος ήρθε και το debut και ο Δημήτρης Μαλγαρινός σχολιάζουν και αναλύουν τα όσα έδειξε και έπραξε η μπασκετική Α.Ε.Κ. μέχρι στιγμής.

Όπως είχε ειπωθεί στο site και στο παρελθόν, ο κόσμος της Α.Ε.Κ. θα πρέπει να ευχαριστημένος μόνο και από το γεγονός ότι από το καλοκαίρι βρίσκονται ο ίδιος προπονητής στο τιμόνι της ομάδας και το υλικό της ομάδας έχει παραμείνει αμετάβλητο. Οι προηγούμενες χρονιές σε αυτό τον τομέα έδειξαν τρομερά επιπόλαιη διαχείριση από την διοίκηση της ομάδας. Αλλαγές προπονητή μέσα στην χρονιά, συνεχόμενες αλλαγές ξένων κυρίως Αμερικανών όπως και κατά την διάρκεια χρονιάς αλλά και περιστατικά που μόνο μεγάλη ομάδα δεν θύμιζαν.

Τα πράγματα αυτά δείχνουν να έχουν εκλείψει φέτος, μένει η υπόλοιπη χρονιά να μας επιβεβαιώσει σε αυτήν την διαπίστωση. Οι γραμμές αυτές γράφτηκαν πριν την λήξη της συνεργασίας μεταξύ διοίκησης με τον Mace. Τα όργανα ξεκίνησαν… αλλά τουλάχιστον φέτος άργησαν πολύ και μόνο ένας παίκτης απομακρύνθηκε. Άλλες ταραχώδης χρονιές άρχιζαν πριν από το ξεκίνημα της χρονιάς. Όρτον, Ερλι ενδεικτικά παραδείγματα. Αλλά και με συνεχόμενες αλλαγές παικτών και προπονητών κατά την διάρκεια.

Τίτλοι

Έχοντας αυτό κατά νου, περνάμε στο κομμάτι των τίτλων. Εκτός συνταρακτικού απρόοπτου η φετινή χρονιά θα είναι φτωχότερη σε τίτλους από ότι η περσινή. Ο στόχος του κυπέλλου χάθηκε, το πρωτάθλημα από ότι φαίνεται θα κριθεί πάλι ανάμεσα στους αιώνιους, παρά την μέτρια έως κακή εικόνα που παρουσιάζουν μέχρι στιγμής, ενώ ο ευρωπαϊκός στόχος είναι ακόμα εντός.

Προπονητής

Ο coach Banci αποδεικνύεται να γνωρίζει αρκετά καλά την ελληνική πραγματικότητα για ξένο προπονητή μέχρι στιγμής. Έχει θωρακίσει την θέση του σε σημαντικό βαθμό, θέμα φυγής δύσκολα θα τεθεί και κερδίζει μέχρι τώρα το χειροκρότημα του κόσμου. Η αλήθεια είναι ότι ήρωας δεν είναι και ούτε έχει αποδείξει έως τώρα το βαρύγδουπο βιογραφικό. Όμως έχει πάρει τα ματς που έχει χρειαστεί και σε συνδυασμό με την άριστη πορεία στην Ευρώπη κρατάει τον Σάκοτα, τον πατήρ, στην κερκίδα και όχι στην άκρη του πάγκου. Κάποια συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα δεν βγάζει η ομάδα, ούτε όμως κάτι εντυπωσιακό διακρίνουμε εντός των τεσσάρων γραμμών τόσο από πλευράς θεάματος όσο και από πλευράς ποιότητας που να ευθύνεται ο προπονητής. Όμως ούτε και κακή εικόνα βλέπουμε, και το βασικότερο βλέπουμε ότι υπάρχει κάποιο αγωνιστικό πλάνο ανάλογα τον αντίπαλο σε κάθε ματς.

Γι’αυτό και η ομάδα δεν έχει διασυρθεί σε κάποιο ματς (η πρόταση αυτή γράφτηκε πριν από το ματς με τον Παναθηναϊκό) σε αυτό το τρίμηνο που αγωνίζεται η Α.Ε.Κ. Το σημαντικότερο στοιχείο όμως που θα έπρεπε να σημειωθεί και είναι και το πιο ελπιδοφόρο για κάθε φίλο της Α.Ε.Κ. είναι ότι η ομάδα του παρουσιάζει αργή αλλά σταθερή βελτίωση σε όλους τους τομείς μέσα στο παρκέ και σιγά σιγά βρίσκει ρυθμό. Αυτό την βοηθάει να ανεβάζει απόδοση και σε συνδυασμό με τα ξεσπάσματα όπως η μεγάλη νίκη μέσα στο Ισραήλ αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις για το τι μπορεί να παρουσιάσει η ομάδα την περίοδο Απριλίου-Μαΐου που θα κριθούν οι τίτλοι.

Το έργο του Banci

Από την άλλη, το η μέτρια εικόνα μπορεί να συνεχιστεί με ολέθρια αποτελέσματα στους εναπομείναντες στόχους. Σε αντίθεση με την Α.Ε.Κ. του Σάκοτα η φετινή παίζει άμυνα περισσότερο. Και στην επίθεση υπάρχει πλουραλισμός, στοιχείο που έλλειπε πέρυσι. Ένα από τα πράγματα που πράγματα που πρέπει να πιστώσουμε στο Banci είναι η διαχείριση στην θέση 4. Μετά και την φυγή του Delroy James καθαρόαιμο 4αρι στο ρόστερ δεν υπάρχει κάτι που έχει καλύψει σε απόλυτο βαθμό ο Ιταλός. Είτε με την χρησιμοποίηση του Ματσιούλις, που αποτελεί δυνατό τριάρι και παίζει κατά συνθήκη 4 είτε με τον Σάκοτα που είναι κάτι μεταξύ 3 και 4 είτε με τον Τσαλμπούρη τελευταία είτε με τον Robertson μαζί με Hunter (η Καββαδά) στους ψηλούς, ο coach Banci έχει κάνει την έλλειψη καθαρόαιμου 4ου αόρατη. Ωστόσο έχει κάποια κολλήματα.

Τα κολλήματα του Banci

Βασικό του, κατά την ταπεινή μου άποψη, η χρησιμοποίηση του Mace στον άσσο. Ο παίκτης αυτός αποτελεί σκόρερ και αποκτήθηκε για αυτό τον ρόλο η θέση στο 2 θα του ταίριαζε καλύτερα, καθώς τον απάλλασσε από το κατέβασμα της μπάλας δίνοντας τον περισσότερες ανάσες στα σημεία του ματς που χρειάζεται να σκοράρει. Πανομοιότυπη είναι η κατάσταση και για τον Λαρεντζάκη που αποτελεί περισσότερο combo guard και όχι άσσο. Και αυτός αποτελεί παίκτη που θα δώσει σκορ περισσότερο παρά δημιουργία. Όμως γεννάται το ερώτημα τότε ποιος παίκτης θα πάει στον άσσο και κατά συνέπεια στο ρόλο του play maker. Ο Malcom Griffin που δίνει το λιγότερο σκορ σε σχέση με τους άλλους δύο αλλά και έχει περισσότερες οργανωτικές ικανότητες αποτελεί αξιόπιστη λύση με αλλαγές τον Ξανθόπουλο και τον Μωραΐτη.

Συχνό του κόλλημα επίσης η επιμονή στο Hunter ακόμα και όταν αυτού δεν του βγαίνει του ματς. Για το θέμα προπονητής κλείνοντας, ο coach Banci για τα μέχρι τώρα έργα του κρίνεται αποδεκτός με ανοδικές προοπτικές για το μέλλον, ωστόσο αν δεν βελτιωθεί κι άλλο η ομάδα η κριτική για αυτόν στο τέλος της χρονιάς θα είναι διαφορετική. Μην ξεχνάμε ότι η κριτική πρέπει να γίνεται υπό το πρίσμα ότι διαχειρίζεται μία ομάδα που σε μεγάλο βαθμό είναι καινούρια από άποψη ράστερ και με απαιτήσεις υψηλές από τον κόσμο.

Τα θετικά της φετινής Α.Ε.Κ.

Στα πολύ θετικά ο πλουραλισμός της ομάδας στην επίθεση. Σε αντίθεση με άλλες ομάδες αλλά και άλλες χρονιές της Α.Ε.Κ. βλέπουμε σχεδόν σε κάθε ματς διαφορετικός παίκτης να είναι MVP. Στο ματς με την Nyburg στην Τσεχία το ρόλο αυτόν τον επωμίστηκε ο Λαρεντζάκης. Στον επαναληπτικό ματς στην Αθήνα ήταν o Hunter. Στην μεγάλη νίκη στο Ισραήλ πρώτος σκόρερ και MVP του ματς αναδείχθηκε ο Malcom Griffin. Το ίδιο και με την Bamberg. Στην νίκη μέσα στην Κύμη ήταν ο Robertson. Στο διπλό μέσα στο Ρέθυμνο πολυτιμότερος παίκτης αναδείχθηκε ο Saint-Roos στο ντεμπούτο του. Βλέπουμε ότι επιθετικά βρίσκει από πολλούς λύσεις μειώνοντας τις πιθανότητες να βρεθεί σε κακό βράδυ εξαιτίας ενός παίκτη.

Ένα χαρακτηριστικό επίσης της φετινής ομάδας είναι τα νωθρά ξεκινήματα στα παιχνίδια. Για κάποιο μέχρι στιγμής ανεξήγητο λόγο η Α.Ε.Κ. μπαίνει νωχελικά στα παιχνίδια και είτε επιτρέπει στον αντίπαλο να χτίζει διάφορες είτε φαινομενικά εύκολα ματς δεν τα “καθαρίζει από την αρχή”. Αυτό έχει κοστίσει έως τώρα πολλές φορές, παραδείγματα το ματς με το Περιστέρι όπου η ομάδα του Πεδουλάκη έχτισε διαφορά 21 πόντων από την αρχή του ματς με αποτέλεσμα να καταστεί ακατόρθωτη η ανατροπή. Στο ματς με τον Παναθηναϊκό το πρώτο δεκάλεπτο τελείωσε 36-16. Και σε τέτοια ματς εάν δώσεις σε αυτόν τον αντίπαλο αυτήν την άνεση η ταφόπλακα στις όποιες ελπίδες είναι παραπάνω από σίγουρη. Επίσης σε ματς όπως αυτό με τον Πανιώνιο ή τον Ήφαιστο, ομάδες που μοιάζουν χαμηλότερου επιπέδου αντί να μετατραπούν τα ματς σε υγιεινό περίπατο διευρύνοντας το rotation τους τα μετέτρεψαν σε όχι και τόσο άνετες νίκες.

Το ίδιο πρόβλημα της Α.Ε.Κ. χρόνια τώρα

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της φετινής ομάδας και δυστυχώς όχι μόνο της φετινής είναι η αυτοκτονική τάση που υπάρχει στα τελευταία λεπτά. Τάση η οποία στην ομάδα υπάρχει όχι μόνο φέτος αλλά και τα προηγούμενα χρόνια. Οποίος είδε το ματς με τον Άρη καταλαβαίνει ακριβώς για ποιο πράγμα γίνεται λόγος. Αγώνες που φαίνονται καθορισμένοι καταλήγουν να γίνονται ντέρμπι στο τελευταίο λεπτό. Σημαντική βελτίωση ότι φέτος η Ένωση είναι πολύ εύστοχη από την γραμμή των βολών σε κρίσιμα σημεία κάτι που δεν γινόταν τα προηγούμενα χρόνια.

Αμερικανοί

Οι Αμερικάνοι καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία μιας ευρωπαϊκής ομάδας ανεξαρτήτως δυναμικότητας. Μια σωστή επιλογή κατά την διάρκεια της περιόδου μπορεί να αλλάξει ριζικά το ρου ενός club οδηγώντας στην επιτυχία η αποτυχία αντίστοιχα. Η κριτική σε αυτήν την κατηγορία ειδικά σε μια ομάδα που έχουμε δει πληθώρα Αμερικανών τα τελευταία χρόνια είναι δύσκολη. Η απομάκρυνση του Xavier-Mace αλλάζει όλο το σκηνικό στον τομέα αυτό. Αναμφισβήτητα ο Mace (είναι Καναδός) δεν ήταν Harris, ο Griffin δεν είναι Punter και σίγουρα ο Robertson δεν είναι Delroy James. Κι όμως μέχρι στιγμής η ομάδα δείχνει να ρολάρει καλύτερα στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη σε σχέση με πέρυσι.

Που οφείλεται αυτό; Η Α.Ε.Κ. δείχνει πολύ περισσότερο δεμένη από την περσινή ομάδα όσο αφορά με το τεχνικό κομμάτι και το κομμάτι αυτοματισμών. Αυτό της δίνει την δυνατότητα να παίρνει νίκες. Παρόλο που οι Αμερικάνοι της δεν σημειώνουν τα νούμερα που σημείωναν οι περσινοί Αμερικανοί. Ο Mace υπήρξε πολύ ασταθής, είχε ντεφορμαρίσματα αν και αποτέλεσε από τους πρώτους σκόρερ της εφέτος. Έχει καλή ευχέρεια στον 1 εναντίον 1, είναι καλός εκτελεστής και βλέπει αρκετό γήπεδο για παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Προσωπική άποψη ότι δεν μπορεί να επωμιστεί τον ρόλο του ηγέτη που θα σηκώσει την ομάδα ώστε να κάνει την υπέρβαση. Ίσως και αυτή την άποψη συμμερίστηκε το team της Ένωσης για αυτό κι απομακρύνθηκε. Για το καλό των κιτρινόμαυρων, ελπίζουμε να μην εξελιχθεί σε ένα παίκτη σαν τον Scottie Wilbekin και να μετανιώνουν ξανά τις επιλογές τους. Όπως ειπώθηκε και πιο πάνω η τοποθέτηση του στο 2 ίσως να τον απελευθέρωνε από τον ρόλο του οργανωτή και να του έδινε περισσότερο χώρο για σκοράρισμα.

Οι περιπτώσεις Malcolm Griffin kai Tyler Robertson

Ο Malcolm Griffin ο οποίος ήρθε ως γνωστής του ελληνικού πρωταθλήματος δεν έχει δικαιώσει μέχρι τώρα το καλό του βιογραφικό στο έπακρο. Σίγουρα είναι από τους πιο σταθερούς παίκτες αλλά θα περίμενε κάτι παραπάνω κάποιος από ένα παίκτη στην προηγούμενη θητεία του στο ελληνικό πρωτάθλημα σημείωνε (15,9 ppg., 5 assist, 3.8 reb). Είναι ένα combo guard ταιριάζει και στις δύο θέσεις στα guard εξίσου καλά. Ίσως ότι βρίσκεται στην σκιά του Mace και του Λαρεντζάκη και δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα έχει ευθύνη για αυτή την κατάσταση.

Ο Robertson από την άλλη ήρθε με το πιο άδειο βιογραφικό σε σχέση με τους υπόλοιπους Αμερικανούς. Είναι νεαρός, δεν είχε εμπειρία από Ευρώπη ενώ αγωνιζόταν στο NCAA πριν έρθει (πρωτάθλημα τελείως διαφορετικό) . Οι πρώτες εμφανίσεις του δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικές ωστόσο η πίστωση χρόνου που του δόθηκε έφερε την βελτίωση του και αναμένουμε να δούμε αν δώσει το κάτι παραπάνω. Είναι κοντός για την θέση του 5 και το σώμα του αν και δυνατό έδειξε ότι δεν καλύπτει αυτήν την αδυναμία με ψηλότερα δυνατά 5αρια. Με δυνατούς 7 footers έχει προβλήματα. Μπορεί να μαρκάρει guard στις αλλαγές στο pick n roll σε ανεκτό βαθμό. Από κει και πέρα επιθετικά απειλεί μόνο μέσα από το ζωγραφιστό και είναι καλός στο pick n roll. Το παιχνίδι του πάνω από την στεφάνη δεν εντυπωσιάζει αλλά δεν είναι και κακό.

Υπόθεση Hunter

Και πάμε στην πιο πολυσυζητημένη περίπτωση Αμερικανού φέτος στην Α.Ε.Κ., αυτή του Vince Hunter. Σημείωση είναι ο μόνος Αμερικανός που παρέμεινε στην ομάδα από πέρυσι. Χωρίς συζήτηση ο φετινός Hunter είναι αρκετά καλύτερος από τον περσινό, τόσο αγωνιστικά όσο και εγκεφαλικά. Εγκεφαλικά έχει αφήσει πίσω τα γρήγορα φάουλ που έκανε συχνά και τον κρατούσαν στον πάγκο για πόλη ώρα και έχει σταματήσει να είναι ένας παίκτης ψυχολογίας. Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε ένα καλό Hunter. Όταν αυτός σκόραρε τις πρώτες προσπάθειες και ένα τελείως διαφορετικό παίκτη όταν γινόταν το αντίθετο. Στο αγωνιστικό κομμάτι η βελτίωση είναι αισθητά πιο ορατή. Από ένα παίκτη rim protector έχει μετατραπεί σε ένα παίκτη που μπορεί να κάνει σχεδόν πάντα μέσα στο γήπεδο. Έχει προσθέσει στο παιχνίδι παιχνίδι στο post και σουτ από μέση απόσταση. Τρέχει στο αιφνιδιασμό και παίζει καλά το pick n roll. Μαζεύει rebound και προσφέρει μπόλικο θέαμα.

Πλέον αποτελεί έναν starter για την ομάδα και όχι ένα ρολίστα που έρχεται από τον πάγκο να κάνει συγκεκριμένες δουλειές. Όμως υπάρχει ένα τεράστιο ΑΛΛΑ που έχει κοστίσει στην ομάδα αρκετά. Είναι κακός αμυντικός. Μπορεί να παίξει στις αλλαγές στο pick n roll πάνω στο guard αλλά με αντιπάλους δυνατά 5αρια δεινοπαθεί και μαζί του όλη η ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Bendil (Περιστέρι), Moreira (ΠΑΟΚ), McGee (Άρης), Παπαγιάννης, Βουγιούκας (ΠΑΟ) έκαναν από τα καλύτερα εφετινά τους παιχνίδια κόντρα στην Α.Ε.Κ.

Ξένοι

Όσο αφορά την επιλογή των ξένων πρόκειται για μία από τις καλύτερες επιλογές που έχουν γίνει τα τελευταία αρκετά χρόνια. Η διοίκηση έκανε την υπέρβαση ψώνισε από το πάνω ράφι για τα δεδομένα της. Έφερε το Ματσιούλις, μια μεταγραφή που θεωρήθηκε το μπαμ και τον Saint Roos, ένα παίκτη που δεν αποτελεί ηχηρό όνομα, όμως η δουλειά του που κάνει στο παρκέ είναι ανυπολόγιστη.

Πολύ περίμεναν από τον Ματσιούλις να ξεχωρίσει στην φετινή Α.Ε.Κ. και κάθε ματς να είναι ο MVP όταν άκουσαν το όνομα του το καλοκαίρι, όπως και γινόταν με τον Μαυροκεφαλίδη. Αυτό ωστόσο δεν γίνεται. Οι αιτίες είναι τρεις. Πρώτον ο Ματσιούλις ακόμα και στο απόγειο της καριέρας του δεν ήταν εντυπωσιακά παραγωγικός επιθετικά ώστε να ξεχωρίσει. Δεύτερον ο φετινός Ματσιούλις δεν είναι ο Ματσιούλις που βλέπαμε στην Ρεάλ η στον Παναθηναϊκό, πλέον βρίσκεται στα 33 του. Και τρίτον και βασικότερο η Α.Ε.Κ. από άποψη υλικού έχει ανέβει πολύ από τα χρόνια που ο Μαυροκεφαλίδης ξεχώριζε. Πλέον ο Ματσιούλις έχει δίπλα του παίκτες στο επίπεδο του, πράγμα που κάνει δύσκολο για τον ίδιο να ξεχωρίσει.

Πολλά υποσχόμενος ο Howard Saint-Roos

Και πάμε στον Howard Saint-Roos. Όσο και αν το όνομα του δεν λέει κάτι για κάποιους πρόκειται για ένα παίκτη που πέρυσι σημείωνε (8.6 points, 4.2 rebonds and 3.9 assists) στο 7days Eurocup και μάλιστα όχι σε μια ομάδα μικρομεσσαία αλλά στην νικήτρια του θεσμού Νταρουσάφακα. Μάλιστα η απουσία του φέτος στην τουρκική ομάδα πιστεύω φαίνεται. Ειδικά σε μια θέση (του 3αριού) στην οποία είναι δύσκολο να βρεις ποιοτικούς παίκτες ή για να το κάνεις πρέπει να βάλει κάποιος αρκετά βαθιά το χέρι στην τσέπη, η κιτρινόμαυρη ΚΑΕ έκανε μια πολύ καλή επιλογή το καλοκαίρι. Ο Howard Saint-Roos αρχικά αποτελεί σημείο αναφοράς της Α.Ε.Κ. στην άμυνα. Κάθε ματς αναλαμβάνει τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας και ως τώρα τα έχει πάει πολύ καλά σε αυτό κομμάτι. Μπορεί θεωρητικά να μαρκάρει οποιαδήποτε παίκτη μέσα στο παρκέ κάτι που τον κάνει χρήσιμο σε αλλαγές στα σκριν και σε καταστάσεις pick n roll.

Στην επίθεση, σε αντίθεση με παίκτες με τα δικά του χαρακτηριστικά σουτάρει καλά πίσω από τα 6,75. Είναι σταθερότατος από πλευράς σκοραρίσματος χωρίς να σημειώνει τα “τρελά” νούμερα. Μπορεί να αγωνιστεί από 2 μέχρι 4. Γενικά αποτελεί αυτή την στιγμή ίσως την πιο δυνατή μεταγραφή της το καλοκαίρι. Από τους πιο underated παίκτες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αν πιάσει τα περσινά στάνταρ του θα αποτελέσει ένα 3άρι επιπέδου Ευρωλίγκας.

Τα προβλήματα της Α.Ε.Κ. στην άμυνα

Το βασικό πρόβλημα της Α.Ε.Κ. φέτος αποτελεί η άμυνα. Το πρόβλημα περιστρέφεται γύρω από τρεις άξονες. Η έλλειψη καλού αμυντικού πενταριού συνοψίζει τον πρώτο. Στα περισσότερα ματς των κιτρινόμαυρων δυνατά αντίπαλα 5αρια καταγράφουν τις καλύτερες εμφανίσεις τους ακόμα και αν η ποιότητα τους είναι χαμηλή.
Ούτε ο Hunter ούτε ο Robertson, ούτε ο Τσαλμπουρης έχουν βοηθήσει σε αυτό το κομμάτι. Απομένει να δούμε εάν ο Καββαδας μπορεί να δώσει κάποιες λύσεις. Ο δεύτερος άξονας αποτελεί τις πολύ κακές περιστροφές που έχει η ομάδα και σε αυτό έχει σημαντική ευθύνη ο προπονητής. Ειδικά σε καταστάσεις pick n roll οι αντίπαλες ομάδες βρίσκουν πολύ εύκολα ελεύθερο σουτ από την περίμετρο. Είδαμε με τον Παναθηναϊκό να σουτάρει ο De Shaun Thomas απελπιστικά μόνος από το τρίποντο.

Και last but not least άξονας οι κακοί αμυντικοί που βρίσκονται στο ρόστερ. Ας μην κρυβόμαστε πρωτοκλασάτοι παίκτες της αποτελούν τρύπες στην άμυνα. Ο Λαρεντζακης και ο Mace αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα. Η συνύπαρξη τους στην πεντάδα μπορεί να ανεβάζει επίπεδο την επίθεση ωστόσο αμυντικά αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα. Όπως και ο Malcolm Griffin δεν αποτελεί τον καλύτερο αμυντικό.

Όλα αυτά κάνουν τον Saint-Roos και τον Ματσιούλις να προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα στην άμυνα. Ενδεικτικό παράδειγμα η άμυνα των κιτρινόμαυρων που δέχεται 75,45 στο πρωτάθλημα .
Σε γενικές γραμμές η Α.Ε.Κ. έχει παρουσιάσει πάρα πολλά πρόσωπα για αυτό και είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η πορεία της ή να εξαχθούν σαφή συμπεράσματα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι άλλη Α.Ε.Κ. βλέπουμε στο BCL και άλλη εγχώρια. Παρουσίασε μια εικόνα κατάρρευσης και ομάδας υποβιβασμού στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Μέσα στον ΠΑΟΚ και στο Περιστέρι μια ομάδα που έμοιαζε πιο πολύ με μια κακή έκδοση των προηγούμενων χρόνων.

Η τελείως διαφορετική εικόνα στο BCL

Όμως στο BCL μέχρι στιγμής μοιάζει κυρίαρχη. Κάνει με εμφατικό τρόπο ξεκάθαρο στους αντιπάλους ποιος είναι ο τροπαιούχος. Παίρνει νίκες ακόμα και όταν δεν παίζει καλό μπάσκετ, όπως με την Nyburg, ενώ όταν γκάζωσε νίκησε μέσα στην Hapoel Jerusalem με 13 πόντους διαφορά, μια ομάδα που προορίζεται να φτάσει μέχρι το τέλος της διοργάνωσης. Σε γενικές γραμμές έχει παρουσιάσει 2 εικόνες. Μια εντυπωσιακή στο BCL, που όμως η δυναμικότητα του είναι αμφισβητήσιμη, και μια μέτρια στις εγχώριες διοργανώσεις μη αντάξια του υλικού της.

Έλληνες

Ο κορμός των Ελλήνων παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητος από πέρυσι. Γεγονός πολύ θετικό. Εάν κοιτάξουμε τις χρυσές χρονιές του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού θα προσέξουμε ότι πάντα κρατούσαν ένα σταθερό κορμό Ελλήνων παικτών. Η φυγή του Μαυροειδή ήταν φυσικό επακόλουθο της αθλητικής γήρανσης του. Ο Λαρεντζάκης ξεκίνησε φουριόζος την χρονιά. Κατέγραψε με εξαιρετική εμφάνιση μέσα στην Τσεχία με αντίπαλο την Nyburg όμως μετά από εκείνη την περίοδο έχει κάνει κοιλιά. Επιθετικά έχει προοπτικές να πρωταγωνιστήσει στην Α.Ε.Κ. και να την βοηθήσει να κάνει το παραπάνω βήμα, όμως αμυντικά έχει προβλήματα.. Ο Ξανθόπουλος παρέμεινε και παρόλο τα 34 χρόνια που έχει στην πλάτη του είναι ακόμα αρκετά χρήσιμος. Αποτελεί σίγουρη λύση στο κατέβασμα της μπάλας όταν ζορίζει το παιχνίδι και κάνει “μάγκα” με όποιον ψηλό παίζει pick n roll.

Ο Σάκοτα, είναι ο Σάκοτα που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, προβληματικός στην άμυνα ειδικά απέναντι σε δυνατά τεσσάρια αλλά στην επίθεση μπορεί να ξεκλειδώσει οποιαδήποτε άμυνα ειδικά όταν η μπάλα καίει. Κινήσεις από το post, πολύ μακρινά τρίποντα και το σημαντικότερο δηλώνει παρόν στα περισσότερα κρίσιμα ματς. Η επιστροφή του Τσαλμπούρη χαρακτηρίζεται θετική μέχρι στιγμής ωστόσο περιμένουμε περισσότερα από αυτόν. Πλέον δεν αποτελεί rookie που απλά του δίνονται ευκαιρίες αλλά στέλεχος της ομάδας. Ο coach Banci τον χρησιμοποιεί κυρίως στο 4 και όχι στο 5. Αξιόπιστο σουτ πίσω από τα 6,75 για ψηλό, μένει να δούμε αν θα δικαιώσει τις προσδοκίες.

Οι μικροί

Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί ο Μωραϊτης. Δείχνει μεγάλη ωριμότητα στο παιχνίδι του για την ηλικία του. Ο Banci αρχίζει σιγά να τον εμπιστεύεται δεδομένου και την απουσία του Ξανθόπουλου. Είναι καλός εκτελεστής και κατά την άποψη μου θα είναι χρήσιμος για την συνέχεια. Μπορεί να δώσει λύσεις, θεωρείται μαζί με τον Ρογκαβόπουλο από τα μεγάλα project της Α.Ε.Κ. Όσο αφορά τον Καββαδά λόγω και του τραυματισμού του δεν έχουμε δει πολλά πράγματα φέτος. Η επιστροφή, πιστεύεται ότι θα βοηθήσει στα αμυντικά προβλήματα που έχει η ομάδα στο 5.

Ο Γιαννόπουλος που αποκτήθηκε το καλοκαίρι ήρθε μετά από μια πολύ καλή χρονιά με το Ρέθυμνο, δεν ήρθε για να έχει ηγετικό ρόλο αλλά περισσότερο να έρχεται από τον πάγκο και να κάνει κάποιες συγκεκριμένες δουλειές, κυρίως τρίποντα όταν η ομάδα κολλάει στο σκορ. Δεν τον έχουμε δει πολύ φέτος λόγω και του τραυματισμού του όμως μπορεί στην καλή του ημέρα να σκοτώσει την αντίπαλη ομάδα.

Κόσμος της Α.Ε.Κ.

Κατά την δική μου άποψη το μεγαλύτερο στοίχημα της φετινής Α.Ε.Κ. αλλά και των τελευταίων χρόνων είναι η επιστροφή του κόσμου στο γήπεδο. Το απογοητευτικό νούμερο στα διαρκείας (1.400) ειδικά μετά από μια χρονιά που έφερε τίτλους μετά από χρόνια λέει πολλά. Βάση οπαδών-φιλάθλων υπάρχει, μπορούμε να το δούμε άλλωστε και από το περσινό F4 του BCL όπου ο κόσμος ήταν συγκλονιστικός. Η διοίκηση, έχει προβεί σε κινήσεις ώστε να προσελκύσει κόσμο, όπως η διοργάνωση του F4, η προσπάθεια αλλαγής έδρας από το κρύο ΟΑΚΑ, τα φθηνά εισιτήρια και η γενικότερη φιλική ατμόσφαιρα που υπάρχει στο γήπεδο αποδεικνύει μια όλη προσπάθεια.

Ο κόσμος δείχνει να εκτιμά σιγά σιγά την προσπάθεια που γίνεται. Όμως τα αρνητικά αποτελέσματα σε κρίσιμα παιχνίδια τον διώχνουν πίσω. Η έλευση του κόσμου ήταν αρκετά ικανοποιητική στο ματς με την Nyburg σε σχέση με άλλα παιχνίδια. Έπειτα από το σερί 7 συνεχόμενων νικών. Αυτό σημαίνει ότι συνεχόμενα θετικά αποτελέσματα θα φέρει σε βάθος χρόνου ανθρώπους στο γήπεδο. ειδικά αν η ομάδα αρχίζει και θυμίζει σοβαρή ομάδα. Η καλύτερη διαφήμιση για την Α.Ε.Κ. είναι οι ίδιες εμφανίσεις της. Φίλαθλος κόσμος υπάρχει απλώς είναι ανενεργός λόγω των χαμηλών προσδοκιών και της έλλειψης σοβαρής εικόνας των τελευταίων ετών. Καλό μπάσκετ και αποτελέσματα πιθανότητα θα ζεσταίνουν την έδρα (οποία κι αν αυτή) όλο και πιο πολύ με τον καιρό.

Στόχοι της φετινής Α.Ε.Κ.

Το φετινό τμήμα έχει δείξει ότι βασικός και πρωταρχικός στόχος είναι η κατάκτηση του Basketball Champions League. Η εικόνα της ομάδας, βαδίζει προς αυτή την κατεύθυνση και μάλιστα σε ένα ξένο περιβάλλον και όχι στο ΟΑΚΑ όπως έγινε πέρυσι. Φαίνεται ότι είναι μια από τις ομάδες που θα πρωταγωνιστήσουν όμως η διοργάνωση είναι απρόβλεπτη. Μια κακή εμφάνιση στα παιχνίδια νοκ-άουτ αρκεί για να κοστίσει τα μέγιστα στους κιτρινόμαυρους. Θυμίζουμε ότι πρώτον στην φάση των νοκ-άουτ τα παιχνίδια είναι δίπλα και κρίνονται από τις διαφορές. Δεύτερον πέρυσι είχε προκριθεί ως 4η στον όμιλο δηλαδή ως τελευταία και έχει φτάσει μέχρι το τέλος του τουρνουά. Οπότε όσο κι αν πειστική αν δείχνει η Α.Ε.Κ. στην Ευρώπη ένα στραβό αποτέλεσμα μπορεί να κοστίσει την πορεία της στον θεσμό. Θεσμό που επίσης δίνει ένα εκατομμύριο στον νικητή. Πόσο διόλου ευκαταφρόνητο για ομάδες με τα οικονομικά δεδομένα της Α.Ε.Κ.

Α.Ε.Κ. και Κύππελο

Το κύπελλο έχει χαθεί από τους στόχους, μετά την ήττα μέσα στον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ ο οποίος διασταυρώνεται με την Κύμη. Πράγμα που σημαίνει ότι οι κιτρινόμαυροι εάν είχαν αποκλείσει τον ΠΑΟΚ θα είχαν σημαντικές πιθανότητες να βρεθούν στον τελικό. Και από κει να διεκδικήσουν σε ένα παιχνίδι τον τίτλο. Και προχωρώντας στο πρωτάθλημα που σηκώνει ίσως την μεγαλύτερη συζήτηση.

Μιλώντας ρεαλιστικά, και κρίνοντας από το δείγμα που είδαμε με τον ΠΑΟ για άλλη μια χρονιά οι κιτρινόμαυροι μοιάζουν λίγοι ώστε να διασπάσουν το δίπολο που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να μοιράζεται τα πρωταθλήματα. Εάν η Α.Ε.Κ. θέλει να ξαναγίνει Βασίλισσα και να συμμετέχει στους τελικούς θα πρέπει να βελτιώσει πολύ και αισθητά την εικόνα της. Το ταβάνι της ομάδας πιστεύω ότι αρκεί για να κάνει αυτό το παραπάνω βήμα. Το όλο ζήτημα είναι εάν μπορεί να φτάσει έστω και κοντά σε αυτό το ταβάνι. Μέχρι στιγμής δείχνει μακριά από το σημείο αυτό. Την άνοιξη όμως που θα κριθεί αυτό ίσως παρουσιάσει μια καλύτερη εικόνα.Όπως είναι προφανές ωστόσο, το ζευγάρι Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού συγκεντρώνει τις συντριπτικές πιθανότητες.

Α.Ε.Κ. και 3η θέση

Οπότε μάλλον ένας πιο ρεαλιστικός στόχος των κιτρινόμαυρων θα πρέπει να είναι η 3η θέση. Ένας στόχος που σηκώνει πολύ συζήτηση. Όπως επισημαίνεται από πολλούς είτε 3η τερματίσει η ομάδα είτε 5η δεν θα κερδίσει κάποιο παραπάνω ευρωπαϊκό εισιτήριο αφού η συμμετοχή της στο BCL είναι κάτι παραπάνω από αρκετά πιθανή.

Ωστόσο το βάρος της φανέλας, και η ιστορία του συλλόγου, όχι μόνο στο μπάσκετ νομίζω επιβάλλουν το κυνήγι της 3ης θέσης. Βασικοί ανταγωνιστές αποτελούν το εντυπωσιακό Περιστέρι, ο ΠΑΟΚ και ο πολύ καλός για άλλη μια χρονιά Προμηθέας. Ομάδες που δεν τρομάζουν, έχουν χαμηλότερο μπάτζετ και ποιότητα από την Ένωση. Εκτός του ΠΑΟΚ κιόλας, δεν κουβαλάν φανέλες κι ονόματα αντάξια της Ένωσης. Παρ’ όλα αυτά όλες αυτές οι ομάδες έχουν κερδίσει την Α.Ε.Κ. φέτος στην έδρα τους πράγμα που κάνει ακόμα και το κυνήγι για την 3η θέση δύσκολη υπόθεση. Υπόθεση που μάλιστα αναμένει να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Μεταγραφές

Χρειάζεται κάποια ενίσχυση η Α.Ε.Κ. τον Γενάρη ; Πέρυσι η έλευση του Punter και του Hunter άλλαξαν ολοκληρωτικά την εικόνα της ομάδας. Φέτος ; Μετά και την αποχώρηση του Mace η ομάδα πρέπει να κινηθεί για την απόκτηση ενός παίκτη. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει κλασικό point guard εκτός του γέρικου Ξανθόπουλου και του απείρου Μωραϊτη. Συν το γεγονός ότι ο Mace όπως αναφέρθηκε αγωνιζόταν πιο πολύ στον άσσο κρίνεται επιτακτική η ανάγκη απόκτησης ενός play maker πρώτης γραμμής. Η καλύτερη επιλογή θα ήταν Αμερικανός με καλό χειρισμό. Τουλάχιστον άνω του μετρίου αμυντικό. Ώστε να μπορεί να συνυπάρξει με Λαρεντζάκη, και με σχετικά καλή έφεση στο σκοράρισμα.

Η ξεκάθαρη ανάγκη του 5αριού στην Α.Ε.Κ.

Από κει και πέρα η ομάδα έχει ανάγκη ένα 5αρι ψηλό και δυνατό για την άμυνα. Όχι απαραίτητα πρώτης γραμμής αλλά να μπορεί ματσάρει κυρίως τα αντίπαλα 5αρια. Από εκεί και πέρα μια μεταγραφή που από μόνη της ανεβάζει επίπεδο την ομάδα είναι πάντα χρήσιμη. Για παράδειγμα στον περσινό Παναθηναϊκό η θέση του point guard θεωρούταν από τις δυνατές της ομάδας με τον αφηνιασμένο Καλάθη. Όμως η προσθήκη του Mike James ανέβασε επίπεδο την ομάδα ακόμα και σε μια γεμάτη θέση. Οπότε εάν μπορεί να γίνει μια μεταγραφή η οποία ανεβάζει επίπεδο την ομάδα είναι καλοδεχούμενη. Σε διαφορετική περίπτωση η ομάδα με την ενίσχυση στις θέσεις 1 και 5 δείχνει πλήρης για τους στόχους της.

Η επιστροφή του Delroy James είναι μια αρκετά καλή κίνηση, δεδομένου ότι λείπει καθαρόαιμο 4αρι. Ωστόσο όπως προαναφέρθηκε ο Banci έχει καλύψει το κενό αυτό πολύ καλά. Όμως ο James ξέρει σε πολύ καλό βαθμό την ομάδα και την πραγματικότητα της Ελλάδας και του BCL. Μπορεί να κατέβει στο 5 και γενικότερα θα φανεί χρήσιμος. Είναι πολύ καλός στον χειρισμό της μπάλας. Μπορεί να απειλήσει από έξω και από μέσα ενώ από τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού είναι οι διεισδύσεις που ξεκινάν από το τρίποντο.

Υπόθεση Theodore

Όσο αφορά τον Jordan Theodor αν τελικά ολοκλήρωθει η μεταγραφή του, πρόκειται για ένα mini μπαμ χειμερινό. Παίκτης επιπέδου euroleague ξεχώρισε στο BCL πριν 2 χρόνια. Απόλυτα χρήσιμος και έχει προοπτικές να εξελιχθεί σε ηγέτη. Τα μέχρι τώρα χαρακτηριστικά είναι αυτά που λείπουν από την φετινή ομάδα. Ερωτηματικό η συνύπαρξη του με Λαρεντζάκη και Griffin πως θα εξελιχθεί και το αν θα έχει επίπτωση στο παιχνίδι του η αγωνιστική απραξία.

Ακολουθούν οι δύο πάρα δύσκολα παιχνίδια, ένα μέσα στο Σ.Ε.Φ. και ένα μέσα στην Βαυαρία με αντίπαλο την Μπάμπεργκ. Μια νίκη θεωρείται πολύ καλό σενάριο, δύο νίκες άκρως ενθαρρυντικό για την συνέχεια, καμία το πιο πιθανό σενάριο. Αναμένουμε…

Πρωτάθλημα:

Basketball Champions League