Η υποβάθμιση της “Χρυσής μπάλας”!
Η "Χρυσή μπάλα" για το 2018 κατέληξε στον Λούκα Μόντριτς, και ο Μανώλης Μακρόπουλος παραθέτει ορισμένες σκόρπιες σκέψεις για το φετινό θεσμό.
Στον πρόλογο, διαχωρίζω το όνομά μου, όχι για να “φανώ”, αλλά επειδή ίσως αρκετοί από τη συντακτική ομάδα να μην είναι σύμφωνοι με τα όσα θα ακολουθήσουν….
Αργά το βράδυ της Δευτέρας λοιπόν, είχαμε την απονομή της “Χρυσής μπάλας” για τη σεζόν που ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες. Το μεγαλύτερο, γνωστότερο, και…λαμπρότερο ατομικό βραβείο στο ποδόσφαιρο. Η κατάληξή του; Αναμενόμενη: Λούκα Μόντριτς! Ο μικρόσωμος χαφ της Ρεάλ Μαδρίτης, πραγματοποίησε μια ονειρική σεζόν, είχε μεγάλη συνεισφορά στην πορεία του συλλόγου του μέχρι τον τελικό (και την κατάκτηση) του Τσάμπιονς Λίγκ, αλλά ακόμη μεγαλύτερη στην….”τρελή” πορεία της εθνικής Κροατίας, την οποία “πήρε από το χέρι” μέχρι τον μεγάλο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Και για να τα λέμε όλα, λίγο ο -κακός μόνο στον τελικό- Σούμπασιτς, λίγο μερικά ατομικά λάθη, δεν ήθελε πολύ για να στεφθεί και πρωταθλητής κόσμου! Η..δουλεία του αναγνωρίστηκε, αφού κατέκτησε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της διοργάνωσης. Και φυσικά, αναγνωρίστηκε και το βράδυ της Δευτέρας (3/12), με τη “Χρυσή μπάλα”.
Δε θέλω να σταθώ στον νικητή, και τις τεράστιες δηλώσεις του (αφιέρωσε το βραβείο σε Τσάβι, Ινιέστα και Σνάϊντερ, τρείς θρύλους που έφαγαν τη..σκόνη των Ρονάλντο-Μέσι), ούτε στον δεύτερο Κριστιάνο (; ), ούτε στις δηλώσεις Γκριζμάν. Πέρυσι τέτοιες μέρες, με αφορμή και πάλι τη βράβευση (νικητής ο Κριστιάνο Ρονάλντο), και πάλι είχα γράψει πως η “Χρυσή μπάλα” τείνει να γίνεται βραβείο εμπορικότητας, μάρκετινγκ κτλ κτλ. Επίσης θεωρώ γελοίο το “Ευτυχώς που την πήρε αυτός, και όχι πάλι οι γνωστοί δύο!”. Τι πάει να πει “ευτυχώς αυτός και όχι οι άλλοι;” . Υποτίθεται, πως βραβεύεται ο κορυφαίος, ο πολυτιμότερος, ο πιο επιδραστικός παίκτης της χρονιάς. Άμα δηλαδή επί δέκα και χρόνια (όπως και συμβαίνει) κορυφαίοι είναι Μέσι και Κριστιάνο, γιατί να την πάρει άλλος; Ναι, αδικήθηκε το 2010 ο Σνάϊντερ, τρία χρόνια μετά ο Ριμπερί, ίσως και ο Νόϊερ το 2014, όμως αδικήθηκαν αν το δούμε από τη σκοπιά του ότι “είχαν τρομερές επιδόσεις για τα δικά τους δεδομένα” μιας και οι άλλοι δύο βρίσκονται….ορόφους πιο πάνω! Προσοχή, για να μη παρεξηγηθώ, ο Μόντριτς δίκαια αναδείχθηκε νικητής. Η αδικία είναι αλλού…
Όπως είπα και στην αρχή (και πέρσι), το “Balon D’or” πλέον έχει χάσει την αξία του. Και αυτό διότι, “κουμάντο” στην όλη υπόθεση κάνουν οι εταιρίες αθλητικών ειδών, οι μάνατζερ, τα μίντια, οι ίδιοι οι παίκτες κτλ κτλ. Δυστυχώς, περάσαμε στην εποχή που αναγνωρίζεται περισσότερο από εκείνον που αξίζει αληθινά, αυτός που “πουλάει” περισσότερο. Παρένθεση: ο σαφής ορισμός για το τι εστί “Χρυσή μπάλα” είναι : “Η “Χρυσή μπάλα” απονέμεται στον ποδοσφαιριστή, ο οποίος κατά τη διάρκεια του ημερολογιακού έτους (όχι της ποδοσφαιρικής σεζόν) είχε την καλύτερη απόδοση και παρουσία.Η επιλογή γίνεται με ψηφοφορία, στην οποία ψηφίζει ένας επιλεγμένος αριθμός Ευρωπαίων δημοσιογράφων από πολλές χώρες. Κάθε ψηφοφόρος επιλέγει πέντε ποδοσφαιριστές από μια λίστα 50 υποψηφίων, την οποία έχει καταρτίσει το France Football και τους βαθμολογεί από το ένα ως το πέντε. Το σύνολο των πόντων αναδεικνύει το νικητή.”
Στην κατάταξη είδαμε τον Λιονέλ Μέσι στην 5η θέση, τρείς θέσεις πίσω από τον Κριστιάνο Ρονάλντο (2ος), και πίσω επίσης από τους Γκριζμάν (3ος) και Μπαπέ (4ος). Φυσικά σε σύγκριση με τον Γκριζμάν, ο Μέσι υπερτερεί μόνο σε γκολ και ασίστ, καθώς αμφότεροι κατέκτησαν δύο τίτλους, μόνο που ο Γάλλος “πήρε” Μουντιάλ και Γιουρόπα, ενώ ο Αργεντίνος το εγχώριο “ντάμπλ”. Οπότε δικαιολογείται η θέση του. Ας πούμε πως δικαιολογείται και του Κριστιάνο. Το λέω έτσι, διότι ο Πορτογάλος σούπερ-σταρ είναι “από κάτω” όσο αφορά γκολ και τελικές πάσες, αλλά και τίτλους. Του πιστώνεται όμως η συμβολή στην πορεία της “βασίλισσας” προς το 3ο σερί Τσάμπιονς Λίγκ. Ο Κιλιάν Μπαπέ όμως; Γιατί βρίσκεται μια θέση ψηλότερα; Τι καλύτερο ή περισσότερο έκανε; Ξαφνικά, το γαλλικό πρωτάθλημα, το οποίο υποτιμάται συνεχώς από φιλάθλους και δημοσιογράφους, δίνει πόντους στον υπερταλαντούχο εξτρέμ. Ναι οκ, πήρε το Παγκόσμιο Κύπελλο μόλις στα 20 του. Αρχικά όμως, δε το πήρε μόνος του, και εν συνεχεία, ακόμη και αν δώσουμε τεράστια βαρύτητα στην πορεία του σε αυτό, τι καλύτερο/περισσότερο έκανε από τον Αργεντίνο; Για το βραβείο του “Καλύτερου παίκτη κάτω των 21” δεν τίθεται θέμα. Πανάξιος νικητής.
Αν και φαν του αρχηγού της Μπαρτσελόνα, το κείμενο δεν έχει τη φιλοσοφία της “προστασίας της αξίας του Μέσι”, ούτε τίποτε σχετικό. Πολλοί παίκτες αδικήθηκαν με την τελική θέση που βρέθηκαν. Και φυσικά αρκετοί ακόμη ευνοήθηκαν. αφού είδαν ένα νούμερο στη λίστα που ούτε οι ίδιοι δε περίμεναν πως θα έχουν (τρανό παράδειγμα οι Κουρτουά και Πογκμπά).
Για να μην κουράσω περαιτέρω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η -κάποτε- μεγαλύτερη διάκριση για έναν ποδοσφαιριστή, χρόνο με το χρόνο χάνει την αξία και τη σπουδαιότητά της. Δεν είναι μόνο τα όσα ανέφερα περί μάρκετινγκ κτλ. Είναι πολύ περισσότερο η απαξίωση που δείχνουν οι αστέρες προς την εκδήλωση (Κριστιάνο και Μέσι δεν παρευρέθηκαν στο γκαλά, ο Νεϊμάρ έπαιζε video games), ο φίλαθλος κόσμος (αρκετοί δε γνώριζαν καν πότε θα ανακοινωθεί ο νικητής), αλλά ακόμη και οι ίδιοι οι συντελεστές της εκδήλωσης, με τον προχθεσινό παρουσιαστή Μάρτιν Σόλβεϊγκ, να ζητά από τη νικήτρια της “Χρυσής μπάλας” στις γυναίκες, Άντα Χέγκερμπεργκ να κάνει….twerking!
Απαράδεκτα πράγματα, σε ένα ιστορικό βραβείο της Παγκόσμιας ομοσπονδίας (σε συνεργασία με το γαλλικό μέσο). Δεν ξέρω αν το τέλος του βραβείου έρχεται αργά και βασανιστικά, είμαι σίγουρος όμως πως όσο περνά ο καιρός, όλο και λιγότεροι αθλητές, προπονητές, άνθρωποι γύρω απ τα πράγματα, θα πηγαίνουν στις εκδηλώσεις…
ΥΓ: Πολλά συγχαρητήρια -και πάλι- στον Λούκα Μόντριτς !
ΥΓ 2: Όσο για το ποιος αξίζει και τι, μάτια έχουμε και …βλέπουμε! Και για τους μεταγενέστερους, ευτυχώς υπάρχει πληθώρα από βίντεο…