Το Debut.gr παρουσιάζει τον Γιάρι Λιτμάνεν, έναν ποδοσφαιριστή που δικαίως συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους όλων των εποχών.

Ο ρομαντισμός στο σύγχρονο ποδόσφαιρο τείνει να χαθεί ή κατά πολλούς έχει ήδη χαθεί. Όλα γίνονται θυσία στον βωμό του χρήματος, της διαφήμισης και των παχυλών συμβολαίων. Για τον λόγο αυτό η νέα γενιά κατακρίνεται ολοένα και περισσότερο και η παλαιά γενιά θεωρείται ως πρότυπο. Ποδοσφαιριστής αυτής της παλιάς γενιάς, προερχόμενος από μια άσημη ποδοσφαιρικά χώρα, την Φινλανδία, έκανε τους φιλάθλους να παραμιλούν με την τεχνική του κατάρτιση και την έφεση του στο σκοράρισμα. Με λίγα λόγια ήταν ένα τρομερό 10άρι που δύσκολα θα ξαναπεράσει από τον χώρο του ποδοσφαίρου ή ένας Μέρλιν, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλαθλοι του Άγιαξ. Ο λόγος για τον Γιάρι Λιτμάνεν που ακόμη και σήμερα οι επιδόσεις του αποτελούν σημείο αναφοράς.

Τα πρώτα βήματα

Παιδί ποδοσφαιρικής οικογένειας καθώς ο πατέρας του ήταν επαγγελματίας και διεθνής με την εθνική ομάδα και η μητέρα του αγωνιζόταν στη πρώτη κατηγορία στο αντίστοιχο πρωτάθλημα των γυναικών, ο Λιτμάνεν είχε εύκολο δρόμο να επιλέξει για να ακολουθήσει. Ο ίδιος αφού πέρασε τα πρώτα επαγγελματικά του χρόνια στο πρωτάθλημα της Φινλανδίας, το καλοκαίρι του 1992 έρχεται η πρόταση από τον Άγιαξ και δίχως σκέψη γίνεται κάτοικος Ολλανδίας. Δεν άργησε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και στο πρώτο του φιλικό με τη φανέλα του Αίαντα σκοράρει 4 φορές και μοιράζει και 4 ασίστ δείχνοντας έτσι ένα μικρό δείγμα από το ταλέντο του.

Η 7ετία στον Άγιαξ και η απογείωση

Η πορεία του με τη φανέλα του Άγιαξ είναι αξιομνημόνευτη και η συμβολή του στα τρόπαια που κατέκτησε η ολλανδική ομάδα ήταν κάτι παραπάνω από σημαντική. Μια ομάδα που ξεχείλιζε από ταλέντο και ποιότητα, αφού αρκεί να δούμε λίγα από τα  ονόματα που αγωνίζονταν στην τότε ομάδα του Άγιαξ όπως του Μπέργκαμπ, του Ράικαρντ, του Κλάιφερτ, του Όβερμαρς, του Ζέεντορφ, για να καταλάβουμε από τι υλικό ήταν φτιαγμένος ο Άγιαξ. Στην πρώτη θητεία του με την φανέλα των Ολλανδών κατέκτησε όλους τους διαθέσιμους τίτλους. Από το Τσάμπιονς Λιγκ και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ μέχρι το πρωτάθλημα και το κύπελλο Ολλανδίας. Ο Λιτμάνεν έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φιλάθλων του Αίαντα αφού έχει ψηφιστεί ως ο καλύτερος ξένος που έχει φορέσει τη φανέλα του συλλόγου. Ο ίδιος μάλιστα αποτελεί τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μέχρι και σήμερα και το 1995 κατετάγη τρίτος για την Χρυσή Μπάλα.

Η μετά-Άγιαξ εποχή και οι τραυματισμοί

Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη με αυτή που έκανε με τον Άγιαξ καθώς οι πολλοί τραυματισμοί τον έκαναν να μην συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό. Μετά τον Άγιαξ πηγαίνει στη Μπαρτσελόνα ενώ βρισκόταν στο πικ της καριέρας του. Οι τραυματισμοί του στέρησαν να πρωταγωνιστήσει στην ομάδα της Βαρκελώνης και η καριέρα του σιγά σιγά έπαιρνε την κατιούσα. Ο ίδιος δεν θέλησε να αποδεχτεί αυτή την κατάσταση και πηγαίνει στην Λίβερπουλ μήπως και καταφέρει να βρει τα πατήματά του. Η κατάληξη όμως ίδια. Μετά από το σύντομο πέρασμα του από την αγγλική ομάδα ο Άγιαξ του προσφέρει ξανά συμβόλαιο και επιστρέφει στα μέρη που μεγαλούργησε. Η υποδοχή που έλαβε από τους φιλάθλους του Άγιαξ ήταν ηρωική σαν να είχε γυρίσει από τον πόλεμο. Η δεύτερη θητεία του με την ολλανδική φανέλα ήταν σύντομη με τους τραυματισμούς να πηγαίνουν και να έρχονται.<< Ο άνθρωπος από γυαλί>> όπως τον φώναζαν λόγω των διαρκών τραυματισμών, στη συνέχεια πέρασε από την σουηδική Μάλμε, την Φούλαμ μέχρι να επιστρέψει στη Φινλανδία για να ολοκληρώσει την καριέρα του στην γενέτειρά του στις αρχές του 2012.

Η καταξίωση

Στην χώρα του λατρεύεται σαν θεός. Είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει βγάλει η χώρα και οι περισσότεροι Φινλανδοί λένε πως κανείς δε θα τον ξεπεράσει. Ο Λιτμάνεν είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της χώρας και ο μοναδικός παίχτης που έχει αγωνιστεί με την φανέλα της εθνικής ομάδας για 4 δεκαετίες. Οι ντόπιοι του έχουν δώσει το παρατσούκλι Kuningas που σημαίνει Βασιλιάς. Η επιρροή που έχει στη χώρα και η λατρεία που έχουν όλοι προς το πρόσωπό του είναι τεράστια και για αυτό τον λόγο στην γενέτειρά του, την περιοχή Λάχτι, χτίστηκε άγαλμα του οποίου τα εγκαίνια έγιναν στις 10/10/2010 επειδή στο γήπεδο μεγαλούργησε με τον αριθμό 10 στη πλάτη.

Ο ίδιος δεν προκάλεσε ποτέ με την εξωγηπεδική του ζωή και ήθελε να μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός πως δεν άλλαξε ποτέ παπούτσια. Χρησιμοποιούσε τα ίδια μαύρα παπούτσια με τα οποία ξεκίνησε αυτή τη σπουδαία καριέρα μακριά από την μόδα και τις διαφημίσεις. Μια καριέρα που θα ήταν μεγαλύτερη αν δεν υπήρχαν οι πολλοί τραυματισμοί. Όπως και να χει ο Γιάρι Λίτμανεν ανήκει στο πάνθεον του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.