Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος στο Debut.gr

Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, έχει γνωρίσει τεράστιες προσωπικότητες του αθλητισμού, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής, έχει μεταδώσει δεκάδες αξέχαστες αναμετρήσεις ελληνικού ή μη ενδιαφέροντος και το κυριότερο: έχει πολύτιμη συμβολή στη γιγάντωση του αθλητικού ραδιοφώνου και την τηλεοπτική εδραίωση του Champions League στη χώρα.

Ο λόγος φυσικά για τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στο Debut.gr για ζητήματα που αφορούν τη μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση και όχι μόνο.

Φωτογραφίες:Διονύσης Κουμαριώτης

Είστε σύμφωνος με την άποψη πως το Champions League σήμερα έχει χωριστεί σε δύο κλειστές λίγκες με τους διεκδικητές μεν και τις υπόλοιπες ομάδες δε;

-Πάντα ήταν αυτό το πράγμα. Νομίζω τα τελευταία δύο χρόνια αυτό έχει ανοίξει. Παλαιότερα, υπήρχαν μόνο 4 ομάδες που μπορούσαν να διεκδικήσουν τον τίτλο. Τώρα ίσως υπάρχουν 6 ή 7 ομάδες. Ειδικά τη φετινή χρονιά οπού ούτε η Μπαρτσελόνα, ούτε η Ρεάλ, ούτε οι αγγλικές ομάδες πείθουν, δεν αποκλείεται να ξεπεταχτεί κάποια άλλη. Αλλά όλη η ιστορία είναι 7 ή 8 ομάδες όχι παραπάνω.

Αν και νωρίς ακόμα, ποια ομάδα ξεχωρίζετε στην Ευρώπη και πιστεύετε πως θα πρωταγωνιστήσει στο φετινό Champions League;

-Όποια και να είναι αυτή τη στιγμή, δεν σημαίνει τίποτα. Και 6 νίκες να κάνει κάποια χωρίς να δεχθεί γκολ ή το οτιδήποτε άλλο, θα έρθει Φεβρουάριος ή Μάρτιος με τα νοκ άουτ παιχνίδια οπού εκεί έχουμε μια άλλη διοργάνωση. Όποιος δεν την πατήσει στους ομίλους,έχει μετά πολλές πιθανότητες να φτάσει μέχρι τον τελικό. Απλώς κάποιες ομάδες μπορεί να την πατήσουν στους ομίλους. Για παράδειγμα, έτσι την πάτησε πέρσι η Ατλέτικο Μαδρίτης. Φέτος, σίγουρα θα μείνει κάποια εκ των Παρί, Λίβερπουλ, Νάπολι έξω.

Το Champions League πλέον είναι μία λίγκα που αποτελείται από τους βασικούς διεκδικητές και τις μικρότερες ομάδες. Απλά κάθε χρόνο ψάχνουμε την ομάδα που ίσως κάνει την έκπληξη. Δε θεωρώ ωστόσο ιδανική την τρίτη διοργάνωση που ετοιμάζεται να βγει στην επιφάνεια.

Ποια είναι η άποψή σας για τη νέα τρίτη διοργάνωση που ετοιμάζεται;

-Δεν μου αρέσει η ιδέα της τρίτης διοργάνωσης και γενικώς ενώ είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει πάρα πολύ στις νέες διοργανώσεις. Το Nations League για παράδειγμα μου άρεσε από τη πρώτη στιγμή που άκουσα την ιδέα του, αλλά η συγκεκριμένη διοργάνωση σε διασυλλογικό επίπεδο δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα.

Πιστεύετε ότι κάποια ελληνική ομάδα μπορεί να επαναλάβει μια πορεία όπως αυτή του Παναθηναϊκού τη δεκαετία του ’70;

–Όχι. Καμία και ποτέ. Δυστυχώς, είμαι πολύ κάθετος σε αυτό. Μπορεί η Εθνική του 2004 να έφτασε μέχρι το τελικό. Αλλά μια πορεία να φτάσει μέχρι τον τελικό ή μέχρι τον ημιτελικό όπως έφτασε ο Παναθηναϊκός, νομίζω ότι μια ελληνική ομάδα σε μια πολύ καλή χρονιά μπορεί να φτάσει μέχρι τους 8. Δεν μπορεί παραπάνω. Μπορεί τα επόμενα χρόνια να μπουν επενδυτές στο ελληνικό ποδόσφαιρο και να αρχίζουν να παίρνουν ποδοσφαιριστές των 7, 8 και των 10 εκατομμυρίων μίνιμουμ και όχι των 1,5 εκατομμυρίου, φθηνούς και ελεύθερους και έτσι οι ελληνικές ομάδες να μπορέσουν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο.

Champions League και τηλεόραση. Είχαμε συνηθίσει να παρακολουθούμε την κορυφαία διοργάνωση από ιδιωτικά κανάλια αλλά και τη δημόσια τηλεόραση. Πλέον το Champions League έχει βρει στέγη στις συνδρομητικές πλατφόρμες. Σε πόσο μεγάλο βαθμό έχει επηρεάσει αυτή η αλλαγή την επαφή μας με τη διοργάνωση;Δεδομένου ότι στα δημόσια και ιδιωτικά κανάλια έχουμε ευκολότερα πρόσβαση;

-Μπορεί να έχει επηρεάσει σε κάποιο βαθμό κυρίως τα μικρά παιδιά. Από την άλλη πλευρά, τα λεφτά που μπορεί να δώσει το συνδρομητικό κανάλι είναι περισσότερα από αυτά που μπορεί να δώσει η κρατική τηλεόραση. Εκτός αυτού, ο ρόλος της κρατικής τηλεόρασης πρέπει να είναι διαφορετικός. Η δουλειά της είναι να μεταδίδει για παράδειγμα τους αγώνες της Εθνικής Ελπίδων. Η κρατική τηλεόραση δεν μπορεί να γίνεται ανταγωνιστής του ιδιώτη και ιδιαίτερα δεν πρέπει να είναι ανταγωνιστής των συνδρομητικών καναλιών. Με άλλα λόγια το συνδρομητικό ζει από τις συνδρομές του. Η κρατική τηλεόραση πρέπει να δείχνει το τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου των νέων, την τελική φάση του παγκοσμίου πρωταθλήματος της ποδηλασίας. Πρέπει να μου δείχνει το χάντμπολ.

Εμπορευματοποίηση στο Champions League. Ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο.

-Έτσι είναι. Αλλά μην ξεχνάμε ότι τo Champions League είναι ένα προϊόν που φτιάχτηκε για να είναι εμπορευματοποιημένο. Γι’αυτό και προτάθηκε να υπάρχει Champions League, γι’αυτό και προτάθηκε να έχει χορηγούς, γι’αυτό προτάθηκε να έχει συγκεκριμένα κανάλια που θα το δείχνουν, για να φέρει λεφτά. Κάποιοι αναπολούν ας πούμε το παλιό κύπελλο επειδή έπαιζαν μόνο οι πρωταθλητές.

Κανείς δεν πίστευε ότι σήμερα 205 από τις 213 χώρες που υπάρχουν θα έβλεπαν τον τελικό. Εδώ παιδάκια στην Ινδονησία φοράνε φανέλες του Μέσι ,παιδάκια στα νησιά Φίτζι φοράνε φανέλες του Ρονάλντο, παιδάκια στη Ζιμπάμπουε φοράνε τη φανέλα του Ζλάταν, του Λεβαντόφσκι, του Νόιερ, του Κασίγιας, του Μπουφόν. Το ίδιο ακριβώς έγινε και με την τηλεόραση. Πήγε η εικόνα παντού. Στο Μαλάουι ας πούμε βλέπουν Champions League κάθε εβδομάδα.

Δεν είναι το πρόβλημα του ποδοσφαίρου λοιπόν η εμπορευματοποίηση του συγκεκριμένου προϊόντος. Πρόβλημα του ποδοσφαίρου είναι ότι οι ομάδες φέρνουν λεφτά και αυτά τα λεφτά οι ομάδες τα ξοδεύουν. Πρέπει να γίνει κάτι άλλο, να βρεθούν τρόποι για να εισπράττει αυτά τα λεφτά η UEFA. Αν δεν έπαιρναν αυτό το 1,5 δις σε τηλεοπτικά δικαιώματα δεν θα πήγαιναν σχεδόν κάθε χρόνο 180 με 200 εκατομμύρια σε ακαδημίες, σε ομοσπονδίες όπως η Λευκορωσία, το Γιβραλτάρ,το Κόσοβο ή η Μάλτα των οποίων οι ομάδες τους δεν πηγαίνουν στο Champions League. Αυτά τα χρήματα έρχονται από τις τηλεοράσεις που πληρώνουν για να δουν τη Μπάγερν, τη Ρεάλ, την Γιουβέντους.

Ο ρόλος των κρατικών καναλιών δεν είναι ίδιος με των συνδρομητικών. Το Champions League δημιουργήθηκε για να είναι εμπορευματοποιημένο. Κανείς δεν πίστευε ότι θα έφτανε ποτέ στο σημείο που είναι σήμερα. Τα χρήματα που κυκλοφορούν είναι αδιανόητα. Πλέον μιλάμε για περίπου 200 εκατομμύρια που πάνε σε ακαδημίες της Λευκορωσίας, του Γιβραλτάρ και του Κοσόβου.

Και το καινούργιο που γίνεται στο ολλανδικό πρωτάθλημα, όπου η Αϊτχόφεν και ο Άγιαξ αποφάσισαν να δίνουν από κοινού τα λεφτά στο Champions League.

-Ναι. Αυτό είναι υπέροχο. Το είχε προτείνει πριν από μερικά χρόνια ο Γκαγκάτσης πριν από μερικά χρόνια, όταν ήταν πρόεδρος της ΕΠΟ. Φυσικά, κανείς δεν το δέχτηκε στην Ελλάδα και φυσικά κανείς δεν πρόκειται να το δεχτεί γιατί δεν θα παρθεί ποτέ απόφαση από την ομοσπονδία. Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να συνεργαστεί ο Μελισσανίδης με τον Σαββίδη και με το Μαρινάκη, κάτι το οποίο φαντάζει δύσκολο.

Υποστηρίζετε και εσείς ότι το Europa League είναι το μικρό αδερφάκι του Champions League;

-Μικρό αδερφάκι βέβαια που ντύνεται με τα ρούχα του Champions League. Δηλαδή το θέλει και η UEFA νομίζω να έχει μια μικρότερη διοργάνωση που να είναι λίγο πιο πίσω. Όμως τα λεφτά μεγαλώνουν και οι ομάδες παίρνουν καλύτερα χρήματα. Χάρη στο Europa League, φτιάχτηκαν ομάδες με λεφτά που δεν θα έπαιρναν υπό άλλες συνθήκες. Ομάδες στη Σκανδιναβία, μικρές που δεν είναι γνωστές. Η Ρόζεμποργκ για παράδειγμα πήρε πολλά λεφτά από το Champions League. Επίσης, ομάδες όπως ο Απόλλων Λεμεσού πήρε παίκτες ελληνόπουλα διαχειρίζοντας καλά όμως τα λεφτά αυτά και κάνοντας μια αξιοπρεπή πορεία στην Ευρώπη. Ο ΑΠΟΕΛ ας πούμε δεν έκανε καλή διαχείριση.

Από το 1995 μέχρι σήμερα έχετε μεταδώσει εκατοντάδες ματς. Ποιο είναι το πρώτο που σας έρχεται αυτόματα στο μυαλό;

-Το Μίλαν-Λίβερπουλ 3-3 το 2005. Ήταν ο τελικός με την μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία. Προφανώς δεν θα ξανασυμβεί. Αλλά δεν είναι μόνο ένας αγώνας. Είναι πολλοί. Είναι το Γιουνάιτεντ- Μπάγερν 2-1 με την ανατροπή στις καθυστερήσεις. Από τα παιχνίδια του Champions League υπάρχουν και πολύ ωραίοι αγώνες μέσα στους ομίλους, σε νοκ άουτ φάσεις, σε «16», σε «8», σε ημιτελικούς με χαρακτηριστικό το 2-2 της Τσέλσι μέσα στο Καπ Νου με τη Μπαρτσελόνα. Πρέπει να το ομολογήσω ότι όταν έγινε το 2-0 δεν περίμενα ο Ραμίρες σε 30” να μειώσει σε 2-1 για την Τσέλσι και μετά να γίνει η ισοφάριση. Αλλά υπάρχουν και αγώνες με τις ελληνικές ομάδες όπως όταν η ΑΕΚ κοντράρισε στα ίσια τη Ρεάλ με 3-3 και 2-2. Ο Ολυμπιακός τη μεγάλη Ρεάλ 3-3 οπού μετά από μερικούς μήνες πήρε το κύπελλο. Ο Παναθηναϊκός φυσικά που κέρδισε τον Άγιαξ των 19 σερί αήττητων αγώνων με 1-0. Νίκες στα τελευταία χρόνια,θυμάμαι αυτές του Ολυμπιακού -οπού βέβαια είχε πολύ καλύτερες ομάδες απ’ότι έχει τώρα- επί της Γιουβέντους και της Ατλέντικο.  Επίσης, έχασε μεγάλη ευκαιρία να αποκλείσει στους 16 τη Γιουνάιτεντ και έτσι όπως ήταν η Γιουνάιτεντ εκείνη την περίοδο.

Συμπληρωματικά να σου πω ότι από πλευράς εθνικών ομάδων δεν υπάρχει άνθρωπος που μεγάλωσε τη δεκαετία του ’70 και να μην σημαδεύτηκε από το δοκάρι του Ρέζεμπεργκ στο τελευταίο λεπτό του τελικού του παγκοσμίου κυπέλλου Αργεντινή-Ιρλανδία. Ένα παγκόσμιο κύπελλο που η Ιρλανδία το δικαιούτο. Θα ήταν ΣΟΚ όλων των εποχών να έχανε εκείνη η Αργεντινή το παγκόσμιο κύπελλο. Στο ποδόσφαιρο αυτό είναι, η αλλαγή συναισθημάτων.

Άγιαξ και Λίβερπουλ. Οι δύο μεγάλες σας αδυναμίες. Τι αγαπήσατε σε αυτές τις ομάδες; Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η πορεία τους στο φετινό Champions League;

-Η πορεία τους δεν ξέρω. Η Λίβερπουλ φαίνεται ότι στρώνει, τώρα τι θα κάνει είναι άλλο θέμα. Τη Λίβερπουλ την αγάπησα γιατί τη δεκαετία του ’70 που την πρωτοείδα την έβαλα μέσα στη καρδιά μου. Ο Άγιαξ μας άλλαξε όλο το ποδόσφαιρο την ίδια δεκαετία. Είχε τον Κρόιφ. Τελεία και παύλα. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τις άλλες ομάδες, ούτε καν με εκείνη του ’93, ’94 και ’95. Η άλλη τρίτη μεγάλη μου αδυναμία είναι η Ίντερ, η οποία Ίντερ έχει μια καλή χρονιά και δεκαπέντε κακές, αλλά αυτό πάλι κάθε φορά που γίνεσαι Ίντερ πρέπει να το ξέρεις και να το περιμένεις. Όταν πήρε το τρέμπλ το 2010 είπα από μέσα μου ότι για καμιά δεκαριά χρόνια δεν θα ξανακάνει τίποτα αυτή η ομάδα. Δηλαδή με την Ίντερ πρέπει να είσαι αποφασισμένος ότι θα ζήσεις μια πολύ μεγάλη μέρα και θα υποφέρεις δέκα. Είναι ωραίο να έχεις μια ομάδα να σου αρέσει και να την βλέπεις. Να έτυχε την Λίβερπουλ να την δω στις μεγάλες τις μέρες αλλά ακόμα και όταν δεν έπαιρνε τίτλους ήταν πάλι η Λίβερπουλ που θα με ενδιέφερε να βλέπω κάθε εβδομάδα. Ας πούμε η Λίβερπουλ ήταν άθλια το 2003, το 2005, το 2007 και το 2013. Δηλαδή δεν έχει σημασία το ποιος κερδίζει.

Είναι πολλοί οι αγώνες που έχω περιγράψει και με έχουν σημαδέψει. Χαίρομαι με τις πορείες των αγαπημένων μου, Λίβερπουλ και Άγιαξ. Το 1970 γνώρισα και τις δύο και τις αγάπησα. Ο Άγιαξ του ’70 άλλαξε το ποδόσφαιρο που ξέρουμε. Δε συγκρίνεται με άλλες ομάδες. Έχω αδυναμία και στην Ίντερ αλλά κάνει μία καλή χρονιά και μετά δεκαπέντε κακές.

Θα μπορούσατε να φτιάξετε μια ιδανική ενδεκάδα από όλη την ιστορία του Champions League;

-Δεν φτιάχνουμε ποτέ τέτοιες ενδεκάδες γιατί θεωρώ ότι κάθε παίχτης είναι διαφορετικός. Δεν πρέπει καν να μπαίνουμε στα διλήμματα μεταξύ παιχτών. Είναι πρώτη φορά που έχουμε 2 κορυφαίους παίχτες την ίδια εποχή. Τον Μέσι και τον Ρονάλντο. Αλλά πράγματα κάνει ο ένας στο γήπεδο αλλά πράγματα κάνει ο άλλος. Όποιος πει ότι δεν θέλει και τους δύο παίχτες στην ομάδα του είναι ανόητος. Όσο σκληρό και αν ακούγεται, δηλαδή μόνο οι ανόητοι ψάχνουν να βρουν μειονεκτήματα στο Μέσι και τον Ρονάλντο.

Άρα μπορούμε να πούμε πως δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να φτάσει το επίπεδό τους;

-Δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να φτάσει το επίπεδο τους. Ούτε καν κάποιοι που λένε ότι τους πλησιάζουν όπως ο Ζλάταν. Υπάρχουν πολλοί ωραίοι και καλοί παίκτες. Οι δυο τους όμως είναι φαινόμενο. Μετά από 20 χρόνια, θα συζητιούνται δίπλα στο Ζιντάν, δίπλα στο Ρονάλντο το Βραζιλιάνο, δίπλα αν πάμε πιο πίσω στο Μαραντόνα, δίπλα στον Πελέ, δίπλα στον Κρόιφ. Και τώρα ποιος θα πάρει ή ποιος δεν θα πάρει το παγκόσμιο κύπελλο ούτε αυτό με απασχολεί. Ο Κρόιφ δεν πήρε παγκόσμιο κύπελλο. Όποιος τολμήσει να πει ότι ο Κρόιφ δεν ήταν πολύ σπουδαιότερος από κάποιους που πήραν Μουντιάλ είναι άσχετος. Δεν με απασχολεί αν ο Μέσι θα πάρει Μουντιάλ. Ούτε αν ο Ρονάλντο πήρε το Euro ή δεν το πήρε. Κοίτα κάθε χρόνο και οι δύο πετυχαίνουν 50+ γκολ. Βλέπεις τη Ρεάλ φέτος δεν έχει τον Ρονάλντο και δεν έχει σκοράρει σε 4 ματς. Όπως και όταν ο Μέσι δεν ήταν καλός πριν από 2 χρόνια, ήταν και όλη η Μπαρτσελόνα κακή. Ωραία και ο Τσάβι και ο Ινιέστα. Ναι το δέχομαι. Αλλά αν είναι καλά ο Μέσι είναι καλά και όλη η Μπαρτσελόνα.