Τιερί Ανρί: Τώρα θα “πλασάρει” από τον πάγκο

Αν κάθε παίκτης είχε από μία “υπερδύναμη”, τότε εκείνη του Τιερί Ανρί θα ήταν το “φονικό πλασέ”. Εύκολα. Άκοπα. Ο Γάλλος φορ από την αρχή μέχρι το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας έφερνε εφιάλτες τους αντιπάλους του. Τερματοφύλακες, αμυντικούς. Όλοι οι… καλοί χώραγαν.

Όμως, τα χρόνια πέρασαν. Ο μοναδικός αντίπαλος που δεν θα μπορούσε να νικήσει ο “Τιτί” ήταν ο χρόνος. Γι’ αυτό το λόγο και εκείνος πέρασε στο επόμενο στάδιο. Η προπονητική ήταν το “next step” του ανθρώπου με το πιο γαμηστερό πλασέ που έχουμε δει ποτέ.

Κίνηση αν μη τι άλλο που λίγο- πολύ όλοι την περίμεναν. Ο Ανρί ουκ ολίγες είχε δηλώσει την αγάπη του για το ποδόσφαιρο που σε συνδυασμό με το κοφτερό μυαλό του ήταν σίγουρο πως αργά ή γρήγορα θα τον έφερναν στον πάγκο μιας ομάδας.

O πιο καλός ο μαθητής 

Ο Ανρί από τότε που δεν τον ήξερε κανείς μέχρι και τη στιγμή που τον έμαθε όλος ο πλανήτης είχε ένα πράγμα στο μυαλό του. Πως θα βελτιώνεται. Πως θα γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος. Πως θα γίνει Ο καλύτερος.

Έτσι, από την εποχή που φόραγε ακόμη τα “εξάταπα” έδινε ιδιαίτερη σημασία στα λεγόμενα του Αρσέν Βενγκέρ. Ο Αλσατός υπήρξε ένας από τους ανθρώπους που βοήθησαν πάρα πολύ τον 41χρονο Γάλλο.

Οπότε λογικό και επόμενο ο “Τιτί” να “ρουφάει” από τότε σαν σφουγγάρι τις ιδέες του Αλσατού. Όπως συνέβαινε και με τον Πεπ Γκουαρντιόλα. Οι δύο άνδρες συνυπήρξαν για δύο χρόνια στα αποδυτήρια της Μπαρτσελόνα, με αποτέλεσμα ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας να επηρεαστεί αρκετά από τον Καταλανό τεχνικό.

Έτσι, είναι άλλωστε και η ζωή. Ένας κύκλος. Μιας και ο Γκουαρντιόλα έμαθε τα μυστικά του ποδοσφαίρου -και μετέπειτα της προπονητικής- από τον Γιόχαν Κρόιφ όταν ακόμα δεχόταν εντολές από τον “Ιπτάμενο Ολλανδό”.

Βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχάσει κανείς και το πέρασμα του Ανρί από το Βέλγιο. Στη θέση του βοηθού του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ. Αυτή ήταν η πρώτη εμπειρία για τον “κύριο πλασέ” και μάλιστα σε μία εθνική ομάδα που οι απαιτήσεις και η πίεση ήταν μεγάλη.

Ειδικά όταν πρόκειται για μία διοργάνωση όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ειδικά όταν μιλάμε για ποδοσφαιριστές στα αποδυτήρια όπως ο Λουκάκου, ο Αζάρ και ο Ντε Μπρούιν που ο καθένας θέλει να κάνει το δικό του.

“Άκουγα τον Ανρί περισσότερο και από τους γονείς μου στο σχολείο”, είχε πει χαρακτηριστικά ο Μπατσουαγί σχετικά με τη σχέση του με τον “Τιτί”, o οποίος φρόντισε -ακόμη και από αυτό το πόστο- να δείξει ένα δείγμα των ικανοτήτων του ως wonna be προπονητής και πόσο σημαντικό είναι να είσαι προπονητής- πρωταγωνιστής και να ηγείσαι μεταξύ μερικών σπουδαίων ποδοσφαιριστών.

Μην χαλάτε την ουρά!

Το “project Henry” είχε πολλούς που ήθελαν να το δοκιμάσουν. Και γιατί όχι στο κάτω-κάτω; Άστον Βίλα, Μπαρτσελόνα είχαν δείξει ενδιαφέρον. Εσχάτως και η Μονακό που εν τέλει έπεισε τον παλιό της παίκτη να υπογράψει μαζί της για τα επόμενα τρία χρόνια.

Λογικό εδώ που τα λέμε. Ο Ανρί είναι ένας άνθρωπος που κάνει “γκελ” στον κόσμο, λόγω του ποδοσφαιρικού του βίου. Είναι ένα νέο και άφθαρτο πρόσωπο στο χώρο της προπονητικής.

Σίγουρα το ρίσκο είναι μεγάλο. Σίγουρα οι “σφαλιάρες” θα έρθουν και για τον “Τιτί”, ειδικά από τη στιγμή που λείπουν οι εμπειρίες, αλλά είδαμε και στην περίπτωση του Ζινεντίν Ζιντάν τι έγινε.

Μπορεί να γίνει και σε εκείνη του Ανρί; Κανείς δεν ξέρει. Άλλωστε τα παραδείγματα ποδοσφαιριστών που έγιναν προπονητές είναι πολλά.

Τα παραδείγματα εκείνων που έγιναν και επιτυχημένοι είναι ακόμη πιο λίγα. Όμως ποιος μπορεί να ποντάρει ενάντια στον τύπο που έμαθε σε όλο τον κόσμο πως πρέπει να γίνεται το “σωστό” πλασέ;

He is coming home!

H ζωή κύκλους κάνει. Τα λέει ο σοφός λαός μας χρόνια τώρα. Ειδικά στο ποδόσφαιρο αυτοί οι κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν -σχετικά- γρήγορα.

Τύχη; Πεπρωμένο; Κισμέτ; Κανείς δεν ξέρει. Ίσως τίποτα απ’ όλα αυτά. Ίσως και όλα αυτά. Το αποτέλεσμα είναι ένα: ο Τιερί Ανρί επέστρεψε στο “Λουί Ντε”.

Ο “Τιτί” γύρισε εκεί που έκανε όνομα. Εκεί απ’ όπου -στην ουσία- ξεκίνησαν όλα για το “καλύτερο πλασέ”. Η διοίκηση των Μονεγάσκων αποφάσισε να τον εμπιστευτεί όχι μόνο ικανοτήτων, αλλά και γιατί έχει τον κόσμο από δίπλα του. Μια κίνηση που σε βάθος χρόνο θα βοηθήσει και τις δύο πλευρές.

Η πίεση σίγουρα είναι μεγάλη. Ειδικά μετά το τραγικό ξεκίνημα της Μονακό. Αλλά όταν μιλάμε για ανθρώπους που έχουν νιώσει την πίεση του πρωταθλητισμού στο υψηλότερο επίπεδο στο πετσί τους, όπως ο Ανρί, τότε δεν χρειάζεται πολλά. Απλά πρέπει να δούμε.