O Μέσι έχει νικήσει το “φάντασμα” του Μαραντόνα χρόνια τώρα

Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση που λαμβάνει μέρος η εθνική ομάδα της Αργεντινής το ζήτημα είναι ένα: αν θα καταφέρει ο Λιονέλ Μέσι να την οδηγήσει στην κορυφή. Και όχι γιατί απλά ο στόχος της “αλμπισελέστε” πρέπει να είναι αυτός. Αλλά γιατί ο σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα “πρέπει” να αποδείξει για πολλοστή φορά ότι έχει ξεπεράσει το “φάντασμα” του Ντιέγκο Μαραντόνα.

Ο Μέσι βγήκε νικητής από το “δίλημμα”

Ενδεχομένως αυτή η “καραμέλα” να είχε νόημα πριν μερικά χρόνια. Όταν ακόμη ο τότε αμούστακος Μέσι ξεκινούσε την ποδοσφαιρική του καριέρα. Όταν πρωτοφορούσε τη φανέλα της χώρας του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν την ταμπέλα του “νέου Μαραντόνα” και λύγισαν.

Ποιον θέλετε να πρωτοθυμηθούμε; Τον Ρομάν Ρικέλμε; Τον Αριέλ Ορτέγκα; Τον Μαρσέλο Γκαγιάρδο; Τον Φράνκο ντι Σάντο; Τον Πάμπλο Αϊμάρ; Τον Χαβιέρ Σαβιόλα; Τον Αντρές Νταλεσάντρο; Βλέπετε αυτή η λίστα όσο πάει και μεγαλώνει. Όλοι οι παραπάνω ήταν εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές. Ο καθένας άφησε το δικό του στίγμα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και στην εθνική ομάδα της Αργεντινής. Ωστόσο, κανείς μα κανείς δεν έφτασε να μπει στο δίλημμα με τον Μαραντόνα για το ποιος είναι ο καλύτερος. Μόνο ο Μέσι το έχει κάνει. Και μάλιστα βγήκε θριαμβευτής.

Πόσες κούπες χρειάζονται για το Μουντιάλ του 1986;

Οι Αργεντινοί ήταν εκείνοι που ήθελαν σόνι και ντε να βρουν τον άνθρωπο που θα τους έφερνε και πάλι στη “Γη της απαγγελίας”. Κάποιον που θα έφερνε και πάλι το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μπουένος Άιρες. Όπως είχε κάνει και ο “Ντιεγκίτο” το 1986.

Το ποδόσφαιρο από τότε έχει αλλάξει. Πολύ. Ο ρυθμός του έχει αυξηθεί αρκετά σε σχέση με την εποχή που ο Μαραντόνα κάλπαζε σαν άνεμος και δεν μπορούσαν να τον φτάσουν. Πλέον ποδοσφαιριστές “μικρών” εθνικών δεν έχουν να ζηλέψουν πολλά από τους σούπερ σταρ στο θέμα της φυσικής κατάστασης.

Η τεχνογνωσία δεν είναι προνόμιο των λίγων ή των δυνατών. Σίγουρα αυτοί παραμένουν ένα βήμα μπροστά, αλλά και οι θεωρητικά αδύναμοι έχουν περάσει στο επόμενο στάδιο που πλέον οι διαφορές τους σε αυτό το θέμα είναι ελάχιστες. Η ψαλίδα έχει κλείσει. Κι αυτό είναι καλό γιατί βλέπουμε τον ανταγωνισμό να έχει μεγαλώσει. Ακόμη και έτσι, όμως, έχει δει σε πολλές περιπτώσεις τον Λιονέλ Μέσι να σπάει άμυνες και ενίοτε πλάκα με αντιπάλους του, με αποτέλεσμα να σπάει και τα νεύρα και όλων όσων δεν τον πάνε.

Ο άνθρωπος που έχει σπάσει τα κάθε ρεκόρ και κάθε κοντέρ στη σύγχρονη εποχή, μαζί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τόσο με την Μπαρτσελόνα όσο και με την εθνική ομάδα της Αργεντινής καλείται μέχρι και τώρα να… αποδείξει πράγματα. Ειδικά με την “αλμπισελέστε”. Πόσες κούπες όμως χρειάζονται για να αποδείξουν ότι έχει αφήσει πίσω του -και μάλιστα αρκετά χιλιόμετρα- τον Μαραντόνα; Με τον παλαίμαχο επιθετικό να έχει “θεοποιηθεί” λόγω του Μουντιάλ του 1986.

Χάσμα γενεών: δεν το νίκησε ούτε ο Μέσι

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει και εσείς ή είμαι μόνο εγώ. Οι άνθρωποι που έζησαν από κοντά την εποχή που ο Ντιέγκο Μαραντόνα να μεγαλουργεί ό,τι και αν δουν από και έπειτα τους φαίνεται “λίγο”. Δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να συζητήσουν αν κάποιος άλλος “νέος” τον έχει ξεπεράσει ή όχι.

Τι και αν έχει πάρει λιγότερα τρόπαια και έχει σημειώσει λιγότερα τέρματα σε σχέση με τον Μέσι; Πάντα θα υπάρχει ο αντίλογος “ναι, αλλά το πήρε μόνος του με την Αργεντινή το 86”, “ναι αλλά με τη Νάπολι το πήρε μόνος του”. Κάτι που εν μέρει ισχύει. Απλά δεν γίνεται να μην αναγνωρίζει κανείς απ’ όλους αυτούς όλα αυτά που σχεδόν μόνος του κατέκτησε και ο Μέσι. Το χάσμα γενεών μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλο, αλλά όταν εξιδανικεύεις το παρελθόν -κάτι είναι στη φύση του ανθρώπου- τότε δεν μπορείς να παραδεχτείς πως το κάθε “παρόν” είναι καλύτερο από το κάθε “τότε”.

Μοναδικός αντίπαλος του Μέσι ο (κακός) Μέσι

Ο Λιονέλ Μέσι μαζί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο πέρασαν το ποδόσφαιρο στη νέα εποχή του. Έκαναν και κάνουν πράγματα που θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να ξεπεραστούν. Όμως όταν -νομοτελειακά- θα έρθει αυτή η στιγμή τότε ίσως θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για τους παίκτες που θα πάνε το άθλημα ένα βήμα παρακάτω.

Ωστόσο, μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή ας επικεντρωθούμε στο τώρα. Στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Εκεί που ό,τι και αν γίνει στο τέλος θα… φταίει ο Λιονέλ Μέσι. Σίγουρα πολλοί είναι εκείνοι που τον περιμένουν στη γωνία για να πουν την κακία τους, για να του τονίσουν πως δεν είναι Μαραντόνα “γιατί δεν πήρε την ομάδα στις πλάτες του” και τα σχετικά.

Ο μοναδικός αντίπαλος που μαρκάρει τόσο στενά τον Μέσι είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Ο κακός για την ακρίβεια. Αν καταφέρει να τον ξεπεράσει, τότε θα κλείσει τα στόματα όλων αν και πιστεύω πως στο τέλος θα βρεθεί κάποιος να πει “ναι, αλλά ο Μαραντόνα το πήρε με…”. Αν από την άλλη πέσει θύμα του “κακού Μέσι” ακόμη και τότε θα είναι πιο πάνω από τον Μαραντόνα, καθώς ένα Παγκόσμιο Κύπελλο δεν κάνει κάποιον κορυφαίο. Απλά είναι το κερασάκι στην τούρτα και ήδη η τούρτα του Μέσι είναι μεγάλη και εύγευστη.