Βελτίωση, όχι ωρίμανση

Μετά και το πέρας του τελικού του FA Cup, φτάσαμε αισίως στο φινάλε ακόμα μιας ποδοσφαιρικής χρονιάς στην Αγγλία. Μια χρονιά γεμάτη μεγάλες προσδοκίες. Μια χρονιά που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μια χρονιά που θα θύμιζε – περιμέναμε – την παλιά Γιουνάιτεντ, της υψηλής απόδοσης, του θεάματος και προπάντων των τροπαίων. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Barclays Premier League

Το πρωτάθλημα την φετινή χρονιά κρίθηκε νωρίς. Όχι επειδή η Γιουνάιτεντ δεν έπαιρνε τα αποτελέσματα που ήθελε , αλλά επειδή δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί την δαιμονιώδη φόρμα και – ίσως – την τύχη της Μάντσεστερ Σίτι. Οι μεταμορφωμένοι «πολίτες» του Πεπ Γκουαρντιόλα πραγματοποίησαν μια εξωφρενική πορεία. Είναι χαρακτηριστικό πως μέχρι την 16η αγωνιστική όπου έγινε το πρώτο ντέρμπι μεταξύ των ομάδων στο «Ολντ Τράφφορντ» η Σίτι είχε πετύχει 14 νίκες και μόλις μια ισοπαλία! Την ίδια στιγμή οι «μπέμπηδες» είχαν γνωρίσει δύο ήττες και είχαν έρθει σε δύο παιχνίδια ισόπαλοι. Οι οκτώ πόντοι της διαφοράς έγιναν έντεκα μετά και την νίκη της Σίτι στο ντέρμπι και κάπως έτσι λίγο πριν τα Χριστούγεννα έγινε επαναπροσδιορισμός της χρονιάς στο στρατόπεδο της Γιουνάιτεντ. Δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τις καλές εμφανίσεις, ωστόσο κάτι η ταυτόχρονη συμμετοχή σε τέσσερις διοργανώσεις, κάτι η ασύλληπτη φόρμα της Σίτι που κυριολεκτικά δεν έχανε με τίποτα βαθμούς η διαφορά άρχισε να μεγαλώνει με αποτέλεσμα η Σίτι να απομακρύνεται αρκετά από την υπόλοιπη βαθμολογία. Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρουμε πως η Σίτι κέρδισε 4(!) παιχνίδια σκοράροντας από το 87′ και μετά πριν από το ντέρμπι του Μάντσεστερ. Αμέσως αμέσως η Σίτι πήρε δώδεκα βαθμούς που έμοιαζαν… χαμένοι. Θέλω να καταλήξω στην κομβική σημασία που είχε εκείνο το απόγευμα στο «Θέατρο Των Ονείρων» για την ομάδα του Μουρίνιο. Ένα παιχνίδι “Do or Die”, στο οποίο δεν διαφυλάχτηκε ούτε η ισοπαλία. Στην συνέχεια η Γιουνάιτεντ κατάφερε να επικρατήσει σε όλα τα ντέρμπι του δεύτερου γύρου, χάνοντας ωστόσο και από τις  τρεις νεοφώτιστες ομάδες ( Χάντερσφιλντ, Μπράιτον, Νιουκάστλ) πραγματοποιώντας ένα αρκετά ασυνήθιστο και αρνητικό – κατά την γνώμη μου- ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου. Η τελική 2η θέση διατηρήθηκε μέχρι και το τέλος μέσω της οποίας εξασφαλίστηκε η άμεση είσοδος στους ομίλους του Uefa Champions League για την επόμενη χρονιά και αποτελεί παράλληλα μεγάλη άνοδο από την περσινή 6η θέση.

Uefa Champions League

Σε έναν βατό όμιλο με Μπενφίκα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Βασιλεία η Γιουνάιτεντ μάζεψε 15 βαθμούς με μόλις μια ήττα και προκρίθηκε στην φάση των «16». Εκεί η κληρωτίδα έδειξε την Σεβίλλη. Μια ομάδα με τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις Europa League (2014,2015,2016) που βρισκόταν στο ταβάνι της απόδοσής της την δεδομένη χρονική περίοδο. Ο Μουρίνιο ταξίδεψε το πούλμαν του στην Ανδαλουσία κατά τον πρώτο αγώνα και «πήρε» την πολυπόθητη ισοπαλία (0-0) με σκοπό να μεταφέρει την πρόκριση στην Αγγλία. Εκεί, οι φλυαρίες των γηπεδούχων ήρθαν αντιμέτωπες με την ουσία των  φιλοξενουμένων. Ο Μπεν Γιεντέρ μέσα σε τέσσερα λεπτά σκόραρε δύο φορές παγώνοντας κυριολεκτικά την Γιουνάιτεντ με τον Λουκάκου να μειώνει προς το τέλος για την τιμή των όπλων αλλά μέχρι εκεί. Η Γιουνάιτεντ αποχαιρετάει την Ευρώπη από τις αρχές Μαρτίου χωρίς να έχει παίξει  ευχάριστο ποδόσφαιρο, αρκούμενη σε αμυντικές τακτικές δίχως εξέλιξη και πρόοδο.

Carabao Cup

Μια διοργάνωση στην οποία ο Ζοσέ Μουρίνιο επέλεξε να χρησιμοποιεί κυρίως τους αναπληρωματικούς του με αποτέλεσμα να υπάρχει αστάθεια στην απόδοση και απουσία χημείας μεταξύ των παικτών. Ξεπερνώντας τα εμπόδια της Μπάρτον (4-1) και της Σουόνσι (0-2), η Γιουνάιτεντ “κατάφερε” να αποκλειστεί μόλις από τον τρίτο γύρο της διοργάνωσης από την Μπρίστολ Σίτι σε ένα εφιαλτικό παιχνίδι στο Μπρίστολ με σκορ 2-1.

FA Cup

Στην αρχαιότερη διοργάνωση του νησιού, η Γιουνάιτεντ πραγματοποίησε μια πολύ καλή πορεία δείχνοντας πειθαρχία και σοβαρότητα. Αποκλείοντας Ντέρμπι (2-0), Γέοβιλ (0-4), Χάντερσφιλντ (0-2) και Μπράιτον (2-0) προκρίθηκε στους ημιτελικούς του Γουέμπλει. Εκεί αναμετρήθηκε με την Τότεναμ σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι. Παρά το αρχικό προβάδισμα των «σπιρουνιών» η Γιουνάιτεντ έβγαλε κάτι από την παλιά αύρα της και κατάφερε να γυρίσει «τούμπα» το παιχνίδι (2-1) παίρνοντας εκείνη το εισιτήριο για τον τελικό. Άπαντες στους «κόκκινους διαβόλους» είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για τρόπαιο στον τελικό με την Τσέλσι. Στο τελευταίο – και κομβικό- παιχνίδι της χρονιάς η ομάδα του Μουρίνιο ήταν μέτρια. Μέτρια στην επίθεση, μέτρια στη μεσαία γραμμή, μέτρια και στην άμυνα. Το αξιοπερίεργο είναι πως η μετριότητα αυτή ήταν καλύτερη από την απελπιστική εικόνα της Τσέλσι. Ένα πέναλτι του Εντέν Αζάρ στο 22′ ήταν αρκετό για τους «μπλε» παρά την καθολική υπεροχή της Γιουνάιτεντ, η οποία δεν κατάφερε να ισοφαρίσει απολύοντας και τον τελευταίο τίτλο της χρονιάς.

Παίκτης Της Χρονιάς : David De Gea

Ο David De Gea θεωρείτο ως ο καλύτερος τερματοφύλακας του κόσμου. Μετά και την φετινή του χρονιά μπορεί να υποστηρίξει και να επιβεβαιώσει το γιατί. Παρά τις φοβερές επιδόσεις του, δεν είχε κερδίσει ποτέ το «χρυσό γάντι», βραβείο που κερδίζει ο τερματοφύλακας που κράτησε ανέπαφη την εστία του στα περισσότερα παιχνίδια πρωταθλήματος. Ο Ισπανός πορτιέρο κράτησε σε 18 παιχνίδια – από τα 37  – το μηδέν, με αποτέλεσμα να κερδίζει πανάξια τον τίτλο του καλύτερου τερματοφύλακα την Αγγλία. Εύλογα ο καλύτερος τερματοφύλακας στο πρωτάθλημα αποτελεί και τον καλύτερο στην ομάδα του. Μεταξύ μας, χωρίς τον De Gea αμφιβάλλω για το αν η Γιουνάιτεντ θα είχε κάνει το οτιδήποτε τα τρία τελευταία χρόνια.

Βελτίωση Της Χρονιάς : Jesse Lingard

Ένας παίκτης από την καρδιά της ακαδημίας πραγματοποίησε την μεγαλύτερη «εξέλιξη» σε ατομικό επίπεδο την φετινή χρονιά. Με καθοριστικής σημασίας γκολ αλλά και όχι μόνο, ο Lingard μετά την αλλαγή θέσης (από εξτρέμ σε δεκάρι) απελευθερώθηκε και εμπλούτισε το παιχνίδι του με στοιχεία που του ταιριάζουν περισσότερο. Με διαφορά η πιο μεστή χρονιά του Άγγλου στη Γιουνάιτεντ, βοήθησε τα μέγιστα τόσο στα ντέρμπι όσο και στην τακτική του Μουρίνιο, δεδομένου ότι μπορούσε να αγωνιστεί σε τρεις διαφορετικές θέσεις.

Έκπληξη Της Χρονιάς : Scott McTominay

Το όνειρο κάθε νεαρού ποδοσφαιριστή είναι να αγωνιστεί στην αντρική ομάδα. Μόλις πραγματοποιηθεί αυτό, στην συνέχεια είναι να αγωνιστεί σε μεγάλα παιχνίδια και στο Champions League. Τέλος, το μεγαλύτερο από όλα είναι να εκπροσωπήσει την χώρα του φορώντας το εθνόσημο της στο στήθος. Ο Scott McTominay τα έκανε όλα αυτά σε λιγότερο από έξι μήνες.

Γκολ Της Χρονιάς: Nemanja Matic (vs Crystal Palace)

Ίσως να μην υπάρχει πιο απολαυστικός τρόπος να γυρίσεις ένα ματς στο οποίο χάνεις με 2-0 στο 60′. Δεν είναι η βαθμολογική σημασία, ούτε ο αντίπαλος. Είναι η αυταπάρνηση και το πείσμα των παικτών που επιβραβεύτηκε στο 90′.

Η Καλύτερη Στιγμή : Η Ανατροπή Στο Etihad

Κατά την 33η αγωνιστική το ντέρμπι του Μάντσεστερ βρισκόταν το προσκήνιο. Οι «πολίτες» με νίκη κατακτούσαν μαθηματικά το πρωτάθλημα, ενώ οι «μπέμπηδες» έπαιρναν εκδίκηση για το χαμένο παιχνίδι του πρώτου γύρου χαλώντας ταυτόχρονα την φιέστα των συμπολιτών τους. Χάνοντας με 2-0 στο ημίχρονο, κατάφεραν μέσα σε 16 λεπτά να πετύχουν τρία τέρματα (δύο ο Πογκμπά και ένα ο Σμόλινγκ) και να γυρίσουν το παιχνίδι. Ένα αποτέλεσμα που έφερε στα ύψη την ψυχολογία της ομάδος, όντας η πρώτη που επικρατεί της Σίτι στο σπίτι της.

Η Χειρότερη Στιγμή: O Αποκλεισμός στο Old Trafford

Ο αποκλεισμός από το φετινό Champions League ήρθε νωρίς, μόλις στην φάση των «16».Μια απόλυτη ψυχρολουσία στο Θέατρο των Ονείρων στις 13 Μαρτίου από την Σεβίλλη αποτελεί την χειρότερη στιγμή της φετινής χρονιάς για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Έχοντας υπόψιν ότι δεν βρισκόταν στην κούρσα του πρωταθλήματος, υπήρχε η πεποίθηση της εύκολης πρόκρισης στα προημιτελικά του θεσμού. Η υποτίμηση του αντιπάλου για ακόμη μια φορά απέδειξε την ζημία της αφήνοντας εκτός τους κόκκινους διαβόλους και τον Μουρίνιο να μιλάει για…συγκυρίες.