Τo ολλανδικό φτερό

Αντικρίζοντας για πρώτη φορά τον ήλιο στις 29 Μαρτίου 1973 στο Έμστ της Ολλανδίας, μια μικρή πόλη 3.000 κατοίκων, ο Μάρκ Όβερμαρς αποτελεί έναν ποδοσφαιριστή πρότυπο για κάθε δεξί ή αριστερό εξτρέμ.

Μόλις στα 5 του ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα, ενώ στα 14 του πήγε στην νεανική ομάδα της “Go Ahead Eagles”. Μετά από μόλις μια χρονιά παρουσίας του στην αντρική ομάδα αποκτήθηκε από την Βίλλεμ έναντι  500.000 Γερμανικών λιρών. Παίζοντας  μια χρονιά στην Βίλλεμ (31 συμμετοχές,1 γκολ) προσέλκυσε το ενδιαφέρον του ευρισκόμενου τότε στον Άγιαξ Λουίς Φαν Χάαλ. Εκεί ο Ολλανδός τεχνικός ανέλαβε προσωπικά τον Όβερμαρς με συχνές ατομικές προπονήσεις αντοχής,τεχνικής και δύναμης. Από τα πρώτα κι όλας έτη υπολογιζόταν από τον προπονητή του αποτελώντας μια αξιόπιστη επιλογή για τις δύο πτέρυγες του “Αίαντα” τόσο ως βασικός, όσο και σαν αλλαγή. Αγωνίστηκε για πέντε χρονιές (136 συμμετοχές, 36 γκολ) και κατέκτησε σε συλλογικό επίπεδο

• 3 πρωταθλήματα (1993-1994, 1994-1995, 1995-1996)
•  1 Uefa Champions League ( 1994-1995) ,
• 1 KNVB Cup (1992-1993),
• 1 Intercontinental Cup (1995) και
• 1 Johan Cruyff Cup (1993),

ενώ σε ατομικό επίπεδο η θητεία του στον Άγιαξ αποτελεί το σημαντικότερο “κομμάτι” της καριέρας του καθώς αναδείχθηκε

•  Dutch Football Talent of the Year: 1992
• Dutch Golden Shoe Winner:1993
• FIFA World Cup Best Young Player: 1994
• AFC Ajax Player of the Year: 1996

Τον Ιούνιο του 1997 υπογράφει στην Άρσεναλ του Αρσέν Βεγκέρ έναντι περίπου 6 εκατομμυρίων ευρώ. Ένας σταθμός ούτε του ύψους ούτε του βάθους. Ο Ολλανδός προσαρμόστηκε σχετικά γρήγορα και ενσωματώθηκε άμεσα στις πρώτες επιλογές της ομάδος. Συνέβαλε μέγιστα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος (1997-1998) ,ενώ παράλληλα διατηρούσε μια πολύ ζεστή σχέση με τους οπαδούς των «κανονιέρηδων». Χαρακτηριστικό είναι ότι παρά την μόλις τριετή παρουσία του στο «Εmirates» , το 2008 ψηφίστηκε από τους φιλάθλους ως ο 12ος πιο αγαπητός παίκτης που έχει φορέσει την φανέλα της Άρσεναλ. Το μεγάλο πρόβλημα που είχε στο γόνατό τού τον καθιστούσε συχνά πυκνά εκτός αγωνιστικών χώρων με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διάφορες φήμες σχετικά με το αν θα συνεχίσει ή όχι το ποδόσφαιρο. Ο Αρσέν Βεγκέρ παρά τους τραυματισμούς του Ολλανδού  δήλωνε την απόλυτη εμπιστοσύνη και στήριξη στο πρόσωπό του. (και μεταξύ μας καλά έκανε) Αγωνίστηκε για τρια χρόνια (1997-2000), πετυχαίνοντας 25 γκολ σε 100 εμφανίσεις και κατέκτησε σε συλλογικό επίπεδο:

• Premier League (1997-1998)
• FA Cup (1997-1998)
• FA Charity Shield (1998)

Τελευταίος σταθμός στην καριέρα του η Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί μετά το πέρας του Euro του 2000 “φλέρταραν” με τον Ολλανδό, ο οποίος τους κόστισε κοντά στα 25 εκατομμύρια ευρώ, πραγματοποιώντας την τότε ακριβότερη μεταγραφή Ολλανδού στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Πέτυχε τους “μπλαουγκράνα” ίσως σε μια από τις χειρότερες στιγμές την ιστορίας της μη μπορώντας και ο ίδιος να προσαρμοστεί στα δεδομένα της ομάδος. Ο σταδιακός παραγκωνισμός του από την πρώτη ομάδα και οι συχνοί τραυματισμοί του δεν τον βοήθησαν ποτέ να δώσει το 100% από αυτό που μπορούσε. Όμως, μόλις στα 31, του ο πλέον μόνιμος τραυματισμός στο γόνατό του τον ανάγκασε να ανακοινώσει την απόσυρσή του από την ενεργό δράση το θέρος του 2004 αφήνοντας άφωνους τους φιλάθλους και τους παράγοντες της ομάδας και γενικότερα του ποδοσφαιρικού κόσμου. Σαν ένδειξη σεβασμού, δεν ζήτησε αποζημίωση από την ομάδα.

Κατά τις 11 χρονιές που αγωνίστηκε με το εθνόσημο (1993-2004) αγωνίστηκε 86 φορές σκοράροντας 17 τέρματα. Αναδείχθηκε ως το νεότερο ταλέντο κατά το Παγκόσμιο του 1994 ενώ σκόραρε σε όλες τις υπόλοιπες μεγάλες διοργανώσεις για την χώρα του. Ο τραυματισμός στο γόνατό του περιόριζε χρονιά με τη χρονιά τον χρόνο συμμετοχής του. Το τελευταίο του παιχνίδι ήταν στο Euro 2004 στον χαμένο ημιτελικό απέναντι στην διοργανώτρια Πορτογαλία.