Η Ρόμα έκανε την έκπληξη της σεζόν, απέκλεισε τη Μπαρτσελόνα παρά το εις βάρος της 4-1 από το πρώτο ματς του "Καμπ Νοου", και βρίσκεται στην τετράδα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Ο Μανώλης Μακρόπουλος σχολιάζει.

Πόσο δύσκολο είναι άραγε για ένα φίλο της Μπαρτσελόνα αυτό που συνέβη χθες βράδυ (10/4) στο “Ολίμπικο” της Ρώμης; Πολύ. Πόσο στενάχωρο είναι να βλέπει την αγαπημένη του ομάδα να μένει εκτός τετράδας, παρά το υπέρ της 4-1 του πρώτου αγώνα; Πάρα πολύ. Το χειρότερο όμως, είναι πως την “πάτησε”, όπως και η Παρί στο περσινό μεταξύ τους ζευγάρωμα. Πάμε να τα δούμε ένα-ένα…

Η λάθος προσέγγιση του Βαλβέρδε.

Σε μια ομάδα, ότι και να γίνει, πιστώνεται -και- στον προπονητή της. Και χθες βράδυ, ο Ερνέστο Βαλβέρδε είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, για τα όσα συνέβησαν στην Ιταλική πρωτεύουσα. Βέβαια, κύριος όπως πάντα, το παραδέχτηκε (το φταίξιμό του), στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε. Η μη χρησιμοποίηση του Ουσμάν Ντεμπελέ και του Παουλίνιο, που με τα τρεξίματα τους θα κρατούσαν “πίσω” τους χαφ της Ρόμα, οι οποίοι προσέδιδαν υπεραριθμία σε κάθε επίθεση των “τζιαλορόσι”, η παθητική στάση με στόχο τη διατήρηση του αβαντάζ, η τεράστια καθυστέρηση αλλαγών (πρώτη αλλαγή στο 81′!), η μη χρησιμοποίηση του Σέρχι Ρομπέρτο στο δεξί άκρο της άμυνας και η επιλογή του άνευρου αλλά και δίχως “τσαμπουκά” Σεμέδο, είναι μόνο μερικά από τα λάθη του γεννημένου στο Κάθερες, τεχνικού. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η κούραση- έλλειψη διάθεσης από παίκτες όπως Μέσι, Ινιέστα, Σουάρεζ, γεγονός που -μάλλον- προκύπτει από το “κακό” ροτέϊσον του “Τσινγκούρι”.

Την “πάτησε” όπως η Παρί.

Είναι προφανές πως η Μπαρτσελόνα “έπεσε στην παγίδα” που περίπου ένα χρόνο πίσω, είχε πέσει και η Παρί Σεν Ζερμέν. Με την “καβάτζα” του 4-1 από το πρώτο παιχνίδι, το…”μικρό” όνομα της αντιπάλου της, αλλά και την σκέψη πως..ότι και να γίνει θα καθαρίσει ο Μέσι, η αρμάδα του Ερνέστο προσγειώθηκε στη Ρώμη. Στο γήπεδο πάντως, δεν εμφανίστηκε. Μπήκε στο ματς με αμυντική διάθεση, με σκοπό να διαφυλάξει το υπέρ της σκορ, και φυσικά το πλήρωσε. Και αν η περσινή Παρί είχε τη δικαιολογία της διαιτησίας, οι “μπλαουγκράνα” σίγουρα δε μπορούν να επικαλεστούν κάτι τέτοιο. Μόνη “αδικία” η κόκκινη που δεν δόθηκε στον στόπερ Φάτσιο. Όμως είμαι σίγουρος, πως και να δινόταν, δεν θα άλλαζε πολλά.

Ήρωας μεταξύ ηρώων.

Δε γίνεται κάποιος να γράψει για αυτό το παιχνίδι, χωρίς να αναφερθεί στον Κώστα Μανωλά. Δεν είναι μόνο το “χρυσό γκολ”, που έστειλε την ομάδα του στα ημιτελικά, αλλά η γενικότερη παρουσία του στον αγώνα. Δεν έχασε μονομαχία ο Έλληνας στόπερ, που σε κάθε φάση έδειχνε απροσπέλαστος. Σωστές τοποθετήσεις, δυναμισμός, πάθος και ένταση. Κάτι που βέβαια είχαν και όλοι οι συμπαίκτες του, κυρίως ο Έντιν Τζέκο. Στη Ρόμα το πίστευαν, και ας μη το έβγαζαν προς τα έξω. Το γρήγορο γκολ του Βόσνιου, “έβαλε” στο “κόλπό” και την εξέδρα, η οποία λειτούργησε καταλυτικά σε όλο αυτό που παρακολουθήσαμε. Το γκολ πέναλτι του -συγκλονιστικού- Ντε Ρόσι, ήταν η αρχή της κόλασης για τη “Μπάρτσα”, το τελευταίο λιθαράκι προς την επική ανατροπή των Ρωμαίων. Από το 58ο λεπτό και έπειτα, κάθε φάση μπροστά από τα “καρέ” του Τερ Στέγκεν, “μύριζε” γκολ. Ο Γερμανός πορτιέρε έκανε ότι μπορούσε, όμως η απίθανη κεφαλιά του Μανωλά έγραψε ιστορία. Σπουδαία κίνηση στο πρώτο δοκάρι, τέλεια επαφή με τη μπάλα, η οποία κατέληξε στη γωνία του τερματοφύλακα της Μπαρτσελόνα και έστειλε στον “‘εβδομο ουρανό” τον Ναξιώτη αμυντικό και ολάκερη τη Ρώμη!

Πλέον, στην Βαρκελώνη αναμένονται ηχηρές αλλαγές, από την άλλη στην “αιώνια πόλη” , ονειρεύονται ήδη τον τελικό, γιατί όχι και την κούπα….