Όταν ο Ηρακλής έγινε βαλκανιονίκης

Το Βαλκανικό Κύπελλο ήταν ένας θεσμός όχι ιδιαίτερα δημοφιλής όσο τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κύπελλα, όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι ελληνικές ομάδες επεδίωξαν να το κατακτήσουν. Μία από αυτές ήταν και η ομάδα του Ηρακλή, που κατόρθωσε μέσα από ιδιαίτερα εντυπωσιακούς και σκληρούς αγώνες να το κατακτήσει το 1985.

Στον θεσμό εδώ και μια δεκαετία κυριαρχούσαν οι τουρκικές ομάδες που μονοπωλούσαν τον συγκεκριμένο τίτλο. Ειδικότερα όμως την δεκαετία του 80 ο θεσμός απέκτησε αρκετά μεγάλη αίγλη, μιας και ο νικητής εξασφάλιζε μια θέση στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ της επόμενης σεζόν.

Έχοντας τερματίσει λοιπόν ο Ηρακλής τρίτος στο πρωτάθλημα ξεκίνησε την συμμετοχή του στο Κύπελλο, κάνοντας μια εκπληκτική πορεία.

Πρώτος αντίπαλος η ισχυρότατη Γαλατασαράϊ σε διπλούς αγώνες. Με τον πρώτο αγώνα να διεξάγετε στο Καυτανζόγλειο, η ομάδα του Ημίθεου πραγματοποιεί εκπληκτικό αγώνα και συντρίβει κυριολεκτικά τους Τούρκος με το βαρύ 5-1. Σκόρερ για την ομάδα των κυανόλευκων οι Χατζηπαναγής, Μαλουμίδης, Καραΐσκος, Αδάμου, και Παπαϊωάννου. Η ρεβάνς στην Πόλη αποτέλεσε τυπική διαδικασία, με τους Τούρκους να κρατάνε τα προσχήματα και να επικρατούν με 1-0.

Επόμενος αντίπαλος μετά τον θρίαμβο του πρώτου ματς, έτυχε η σκληροτράχηλη Άνκαρα Σπορ, και οι δύο αγώνες που ακολούθησαν ήταν πραγματικός Γολγοθάς για την ομάδα του Ημίθεου.

Στο πρώτο ματς που έγινε στην Θεσσαλονίκη ο Ηρακλής επικράτησε 1-0 πολύ δύσκολα, με πέναλτι του Χατζηπαναγή. Όλα έδειχναν πως η ρεβάνς θα ήταν ιδιαιτέρως δύσκολη και όντως έτσι αποδείχτηκε. Στην Άγκυρα η ομάδα της Θεσσαλονίκης, καλούνταν να ανταποκριθεί σε ένα ματς όπου η κερκίδα έβραζε πραγματικά, με 40.000 αφηνιασμένους Τούρκους να κρέμονται πάνω από τα κεφάλια των παικτών.

Το σκορ στην κανονική διάρκεια 1-0 υπερ των γηπεδούχων, που με αυτόν τον τρόπο ισοφάρισαν το σκορ του πρώτου αγώνα και οδήγησαν το ματς στην παράταση. Ούτε εκεί άλλαξαν τα πράγματα και έτσι η διαδικασία οδηγήθηκε στα πέναλτι. Εκεί ο Γηραιός πέτυχε δεύτερη μεγάλη πρόκριση, με τον τερματοφύλακα Γκιτσιούδη να αποκρούει δύο πέναλτι, και τους παίκτες να πανηγυρίζουν την νίκη με 5-4 στα πέναλτι. Στο σημείο αυτό να πούμε πως η ατμόσφαιρα ήταν τόσο τεταμένη, που η αποστολή της ομάδας διανυκτέρευσε στην ελληνική πρεσβεία της Άγκυρας για ασφάλεια!

Έχοντας γυρίσει λοιπόν η ομάδα από την «κόλαση», η κληρωτίδα έφερε αντιμέτωπους τους Θεσσαλονικείς στον τελικό του θεσμού με την ισχυρή τότε Άργκες Πιτέστι από την Ρουμανία. Τότε το ρουμανικό πρωτάθλημα ήταν ιδιαιτέρως ανταγωνιστικό, με την Άργκες να έχει τερματίσει τρίτη, και επιπλέον να διαθέτει ένα αξιόλογo και έμπειρο σύνολο με τρεις εν ενεργεία διεθνείς παίκτες.

Το πρώτο ματς επί ρουμανικού εδάφους εξελίχθηκε πολύ άσχημα για τον Ηρακλή, με τους Ρουμάνους να επικρατούν με σκορ 3-1, κάνοντας πολύ δύσκολο τον επαναληπτικό στο Καυτανζόγλειο. Σκόρερ του μοναδικού τέρματος για τον Ηρακλή ήταν ο Χατζηπαναγής με πέναλτι στο 53ο λεπτό.

Ο επαναληπτικός έμελλε να μείνει στην ιστορία του συλλόγου, για την τρομερή ανατροπή που πραγματοποίησαν οι κυανόλευκοι, μπροστά σε ένα κατάμεστο γήπεδο.

Με σκόρερς τους Χατζηπαναγή, Κωφίδη, Καραΐσκο, και Γκρέταρσον η ομάδα του Γηραιού κατάφερε να επικρατήσει με το εμφατικό 4-1, ανατρέποντας το σκορ του πρώτου αγώνα, και δίνοντας το τρόπαιο στον Ηρακλή.

Ήταν ένας τίτλος που τον επιζητούσαν  όλοι στον Ηρακλή, και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των τελικών ήταν το υψηλής ποιότητας θέαμα που προσέφεραν και οι δύο ομάδες, μια και οι Ρουμάνοι αποδείχτηκαν αντίπαλοι υψηλού ποδοσφαιρικού επιπέδου.

Η κατάκτηση αυτού του τροπαίου αποτελεί δυστυχώς τον μοναδικό τίτλο εκείνης της περιόδου, μιας και ο Ηρακλής τότε διέθετε πολύ ανταγωνιστική ομάδα, και προσέφερε ποδοσφαιρικό θέαμα σε όλη την Ελλάδα. Πολλοί μάλιστα θεωρούν μεγάλη αδικία πως εκείνη η ομάδα δεν κατόρθωσε να κατακτήσει έστω έναν εγχώριο τίτλο.

Για την ιστορία την ενδεκάδα του τελικού για τον Ηρακλή, αποτελούσαν οι: Γκεοργκίεφ, Ζήφκας, Περγαμηνός (73′ Βακαλόπουλος), Καραϊσκος, Λευκόπουλος, Κωφίδης, Αδάμου, Παπαϊωάννου, Γκρέταρσον, Χατζηπαναγής, Μαλουμίδης (79′ Μαυρίδης), με προπονητή τον Τέλη Μπατάκη.