Ο Ζοσέ Μουρίνιο "ξέσπασε" στη συνέντευξη τύπου πριν το ματς για τα προημιτελικά του κυπέλλου με τη Μπράϊτον, και ο συντάκτης του debut.gr, Μανώλης Μακρόπουλος "παίρνει" το μέρος του "Special One".

Γυρίζοντας από έξοδο, το μάτι μου “έπεσε” στο προχθεσινό (16/3), “κατσάδιασμα” του Ζοσέ Μουρίνιο προς τους επικριτές του. Για την ακρίβεια, εγώ το εξέλαβα ως ένα “απολογητικό μονόλογο”, όχι μόνο ως προς τα media και τον κόσμο, αλλά κυρίως, προς τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο ”Μου” λοιπόν, πριν ξεκινήσει η καθιερωμένη συνέντευξη τύπου, ενόψει του αγώνα της Γιουνάιτεντ κόντρα στη Μπράιτον, για τα προημιτελικά του FA Cup, “έβγαλε” από μέσα του, όλα όσα τον βασάνιζαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα, μετά τον…οδυνηρό αποκλεισμό από τη Σεβίλλη, στη φάση των “16” του Champions League.

Τα όσα είπε, κρίνονται απολύτως φυσιολογικά και “ορθά”, ότι χρώμα και αν υποστηρίζει ο καθένας, όποιον τεχνικό και αν “αγαπά”. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Προσωπικά, συμφωνώ με όλα όσα είπε ο “Special One”, κυρίως σε όσα αναφέρουν την πορεία των “Κόκκινων Διαβόλων”, τα τελευταία επτά χρόνια. Ναι μεν, η ομάδα του Μάντσεστερ αποτελεί μια άκρως ιστορική, με “κύρος”, βάρος φανέλας και εκατομμύρια οπαδούς ανά την υφήλιο, γεγονός που συνιστά ανάγκη για διάκριση, απ’ την άλλη δε, τα γεγονότα είναι γεγονότα, και αυτά δείχνουν πως η πορεία του κλαμπ στη “μετά-Φέργκιουσον” εποχή, ολοένα και παρουσιάζει πρόοδο.

Πέρα όμως από αυτά, θέλω να σταθώ στο τέλος των δηλώσεων του Πορτογάλου κόουτς: “Όταν ήμουν 20 ετών, ήμουν ο γιός κάποιου. Τώρα, στα 55 μου, είμαι αυτός που είμαι, επειδή δούλεψα σκληρά πάνω στο ταλέντο μου, και ποτέ δεν πρόδωσα τις αρχές και τη φιλοσοφία μου. Κάτι, που ούτε τώρα πρόκειται να κάνω. Δεν θα κλάψω, ούτε θα εξαφανιστώ. Θα μείνω εδώ. Αν ήθελα, θα μπορούσα να είχα πάει σε ομάδα που έχει “στην τσέπη” το πρωτάθλημα. Που…το έχει πάρει πριν καν αρχίσει. Όμως είμαι εδώ και μάχομαι!” Του βγάζω το καπέλο. Δε ξέρω και δεν μπορώ να προβλέψω αν η…ανοδική (όπως την παρουσιάζει, αλλά και όπως δείχνει) πορεία της Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο θα οδηγήσει σε τίτλο πρωταθλητή αλλά και στην “κούπα με τα μεγάλα αυτιά”, ωστόσο δε μπορώ παρά να υποκληθώ σε αυτό τον άνθρωπο.

Βλέπει και γνωρίζει, πως η “εποχή του” τον έχει ξεπεράσει, ωστόσο, αυτός εκεί. Πιστός στο πλάνο και τη φιλοσοφία του. Γιατί έτσι έγινε γνωστός. Έτσι έφτασε να λέγεται ως ο νούμερο ένα προπονητής. Γιατί έτσι πήρε τίτλους με ομάδες που ούτε που φαντάζονταν τι μπορούν να καταφέρουν. Γιατί, οδήγησε μια ολόκληρη γενιά προπονητών, σε αναζήτηση ποδοσφαίρου και στυλ, που να μπορεί να αντιμετωπίσει το δικό του! Γιατί..είναι ο “Special One”, και αν είναι να “πέσει”, θα πέσει με το κεφάλι ψηλά…

ΥΓ: Φυσικά και δεν παρέλειψε να αφήσει υπονοούμενα : “Καταλαβαίνω ότι για πολλά, πολλά, πολλά χρόνια, ήταν δύσκολο για τα άτομα που δε με συμπαθούσαν, να με βλέπουν να κερδίζω συνέχεια. Για 10 μήνες όμως δεν έχω κερδίσει κάποιον τίτλο. Νίκησα την Τσέλσι, τη Λίβερπουλ, όμως έχασα από τη Σεβίλλη, και ήρθε η στιγμή να χαρούν ξανά!” Κλασικός αξιαγάπητος Ζοσέ Μουρίνιο….

Παρακάτω, ακολουθεί το βίντεο- μονόλογος, του 55ρη κόουτς :

https://www.facebook.com/BBCSport/videos/10156635148940982/