Η εκδίκηση του (φτωχού) ποδοσφαίρου

Το ποδόσφαιρο είναι ο “βασιλιάς” των σπορ. Από την πρώτη του μέρα μέχρι και σήμερα. Και αυτό γιατί ακόμη και ο πιο μικρός, ο πιο αδύναμος, ο πιο φτωχός όχι μόνο έχει πιθανότητες να νικήσει τον μεγάλο, τον ισχυρό, τον πλούσιο, αλλά σε πολλές περιπτώσεις το κάνει και πραγματικότητα.

Όλα αυτά δεν τα συναντά κανείς μόνο στα λόγια ή στη θεωρία. Μπορεί να τα δει και στο γήπεδο. Στο χορτάρι. Τα παραδείγματα πολλά. Όχι μόνο σε απλά παιχνίδια, αλλά και σε ολόκληρες διοργανώσεις. Όσα χρόνια και αν περάσουν κανείς δεν θα ξεχάσει την κατάκτηση του Euro από τη Δανία το καλοκαίρι του 1992. Ωστόσο, σίγουρα ακόμη πιο πάνω βρίσκεται το 2004 όταν η δική μας Εθνική βρέθηκε στο πιο ψηλό σκαλί της Ευρώπης με τον άθλο της Λέστερ τη σεζόν 2015-2016 να είναι ανάλογου βεληνεκούς.

“Έχετε δει ποτέ μία βαλίτσα γεμάτη χρήματα να μπαίνει στο γήπεδο και να παίρνει από μόνη της ένα ματς;”, είχε αναρωτηθεί πριν από αρκετά χρόνια ο μεγάλος φιλόσοφος του ποδοσφαίρου, Γιόχαν Κρόιφ.

Μάλιστα, είχε κάνει αυτή την ερώτηση σε μία εποχή, όπου ακόμη τα τρελά χρηματικά ποσά, σαν και αυτά που βλέπουμε τώρα, δεν είχαν εμφανιστεί. Ωστόσο, μην γελιόμαστε. Τα χρήματα πάντα έδιναν δύναμη και παράλληλα τίτλους στους συλλόγους που τα είχαν στις τραπεζικές τους καταθέσεις.

Αριστοκράτες του… δρόμου

Η Παρί Σεν Ζερμέν από την ημέρα που ιδρύθηκε μέχρι και σήμερα ήταν ανέκαθεν μία… αριστοκρατική ομάδα. Αυτό δεν είναι κακό. Όταν έχεις “γεννηθεί” στο Παρίσι είναι λογικό να νιώθεις… γαλαζοαίματος. Ιδιαίτερος.

Οι Παριζιάνοι ποτέ δεν απαρνήθηκαν τις ρίζες τους. Και καλά έκαναν εδώ που τα λέμε. Ωστόσο, μέχρι να έρθουν οι Άραβες με τα αμύθητα χρήματα, εκείνοι ήταν πιο ταπεινοί και μπορεί να μην ξεχώριζαν τόσο για τα… λεφτά τους αισθήματα, αλλά, είχαν κατακτήσει δύο πρωταθλήματα, οκτώ Κύπελλα, τρία Λιγκ Καπ και άλλα δύο Σούπερ Καπ.

Όμως το πιο σημαντικό ήταν ότι άφηναν και τα άλλα “παιδάκια” να παίξουν, ενώ δεν προκαλούσαν το κοινό αίσθημα με χρήματα που δαπανούσαν για μεταγραφές. Αριστοκράτες μεν, ταπεινοί δε.

H… ύβρις της Παρί

Τον Οκτώβριο του 2011 ο Νασέρ Αλ Κελαϊφί αποφάσισε πως ήθελε να κάνει το Παρίσι και την Παρί Σεν Ζερμέν το επίκεντρο του ποδοσφαιρικού κόσμου. Αποφάσισε να αφήσει τα πετρέλαια στην άκρη και να “τρέξει” ένα διαφορετικό project.

Από τότε μέχρι σήμερα ακόμη και ο πιο έμπειρος λογιστής θα μπορούσε να χάσει το μέτρημα για τα εκατομμύρια που έχουν σπαταλήσει οι Άραβες  για να φέρουν την Παρί όχι μόνο στην κορυφή της Γαλλίας, αλλά και της Ευρώπης.

Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές κάθε θέσης πέρασαν και θα περάσουν από τα αποδυτήρια των Παριζιάνων. Αν για τον Βασίλη Τσιάρτα μία καλή μακρινή μπαλιά είναι τόσο εύκολη, όσο να βάζει ένα ποτήρι νερό για τον Νασέρ Αλ Κελαϊφί το να κόβει τσεκ επιταγών με πολλά μηδενικά πίσω είναι ακόμη πιο εύκολο.

Από το 2011 μέχρι και σήμερα το έχει δείξει πολλές φορές. Και δεν πρόκειται να σταματήσει μέχρι να πιάσει στα χέρια του την “κούπα με τα μεγάλα αυτιά”.

Η Νέμεσις του (φτωχού) ποδοσφαίρου 

Από την δεκαετία του ’50 ως και σήμερα πάντα υπήρχαν ομάδες με περισσότερα ή λιγότερα χρήματα. Ομάδες επιτυχημένες χάρη σε αυτά. Σύλλογοι που επένδυσαν στα λεφτά και “έχτισαν” σύνολα που έγραψαν τη δική τους ιστορία.

Ωστόσο, όσο περισσότερο περνάνε τα χρόνια βλέπουμε πως η “ψαλίδα” ανάμεσα σε “φτωχούς” και “πλούσιους” όσο πάει και μεγαλώνει. Οι εκπλήξεις από τις μικρές ομάδες μπορεί να υπάρχουν αλλά είτε είναι πιο σπάνιες, είτε δεν είναι τόσο μεγάλες.

Επίσης, οι μικροί βλέπουν ολοένα και πιο συχνά να μην μπορούν να κρατήσουν ανερχόμενους ποδοσφαιριστές, όπως έκαναν ευκολότερα πιο παλιά. Και αυτό γιατί τα χρηματικά ποσά που προφέρουν οι ισχυρές ομάδες θυμίζουν προϋπολογισμούς μικρών κρατών και όχι αμοιβές νεαρών παικτών.

Η UEFA προσπάθησε μέσω του Financial Fair Play να φέρει κάποια ισορροπία, αλλά, ομάδες σαν την Παρί ξέρουν πως να ντριμπλάρουν το εν λόγω σύστημα.

Οι Παριζιάνοι μετά τον περσινό τους αποκλεισμό από την Μπαρτσελόνα έδωσαν τρελά χρήματα για να ενισχυθούν με τη μεταγραφή του Νεϊμάρ να είναι η πιο ακριβή όλων των εποχών.

Ωστόσο, ο Θεός του ποδοσφαίρου φαίνεται πως “τιμώρησε” τους Γάλλους για την ύβρις τους και έχασαν τον Βραζιλιάνο επιθετικό λίγο πριν το πιο σημαντικό ματς της χρονιάς. Στη ρεβάνς της γαλλικής πρωτεύουσας κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Αποτέλεσμα; Η Παρί να μείνει εκτός συνέχειας γι’ ακόμη μία χρονιά. Η δεύτερη συνεχόμενη στη φάση των “16”. Γι’ άλλους ένας απλός αποκλεισμός για άλλους η εκδίκηση του ποδοσφαίρου που θέλει να δείξει στους Άραβες ιδιοκτήτες της γαλλικής ομάδας πως μερικά πράγματα δεν τα αποκτάς με κάποιο τσεκ επιταγών.