Η φανέλα δεν αγοράζεται αλλά φτιάχνεται, η Παρί όμως δεν έχει τη συνταγή

Το παραμύθι τελείωσε ξανά πριν καλά καλά αρχίσει για την Παρί Σεν Ζερμέν για ακόμη μία φορά. Άλλωστε έτσι ήταν το σωστό να γίνει την Τρίτη το βράδυ στο Παρκ Ντε Πρενς.

Οι Γάλλοι δεν ήξεραν που πατούσαν και που βρίσκονταν. Χωρίς πλάνο, με νεύρα και δίχως καθαρό μυαλό. Όλα αυτά ήξερε και με το παραπάνω να τα εκμεταλλευτεί η Ρεάλ Μαδρίτης και ο Ζινεντίν Ζιντάν που πήρε την ταυτότητα από τον Ουνάι Έμερι.

Ο Γαλλοαλγερινός τεχνικός έστησε την ομάδα του ιδανικά, απειλήθηκε ελάχιστα και ποτέ κανείς, σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν μπόρεσε να πιστέψει ότι η Παρί μπορεί να τα τα καταφέρει.

Τι φταίει όμως; Ο πρόεδρος της ομάδας, Αλ Κελαϊφί, μετά το τέλος του αγώνα ήταν έξαλλος. Τα είχε με όλους, έριξε ευθύνες σε παίκτες και στον τρόπο που λειτούργησε η ομάδα. Η καρέκλα του Έμερι δεν τρίζει απλά αλλά έχει αρχίσει ήδη να εξαφανίζεται, με τον 46χρονο τεχνικό να είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει παρελθόν.

Οι παράγοντες είναι πολλοί και τα λάθη ξεκινούν πρωτίστως από το αφεντικό που νομίζει ότι το χρήμα φέρνει την ευτυχία. Όπως και στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο τα λεφτά δεν σημαίνουν ευτυχία, ωστόσο είναι ένας τρόπος για να έρθεις πιο κοντά σε αυτή.

Ο Αλ Κελαϊφί θεώρησε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αγόρασε όποιον ποδοσφαιριστή του άρεσε. Έσπασε κάθε μεταγραφικό ρεκόρ, με Νεϊμάρ, Εμπαπέ και όλοι σκέφτηκαν: “δεν γίνεται, είναι η ώρα της Παρί να το πάρει”.

Η πορεία της ήταν εκπληκτική 6άρες, 5άρες, 8άρες, 7άρες ότι θέλετε είχε ο μπαξές. Ενάντια σε ποιον όμως, στην Ντιζόν, την Τρουά και τη Μετς;

Δυστυχώς για την Παρί, αλλά το πρωτάθλημα στο οποίο παίζει δεν της προσφέρει καθόλου ανταγωνισμό. Ακόμη και πέρσι που η Μονακό έκανε το θαύμα (γιατί περί θαύματος πρόκειται), όλοι οι “γίγαντες” της Ευρώπης με πρώτη την Παρί την αποδυνάμωσαν. Το πρώτο λοιπόν που κρατάμε, είναι ότι οι αντίπαλοί της, είναι πολύ χαμηλού επιπέδου. Σε σχέση μάλιστα με τους άλλους διεκδικητές του τίτλου που παίζουν σε Serie A, Premier League, La Liga.

Αυτό όμως δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Το ποιο μεγάλο της αγκάθι είναι ότι δεν υπάρχει πλάνο. Όταν οι Άραβες της Παρί αποφάσισαν να ρίξουν μπόλικα πετροδόλαρα στο τραπέζι για να φτιάξουν την “dream team” δεν ήταν γενναιόδωροι για τη θέση του προπονητή.

Ο Ουνάι Έμερι έκανε εξαιρετική δουλειά στη Σεβίλλη, αλλά μέχρι εκεί. Κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί ότι θα κάνει το βήμα παραπάνω και θα μπορέσει να αντεπεξέλθει σε ένα τόσο απαιτητικό πρότζεκτ.

Η δουλειά που είχε να κάνει ήταν να πάρει μία ομάδα που η φανέλα της είναι… πούπουλο και να της προσθέσει πολλά κιλά. Απέτυχε παταγωδώς, πρώτα πέρσι και τώρα ξανά.

Ο περσινός αποκλεισμός από την Μπαρτσελόνα είναι μια γιγαντιαία αποτυχία για την Παρί. Κέρδισε 4-0 τον πρώτο αγώνα, είχε μειώσει σε 3-1 στο Καμπ Νόου και όμως αποκλείστηκε! Ο Έμερι αντιμετώπισε εκείνον τον αγώνα σαν να είναι η μικρή ομάδα και οι Καταλανοί τον “κατασπάραξαν”. Η Παρί θέλει να κατακτήσει τον τίτλο σαν φαβορί. Όλες τις οι κινήσεις αυτό δείχνουν άλλωστε, καθώς διαμορφώνει το πιο ακριβό ρόστερ. Έτσι δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται από τον ίδιο της τον προπονητή σαν μικρή ομάδα. Οι Γάλλοι φοβόντουσαν στη ρεβάνς με την Μπάρτσα και τελικά “αυτοκτόνησαν”.

Εάν λοιπόν το περσινό ήταν “αυτοκτονία” φέτος είναι καθαρή ανικανότητα. Στον πρώτο αγώνα, έπαιξε καλά, ίσως καλύτερα από τη Ρεάλ, αλλά έχασε με 3-1. Όχι γιατί το ποδόσφαιρο είναι άδικο και γιατί δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Αλλά γιατί ακόμη μία φορά παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων. Όταν η μπάλα έκαιγε, εκείνη κρύφτηκε, ενώ η Ρεάλ δήλωσε “παρών”.

Στη ρεβάνς είχε πολύ δύσκολο έργο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Μπορεί να έχασε τον Νεϊμάρ, αλλά είχε τον Ντι Μαρία που απ’ ότι θυμόμασταν ήταν world class παίκτης. Το βράδυ της Τρίτης παρουσιάστηκε ένας αγνώριστος Ντι Μαρία. Ο Αργεντινός κάθεται τον περισσότερο καιρό στον πάγκο και όταν αγωνίζεται το κάνει ενάντια σε πολύ χαμηλού επιπέδου ομάδες. Έχει χάσει τη φόρμα του, έχει πέσει αγωνιστικά και είναι λογικό.

Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με μία Ρεάλ που έχει παίξει ένα σωρό δύσκολα παιχνίδια και έμαθε να επιβιώνει, ειδικά τη φετινή σεζόν. Η Παρί δεν ξέρει πως να τα διαχειριστεί γιατί πολύ απλά φέτος έχει δώσει 3-4 τέτοια ματς, με το ζόρι. Με την Μπάγερν, με τη Μονακό άντε και με τη Μαρσέιγ.

Ο Έμερι τα έχασε ξανά, απέναντι σε μία άριστα τακτικά προσηλωμένη Ρεάλ. Απάντηση δεν βρήκε ποτέ στο σχέδιο του Ζιντάν και έφυγε ξανά με σκυμμένο το κεφάλι.

Εάν η Παρί θέλει να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, θα πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται σωστά τα πετροδόλαρά της και να μην τα σκορπάει αλόγιστα, για να πιάσουν τόπο τουλάχιστον. Ασφαλώς χρειάζεται έναν προπονητή που αποδεδειγμένα θα μπορεί να την φτάσει στην κορυφή. Δεύτερον αγοράζοντας ότι καλό κινείται στην αγορά δεν σημαίνει ότι ανεβαίνει κανείς επίπεδο. Τα σενάρια για τσακωμούς στα αποδυτήρια και για το άσχημο κλίμα που επικρατεί δίνουν και παίρνουν. Κάποιος πρέπει να τους κάνει ομάδας με όλη τη σημασία της λέξης. Διότι αυτή τη στιγμή υπάρχει άφθονο ταλέντο και ποιότητα χωρίς συνοχή.

Είναι αδιανόητο να έχει μία ομάδα ένα παίκτη όπως ο Ντι Μαρία για να μένει στον πάγκο και να παίζει κόντρα στη Μετς και το Στρασβούργο, γιατί πολύ απλά θα τον κάψει. Όσο συνεχίζει να κάνει αυτά τα “φάουλ”, θα συνεχίζει να βλέπει κόκκινη κάρτα, όπως είδε ο Βεράτι, δείγμα της ψυχολογικής κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό της ομάδας αλλά και της έντασης.

Όταν η Παρί αποφασίσει να δώσει εξ ολοκλήρου τα κλειδιά σε κάποιον που αποδεδειγμένα έχει το know how για να την φτάσει στην κορυφή τότε μπορεί και να δει άσπρη μέρα. Ο άνθρωπος αυτός θα της αλλάξει νοοτροπία, θα έχει πλάνο, που θα πατήσουν όλοι σε αυτό και θα διαμορφώσει έτσι όπως θέλει την ομάδα του, έχοντας την εμπιστοσύνη των Αράβων και προσπαθώντας σιγά σιγά να προσθέσει κιλά στην πολύ ελαφριά φανέλα της.

Η Παρί έχει τα υλικά, αλλά όχι τη συνταγή για να φτάσει στην κορυφή, θα τη βρει άραγε;