You are my sunshine, my only sunshine

Η τρέχουσα σεζόν έχει πολλές ιδιαιτερότητες για την Άρσεναλ και τους οπαδούς της. Ο πρώτος και πιο σημαντικός έχει να κάνει με την απουσία της ομάδας από τους ομίλους του Champions League, κάτι που είχε να συμβεί από το 2000.

Ο δεύτερος έχει να κάνει με την παρουσία των Λονδρέζων στο Europa League. Εκεί -για την ώρα- τα πηγαίνουν καλά και δείχνουν -στα χαρτιά- ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του εν λόγω τίτλου, όμως, ο “υποβιβασμός” της Μπορούσια Ντόρτμουντ και της Ατλέτικο Μαδρίτης κάνει το έργο τους ακόμη πιο δύσκολο.

Ο τρίτος είναι η κακή πορεία στο πρωτάθλημα. Οι Λονδρέζοι όχι μόνο έχουν μείνει εκτός τίτλου από πολύ νωρίς, αλλά, δείχνουν πως δύσκολα θα κατακτήσουν μία από τις τέσσερις πρώτες θέσεις που οδηγούν στα “αστέρια” της επόμενης σεζόν. Ακόμη και η τέταρτη (αγαπημένη) θέση τους φαντάζει (σχεδόν) άπιαστο όνειρο.

All in by Wenger

Λένε πως “η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση”. Κάτι τέτοιο μάλλον πρέπει να σκέφτηκε και ο Αρσέν Βενγκέρ στο μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου, με αποτέλεσμα να κινηθεί για την απόκτηση (αρχικά) του Χένρικ Μκιταριάν και μετέπειτα σε εκείνη του Πιέρ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ.

Και αν για τον Αρμένιο μεσοεπιθετικό υπάρχουν αρκετές εντάσεις για το αν μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τους “κανονιέρηδες” στη Premier League (μια και με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν έδειξε και κάτι ιδιαίτερο) για τον Γκαμπονέζο φορ υπάρχει αισιοδοξία.

Ο 28χρονος επιθετικός όσο πρόλαβε να φορέσει τη φανέλα της Μπορούσια Ντόρτμουντ για φέτος σημείωσε 21 “τεμάχια”. Όχι μόνο αυτό. Πρόκειται, βάσει των στατιστικών του, για έναν από τους καλύτερους επιθετικούς της Ευρώπης.

Λογικό και επόμενο ο Βενγκέρ να βγάλει από τα ταμεία του… κάτι παραπάνω. Αυτό το “κάτι παραπάνω” λέγεται 65 εκατομμύρια ευρώ. Κοινώς η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Άρσεναλ.

Το ένα μπαμ μετά το άλλο, αλλά…

Πολλοί μπορεί να λένε για τον Αλσατό τεχνικό ότι δεν βάζει το χέρι βαθιά στην τσέπη, αλλά, πριν τον Ομπαμεγιάνγκ, το περασμένο καλοκαίρι είχε αποκτήσει τον Αλεξάντρ Λακαζέτ. Όχι όποιον και όποιον. Ένα από τους καλύτερους επιθετικούς στη Γαλλία, με αποτέλεσμα ο Γάλλος στράικερ -πριν τον Γκαμπονέζο- να είναι το νούμερο ένα στις “πιο ακριβές μεταγραφές” στην ιστορία της Άρσεναλ.

Έτσι, ο Βενγκέρ δείχνει με πράξεις και όχι με λόγια πως έχει σκοπό να αλλάξει. Μία αλλαγή όμως που έμεινε στα… μισά, αφού από τη μία η επιθετική γραμμή της Άρσεναλ δείχνει πιο “καυτή” από ποτέ η άμυνά της φαντάζει πιο… άδεια και από ψυγείο μετά από ένα μήνα.

“Η επίθεση φέρνει τον κόσμο στο γήπεδο και η άμυνα τους τίτλους”, είχε πει κάποτε κάποιος Ιταλός και εγώ εν μέρει θα συμφωνήσω μαζί του. Ο έμπειρος τεχνικός για να δει τα “μπαμ” του να χαλάνε κόσμο και να πιάνουν τόπο θα έπρεπε να έχουν από πίσω τους την κατάλληλη βοήθεια.

Κακά τα ψέματα. Ο Μερτεζάκερ έχει γίνει τόσο αργός που θέλει δύο ματς για να στρίψει, ο Μουστάφι είναι… καλό παιδί, ο Χόλντινγκ θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει… Μερτεσάκερ. O Koσιελνί έχει καβατζάρει ήδη τα 32, αλλά ακόμη και έτσι μοιάζει κορυφαίος μπροστά στους υπόλοιπους. Και έχουμε και την περίπτωση του Κωσταντίνου Μαυροπάνου που είναι για το… μέλλον.

You are my sunshine, my only sunshine

Δεν ξέρω αν θα πιάσει ο Ομπαμεγιάνγκ στο απαιτητικό αγγλικό πρωτάθλημα που δεν έχει πολλά κοινά σημεία με το γερμανικό. Όμως, στα χαρτιά μιλάμε για έναν από τους καλύτερους επιθετικούς στο απόγειο της καριέρας του.

Ήδη το ντεμπούτο του με την Άρσεναλ ήταν αρκετά καλό. Το συνδύασε με γκολ. Η άμυνα μπορεί να είναι για τα… πανηγύρια, αλλά η επίθεση των “κανονιέρηδων” μετά από πολλά χρόνια φαντάζει επιπέδου.

Ειδικά από τη στιγμή κιόλας που ο Μεσούτ Οζίλ ανανέωσε για ακόμη τρία χρόνια με τους πρωτευουσίανους. Και όλα αυτά κάπου στο γκρίζο και μουντό Λονδίνο που μετά τον Ιανουάριο δείχνει να είναι πιο λαμπερό.