Όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου κάποια στιγμή στη ζωή τους θα έχουν, έστω νοητικά, συνθέσει την τέλεια ομάδα με τα μεγαλύτερα ονόματα του αθλήματος και θα την φαντάζονταν εν δράσει. Αυτή τη σκέψη την έκανε πράξη ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, Florentino Pérez, τη περίοδο 2000 εκπληρώνοντας ίσως ένα όνειρο χιλιάδων θαυμαστών της ομάδας και όχι […]

Όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου κάποια στιγμή στη ζωή τους θα έχουν, έστω νοητικά, συνθέσει την τέλεια ομάδα με τα μεγαλύτερα ονόματα του αθλήματος και θα την φαντάζονταν εν δράσει. Αυτή τη σκέψη την έκανε πράξη ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, Florentino Pérez, τη περίοδο 2000 εκπληρώνοντας ίσως ένα όνειρο χιλιάδων θαυμαστών της ομάδας και όχι μόνο. Δημιούργησε μία υπερομάδα γνωστή και ως Galácticos.

Η αρχή 

Την περίοδο που ανέλαβε τα ηνία της προεδρίας ο Florentino Pérez (2000) η Ρεάλ ήταν χάλια. Είχε να σηκώσει το κύπελλο Ευρώπης, το σημερινό Champions League, 32 χρόνια. Θέλοντας να αλλάξει αυτό το αρνητικό ρεκόρ ο Pérez εφάρμοσε μια επιθετική τακτική. Στόχευσε στο να έχει η ομάδα του τα μεγαλύτερα, κυρίως επιθετικά, ονόματα της εποχής με στόχο την νίκη του πολυπόθητου κυπέλλου. Έτσι ξεκίνησε η δημιουργία μιας ομάδας που θα έμενε στην ιστορία. Σαν φυσικό επακόλουθο δαπανήθηκαν αστρονομικά ποσά που όμως φαίνεται ότι έπιασαν τόπο.

Ο πρώτος Galáctico

Αμέσως μετά το τέλος των εκλογών και την ανάδειξη του νέου προέδρου της βασίλισσας ο Luis Figo κάνει το μεγάλο βήμα. Εγκαταλείποντας την Barcelona για την αιώνια αντίπαλο της. Έτσι αποτέλεσε το πρώτο μεγάλο όνομα της νέας ομάδας του Pérez. Μετά από συνεντεύξεις του ο ίδιος ο Figo είχε δηλώσει πως στην αρχή δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένος για αυτήν του την απόφαση. Είχε πολλούς ενδοιασμούς, όμως τα επόμενα χρόνια ο ίδιος διαψεύδει τον παλιό του εαυτό λέγοντας πως τελικά ήταν η καλύτερη επιλογή της καριέρας του. Αυτή η δυναμική μεταγραφή έδωσε το πράσινο φως στο να πουν στη συνέχεια το μεγάλο ναι και οι υπόλοιποι αστέρες. Έτσι πλαισιώθηκε το όνειρο του Pérez κάνοντας τα πράγματα πιο εύκολα.

Το κεφάλαιο Zidane

Λίγο μόλις καιρό μετά την επίσημη ένταξη του Luis Figo στην ομάδα ο Pérez βρέθηκε για δείπνο με τον Zidane. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του δείπνου του έδωσε ένα κομμάτι χαρτί στο οποίο πάνω ήταν γραμμένο το εξής. “θα ήθελες να παίξεις στη Ρεάλ Μαδρίτης;”. Με αυτόν τον παράξενο τρόπο ο Zidane δέχεται να συνεισφέρει στην εκπλήρωση του ονείρου του Pérez. Μάλιστα αποκάλυψε πως πάντα ήθελε να αγωνιστεί με τη φανέλα της βασίλισσας. Έτσι απλά λοιπόν δυο από τα μεγαλύτερα ονόματα του ποδοσφαίρου της εποχής πλέον απαρτίζουν μέρος της ίδιας ομάδας γράφοντας έτσι την νέα αρχή της Ρεάλ Μαδρίτης.

Το “φαινόμενο” και ο Beckham

Μετά την έλευση του Zidane ακολούθησε ο μεγάλος Ronaldo και ο David Beckham έχοντας ως κίνητρο πλέον ο ένας τον άλλον. Όταν ένας μεγάλος παίχτης βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του προσέχει και μελετάει πολύ προσεχτικά το νέο του βήμα. Με τον Ronaldo να βρίσκεται στην Inter ως είδωλο και έχοντας μόλις κερδίσει ένα παγκόσμιο κύπελλο τίποτε άλλο δεν θα μπορούσε να τον μετακινήσει από την ιταλική ομάδα. Τίποτε εκτός από μια πρόκληση, όπως είχε πει και ο ίδιος. Μια πρόκληση που θα μπορούσε να βρει μόνο παίζοντας στη Ρεάλ του Pérez μαζί με τον Zidane και το Figo. Έτσι το “φαινόμενο” έκανε το μεγάλο βήμα αφήνοντας στον David Beckham ,τον τελευταίο Galáctico, να κλείσει την αυλαία ένα χρόνο αργότερα.

Ο προπονητής και η εντεκάδα όνειρο των Galácticos 

Ο Pérez ήξερε πολύ καλά ότι μια τέτοια ομάδα δεν έπρεπε να μείνει ανεξέλεγκτη και χρειαζόταν έναν πολύ έμπειρο προπονητή. Έναν που θα την γαλουχούσε σωστά χωρίς να ξεπερνάει τα όρια ενώ παράλληλα θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητές της στο έπακρο. Ο εκλεκτός λοιπόν ακούει στο όνομα Vicente del Bosque του οποίου η δουλεία ήταν απίστευτα δύσκολη. Έχοντας από πριν τον Raul και τον Roberto Carlos πλέον στις προπονήσεις έχει να κουμαντάρει τους Figo, Zidane, Ronaldo και Beckham οι οποίοι ήταν, κακά τα ψέμματα, μια ομάδα μόνοι τους. Όπως υποστηρίζουν και οι ίδιοι οι παίχτες ο Bosque έφερε εις πέρας αυτόν τον άθλο όντας απλά χαλαρός. Επικρατούσε πάντα ένα εύθυμο κλίμα εμπιστοσύνης και ταυτόχρονα σεβασμού. Οι παίχτες ενώ γνώριζαν τι ήταν ικανοί να κάνουν πάντα ακολουθούσαν πιστά τις εντολές του προπονητή τους.

Όσον αφορά την τελική εντεκάδα αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα του Bosque. Έπρεπε να βρει την τέλεια θέση για τον κάθε ποδοσφαιριστή ανεξάρτητα της φήμης του και του ταλέντου του και όλο αυτό γιατί δεν είχε να κάνει με έναν ταλαντούχο ποδοσφαιριστή αλλά με πέντε…

Μετά από πολύ μελέτη, προπονήσεις και δοκιμές η κατάληξη ήταν η εξής: Ronaldo καθαρά μπροστά με τον Raul  να ακολουθεί λίγο πιο δεξιά και πιο ελεύθερα. Ο Zidane κυρίως και Figo σε ελεύθερο ρόλο και οι Beckham και Makelele να σχηματίζουν την κεντρική γραμμή. Ο Zidane και ο Raul είχαν δηλώσει ότι ο παίχτης κλειδί δεν ήταν κανένας από τα μεγάλα ονόματα αλλά ο Makelele. Ήταν ο μόνος που δεν έχανε ποτέ τη θέση του. Εξασφαλίζοντας την ισορροπία που ήταν απαραίτητη σε μια τόσο επιθετικού σχήματος ομάδα.

Η δόξα, η κορυφή της Ευρώπης και το τέλος των Galácticos 

H διάρκεια της εξωπραγματικής αυτής ομάδας ήταν σύντομη καθώς διήρκεσε τρία χρόνια (2000-2003) όμως γεμάτη επιτυχίες. Κερδίζοντας το Champions League δυο φορές, το πρωτάθλημα Ισπανίας άλλες δυο φορές, το UEFA super cup μια φορά, το Ισπανικό super cup δυο φορές και το European/South American Cup μια φορά. Καταλήγοντας ο Pérez πέτυχε το στόχο του. Όμως αυτός ο στόχος ήταν και η κύρια αιτία της παρακμής της ομάδας. Μια τόσο επιθετική ομάδα που δεν βασίζεται στην άμυνα και τόσο μεγάλα ονόματα μαζί δεν μπορούν να αντέξουν πολύ. Η επίθεση ήταν από άλλο πλανήτη η άμυνα όμως πέραν του Roberto Carlos δεν είχε δύναμη. Αυτό στοίχισε στη βασίλισσα στο πέρας του χρόνου φτάνοντας μέχρι την αποχώρηση του del Bosque και την διάλυση των Galácticos.

LUIS FIGO: Ήμασταν σαν τους BEATLES