«Sir» δεν σου άξιζε αυτό!

Αυτός ίσως είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός τίτλος σε ό,τι αφορά τα τεκταινόμενα γύρω από την ομάδα του Ολυμπιακού και ειδικότερα στο θέμα του προπονητή.

Στο Μεγάλο Λιμάνι μάλλον υπάρχει κάποιο «φετίχ» με τις αλλαγές των προπονητών αφού σε διάστημα 18,5 μηνών, η ομάδα του Πειραιά έχει «δώσει» το χρίσμα σε 8 προπονητές κάτι το οποίο συνιστά ίσως παγκόσμιο ρεκόρ.

Πριν επικεντρωθούμε στην απομάκρυνση του Τάκη Λεμονή και την έλευση του Όσκαρ Γκαρσία, θα πρέπει να θυμηθούμε που ήταν ο Ολυμπιακός 102 μέρες πριν όταν και ανέλαβε ο «Sir».

Ο Λεμονής παρέλαβε μια ομάδα η οποία δεν ήταν στην πρώτη θέση στο ελληνικό πρωτάθλημα(κάτι που ήταν και είναι συνήθεια για τους Πρωταθλητές Ελλάδας), μάλιστα 5 πόντους πίσω από την πρώτη εκείνη τη στιγμή ΑΕΚ, μια ομάδα σχεδόν αποκλεισμένη από το Champions League μετά το 2-3 με την Sporting στο Καραϊσκάκη και γενικότερα μια ομάδα η οποία παρέπεμπε περισσότερο σε σκορποχώρι.

Κατάφερε λοιπόν να κερδίσει εκτός από Ατρόμητο στο Καραϊσκάκη και Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο, όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια, να συμμαζέψει όσο το δυνατόν περισσότερο το ελλιπέστατο έμψυχο δυναμικό της ομάδας του Πειραιά, να δημιουργήσει πρωταγωνιστές από το πουθενά(Ανσαριφάρντ, Σισέ, Μαρίν), να «φτιάξει» τον πάντα ασταθή Φορτούνη.

Για να μην παρεξηγηθούμε όμως, είναι τέτοια η μετριότητα της οργάνωσης που διακρίνει διοίκηση και ποδοσφαιρικό τμήμα στον Ολυμπιακό που αυτά που πέτυχε ο Λεμονής μέσα σε 3 μήνες και κάτι δεν είναι καθόλου λίγα.

Την τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου, ο Ολυμπιακός «ανέβηκε» στην 1η θέση του Πρωταθλήματος , στο +1 από την δεύτερη και πολύ ανεβασμένη φέτος ΑΕΚ.

Φτάνουμε στην διακοπή και τίποτα δεν προμηνύει πως θα ετίθετο θέμα προπονητή στην ομάδα του Πειραιά μιας και πρόσφατα απέδειξε πως άρχισε να απομακρύνεται από τα ανήσυχα νερά της περιπέτειας «Χάσι».

Και όμως στον Ολυμπιακό, το «live your myth» ισχύει στο έπακρο. Οι σειρήνες από την Ισπανία άρχισαν να βουίζουν δυνατά για την έλευση του Όσκαρ Γκαρσία, ο οποίος στο ελληνικό κοινό είναι λιγότερο δημοφιλής από τον Λεμονή.

Αφού όμως οι «θόρυβοι» επιβεβαιώθηκαν από την απόλυση του Λεμονή και την άμεση πρόσληψη του Ισπανού τεχνικού, τώρα είναι ώρα να εξετάσουμε τι μπορεί να οδήγησε την διοίκηση στην απόφαση προπονητή.

Κατά την προσωπική και –πάντα- ταπεινή μου άποψη, η απόφαση αυτή δεν έχει καμία απολύτως λογική. Και θα εξηγήσω τις σκέψεις μου μια προς μια, μέσα από στοχαστικά ερωτήματα.

• Με 7/9 στο πρωτάθλημα, +1 από το -5 και γενικότερα καλύτερη εικόνα, διώχνεις τον προπονητή σου?
• Διώχνεις έναν προπονητή που ξέρει όσο λίγοι το ελληνικό πρωτάθλημα και φέρνεις κάποιον που δεν έχει ιδέα τι πρόκειται να αντιμετωπίσει?
• Διώχνεις έναν προπονητή ο οποίος διαχειρίστηκε ένα ελλιπές ρόστερ που δεν ήταν δικό του και φέρνεις κάποιον που επίσης δεν είναι δικό του?
• Γιατί στην μέση της σεζόν και όχι στο τέλος?
• Και αν η απόφαση αυτή δεν αποδειχθεί σωστή?
• Πως γίνεται να κριθεί ο Γκαρσία με το ρόστερ του Χάσι?
• Ποιος εξασφαλίζει πως αν το πρωτάθλημα χαθεί, δεν θα φύγει ο Γκαρσία?

Τα παραπάνω ερωτήματα, βρίσκονται καθημερινά στα χείλη των φιλάθλων της ομάδας του Πειραιά, οι οποίοι αγωνιούν για το αν η ομάδα τους θα πάρει το -μέχρι τώρα- τουλάχιστον πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών.

Κατ’ εμέ, δεν θα έπρεπε να αγωνιούν γι αυτό τόσο, όσο για την απίστευτη προχειρότητα με την οποία «στήνεται» τα τελευταία 2.5 χρόνια η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού. Προχειρότητα η οποία «καλύπτει» τα πάντα.

Ανεξαρτήτως όμως των όσων συμβαίνουν , θέλω να τονίσω πως πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός, θα κόψει και φέτος πρώτος το «νήμα» του Πρωταθλήματος, όχι τόσο εξαιτίας της μεγάλης ποιότητας του(δεν έχει άλλωστε τέτοια), όσο εξαιτίας του γεγονότος πως οι αντίπαλοι του δεν μπορούν να αποδεχθούν πως ο Ολυμπιακός δεν είναι 100% κυρίαρχος.

Αυτό φαίνεται από την βαθμολογία. Ο Ολυμπιακός έχει κάνει ίσως τον χειρότερο πρώτο γύρο του τα τελευταία χρόνια και αντί να βρίσκεται στην τρίτη ή τέταρτη θέση με διαφορά, βρίσκεται στην πρώτη θέση στην αρχή του δευτέρου γύρου.

Η ομάδα του Πειραιά πρέπει να αλλάξει πολλά το καλοκαίρι, να αποδεχθεί πως θα πρέπει να δώσει χρήματα αρκετά για μεταγραφές, σε παίκτες όμως που τα αξίζουν, να δημιουργήσει πλάνο 4ετίας με σταθερό προπονητή και να «βγάλει» και άλλους παίκτες όπως στην περίπτωση του Ρέτσου.