Τη στιγμή που οι Φέρντιναντ, Σκόουλς, Λάμπαρντ, Τζέραρντ έχουν δική τους εκμπομπή, εμείς ξεχνάμε ποιοι πήραν το Euro 2004.

Έχει καιρό τώρα που βλέπω αποκλειστικά αγγλικό πρωτάθλημα και ο χαρακτηρισμός ως το “κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου” είμαι σίγουρος πως δεν έχει να κάνει μόνο με τα όσα συμβαίνουν στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Οι Άγγλοι έχουν εκμεταλλευτεί στο 100% τα τεράστια ποσά που φέρνει στις ομάδες η τηλεοπτική συμφωνία και αυτό είναι ένα κοινό μυστικό. Είναι το πρωτάθλημα με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έξω από το γήπεδο κι αυτό ξεκινά αυτόματα από τις προπονήσεις και τις συνεντεύξεις Τύπου μέχρι τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών μετά τους αγώνες.

Οι ίδιοι γνωρίζουν πως έχουν δίπλα τους πλέον τους κορυφαίους προπονητές του πλανήτη(εκτός του Σιμεόνε θα έλεγα που αργά ή γρήγορα μπορεί να ανέβει στο Νησί) και δεν διστάζουν στιγμή να τους βγάλουν από τα ρούχα τους, να τους κάνουν ειρωνικές ερωτήσεις αλλά και να κάνουν χαβαλέ μαζί τους. Όλα αυτά έχουν φέρει τους ποδοσφαιρόφιλους να ξεκινάνε την αγωνία τους για τους αγώνες του Σαββατοκύριακου, από την Παρασκευή, όταν και γίνονται οι συνεντεύξεις Τύπου.

Για να μπω όμως στο ζουμί της υπόθεσης, έπρεπε πρώτα να σας δώσω να καταλάβετε έστω και στο ελάχιστο, πόσο μεγάλη διοργάνωση είναι η Πρέμιερ Λιγκ και πόσος κόσμος ασχολείται μαζί της. Φυσικά και πόσα λεφτά τριγυρνάνε την όλη υπόθεση.

Η Αγγλία είχε μία χρυσή γενιά όπως την αποκάλεσαν οι ίδιοι, η οποία δεν κατάφερε τίποτα σε μία δεκαετία που η εθνική Ελλάδος πήρε Ευρωπαϊκό, ενώ πριν την Ισπανία, καμία ομάδα δεν φαινόταν να έχει τόσο μεγάλη διαφορά από τις άλλες. Η Αγγλία ήταν πλήρης σχεδόν σε όλες τις διοργανώσεις. Κι όμως πλέον εκείνη η γενιά λέγεται αποτυχημένη καθώς ούτε σε τελικό δεν έφτασε.

Πως αντιμετωπίζει εκείνη τη γενιά ο μέσος Άγγλος; Ως εκλεκτούς! Με τον Γκάρι Νέβιλ να κάνει την αρχή και να μπαίνει στα δημοσιογραφικά και τον “αιώνιο” εχθρό του Τζέιμι Γκάραχερ να ακολουθεί, οι συμπατριώτες τους, έχουν την ευκαιρία να ακούνε απόψεις από ανθρώπους που βρίσκονταν σε δύο από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες της τελευταίας εικοσαετίας.

Φέτος, Λάμπαρντ, Τζέραρντ, Φέρντιναντ και Σκόουλς βρίσκονται σε άλλο κανάλι εκφράζοντας τις δικές τους απόψεις, χωρίς κανείς να μπορεί να τους φιμώσει. Τα βάζουν στα ίσα με τον Βενγκέρ και τον Μουρίνιο, αποθεώνουν τα “φιλαράκια” τους, πανηγυρίζουν και κοροιδεύουν τις αντίπαλες ομάδες και γίνονται πολλές φορές “καρνάβαλοι”.

Προσωπικά, ως Έλληνας τηλεθεατής, το απολαμβάνω. Τόσα χρόνια δε με ένοιαζε το τι θα πει ο κάθε σχολιαστής ή παρουσιαστής μιας αθλητικής εκπομπής. Πλέον άμα χάσω κάποια εκπομπή τη βάζω αργότερα στον υπολογιστή μου ή στο κινητό μου για να τους παρακολουθήσω.

Τα όσα λένε είναι πολλές φορές γραφικά, άλλες φορές νομίζεις ότι είναι στημένα για να “ανεβάσουν” κάποιον φίλο τους ή να “ρίξουν” κάποιον νέο επίδοξο σταρ. Το θέμα είναι πως έχουν σημασία όσα λένε. Και βάρος. Όσοι ακούνε τον Σκόουλς να τα χώνει στον Μουρίνιο, παίρνουν αυτόματα θέση μάχης. Όπως κι όσοι ακούνε τον Φέρντιναντ να υπερασπίζεται τον Πογκμπά.

Με λίγα λόγια, υπάρχει ένας ντόρος, μια φασαρία. Την ίδια στιγμή στην Ισπανία, τελειώνει το κλάσικο και κλείνεις τη τηλεόραση. Ανοίγεις το facebook να δεις τι έχει γράψει ο κάθε φίλος σου για χαβαλέ ή όχι. Αυτή νομίζω είναι μία από τις μεγάλες διαφορές του αγγλικού με του ισπανικού πρωταθλήματος.

Και για να μην ξεχνάμε και τα δικά μας…Σκεφτείτε μία εκπομπή με Καραγκούνη, Γιαννακόπουλο, Κατσουράνη, Ζαγοράκη. Μετά από κάθε αγωνιστική. Να λένε και να κάνουν ό,τι θέλουν. Να κράζουν, να επικροτούν και να παίζουν…μπέιζμπολ. Ναι δεν υπάρχει. Κι ούτε πρόκειται νομίζω. Όχι γιατί δε θα ήθελαν οι ίδιοι, ούτε επειδή δε θα ήθελε κάποιο κανάλι. Γιατί δεν θα θέλαμε εμείς οι ίδιοι. Να δούμε τον Καραγκούνη να κράζει τον Αλαφούζο, τον Γιαννακόπουλο να συγκρίνει τις “κωλοτούμπες” του με του Φουρτούνη χιουμοριστικά, τον Κατσουράνη να ζητά από τον Μελισαννίδη να βάλει λεφτά και τον Ζαγοράκη να λέει στον Ιβάν τι θα κάνει.

Θα έσπαγαν τα τηλέφωνα του καναλιού ζητώντας τις απολύσεις των παλαιμάχων που προσπαθούν με το ζόρι να μας πουν τα πιστεύω τους. Και μερικά τηλεφωνήματα θα ήταν από τις ίδιες της ΠΑΕ…

Μέχρι τότε, ας δούμε τι έχει να μας πει ο Βενγκέρ κι ο Κόντε σήμερα βράδυ και τι θα ακολουθήσει από τα στόματα των παλαιμάχων που ξέρουν και μπορούν να λένε τη γνώμη τους.