Η μέρα που το «τριφύλλι» έφτασε μία ανάσα από τον άθλο

Το ημερολόγιο γράφει 28 Δεκεμβρίου του 1971. Ο χρόνος ετοιμάζεται να αλλάξει αλλά η ποδοσφαιρική κοινότητα της χώρας έχει στραμμένο το βλέμμα της στην Ουρουγουάη. Εκεί, το βράδυ εκείνης της Τρίτης, ο Παναθηναϊκός φιλοξενείτο από την πρωταθλήτρια Νότιας Αμερικής, Νασιονάλ, στα πλαίσια του Διηπειρωτικού Κυπέλλου.

Ο πρωταθλητής Ευρώπης, Άγιαξ των λαμπερών αστέρων δεν είχε δεχθεί να συμμετάσχει στο θεσμό λόγω της κακής φήμης που συνόδευε την αγωνιστική συμπεριφορά των Λατινοαμερικάνων και έτσι πήρε τη θέση του ο φιναλίστ Παναθηναϊκός.

Η αρμάδα του Πούσκας είχε καταφέρει να προσελκύσει το ενδιαφέρον όλου του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού κόσμου με την εξαιρετική πορεία που είχε πραγματοποιήσει εκείνη τη χρονιά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, με αποκορύφωμα τον τελικό του «Wembley» όπου όμως η παρέα των Κρόιφ, Κάιζερ και Φαν Ντάικ έβαλε τέλος στο όνειρο των «πρασίνων».

Εκείνα τα Χριστούγεννα όμως, οι Ολλανδοί αποφάσισαν να κάνουν ένα ανέλπιστο «δώρο» στον Παναθηναϊκό, δίνοντάς του την ευκαιρία να διεκδικήσει την κορυφή του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και να κάνει το όνομά του γνωστό και πέρα από τα σύνορα της Γηραιάς Ηπείρου. Αρκεί να περνούσε το εμπόδιο των, φημισμένων για το σκληρό και βίαιο παιχνίδι τους, παικτών της Νασιονάλ.

Η ευκαιρία του «Καραϊσκάκης» και η φρίκη του Τομαρά

Ο πρώτος αγώνας ήταν προγραμματισμένος για τις 15 Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς. Το τότε στάδιο «Καραϊσκάκης» ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Τριανταπέντε χιλιάδες θεατές είχαν κατακλύσει το φαληρικό στάδιο και ανέμεναν το εναρκτήριο σφύριγμα του διαιτητή Νέτο από τη Βραζιλία.

Οι «πράσινοι» βρήκαν αρκετά γρήγορα τα πατήματά τους στο χορτάρι και επέβαλλαν από νωρίς το ρυθμό παιχνιδιού τους. Η Νασιονάλ όμως «έσπασε» γρήγορα τον… τσαμπουκά των παικτών του Πούσκας, όταν μόλις στο 21′ ο Ουμπίνιας έπεσε δυνατά πάνω στον Σάκη Κουβά, ο οποίος και αποχώρησε από τον αγώνα τραυματίας.

Ο Παναθηναϊκός όμως δεν θα εγκατέλειπε. Κόντρα στα βίαια μαρκαρίσματα των Ουρουγουανών και επιβεβαιώνοντας την υπεροχή του στον αγωνιστικό χώρο, κατάφερε να πάρει κεφάλι στο σκορ λίγο μετά την επιστροφή των δύο ομάδων από τα αποδυτήρια όταν ο  Φυλακούρης χρίστηκε σκόρερ και έδωσε το έναυσμα για να ξεσπάσουν ξέφρενοι πανηγυρισμοί στις κερκίδες του «Καραϊσκάκης».

Πανηγυρισμοί, οι οποίοι σταμάτησαν απότομα μόλις τρία λεπτά μετά, με τον Λουίς Αρτίμε να νικά τον Οικονομόπουλο και να φέρνει το ματς στα ίσια. Οι παίκτες του «τριφυλλιού» δεν αιφνιδιάστηκαν από το τέρμα του Αργεντινού επιθετικού και προσπάθησαν να ανασυγκροτηθούν και να κυνηγήσουν το γκολ που θα τους έβαζε ξανά σε ρόλο οδηγού στον αγώνα.

Με τη συμπλήρωση όμως μίας ώρας παιχνιδιού ο χρόνος θα έμοιαζε να σταματάει. Ο Γιάννης Τομαράς πέφτει στο χορτάρι λιπόθυμος μετά από χτύπημα του Χούλιο Μοράλες. Ο διαιτητής της αναμέτρησης σταματά τον αγώνα και καλεί στον αγωνιστικό χώρο το ιατρικό επιτελείο του Παναθηναϊκού. Ο Τομαράς σφαδάζει από τους πόνους. Μετά βίας μεταφέρεται εκτός γηπέδου. Λίγο αργότερα οι εξετάσεις δείχνουν το μέγεθος της ζημιάς που είχε υποστεί. Διπλό κάταγμα στην κνήμη. Το πόδι του είχε σπάσει στα δύο. Φυσικά ποτέ δεν μπόρεσε να επανέλθει στα γήπεδα, τερματίζοντας άδοξα την ελπιδοφόρα καριέρα που είχε μπροστά του.

Ο αγώνας συνεχίστηκε με τις δύο ομάδες να μην κατορθώνουν να πετύχουν το γκολ που θα τους έδινε προβάδισμα ενόψει της ρεβάνς και έτσι ανανέωσαν το ραντεβού τους για την 28η του μήνα στην Ουρουγουάη.

Η πρόκληση του Μοντεβιδέο

Υποψιασμένος και ίσως περισσότερο επιφυλακτικός, ο Παναθηναϊκός του Πούσκας πήγε στην Ουρουγουάη προετοιμασμένος για μία… μάχη. Η ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει άλλωστε 63 χιλιάδες φίλοι της Νασιονάλ στο στάδιο «Centenario» ήταν ενδεικτικό του τι ακριβώς θα αντιμετώπιζε το «τριφύλλι». Στο πλάι των «πρασίνων», περίπου 300 θαρραλέοι Έλληνες που ταξίδεψαν στη Λατινική Αμερική για να ενισχύσουν την προσπάθεια της ομάδας τους.

Με τη συμπλήρωση 35′ αγωνιστικών λεπτών, ο συνήθης ύποπτος για τη Νασιονάλ, Λουίς Αρτίμε, έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα του. Ο Παναθηναϊκός αντέδρασε και έφτασε πολύ κοντά στην ισοφάριση εις διπλούν αλλά τόσο ο Μίμης Δομάζος στο 46′ όσο και ο Αντώνης Αντωνιάδης στο 53′ δεν κατάφεραν να βρουν το δρόμο για τα δίχτυα.

Τα λεπτά περνούσαν εις βάρος των φιλοξενούμενων, οι οποίοι αν και προσπαθούσαν, δε μπορούσαν να πετύχουν το τέρμα που θα τους ξαναέβαζε στο παιχνίδι. Αντ’ αυτού, ήρθε το δεύτερο γκολ για τη Νασιονάλ, ξανά με τον Αρτίμε σκόρερ, «κόβοντας» έτσι τα φτερά των παικτών του Παναθηναϊκού και βάζοντας τέλος στα όνειρά τους για κατάκτηση του Διηπειρωτικού Κυπέλλου.

Λίγα λεπτά πριν την ολοκλήρωση του αγώνα, ο Τάσος Φυλακούρης -σκόρερ και στο πρώτο παιχνίδι- κατάφερε να μειώσει σε 2-1, με τον Μίμη Δομάζο να μην αξιοποιεί κάποιες ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν για να δώσει έστω και στην εκπνοή τον τίτλο στην ομάδα του.

Η αξιοπρεπής παρουσία των αστέρων του Πούσκας σε ακόμα μία γιγαντιαία πρόκληση είχε λάβει τέλος, αλλά η λάμψη της δόξας είχε φωτίσει για τα καλά το «τριφύλλι».