«Χρυσή μάρκα»

Με αφορμή την κατάκτηση της ”Χρυσής μπάλας” από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά κυρίως από την κατάταξη που δημοσίευσε το περιοδικό ”France Football”, το debut.gr σχολιάζει την…κατρακύλα του κορυφαίου ατομικού βραβείου στο ποδόσφαιρο.

Γυρίζοντας από το γυμναστήριο, μπήκα στην επίσημη ιστοσελίδα του ”France Football”, του περιοδικού που έχει καθιερώσει το βραβείο της ”Χρυσής Μπάλας”. Η κατάκτησή της, από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, δε μου προξένησε καμία εντύπωση (χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήταν και το δίκαιο). Αυτό που με ”έκανε Τούρκο”, ήταν η γενικότερη κατάσταση στην τελική κατάταξη.

Να το πάρουμε από την αρχή. Είναι εξαρχής λάθος, να κατακτά ένας παίκτης το βραβείο, με βάση τους τίτλους που πήρε με το σύλλογο ή την Εθνική του ομάδα. Αν ήταν έτσι, τότε δε θα ήταν ατομικό βραβείο. Έλα όμως που πλέον αυτή είναι η αιτιολογία και ο τρόπος σκέψης όλων όσων καλούνται να ψηφίσουν. Μεταξύ μας, όλοι (είτε φαν του Μέσι, είτε του Κριστιάνο) ξέρουν πως κανένα βραβείο δεν αγγίζει τα όσα κάνουν εντός των τεσσάρων γραμμών. Όπως ξέρουν πως το βραβείο δεν έπρεπε να καταλήξει εκεί που κατέληξε…

Το θέμα του κειμένου όμως, είναι άλλο. Όπως ανέφερα στον πρόλογο, τεράστια εντύπωση μου έκανε η τελική κατάταξη. Τρανό παράδειγμα, ο Κιλιάν Εμπαπέ, που ήταν ”πάνω” από παίκτες όπως ο Καντέ και ο Αζάρ. Δηλαδή, τους δύο πρωταγωνιστές της πρωταθλήτριας Τσέλσι. Και ας δεχτούμε (που και πάλι είναι αδιανόητο), πως ο μικρός Γάλλος ήταν καλύτερος του Βέλγου, ε, από τον Καντέ όμως; Ήταν; Φυσικά και όχι! Θα το θέσω πολύ απλοϊκά. Πως εξηγείται ένας ποδοσφαιριστής 7 μηνών, να συγκρίνεται και τελικά να βγαίνει καλύτερος, του επί δύο συναπτά έτη (2015,2016) κορυφαίου ποδοσφαιριστή της Πρέμιερ Λίγκ ( δηλαδή του κορυφαίου πρωταθλήματος στον πλανήτη ); Απλά, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Ή μάλλον όχι. Γίνεται. Και η εξήγηση, είναι μπροστά στα μάτια μας. Το μάρκετινγκ. Είναι προφανές πως ένας 18χρονος που σκοράρει με μεγάλη συχνότητα, θα κάνει μεγαλύτερο ”μπαμ” στο μάτι, από έναν αμυντικό χαφ, μεγαλύτερο σε ηλικία. Και δεν είναι μόνο η ηλικία που παίζει ρόλο, αλλά και η θέση. Διότι, δυστυχώς, το ”κλικ” θα στο κάνει το γκολ, και όχι το ”κόψιμο”.

Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε και η θέση του Σέρχιο Ράμος, σε σύγκριση με τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Σκληρός, ηγέτης, με κρίσιμα γκολ, αλλά όχι και ”ψηλότερα” από τον -εδώ και χρόνια- mr Goal στη Γερμανία. 52 γκολ σε 51 παιχνίδια, ΜΟΝΟ μέσα στο 2017 έχει ο ”Λέβα”…

Επιπλέον, και η θέση του Νεϊμάρ, ως τρίτου πίσω από τους δύο….εξωγήινους, δε μου φαίνεται και τόσο σωστή. Ωστόσο, δε μου έρχεται στο νου κάποιος που θα μπορούσε να μπει στη θέση του βιρτουόζου Βραζιλιάνου της Παρί, που -και αυτός- έχει δεχθεί ”τρελό προμοτάρισμα” . Όχι πως δεν κάνει πράγματα και θαύματα μέσα στο γήπεδο, αλλά η αξία του έχει εκτοξευθεί, και όχι επειδή αποτελεί τη ”μεταγραφή του αιώνα΄”, αλλά κυρίως διότι ανήκει στο έμψυχο δυναμικό της Nike, η οποία μαζί με την Adidas και μερικές ακόμα μάρκες, ελέγχουν -πλέον- τα ατομικά βραβεία, προωθώντας με τον καλύτερο τρόπο τα ”προϊόντα” τους.