Το πράσινο «κομπιούτερ»
Από την αρχή αυτής της εβδομάδας σκεφτόμουν το θέμα του καθιερωμένο μου άρθρου. Στο τέλος αυτής όμως δεν είχα καμία αμφιβολία για τον παίκτη που θα αφιερώσω σήμερα κάμποσες γραμμές κειμένου. Η εμφάνιση του Νικ Καλάθη στη Τουρκία με αντίπαλο την Εφές στο πλαίσιο της 8ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκας (για λίγο δεν άγγιξε το trible-double […]
Από την αρχή αυτής της εβδομάδας σκεφτόμουν το θέμα του καθιερωμένο μου άρθρου. Στο τέλος αυτής όμως δεν είχα καμία αμφιβολία για τον παίκτη που θα αφιερώσω σήμερα κάμποσες γραμμές κειμένου. Η εμφάνιση του Νικ Καλάθη στη Τουρκία με αντίπαλο την Εφές στο πλαίσιο της 8ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκας (για λίγο δεν άγγιξε το trible-double με 29 πόντους , 10 ασίστ και 9 ριμπάουντ και 42 βαθμούς στο συνολικό ranking) με έκανε να αναρωτηθώ αλλά και να αναλύσω την επιρροή πλέον που έχει ο ομογενής γκαρντ στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.
Αρχίζοντας λοιπόν θα μπορούσα να πω πως για την περίπτωση του Καλάθη έχω την αίσθηση ότι το πιο μεγάλο του προσόν είναι ο τρόπος που διαχειρίζεται το ρυθμό και τα plays του Παναθηναϊκού. Η ηρεμία αλλά και η εξυπνάδα που ξεδιπλώνει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια φέτος δεν χωράει συζήτηση. Αυτός καθορίζει με μαεστρία θα λέγαμε πότε η ομάδα θα πάει αργά και πότε γρήγορα. Η αυτοπεποίθηση που βγάζει όταν οι αντίπαλοι τον αντιμετωπίζουν με under για να του επιτρέψουν σκόπιμα το σουτ είναι αδιαμφισβήτητη. Όμως δεν χρειάζεται να στεκόμαστε τόσο πολύ στους 29 πόντους αλλά και στα 2 μόλις λάθη που έγραψε η στατιστική της Πέμπτης. Σχεδόν αλάνθαστος λοιπόν στο συγκεκριμένο παιχνίδι κάτι πάρα πολύ σημαντικό για ένα σύγχρονο play maker που θέλει να πρωταγωνιστήσει σε υψηλό επίπεδο.
Για να λέμε όμως και την αλήθεια, ο Xavi Pascual έχει βάλει και αυτός το λιθαράκι του στις τρομερές φετινές αποδόσεις του play maker της ομάδα. Ο έμπειρος Ισπανός προπονητής έχει διαμορφώσει την επιθετική λειτουργία της ομάδας με τέτοιο τρόπο που να φαίνεται η μαεστρία του μέχρι πρότινος αρχηγού του Παναθηναϊκού(πολλά σκρίν μακριά από την μπάλα σε Rivers, Lojeski και Denmon). Επιπλέον, έχει να κάνει επίσης και με το στήριγμα που πλέον διαθέτει ο Καλάθης και ακούγεται στο όνομα Lucas Lecavicius ο οποίος προσφέρει 10-15 ποιοτικά λεπτά, δίνοντας στο Νικ πολύτιμες ανάσες, παρόλο που έπαιξε στην Τουρκία σχεδόν όλο τον αγώνα (36 λεπτά). Αλλά δεν είναι το ίδιο να παίζεις σε ένα παιχνίδι 36 λεπτά παρά σε όλα τα παιχνίδια 36-40 λεπτά.
Δεν θα μπω στο λεγόμενο poll(που είναι και της μόδας στο instagram) για το αν αξίζει τα 2 μύρια, πολύ πιο πάνω ή πολύ πιο κάτω. Αυτό που μπορώ όμως εγώ να πω με σιγουριά είναι πως η φιλοσοφία της ομάδας των πρασίνων μπορεί να χτιστεί πάνω σε αυτό το ”κομπιούτερ” για αρκετά χρόνια. Άντλησε αρκετή εμπειρία από το nba και επέστρεψε για να τη μεταδώσει σε συνδυασμό φυσικά με το πλέον ώριμο του παιχνίδι.
Υ.Γ1: Γυροφέρνει εδώ και 2-3 χρόνια το trible double. Είναι θέμα χρόνου να το καταφέρει.
Υ.Γ2: Τα μαθηματικά της ομάδας. Τα υπολογίζει όλα με πάρα πολύ μεγάλη ακρίβεια (παιχνίδι, ηρεμία, γρήγορος-αργός ρυθμός).
Υ.Γ3: Τελικά μεγάλη κλάση αυτός ο παίχτης.