O Ρόναλντ Κούμαν αποτελεί παρελθόν από την τεχνική ηγεσία της Έβερτον και to debut.gr αναλύει τους λόγους μίας προεξοφλημένης αποχώρησης μετά το πέρας του καλοκαιρινού μεταγραφικού παζαριού.

H θητεία του Ρόναλντ Κούμαν στην Έβερτον ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες με τον Ολλανδό τεχνικό να απολύεται ένα χρόνο και λίγους μήνες μετά την πρόσληψή του στο σύλλογο. Η περσινή πορεία της ομάδας με την κατάληψη της 7ης θέσης της Πρέμιερ Λιγκ και την εξασφάλιση ενός εισιτηρίου για το Γιουρόπα Λιγκ ανέβασε τον φετινό πήχη. Οι προσδοκίες γιγαντώθηκαν ακόμη περισσότερο μετά το πέρας του καλοκαιρινού μεταγραφικού παζαριού, κατά το οποίο τα “ζαχαρωτά” δαπάνησαν 153 εκατομμύρια λίρες, με τις Σίτι, Τσέλσι, και Γιουνάιτεντ μόνο να ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για την ενίσχυσή τους.

Ωστόσο, η σκληρή πραγματικότητα της φετινής σεζόν και οι αριθμοί επιβεβαιώνουν την ορθότητα της απόφασης απομάκρυνσης του Ρόναλντ Κούμαν από την τεχνική ηγεσία του συλλόγου. Συγκεκριμένα, μετά από 9 αγωνιστικές η Έβερτον έχει πραγματοποιήσει το χειρότερο ξεκίνημα των τελευταίων 12 ετών μετρώντας μόλις 2 νίκες, με συνέπεια να βρίσκεται στην ζώνη του υποβιβασμού, μπροστά μόνο από τις Κρίσταλ Πάλας και Μπόρνμουθ. Όσον αφορά την ευρωπαϊκή της πορεία, αυτή δεν είναι διόλου κολακευτική, καθώς μετά το πέρας 3 αγωνιστικών, έχει συγκεντρώσει μόλις 1 βαθμό σε ένα όμιλο με Λυών, Αταλάντα και Απόλλων Λεμεσού.

Επιχειρώντας μία ανάλυση για τον τρόπο με τον οποίο μέσα σε λίγους μήνες ο πετυχημένος Κούμαν έγινε αποτυχημένος, αναγκαζόμαστε να στρέψουμε την προσοχής μας στον λανθασμένο μεταγραφικό σχεδιασμό του καλοκαιριού. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε μετά την αποχώρηση του κορυφαίου σκόρερ του συλλόγου κατά τη θητεία του, Ρομέλου Λουκάκου (87 γκολ, 29 ασίστ), μία απόφαση που είχε ανακοινώσει ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής στον Κούμαν από τα μέσα της περασμένης σεζόν. Συνεπώς, τα “ζαχαρωτά” είχαν προετοιμαστεί ψυχολογικά για τη συγκεκριμένη αλλαγή εποχής αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να εντοπίσουν και να εξασφαλίσουν την υπογραφή του αντικαταστάτη του.

Τέτοιος, άλλωστε, δεν μπορεί να θεωρηθεί ο Σάντρο Ραμίρεζ, που αποκτήθηκε από τη Μάλαγα έναντι 6 εκατομμυρίων ευρώ αλλά ακόμα ψάχνει το πρώτο του τέρμα με τη νέα του ομάδα. Σύμφωνα με τον πρώην πια τεχνικό της Έβερτον, ο Ολιβιέ Ζιρού προοριζόταν για τη θέση του διαδόχου του Βέλγου φορ αλλά μία αλλαγή της τελευταίας στιγμής χάλασε τη μεταγραφή του Γάλλου στο Μερσεϊσάιντ και οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυση του Ολλανδού τεχνικού, όπως παραδέχτηκε κατά κάποιο τρόπο και ο ίδιος.

«Είχα τον Ζιρού σε συζητήσεις., Θα ταίριαζε άψογα αλλά την τελευταία στιγμή αποφάσισε ότι προτιμά να ζήσει στο Λονδίνο και να μείνει στην Άρσεναλ. Ήταν δύσκολο να το καταπιώ. Πες μου εσύ που μπορώ να βρω καλύτερο στράικερ. Ο Λουκάκου ήταν πολύ σημαντικός για εμάς, όχι μόνο λόγω των τερμάτων του. Είχε ένα δυνατό τρόπο παιχνιδιού. Μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα, πάντα έψαχνε το γκολ και ήταν γρήγορος. Εάν δεν μας πήγαινε το παιχνίδι πάντα υπήρχε η επιλογή να τον τροφοδοτήσουμε με μακρινές μπαλιές. Ξαφνικά μετά την απόφαση του Ζιρού μας έλειπε αυτός ο παίκτης. Με τον Βλάσιτς και τον Ρούνεϊ, διαθέτουμε επιθετικούς που θέλουν τη μπάλα στα πόδια τους. Όταν δυσκολεύεσαι ως ομάδα με το χτίσιμο της επίθεσης από πίσω και δεν έχουμε την επιλογή των γεμισμάτων, τότε ξέρεις ότι έχεις πρόβλημα».

Πράγματι, η απώλεια του Ζιρού σε συνδυασμό με την αποχώρηση του Λουκάκου έχει δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα στο σκοράρισμα για την Έβερτον, η οποία με 7 τέρματα έχει την τέταρτη χειρότερη επιθετική συγκομιδή στο πρωτάθλημα. Παράλληλα, με τη χρήση είτε του Ρούνεϊ είτε του Σάντρο είτε του Κάλβερτ Λιούν στην κορυφή της επίθεσης, της λείπει ένα δυνατό κορμί που θα μπορεί να παίξει με πλάτη και να απασχολήσει δύο αμυντικούς, δίνοντας παράλληλα χώρο για τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές.

Η δεύτερη πηγή των προβλημάτων της Έβερτον σχετίζεται με την αγορά πολλών παικτών που αγωνίζονται στην ίδια θέση. Ειδικότερα, ο πρώην τεχνικός της Σαουθάμπτον επέλεξε να αγοράσει μία σειρά από “δεκάρια” και κεντρικών μέσων, παραμελώντας εντελώς την ενίσχυση που αφορά τα άκρα της επίθεσης. Έτσι, αποκτήθηκε ο Σίγκουρτσον από την Σουόνσι, ο Ρούνεϊ από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Κλάασεν από τον Άγιαξ και ο Βλάσιτς από την Χάιντουκ Σπλιτ. Οι δύο πρώτοι αν και είναι καλοί με τη μπάλα στα πόδια, υστερούν σε ταχύτητα την ώρα που ο άλλοι δύο δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμα στις απαιτήσεις της Πρέμιερ Λιγκ.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που απουσίαζε το στοιχείο της έκρηξης και του απρόβλεπτου στις πτέρυγες, τα “ζαχαρωτά” στις πρώτες 9 αγωνιστικές αγωνίζονταν χωρίς ακραίους επιθετικούς με ένα σύστημα 3-4-2-1. Θα πει κάποιος ότι και η Τότεναμ χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο σύστημα με απόλυτη επιτυχία. Ναι, αλλά η Τότεναμ βασίζει τεράστιο μέρος του παιχνιδιού της στους επιθετικογενείς της μπακ, οι οποίοι καλύπτουν με την ίδια συνέπεια όλη την πλευρά. Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Έβερτον, καθώς από τη μία ο Μπέινς έχει περιοριστεί κυρίως στην προστασία της άμυνάς του και από την άλλη ο Μαρτίνα και ο Χολγκέιτ παίρνουν λιγοστές επιθετικές πρωτοβουλίες. Σαν να μην έφτανε αυτό για την ομάδα από το Λίβερπουλ, παίρνει ελάχιστες βοήθειες από τους κεντρικούς της μέσους, οι οποίοι δε φημίζονται τόσο για την ικανότητα τους με τη μπάλα στα πόδια. Συγκεκριμένα, ο Γκουέιγ είναι ένα “μηχανάκι” στη μεσαία γραμμή, υπεύθυνο για τη βρώμικη δουλειά, ενώ ο Σνάιντερλιν περιορίζεται στο να λαμβάνει τη μπάλα από την τριάδα της άμυνας και να την μεταφέρει σε ασφαλή σημεία, σε μικρές αποστάσεις.

Όλα τα προαναφερθέντα συνέθεταν μία ομάδα που αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα δημιουργίας ευκαιριών μπροστά από τα αντίπαλα καρέ, με συνέπεια να βασίζεται στις προσωπικές εμπνεύσεις του πρώτου σκόρερ της με 5 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, Γουέιν Ρούνεϊ. Ο Άγγλος διεθνής, όμως, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση τον παίκτη που σκόραρε κατά ριπάς μέχρι το 2013, καθώς τα συνεχόμενα παιχνίδια έχουν καταπονήσει έντονα το σώμα του. Κάπως έτσι, λοιπόν, ο Κούμαν αντίκριζε την ομάδα του να πασχίζει να σημειώσει τέρματα κόντρα σε οποιαδήποτε ομάδα.

Αξίζει να σημειωθεί, βέβαια, ότι το δύσκολο πρόγραμμα της Έβερτον ανέδειξε ακόμα περισσότερο τα προβλήματα της ομάδας αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό που πλήρωσε ο Κούμαν ήταν η αδυναμία αντικατάστασης του Λουκάκου και ο λανθασμένος μεταγραφικός σχεδιασμός. Ο ίδιος, άλλωστε, είχε βάλει ψηλά τον πήχη από την περσινή σεζόν και ο ίδιος φρόντισε να τον χαμηλώσει επικίνδυνα, με αποτέλεσμα να έρθει η εύλογη απόλυσή του.