Η Ίντερ είναι η ομάδα που κλέβει τις εντυπώσεις στο πρώτο τρίτο του πρωταθλήματος και ο Σπαλέτι ευθύνεται για αυτό.

Σύμφωνοι…Η Νάπολι είναι και αυτή μαζί με την Ίντερ στο θέμα των εντυπώσεων, ωστόσο αν ρωτούσατε πριν την έναρξη της σεζόν 10 φίλους της Σέριε Α, οι εννιά θα σας έλεγαν πως αν δεν το πάρει η Γιουβέντους θα το πάρει η Νάπολι. Αυτό αποτύπωναν και οι στοιχηματικές αποδόσεις δίνοντάς τη ως δεύτερο φαβορί.

Κάπου εκεί δε βρισκόταν η Ίντερ, αντίθετα με Μίλαν, Ρόμα που είχαν περισσότερες πιθανότητες σύμφωνα με τους μπουκς. Γιατί όμως; Κάτι οι λίγες μεταγραφές, κάτι η καμία μεταγραφή εντύπωσης, κάτι ότι η Ίντερ είναι έτσι κι αλλιώς αυτοκαστροφική από τη στιγμή που ο Ζοσέ Μουρίνιο έφυγε για τη Μαδρίτη, κι έτσι εξηγούνται πολλά.

Κι όμως…Η Ίντερ και μεταγραφές έκανε αλλά κυρίως έδιωξε ότι “αχρείαστο” είχε, καθώς το Financial Fair Play την είχε ήδη σταμπαρισμένη. Δεν ξέρω αν αυτό έφταιξε για τις αποχωρήσεις μεγάλων συμβολαίων όπως των Γιόβετιτς, Καπράρι, Μπανέγκα, Ζέσους, Μεδέλ, Ανσάλντι, Κοντόγκμπια και Γκαμπριέλ Μπαρμπόσα, ή ήταν κάτι που διέταξε ο Σπαλέτι, πάντως μόνο καλό έκανε στην Ίντερ.

Θυμάμαι από μικρός να παρακολουθώ τους “νερατζούρι” και να βλέπω κατά τη διάρκεια της σεζόν καμιά 30αριά διαφορετικούς ποδοσφαιριστές*. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι και πέρσι. Η ενδεκάδα είχε ως εξής…Ο Χαντάνοβιτς τέρμα, ο Μιράντα άμυνα, ο  Πέρισιτς αριστερά, ο Καντρέβα δεξιά και ο Ικάρντι στην κορυφή. Όλοι οι άλλοι άλλαζαν συχνά πυκνά.

Αυτό είχε σταματήσει ο Μουρίνιο στις χρονιές του στο Μιλάνο όπου στο τέλος τους πήγε το “τρεμπλ”. Ωστόσο ο Μοράτι έφερε στη θέση του τον πλέον ακατάλληλο να διαχειριστεί μικρό ρόστερ. Ο Μπενίτεθ έφερε όποιον απίθανο ήθελε(όπως ανεπιτυχώς είχε κάνει και στη Λίβερπουλ), η χημεία χάθηκε(φυσικά έπαιξε ρόλο και πως η δίψα για τίτλους έφυγε μετά το τρεμπλ, με πολλούς ποδοσφαιριστές της ομάδας του Μουρίνιο να είναι ήδη στα 30+) και η Ίντερ κατέληξε φέτος να μην παίζει ούτε στην Ευρώπη.

Ευλογία θα έλεγα στη θέση τους. Έπαιξε και αυτό το ρόλο του στο να αδειάσει λίγο το ρόστερ. Δε χρειάστηκε να έχει τρεις για κάθε θέση όπως άλλες σεζόν, αντίθετα αναπλήρωσε όσους χρειαζόταν. Το πρώτο πράγμα που ζήτησε ο Σπαλέτι; Ένα δυνατό upgrade στη θέση του Μπανέγκα. Ο Βαλέρο έδωσε ό,τι είχε στη Φιορεντίνα και στην Ίντερ φαίνεται πλέον ακόμα περισσότερο παίζοντας με μεγαλύτερη ελευθερία. Ο Πέρισιτς έμεινε, όπως και οι Καντρέβα, Ικάρντι, ενώ στη θέση του Μουρίγιο αγοράστηκαν οι Σκρίνιαρ(22 ετών από τη Σαμπντόρια) και Μπαστόνι(18 ετών και wonderkid στο fm17, από την Αταλάντα). Ο Ματίας Βεσίνο έκανε την ίδια διαδρομή με τον Βαλέρο έναντι 24 εκατομμυρίων και μαζί με τον Γκαλιαρντίνι έδεσαν αμέσως στο κέντρο.

Εδώ και τρεις αγωνιστικές, ο Σπαλέτι χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια ενδεκάδα. Χαμένοι της υπόθεσης οι Μπρόζοβιτς και Ζοάο Μάριο, οι οποίοι πλέον μπαίνουν από τον πάγκο σε σχέση με τις πρώτες αγωνιστικές.

Η Ίντερ κατάφερε σε μία σεζόν που η συμπολίτισσά της, Μίλαν, έκλεψε τις εντυπώσεις για τα 220 εκατομμύρια σε μεταγραφές, να φτιάξει τα οικονομικά της, να έχει ομάδα, να είναι αγωνιστικά καλύτερη κερδίζοντάς τη, όπως κέρδισε και μέσα στη Ρόμα ενώ πήρε το βαθμό της ισοπαλίας στη Νάπολι, και να μπορεί να συζητήσει στα ίσα για τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

Αν με ρωτάτε εμένα, θα σας πω πως μπορεί να τερματίσει και έκτη. Αλλά σίγουρα μέχρι στιγμής έχει κάνει βήματα προόδου και αν όλα διατηρηθούν ειρηνικά τότε θα χει κάνει μια πολύ καλή αρχή για να μπει εξ αρχής στη συγκεκριμένη συζήτηση από τη νέα σεζόν. Μέχρι στιγμής άλλωστε, ο Σπαλέτι έχει κάνει τα πιο απλά πράγματα που μπορούσε. Για αυτό και αυτό που παρουσιάζει είναι όμορφο από όποια πλευρά κι αν το δεις…