Θα μπορούσε να αποτελέσει το απόλυτο «challenge» για το football manager, μία ομάδα που μόλις ανέβηκε στην Μπουντεσλίγκα, με περγαμηνές, ιστορία, ταλέντο και λεφτά. Λέω θα μπορούσε, γιατί αποτελεί ήδη μία πραγματικότητα, η Στουτγάρδη ήρθε με «φόρα» από τη Β' κατηγορία για να αποκτήσει την χαμένη της αίγλη και η αλήθεια είναι πως μπορεί να τα καταφέρει.

Δεν είναι καινούρια ομάδα, στον χάρτη του Γερμανικού ποδοσφαίρου βρίσκεται εκεί από το 1893 με τα σκαμπανεβάσματά της βέβαια αλλά πάντα στέκει δυνατή, έτοιμη, ανεξάρτητη και με πολύ γερές οικονομικές βάσεις. Άλλοτε με σωστές επενδύσεις και άλλοτε όχι.

Η πόλη της Στουτγάρδης είναι γνωστή για την βιομηχανική της παραγωγή, αυτή των πολυτελών αυτοκινήτων από τις εταιρίες των Πόρσε, Μερσέντες- Μπένζ και Ντάϊμλερ. Όλη αυτή η συγκυρία δεν είναι τυχαία, πρόκειται λοιπόν για μία διαδικασία η οποία ταιριάζει «γάντι» με αυτή της δικιάς της παραγωγής, των ποδοσφαιρικών ταλέντων.

Όπως ακριβώς οι βιομηχανία των αυτοκινήτων της περιοχής μετατρέπει τις λαμαρίνες και τα σίδερα σε πολυτελή αμάξια, έτσι και η ποδοσφαιρική Στουτγάρδη μετατρέπει τα ακατέργαστα ποδοσφαιρικά διαμάντια σε ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσεως.

Lassen Sie uns beginnen…

Μία καλοκουρδισμένη μηχανή

Έχουμε και λέμε, Τίμο Βέρνερ, Τζόσουα Κίμιχ, Μάριο Γκόμεζ είναι μόνο μερικά από τα ονόματα των ποδοσφαιριστών που προήλθαν από τις ακαδημίες της Στουτγάρδης. Συνυπολογίστε πως στο πρόσφατο Κονφιντερέϊσον Καπ 2017 το οποίο κατέκτησε η Γερμανία, εφτά από τα μέλη των «πάντσερ» έκαναν τα πρώτα τους βήματα που αλλού, στη Στουτγάρδη.

Το μότο του συλλόγου είναι «πιστός και ατρόμητος» και κρατάει πάνω από 200 χρόνια προερχόμενο από τον οίκο «Wurttemberg» αλλά έχει φωλιάσει στο μυαλό του κλαμπ εδώ και χρόνια πιστεύοντας στο Γερμανικό ρητό πως «εάν είσαι αρκετά καλός είσαι και αρκετά μεγάλος».

Gustav Schumm

Η πίστη για την επιτυχία δεν είναι απαραίτητο να έρθει μέσα από την οικονομική βοήθεια. Ο Γκούσταβ Σκούμ πρόεδρος της ομάδας το 1918 καθόρισε την τύχη όχι μόνο της Στουτγάρδης αλλά και ολόκληρου του Γερμανικού ποδοσφαίρου.

Ο Σκούμ λοιπόν έκανε κάτι πρωτοποριακό για την εποχή του, το οποίο υπάρχει μέχρι και σήμερα. Χώρισε τις ακαδημίες της Στουτγάρδης ανάλογα με την ηλικία σε κατηγορίες Α,Β,Γ, πράγμα το οποίο υιοθέτησε και η Γερμανική λίγκα ένα χρόνο αργότερα. Πλέον όλες οι ομάδες είχαν χωρίσει ηλικιακά της ακαδημίες τους και αυτό χάρις τον Σκούμ.

Έτσι ήταν πιο εύκολη η διαβάθμιση των ταλαντούχων ποδοσφαιριστών με βάση την ηλικία τους, πράγμα πολύ σημαντικό ιδιαίτερα για τα αγόρια διότι ο καθε οργανισμός έχει διαφορετική ηλικία ποδοσφαιρικής ωρίμανσης.

Fritz Walter

Το 1980 η Στουτγάρδη και πάλι πρωτοπορεί παίρνοντας την απόφαση να χτίσει ξενώνες για τα παιδιά των ακαδημιών της. Ήταν και πάλι μία πανέξυπνη κίνηση που μιμήθηκαν αργότερα και τα υπόλοιπα Γερμανικά κλαμπ και οφείλεται στον Φρίτζ Βάλτερ, έναν από τους πιο σημαντικούς προέδρους της ομάδας.

Η φιλοσοφία

Η φιλοσοφία της Στουτγάρδης είναι ξεκάθαρη, η εκπαίδευση των νεαρών ποδοσφαιριστών θα πρέπει να είναι πολύπλευρη. Η ταυτότητα της ομάδας έχει υιοθετήσει ένα διαφορετικό στυλ από τις υπόλοιπες.

Είναι αυτό που θέλει τους νεαρούς ποδοσφαιριστές της όχι μόνο να γίνονται ποδοσφαιριστές εθνικής ή ακόμα και παγκόσμιας κλάσης, αλλά πάνω από όλα να αποκτούν σωστές ακαδημαϊκές γνώσεις οι οποίες θα τους βοηθήσουν στο μέλλον να γίνουν σωστοί επαγγελματίες. Όχι απαραίτητα ποδοσφαιριστές.

Πρόκειται για μία προσέγγιση που βασίζεται σε τρία επίπεδα, αυτό της προπόνησης, της γνώσης και τέλος της ίδιας της ζωής. Ξέρουν πως από τα 150 παιδιά που διαθέτει αυτή τη στιγμή η ακαδημία μόνο το 1/3 (και πολλά λέμε) θα μπορέσουν να κάνουν το μεγάλο βήμα σε ομάδα της Μπουντεσλίγκα.

«Πολλές φορές έχω σκεφτεί το τι είναι αυτό που με βοήθησε να φτάσω ως εδώ», έχει πει ο Κέβιν Κουράνι, που και ο ίδιος ήταν μέλος των ακαδημιών της Στουτγάρδης. «Η Στουτγάρδη ήταν το τέλειο σχολείο για μένα, όχι απλά μία βοήθεια. Ήταν πολύ σημαντικό το ότι με βοήθησαν να ξέρω πως να συμπεριφέρομαι έξω από το γήπεδο».

Τι παραπάνω να πεις για μία ομάδα που διδάσκει πρώτα ήθος και μετά την ποδοσφαιρική νοοτροπία. Τι να πεις για την ομάδα που κυριαρχεί έχοντας τους περισσότερους τίτλους στην Γερμανία σε επίπεδο ακαδημιών και έχει τροφοδοτήσει την μισή Μπουντεσλίγκα και την άλλη μισή εθνική Γερμανίας.

Έχουμε και λέμε, 29 εν ενεργεία επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αποφοίτησαν από την Στουτγάρδη, ονόματα όπως οι Κίμιχ, Βέρνερ και Μπερντ Λένο που σήκωσαν το Κονφιντερέϊσον Καπ. Τζέρεμι Τολχάν, Σβεν Ούλραϊχ, Τζούλιαν Σκίμπερ, Σβεν Σκίπλοκ , σήκωσαν το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ-21. Σαφώς και οι Φίλιπ Λαμ και Αλεξάντερ Χλεμπ που δεν ήταν στις ακαδημίες αλλά έφτιαξαν το όνομά τους σε αυτή την ομάδα.

Η μεγάλη ομάδα του 2006-07

Αποκορύφωμα της ιδεολογίας της ως ομάδα ήταν η μεγάλη φουρνιά του Άρμιν Βεχ της σεζόν 2006-2007. Ήταν η σεζόν που η Στουτγάρδη στέφθηκε πρωταθλήτρια Γερμανίας με το τρίπτυχο: «νέοι, δυνατοί και νικητές». Αυτές ήταν οι αξίες του Βεχ που τις πέρασε στους παίκτες του και αυτοί τον δικαίωσαν, και μαζί με αυτόν όλους τους ρομαντικούς ποδοσφαιρόφιλους που πίστεψαν στο ταλέντο και στα πιτσιρίκια της ομάδας.

Ο «ντόπιος» Τίμο Χίλντεμπραντ, ο Αντρές Μπέκ, ο Σέρνταρ Τάστσι, ο Γκόμεζ ακόμα και ο Κρίστιαν Γκέντνερ (τωρινός αρχηγός της ομάδας) ήταν εκεί μαζί με το «διαμάντι» των ακαδημιών της Σάμι Κεντίρα που έβαλε και το γκολ που χάρισε το πρωτάθλημα. Ήταν το θαύμα της Στουτγάρδης κατά τους Γερμανούς δημοσιογράφους και για τους υπόλοιπους απλά μία προσωπική υπόθεση.

«Δεν ήταν τόσο απλό», θα πει ο Κουράνι που έφτασε μία ανάσα από το πρωτάθλημα του 2003 τερματίζοντας στην δεύτερη θέση πίσω από την Μπάγερν Μονάχου. «Υπάρχει μεγάλη πίεση σε κάθε νεαρό που προσπαθεί να παίξει μπάλα και να μοιάσει στον Κεντίρα, τον Γκόμεζ, τον Χλέμπ, τον Χίνκελ. Όλα θέλουν τον χρόνο τους».

Όλα όμως πλέον για τον ίδιο φαίνονται πιο εύκολα η ομάδα επέστρεψε στην Μπουντεσλίγκα και πλέον ταλέντα όπως ο Κίμιχ δεν θα φεύγουν τόσο εύκολα για άλλη ομάδα.

Χτίζοντας το μέλλον

VfB Youth Academy

Στη Στουτγάρδη δεν σταματούν να κοιτούν το μέλλον και είναι σίγουρο πως θα συνεχίσουν να το ατενίζουν με αισιοδοξία. Το ήδη υπάρχον κτήριο στέγασης των παιδιών των ακαδημιών είναι εκεί από το 2007, αυτό που θα αλλάξει είναι ο περιβάλλον χώρος. Καινούρια γήπεδα με τελευταίας τεχνολογίας χλοοτάπητες θα κατασκευαστούν , ενώ θα χτιστεί και νέο κέντρο επιστημονικών ελέγχων των αθλητών. Ακόμα και τα λεφτά που ξοδεύονται είναι βασισμένα στα «θέλω» και τις ανάγκες της ακαδημίας και πάνω στην στήριξη των μικρών ποδοσφαιριστών της.

Ο προγραμματισμός είναι το Α και το Ω για την Στουτγάρδη όπως και για όλες τις Γερμανικές ομάδες, γεγονός που θα την βγάλει από την δύσκολη θέση διότι στα πρόσφατα πρωταθλήματα των μικρών κατηγοριών έχει χάσει έδαφος. Πλέον την κυνηγάει η Μπάγερν Μονάχου η Σάλκε αλλά και η Μπορούσια Ντόρτμουντ, άλλωστε ο Κουράνι το είχε πει:

«Η Στουτγάρδη ξέρει πως να «βγάλει» έναν ποδοσφαιριστή. Για αυτήν είναι απολύτως φυσιολογικό να βασίζεται στους παίκτες της ακαδημίας της, αυτό έκανε και αυτό θα κάνει και το κάνει πολύ καλά». Με τον Χίνκελ να κοουτσάρει την δεύτερη ομάδα και τον Γκέντνερ να βρίσκεται ακόμα στις επάλξεις οι μικροί της Στουτγάρδης έχουν τα σωστά πρότυπα για αν μιμηθούν.

Άλλωστε δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη συνταγή για την επιτυχία. Ο συνδυασμός είναι το κλειδί. Μία καλή ομάδα χρειάζεται νεαρούς και διψασμένους ποδοσφαιριστές με άριστη φυσική κατάσταση οι οποίοι μπορούν να δουλέψουν υπό πίεση. Αλλά οι μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι παίκτες είναι αυτοί που θα κρατήσουν την ομάδα προσγειωμένη, θα της δώσουν εμπειρία και καθοδήγηση, ακόμα και αν τα πόδια τους πλέον δεν τους βαστάνε. Ευτυχώς για την Στουτγάρδη ο συνδυασμός αυτός πάντα υπήρχε και με οδηγό το παρελθόν οι επιτυχίες θα έρθουν είναι σίγουρο πως σύντομα

Μέχρι τότε εμείς οι ρομαντικοί του ποδοσφαίρου θα απολαμβάνουμε τα ταλέντα του αύριο, «τσεκάροντας» τα μελλοντικά αστέρια που θα στελεχώσουν την ομάδα των «πάντσερ».