Στο ίδιο έργο θεατές

Λένε ότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού εστίν. Ωστόσο, η Λίβερπουλ μάλλον αγνοεί παντελώς το συγκεκριμένο γνωμικό, καθώς έχουμε χάσει το μέτρημα με τη συχνότητα των ίδιων σφαλμάτων που επαναλαμβάνει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. To σύνολο του Γιούργκεν Κλοπ ηττήθηκε με 2-0 από τη Λέστερ στο “Κινγκ Πάουερ” χάρη σε ένα γκολ του Οκαζάκι και ένα του Σλιμανί και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του League Cup. Μικρό το κακό θα πει κάποιος ουδέτερος οπαδός, αναλογιζόμενος τη σημασία μίας απαξιωμένης διοργάνωσης . Πράγματι, άμα το μελετήσει κάποιος εντελώς ψυχρά θα διαπιστώσει ότι ίσως αυτός ο αποκλεισμός να αποδειχθεί ευεργετικός, καθώς θα ελαφρύνει σε ένα βαθμό το ήδη βαρύ πρόγραμμα του συλλόγου.

Ωστόσο, η κατοχή μόνο ενός τίτλου (1 League Cup, 2012) τα τελευταία 11 χρόνια από πλευράς Λίβερπουλ δε της δίνει τη δυνατότητα να πιστεύει ότι έχει την πολυτέλεια να υποτιμάει οποιαδήποτε κούπα, κάτι που γνωρίζουν καλύτερα οι ίδιοι οι φίλοι της ομάδας. Αυτό το αναγνωρίζει και ο Γιούργκεν Κλοπ, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι προσέγγισε την αναμέτρηση με τη Λέστερ ως ένα παιχνίδι ήσσονος σημασίας, ρίχνοντας στο χορτάρι του “Κινγκ Πάουερ” τους Χέντερσον και Κουτίνιο. Παρ΄όλα αυτα, οι “κόκκινοι” για τέταρτη συνεχόμενη αναμέτρηση σε όλες τις διοργανώσεις δεν κατάφεραν να κερδίσουν, με αποτέλεσμα ο προβληματισμός να μεγαλώνει στις τάξεις των οπαδών της. Είχαν προηγηθεί οι δύο ισοπαλίες με αντιπάλους την Σεβίλλη και την Μπέρνλι για το Τσάμπιονς Λιγκ και την Πρέμιερ Λιγκ αντίστοιχα, καθώς και η βαριά ήττα με 5-0 από τη Μάντσεστερ Σίτι στο πλαίσιο της 4ης αγωνιστικής του αγγλικού πρωταθλήματος.

Επιχειρώντας μία προσέγγιση στην εξέλιξη των συγκεκριμένων παιχνιδιών παρατηρεί κανείς την επανάληψη των ίδιων σφαλμάτων από την ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ. Για τον οπαδό της Λίβερπουλ είναι σαν βλέπει την ίδια κασέτα ξανά και ξανά στην τηλεόρασή του.

Κοινοί παρανομαστές των προαναφερθέντων αναμετρήσεων είναι η αναποτελεσματικότητα των “κόκκινων” στην τελική προσπάθεια και η κακή λειτουργία του κεντρικού αμυντικού διδύμου της ομάδας.

Όσον αφορά την πρώτο συμπέρασμα θα αρκούσε να σας αναφέρουμε απλώς έναν αριθμό. Στα τελευταία 4 της παιχνίδια η Λίβερπουλ έχει πραγματοποιήσει 83 τελικές εκ των οποίων μόλις οι 3 έχουν αναγκάσει τον αντίπαλο γκολκίπερ να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του. Οι “κόκκινοι” παρά το γεγονός ότι φαίνεται να έχουν βρει το αντίδοτο στις κλειστές άμυνες με την παρουσία του Φελίπε Κουτίνιο ως εσωτερικού μέσου, είναι εκνευριστικά αναποτελεσματικοί στην τελικοί τους προσπάθεια. Η ομάδα του Κλοπ ενδεχομένως να χρειαζόταν να αποκτήσει ένα φορ με τα χαρακτηριστικά του Ομπαμεγιάνγκ, καθώς τόσο ο Φιρμίνο όσο και οι Σαλάχ και Σολάνκε σπαταλούν αρκετές ευκαιρίες μπροστά από τον αντίπαλο γκολκίπερ.

Ωστόσο, το συγκεκριμένο πρόβλημα μοιάζει να είναι επιλύσιμο, καθώς η ικανότητα στην τελική προσπάθεια αποτελεί περισσότερο θέμα συγκέντρωσης και μπορεί να βελτιωθεί μέσω της εξάσκησης στην προπόνηση. Εξάλλου, με τον Κουτίνιο και τον Μανέ να επανέρχονται στην αγωνιστική δράση, είναι θέμα χρόνου για τη Λίβερπουλ να σκοράρει με μεγαλύτερη συχνότητα. Μέχρι να συμβεί αυτό, όμως, τότε οι πιθανότητες για ένα θετικό αποτέλεσμα θα παραμένουν χαμηλές λόγω της αναιμικής άμυνας της ομάδας. Αξίζει να θυμηθεί κανείς ότι στο περσινό πρώτο μισό της σεζόν, η επίθεση της Λίβερπουλ ήταν αυτή που την είχε φέρει μέχρι και την κορυφή της βαθμολογίας καμουφλάροντας τα ελαττώματα της τετράδας στην άμυνα.

Ας μεταβούμε, όμως, και στο κεντρικό σημείο συζήτησης στους κόλπους της ομάδας που σχολιάζεται τόσο αρνητικά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Για τους περισσότερους το πρόβλημα εστιάζεται στη συνολική αμυντική λειτουργία της ομάδας. Η συγκεκριμένη άποψη με βρίσκει αντίθετο, διότι πιστεύω ότι τόσο η μεσαία γραμμή όσο και η τριάδα της επίθεσης λειτουργεί υποδειγματικά μετά την απώλεια της μπάλας, τηρώντας ευλαβικά το περίφημο gegenpressing του Γιούργκεν Κλοπ. Εξάλλου, οι μνημειώδεις αντοχές των Μανέ, Φιρμίνο, Τσαν, Βαϊνάλντουμ και Χέντερσον συνδράμουν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Εικόνα από το πρώτο τέρμα της Λέστερ και της Μπέρνλι αντίστοιχα

Για μένα, η αδυναμία των “κόκκινων” είναι προσωποκεντρική και εστιάζεται περισσότερο στο κέντρο της άμυνας και λιγότερο στα άκρα της οπισθοφυλακής. Συγκεκριμένα, Λόβρεν και Κλάβαν κατά κύριο λόγο και Ματίπ κατά δεύτερο έχουν πραγματοποιήσει ερασιτεχνικά προσωπικά λάθη παρασύροντας τους περισσότερους να πιστεύουν ότι αποτελεί συνολική ευθύνη της αμυντικής λειτουργίας ο τρόπος που δέχεται γκολ η ομάδα. Οι συγκεκριμένες εικόνες αναδεικνύουν ορισμένα ατομικά λάθη των στόπερ της Λίβερπουλ, όπως αυτό του Λόβρεν με αντίπαλο τη Σεβίλλη ενώ παράλληλα είναι ενδεικτικές της έλλειψης συνεννόησης που υπάρχει ανάμεσα στο εκάστοτε κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Οι αποστάσεις ανάμεσα στα σέντερ μπακ άλλοτε είναι πολύ μεγάλες, όπως στο πρώτο γκολ της Σίτι και άλλοτε είναι μηδαμινές, όπως στο μοναδικό τέρμα που σημείωσε η Μπέρνλι. Αυτή η αποδιοργάνωση στο κέντρο της άμυνας πληρώνεται τόσο σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ όσο και σε επίπεδο Πρέμιερ Λιγκ

Εικόνα από τα 2 γκολ της Σεβίλλης και το πρώτο γκολ της Μάντσεστερ Σίτι

Όσον αφορά την ευθύνη των πλάγιων μπακ των “κόκκινων”, αυτή είναι μικρότερη, με τον “Βενιαμίν” της ομάδας, Αλεξάντερ Άρνολντ, να φέρει τη περισσότερη. Συγκεκριμένα, ο πιτσιρικάς από τις ακαδημίες του συλλόγου συχνά παραμελεί τα αμυντικά του καθήκοντα όπως στο τέταρτο τέρμα που δέχεται η ομάδα του από τη Μάντσεστερ Σίτι ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που έχει ξεχάσει να γίνει τρίτος στόπερ κατά τη διαδικασία της διαγώνιας κάλυψης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γκολ που δέχθηκε η ομάδα του στο πρώτο παιχνίδι με τη Χόφενχαϊμ στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης.

Εικόνα από το γκολ της Χόφενχαϊμ και το τέταρτο τέρμα της Μάντσεστερ Σίτι αντίστοιχα

Ευχάριστη έκπληξη για τον Γιούργκεν Κλοπ αποτελεί η αναγέννηση του πρώην αριστερού οπισθοφύλακα της Σεβίλλης, Αλμπέρτο Μορένο, ο οποίος όχι μόνο προσφέρει πολύτιμες λύσεις επιθετικά με τις συνεχόμενες προωθήσεις του αλλά έχει “μπαλώσει” σημαντικά τις τρύπες που άφηνε αμυντικά κατά το παρελθόν. Εξίσου θετική είναι η παρουσία του Άντριου Ρόμπερτσον και στα δύο κομμάτια του γηπέδου αποτελώντας τον πιο σταθερό αμυντικό της Λίβερπουλ από το ξεκίνημα της χρονιάς. Όσον αφορά το δεξί άκρο της άμυνας, το πλήγμα της απουσίας του Κλάιν είναι τεράστιο αλλά ο Γκόμεζ με την εμφάνισή του κόντρα στη Σεβίλλη χάρισε ένα λόγο αισιοδοξίας στους οπαδούς των “κόκκινων”.

Συνεπώς, καταλήγουμε στο εύλογο συμπέρασμα ότι η επιλογή του Γιούργκεν Κλοπ να μην ενισχύσει το κέντρο της άμυνας του μπορεί να αποδειχθεί ακόμα και καταστροφική για την εξέλιξη της φετινής χρονιάς. Λύση στο πρόβλημα μπορεί να δοθεί μόνο στο μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου, σε ένα μεταγραφικό παράθυρο, όμως, που οι αξιόπιστες λύσεις είναι μετρημένες στα δάχτυλα των δύο χεριών. Γι΄αυτό το λόγο, μέχρι τότε τα θετικά αποτελέσματα της Λίβερπουλ θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από την εκτελεστική ικανότητα της μεσοεπιθετικής της γραμμής με το δόγμα του “να βάλουμε περισσότερα από όσα θα δεχθούμε” να αποτελεί, δυστυχώς, το σύνθημα για την αντεπίθεση που επιβάλλεται να πραγματοποιήσει η ομάδα του Μερσεϊσάιντ.