Ατενίζοντας το μέλλον…!

Αγγλία: Ξεχωρίζω τις δύο ομάδες του Μάνστεστερ, χωρίς ωστόσο να δίνω αβαντάζ σε κάποια. Οι «κόκκινοι διάβολοι» του Ζοσέ Μουρίνιο (που πάντοτε στη δεύτερη του σεζόν κατακτάει το πρωτάθλημα), δείχνουν αποφασισμένοι να επιστρέψουν εκεί όπου ανήκουν. Κρατώντας σταθερό κορμό, και σε συνδυασμό με την προσθήκη του Ρομέλου Λουκάκου -που μπορεί μόνος του να πάρει ένα ματς-, αλλά και την…επιστροφή Ζλάταν, δείχνουν έτοιμοι για την κορυφή, τουλάχιστον σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές. Από την άλλη, στη «μπλε» μεριά της πόλης, ο Πεπ Γκουαρντιόλα βλέπει -επιτέλους- την ομάδα του να αποδίδει αυτά τα οποία «διδάσκει». Προφανώς και απαιτούνταν χρόνος ώστε οι ποδοσφαιριστές να αφομοιώσουν το απαιτητικό στυλ παιχνιδιού του, ωστόσο κρατώ επιφυλάξεις, διότι και την περασμένη σεζόν, η Σίτι έκανε τρομερή εκκίνηση, μα, κάπου «κόλλησε». Για τις μεταγραφές της, δε το συζητώ. Μακράν οι καλύτερες/ποιοτικότερες και ακριβότερες! Γουόκερ αντί Ζαμπαλέτα και Μεντί αντί Κλισί είναι σπουδαία αναβάθμιση, ενώ το να έχεις τον Μπερνάρντο Σίλβα στον πάγκο σου (!), είναι στοιχείο που από μόνο του αναδεικνύει την ποιότητα και ποσότητα του ρόστερ των «πολιτών».

Γαλλία: Τα πράγματα θαρρώ είναι πολύ πιο απλά από κάθε άλλη λίγκα. Και όχι λόγω Νεϊμάρ-Εμπαπέ! ΛΟΓΙΚΑ, η Παρί θα πάρει «εύκολα» τον τίτλο, χάρη και στη… βοήθεια της Μονακό! Οι Παριζιάνοι έκαναν το «μπαμ» του αιώνα, αποκτώντας με το αστρονομικό ποσό των 222 εκατ. ευρώ τον Νεϊμάρ, το κατά τα τεκμήρια επόμενο ”βασιλιά του ποδοσφαίρου”, ενώ στα..τελειώματα, απέκτησαν και τον Κιλιάν Εμπαπέ, έναντι 180 εκατ. ευρώ (σύμφωνα με τα γαλλικά ΜΜΕ). Επιπλέον, ήρθε και ο σπουδαίος Ντάνι Άλβες. Τρία σαφώς τεράστια χαρτιά στην ήδη πλούσια «τράπουλα» του Ουνάι Έμερι, που ωστόσο παίρνει επιπλέον ”μπόνους” από την αποδυνάμωση της Μονακό! Οι Μονεγάσκοι έβαλαν τρελά λεφτά στα ταμεία τους, παραχωρώντας τους Κιλιάν Εμπαπέ, Μπερνάρντο Σίλβα, Τιμούε Μπακαγιόκο, Μπέντζαμιν Μεντί, και ουσιαστικά η καλύτερη επένδυσή τους, είναι ο ταλαντούχος πλην άπειρος Γιούρι Τίλεμανς, από την Άντερλεχτ. Με το σκεπτικό αυτό, η Παρί μοιάζει στα μάτια μου ως αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κορυφή της Ligue 1.

Γερμανία: Ξεκάθαρο φαβορί -και εδώ- η «μόνιμη» πρωταθλήτρια τα τελευταία χρόνια, Μπάγερν Μονάχου. Παρά τα αμυντικά προβλήματα που παρουσιάζει στις πρώτες εφετινές τις εμφανίσεις, η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι αποτελεί -για ακόμη μια χρονιά- το ακλόνητο φαβορί για τη «σαλατιέρα». Αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη, φέρθηκε ανόητα στο καλοκαιρινό μεταγραφικό παζάρι, αφού έμεινε με τρείς (3) παίκτες στα εξτρέμ (Ρόμπεν, Ριμπερί, Κομάν), εκ’των οποίων οι δύο πρώτοι είναι επιρρεπής σε τραυματισμούς, δίνοντας και τον Κόστα και μη αποκτώντας κάτι άλλο, δε νομίζω πως μπορεί να τη συναγωνιστεί κάποιος. Τουλάχιστον όχι ως το τέλος..

Ιταλία: Η Μίλαν είναι ξεκάθαρα πρωταθλήτρια εντυπώσεων, αφού απέκτησε μια ολόκληρη εντεκάδα παικτών, με πάνω από τους μισούς να αποτελούν σπουδαίες κινήσεις. Ωστόσο, δε νομίζω πως θα… δέσει το γλυκό. Η «Μεγάλη κυρία» παραμένει το πρώτο φαβορί για το Σκουντέτο, με την Ίντερ (τουλάχιστον χάρη στα όσα έχει δείξει μέχρι στιγμής) να ακολουθεί. Παρά το γεγονός πως «έχασε» τους Άλβες και Μπονούτσι, η Γιουβέντους ενισχύθηκε με τους Ντόουγκλας Κόστα και Μπερναντέσκι. Δε κάλυψε μεν αυτά τα κενά (στην άμυνα), αλλά δε φαίνεται να αντιμετωπίζει κάποιο θέμα, τουλάχιστον εντός συνόρων. Από την άλλη, οι «νερατζούρι» με τον Λουτσιάνο Σπαλέτι στον πάγκο και τον Ικάρντι σε ρόλο ηγέτη -πλέον- καλούνται να επιστρέψουν στις επιτυχίες, και τα έως τώρα αποτελέσματά τους, κρίνονται άκρως θετικά. Δεν είναι μόνο το απόλυτο νικών, αλλά κυρίως ο τρόπος παιχνιδιού. Το καλά δουλεμένο και «φαρμακερό» επιθετικό τρανζίσιον, και η καλή ανασταλτική λειτουργία. Βέβαια, ορισμένες φορές η Ίντερ σου δίνει την αίσθηση πως όλοι παίζουν για τον Ικάρντι και δε ξέρω κατά πόσο θα «τραβήξει» αυτό σε βάθος χρόνου…

Ισπανία: «Έλ κλάσικο», με μικρό προβάδισμα στους Καταλανούς, προβλέπω για τη μάχη του τίτλου της La Liga Santander. Ας τα βάλουμε όλα κάτω. Μεταγραφικά, η Μπαρτσελόνα μάλλον έχασε, παρά κέρδισε. Η -με το ζόρι- πώληση του Νεϊμάρ και η αναπλήρωση του κενού του… τελικά με τον Ουσμάν Ντεμπελέ (αφού δεν ήρθαν οι Κουτίνιο, Ντιμπάλα), αλλά και η μη κίνηση για κεντρικό μέσο, δημιουργούν πονοκεφάλους στον Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο Παουλίνιο που ήρθε ώστε να δώσει λύσεις στον άξονα, ναι μεν έχει σωματικά προσόντα, ωστόσο δείχνει να υστερεί σε τεχνική και φιλοσοφία. Από την άλλη, ο «Ζιζού» δεν θέλησε να προχωρήσει σε κάποια μεγάλη μεταγραφή, δεδομένου ότι δεν αποχώρησε κανένας σταρ (εκτός του Χάμες, που πάντως δεν υπολογιζόταν). Απέκτησε παίκτες με μεγάλη πιθανότητα εξέλιξης, τους Θεμπάγιος και Τέο Ερνάντες. Αγωνιστικά, στα πρώτα τους παιχνίδια για εφέτος, οι μεν «μπλαουγκράνα» έχουν ξεκινήσει ιδανικά, οι δε «μερέγχες» μετρούν δύο εντός έδρας ισοπαλίες, και βρίσκονται ήδη στο -4. Μικρή διαφορά, μιας και ακόμη έχουμε Σεπτέμβρη, ωστόσο το…κακό για τη Ρεάλ είναι πως και τα δύο «Χ» ήρθαν σε παιχνίδια που ο Ζιντάν εφάρμοσε το γνωστό (από πέρσι) ροτέισον. Αν λοιπόν η συνταγή δεν έχει τα ανάλογα αποτελέσματα (με την περασμένη χρονιά), σε συνδυασμό με τη δίψα της Μπάρτσα για επιστροφή στην κορυφή αλλά κυρίως για απαντήσεις, τότε πολύ πιθανόν ο Βαλβέρδε να διαδεχθεί τον Ζιντάν στο… θρόνο της La Liga.