Παραλίγο να το κάνει… Βελιγράδι!

Η πορεία της Εθνικής Ελλάδος στο EuroBasket συνεχίζεται και για τη δεύτερη αγωνιστική του ομίλου, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αντιμετώπισε τη Γαλλία, γνωρίζοντας μία σκληρή ήττα με 95-87. Και γράφουμε σκληρή όχι για τη διαφορά που υπήρχε σε όλο το παιχνίδι αλλά για τη μη ολοκλήρωση της ανατροπής, την οποία «κυνήγησε» η Εθνική ομάδα μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Το Debut.gr ταξίδεψε στο Ελσίνκι, βρέθηκε κοντά στην επίσημη αγαπημένη και σχολιάζει τα όσα είδε στον αγώνα με τους «τρικολόρ».

Τι άρεσε

Σε συνολικό επίπεδο λίγα πράγματα. Για να μην είμαστε όμως άδικοι, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το «μπαμ» που έκανε η Εθνική. Έστω και αργά, έστω και αν δεν έφτασε, έγινε. Μπορεί να μην οδήγησε σε νίκη όπως απέναντι στην Ισλανδία, αλλά δεν παίζαμε και κόντρα σε αυτήν. Το όλο ζητούμενο είναι πως η Εθνική έδειξε ότι και στη χειρότερη μέρα της -μέχρι τώρα- μπορεί να επιστρέψει. Να δείξει την προσωπικότητά της και να εμπνεύσει τον φόβο που κάποτε ενέπνεε.

Σε ατομικό επίπεδο για ακόμα μία φορά ξεχώρισε το πάθος του Θανάση Αντετοκούνμπο. Το πιστεύει, το θέλει και δεν τα παρατάει. Είναι παθιασμένος, αποφασισμένος και το δείχνει. Όχι μόνο με τις εντυπωσιακές τάπες του αλλά κυρίως με τον ιδρώτα του. Τρέχει σε όλο το γήπεδο για να παρέχει βοήθειες σε όλους τους τομείς. Είτε επιθετικά, είτε αμυντικά. Κύρια πηγή ριμπάουντ και άμυνας στη ρακέτα, ο άσος του Παναθηναϊκού έδειχνε ανά χρονικά διαστήματα πως παλεύει μόνος. Κρίμα που αποχώρησε με πέντε φάουλ. Απλά αυτό.

Τι προβλημάτισε

Τα άτσαλα φάουλ. Η άμυνα ήταν κατά διαστήματα απαράδεκτη αλλά δεν θα σχολιάσουμε αυτό. Αλλά τα -υπερβολικά- πολλά φάουλ που δόθηκαν και μεταφράστηκαν σε πόντους για τη Γαλλία αλλά και σε «βάρος» στις πλάτες των διεθνών που φορτώθηκαν χωρίς λόγο. Ειδικά, μάλιστα, στην πρώτη περίοδο, οι «τρικολόρ» πήραν τουλάχιστον 7 πόντους από γκολ-φάουλ που αν μη τι άλλο σε σκορ 27-15 -που έληξε το πρώτο δεκάλεπτο- παίζουν σπουδαίο ρόλο, κάτι που φάνηκε και από το τελικό αποτέλεσμα.

Τα προσωπικά μαρκαρίσματα. Οι διεθνείς σε αρκετές φάσεις έβγαιναν με miss match με τους αντιπάλους τους και κατ’ επέκταση δέχθηκαν αρκετούς πόντους που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Φυσικά εκτός από τα miss match, οι Γάλλοι βρήκαν σε κάποιες περιπτώσεις και διαδρόμους προς το ελληνικό καλάθι, κάτι που το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν κατάφερε σε ίδιο βαθμό.

Η κάκιστη περιφέρεια. Έχει ξαναγραφτεί σαφώς. Δεν είναι κάτι… νέο. Η ελληνική περιφέρεια έχει καιρό να δώσει το «παρών», κάτι που της κοστίζει και μάλιστα πολύ. Κι αυτό γιατί όταν τα εύστοχα σουτ σου είναι μετρημένα στα δάχτυλα, ο αντίπαλος ακόμα και 50% να είναι εύστοχος θεωρείται επιτυχημένος. Στατιστικά έχουμε 3/13 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο και 8/25 συνολικά στον αγώνα.

Τι άλλαξε

Όσο περίεργο και αν φαίνεται επιθετικά η Εθνική ήταν σταθερή. Συνήθως γίνεται κάποια -μικρή ή μεγάλη- κοιλιά σε κάποια περίοδο αλλά αυτή τη φορά υπήρξε σταθερά αυξητική πορεία ανά δεκάλεπτο. Από το πρώτο που «έκλεισε» με 15 δικούς μας πόντους, φτάσαμε ιεραρχικά στους 30, με τους 21 στη δεύτερη και τρίτη περίοδο να δείχνουν ισορροπία.

Σαφώς όταν αυτό δεν συνοδεύεται από αντίστοιχα καλή άμυνα, η δυνατή επίθεση δε λέει πολλά. Η άμυνα ήταν κακή στα 3/4 του αγώνα αλλά ακόμα και όταν η επίθεση «αριθμητικά» ξεπερνούσε την άμυνα, αυτό ήταν για λίγο, συγκριτικά με τα διαστήματα που συνέβαινε το αντίθετο. Με λίγα λόγια, η καλύτερη επιθετικά αλλά και αμυντικά, περίοδός μας ήταν η τέταρτη με 30 πόντους ενεργητικό και 20 παθητικό ενώ αντίστοιχα η χειρότερή μας ήταν η πρώτη με 15 πόντους ενεργητικό και 27 παθητικό. Η διαφορά είναι ελάχιστη, αλλά και το ίδιο το ματς όπως εξελίχθηκε έδειξε πως ακόμα και 2-3 καλάθια να είχαν αποφευχθεί θα μπορούσε η Εθνική να έχει φύγει με το ροζ φύλλο αγώνα.

Τι πρέπει να αλλάξει

Η ταχύτητα. Σαφώς δεν χρειάζεται να αλλάξει η προσέγγιση των προσεκτικών επιθέσεων, αλλά η ταχύτητα ειδικά στην επίθεση μπορεί να προσφέρει εύκολους πόντους. Η αντίπαλη άμυνα δεν έχει τόσο χρόνο να οργανωθεί και είναι εφικτό να τη «χτυπήσεις» σε αδύνατα σημεία. Κάτι που έκανε η Γαλλία σε ουκ ολίγες φάσεις και εμείς σε ελάχιστες. Ενδεικτικό παράδειγμα η φάση του «στοπ» του Αντετοκούνμπο στον Σεραφέν και το γρήγορο καλάθι του Παππά.

Η άμυνα ψηλά. Όχι δεν εννοούμε την άμυνα στους ψηλούς. Δανειζόμαστε τον όρο από το ποδόσφαιρο και εξηγούμαστε. Πρέπει να υπάρχει πίεση στην άμυνα ήδη από τα 3/4 του γηπέδου. Πριν η μπάλα περάσει το κέντρο η άμυνα θα πρέπει να είναι ασφυκτική. Σίγουρα κάποιες φάσεις θα καταλήξουν σε αδύναμα σημεία που ίσως δεν υπάρχει αμυντικός αλλά θα αυξηθούν και τα λάθη των αντιπάλων είτε από λανθασμένες πάσες είτε από κλεψίματα.

Γενικότερα η άμυνα. Η άμυνα ήταν με μία λέξη «απαράδεκτη». Είναι σχεδόν αδύνατο να συμβιβαστεί κανείς με την έλλειψη προσέγγισης και αμυντικού πλάνου. Ειδικά όταν γνωρίζεις πως αγωνίζεται ο αντίπαλος, δεν είναι δυνατό να μην έχεις προσαρμόσει το -αμυντικό- παιχνίδι σου με τον ίδιο τρόπο. Δεν είναι υγιές να δέχεσαι 55 πόντους σε ένα μόλις ημίχρονο και συνολικά 95. Κακά τα ψέματα δεν διαθέτουμε την πιο επιθετική ομάδα στο θεσμό. Το δυνατό μας χαρτί είναι η άμυνα. Αυτό που θα πρέπει να γίνει, λοιπόν, είναι να προσεγγίζουμε τα παιχνίδια με το δικό μας τρόπο και όχι πάντα να μας επιβάλλεται το στυλ του αντιπάλου.

Το επιθετικό πλάνο. Όλες οι ομάδες τυχαίνει να βρεθούν σε δύσκολη μέρα. Αλίμονο αν πήγαιναν όλα καλά σε έναν αγώνα. Το ζήτημα είναι όμως όταν βλέπεις πως κάτι δεν πηγαίνει όπως θα έπρεπε, να το αλλάζεις. Ή έστω να στηρίζεσαι εκεί που έχεις κάπως καλύτερα αποτελέσματα. Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι. Το σουτ για ακόμα μία φορά δεν ήταν πηγή πόντων, σε αντίθεση με τη ρακέτα. Οι προσπάθειες κοντά στο καλάθι έφεραν πόντους. Εύκολους, δύσκολους, σίγουρους ή αβέβαιους δεν έχει σημασία. Έφεραν πόντους. Αυτό μετράει. Όταν λοιπόν έχεις σαφή πηγή πόντων από ένα συγκεκριμένο σημείο δεν επιτρέπεται να μη «χτυπάς» εκεί. Και για να μιλήσουμε με αριθμούς, οι οποίοι μένουν, στις 56 προσπάθειες που έγιναν στο καλάθι των Γάλλων, οι 25 (μόλις 8 έφεραν πόντους) προήλθαν από την περιφέρεια και οι 31 (22 εξ αυτών έφεραν πόντους) από την ρακέτα. Το 55% δεν είναι συνετό ποσοστό για επιθέσεις που αποδίδουν καλάθι.

Το συμπέρασμα

Συμπέρασμα για τη συνέχεια του θεσμού δεν μπορεί να εξαχθεί σαφέστατα. Αλλά για τα μέχρι τώρα δεδομένα, μπορούμε να σημειώσουμε κάποια πράγματα. Η Εθνική δεν αγωνίστηκε όπως θα έπρεπε. Αμυντικά ήταν αρκετά κάτω του μετρίου η εμφάνισή της ενώ επιθετικά αν δεν υπήρχε το τελευταίο εξαιρετικό δεκάλεπτο, το σκορ μπορεί να είχε κινηθεί σε άλλα επίπεδα. Πολύ πιο σκληρά για την επίσημη αγαπημένη.

Η Γαλλία λοιπόν κέρδισε δίκαια. Ήταν πιο αποφασισμένη, έτοιμη και «χτύπησε» εκεί που πονούσε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Η Εθνική είχε καλά διαστήματα αλλά δυστυχώς δεν αρκούσαν. Είναι μόλις το δεύτερο παιχνίδι του EuroBasket και οποιοδήποτε ισοπεδωτικό σχόλιο θα ήταν αφελές. Το μόνο συνεπώς που μπορεί να κρατήσει η Εθνική από το παιχνίδι με τους Γάλλους είναι το τελευταίο δεκάλεπτο, το πάθος του Θανάση Αντετοκούνμπο και φυσικά πως κανένας αγώνας δεν χάνεται -και φυσικά ούτε κερδίζεται- από το ημίχρονο.