Ένας Κροάτης πολεμιστής που φόρεσε τα πράσινα

Ο Κροάτης περιφερειακός επιθετικός Γκόραν Βλάοβιτς (Goran Vlaović), γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου του 1972, στη Νόβα Γκράντισκα, μια πόλη στην ανατολική Κροατία. Είχε μια δύσκολη εφηβεία, που χαρακτηρίστηκε από τον πρόωρο θάνατο της μητέρας του όταν ήταν 12 ετών και τον χαμό του πατέρα του, όταν σκοτώθηκε από βόμβα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Στα 10 του χρόνια, μπήκε σε σχολή για να ακολουθήσει τα βήματα του ιερέα θείου του, αλλά τελικά αποφάσισε να το εγκαταλείψει και να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.

Η καριέρα του ξεκίνησε το 1990 και πρώτος του ποδοσφαιρικός σταθμός ήταν η Όσιγιεκ. Σε 24 ματς με τη φανέλα της, σκόραρε 11 φορές, αναγκάζοντας τη σπουδαία Ντυναμό Ζάγκρεμπ να σπεύσει και να τον κάνει δικό της. Στους πρωτευουσιάνους ο νεαρός στράικερ έμεινε έως το 1994 και μαζί τους κατέκτησε το πρωτάθλημα Κροατίας του 1993, ενώ ντεμπουτάρισε και στην εθνική ομάδα! Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ τη πρώτη του περίοδο εκεί με 23 γκολ, ενώ τη σεζόν 1993/94, σημείωσε 29 γκολ στο πρωτάθλημα, το οποίο ήταν και ρεκόρ που παρέμεινε ακλόνητο για 13 χρόνια, πριν ο Εντουάρντο ντα Σίλβα (Eduardo Alves da Silva) σκοράρει 34 γκολ για την ίδια ομάδα το 2006/07.

Η πρόταση από το εξωτερικό δεν άργησε να έλθει, προερχόμενη από την ιταλική Πάντοβα, παρόλο ότι δοκιμάστηκε και στον Άγιαξ! Στους «μπιανκοσκουντάτι», έμεινε για 2 σεζόν, σημειώνοντας 18 γκολ σε 50 εμφανίσεις. Το καλοκαίρι του 1995 υπέστη τροχαίο ατύχημα και μετά από εξετάσεις που υποβλήθηκε στο νοσοκομείο, ανακαλύφθηκε ένας όγκος στον εγκέφαλο. Μετά από μια πολύπλοκη χειρουργική επέμβαση το Δεκέμβριο του 1995, επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους, δριμύτερος, «προκαλώντας» τους υπεύθυνους της ισπανικής Βαλένθια να τον φέρουν το 1996 στο Μεστάγια! Τις δύο πρώτες του σεζόν στην Ισπανία, ο διεθνής φορ πήρε ευκαιρίες, σε αντίθεση με τις δύο τελευταίες, που σταδιακά παροπλίστηκε. Με τις «νυχτερίδες» αγωνίστηκε σε 73 παιχνίδια πρωταθλήματος στα οποία σκόραρε 17 γκολ. Συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις έπαιξε σε 106 παιχνίδια στα οποία σκόραρε 28 γκολ, ενώ αναδείχθηκε Κυπελλούχος Ισπανίας το 1999. Το καλοκαίρι του 2000, έμεινε ελεύθερος και υπέγραψε στον Παναθηναϊκό!

Κατά τη διάρκεια της τετραετούς (2000 έως 2004) θητείας του στο «τριφύλλι», ο διεθνής άσος σημείωσε 29 γκολ σε 64 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, επίδοση που τον κατατάσσει στην 4^η θέση της λίστας με τους Κορυφαίους Ξένους Σκόρερ της ιστορίας του Παναθηναϊκού, βοηθώντας παράλληλα τα μέγιστα την ομάδα και στους ευρωπαϊκούς της αγώνες! Το γκολ του, με το πανέξυπνο φάουλ που είχε εκτελέσει, ανοίγοντας το σκορ υπέρ του «τριφυλλιού» μέσα στην έδρα της Σάλκε το 2001, είναι από τα highlight της πλέον σύγχρονης ιστορίας των «πράσινων»! Έμελλε όμως να χάσει και μια μεγάλη ευκαιρία, ώστε να δώσει στους «πράσινους» μια ιστορική πρόκριση, στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ του 2002! Η προσφορά του Κροάτη στον Παναθηναϊκό ήταν ανεκτίμητη. Με τα πράσινα, ο διεθνής φορ κατέκτησε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας, το 2004, ενώ στις 20 Οκτωβρίου του 2001, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, πέτυχε τα 5 από τα συνολικά 8 της νίκης του Παναθηναϊκού επί της Παναχαϊκής με το επιβλητικό 8-0 (!!!), αναμφίβολα στη σπουδαιότερη και πιο παραγωγική στιγμή του ικανότατου στράικερ! Ισοφάρισε έτσι τον εμβληματικό Κριστόφ Βαζέχα (Krzysztof Warzycha -στις 23/09 του 1995, με τον Πανιώνιο), με την επίδοσή τους να την καταφέρνει μόλις πρόσφατα και ο Μάρκους Μπεργκ (Marcus Berg -στις 17/4 του 2016, με τον Πανθρακικό). Το καλοκαίρι του 2004, άφησε το «τριφύλλι» και μόλις στα 32 του χρόνια, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση!

Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του για την εθνική ομάδα της Κροατίας, στις 5 Ιουλίου του 1992, σε ένα φιλικό εναντίον της Αυστραλίας στη Μελβούρνη. Πήρε μέρος σε 52 διεθνείς αγώνες, σημειώνοντας 15 γκολ. Είναι ο 4^ος Καλύτερος Σκόρερ της κροατικής εθνικής ομάδας όλων των εποχών και παραμένει ο νεότερος κορυφαίος σκόρερ στην Κροατία.Είναι ο άνθρωπος που έχει σκοράρει το πρώτο διεθνές γκολ της Κροατίας σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση! Από τα σημαντικά γρανάζια της κροατικής ομάδας που κατέπληξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, ήταν μέλος της κροατικής εθνικής ομάδας για πάνω από δέκα χρόνια, από τον Ιούλιο του 1992 μέχρι και τον Αύγουστο του 2002.