Ο Βασιλιάς Κένι

Ο Σκωτσέζος επιθετικός Κένι Νταλγκλίς (Kenneth Mathieson “Kenny” Dalglish), γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1951, στη Γλασκόβη. Σε μια καριέρα 22 χρόνων, έπαιξε για τη Σέλτικ και τη Λίβερπουλ, κερδίζοντας πολλές τιμητικές διακρίσεις και με τους δύο συλλόγους. Είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών για την εθνική ομάδα της Σκωτίας Όλων των Εποχών με 102 εμφανίσεις, αλλά και -από κοινού- ο Κορυφαίος σκόρερ της, με 30 γκολ. Κέρδισε τη 2η θέση στον διαγωνισμό για τη Χρυσή Μπάλα το 1983, του Καλύτερου Παίκτη της Χρονιάς το 1983 από τους επαγγελματίες συναδέλφους του στο αγγλικό πρωτάθλημα και του Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς το 1979 και το 1983 από του επαγγελματίες δημοσιογράφους στην Αγγλία.

Το 2009, το περιοδικό «FourFourTwo», τον ονόμασε ως τον Μεγαλύτερο Επιθετικό στο μεταπολεμικό βρετανικό ποδόσφαιρο και το 2006 ήταν πρώτος στη δημοσκόπηση των οπαδών της Λίβερπουλ για τους «100 Παίκτες που Συγκλόνισαν τη KOP», την εξέδρα των φανατικών του συλλόγου. Έχει εγκατασταθεί στα Halls of Fame τόσο του Σκωτσέζικου όσο και του Αγγλικού Ποδοσφαίρου.

Ξεκίνησε την καριέρα του με την Σέλτικ το 1971, κατακτώντας 4 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα και ένα Λιγκ Καπ Σκωτίας με τον σύλλογο. Το 1977, ο προπονητής της Λίβερπουλ, ο Μπομπ Πέισλι (Bob Paisley) κατέβαλε ένα βρετανικό ρεκόρ £ 440.000 στερλινών (£ 2.465.000 σήμερα) για να τον φέρει στο Λίβερπουλ. Τα χρόνια στους «Κόκκινους» ήταν μεταξύ των πιο επιτυχημένων περιόδων του συλλόγου, καθώς ο ίδιος κέρδισε 6 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα, 4 Λιγκ Καπ, 7 Charity Shields, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών και ένα Ευρωπαϊκό Super Cup. Για αυτά τα επιτεύγματα και το στυλ παιχνιδιού του, του είχε δοθεί το παρατσούκλι «Ο Βασιλιάς Κένι» από τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Έγινε παίκτης-manager της ομάδας το 1985, μετά την παραίτηση του Τζο Φάγκαν (Joe Fagan), κερδίζοντας επιπλέον 3 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και 4 Charity Shields, πριν παραιτηθεί το 1991.

Οκτώ μήνες αργότερα, επέστρεψε στη προπονητική για λογαριασμό της Μπλάκμπερν, την οποία οδήγησε, από τη Β’ κατηγορία, στη κατάκτηση της Premier League, το 1995. Λίγο αργότερα παραιτήθηκε από προπονητής για να γίνει ποδοσφαιρικός διευθυντής στο σύλλογο, πριν αποχωρήσει το 1996. Τον Ιανουάριο του 1997, ανέλαβε ως προπονητής τη Νιούκαστλ, τελειώνοντας επιλαχών στην Premier League και φιναλίστ στον τελικό του αγγλικού Κυπέλλου κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν, αλλά μόλις 13ος στη περίοδο 1997/98, η οποία οδήγησε στην απόλυσή του την επόμενη χρονιά. Ανέλαβε τη Σέλτικ το 1999, κατακτώντας το Λιγκ Καπ Σκωτίας πριν παραιτηθεί το επόμενο έτος.

Μεταξύ του 2000 και του 2010, μαζί με τη σύζυγό του επικεντρώθηκε σε φιλανθρωπικές ανησυχίες, ιδρύοντας το Ίδρυμα Μαρίνα Νταλγκλίς για να συγκεντρώσει χρήματα για τη φροντίδα του καρκίνου. Τον Ιανουάριο του 2011 διορίστηκε υπηρεσιακός προπονητής στη Λίβερπουλ, μετά την απόλυση του Ρόι Χότζσον (Roy Hodgson), να γίνει πρώτος τον Μάιο του 2011. Παρά τη κατάκτηση του Λιγκ Καπ την συμμετοχή στον τελικό του αγγλικού Κυπέλλου, τελείωσε στην 8η θέση στην Πρέμιερ Λιγκ και απολύθηκε τον Μάιο του 2012. Τον Οκτώβριο του 2013, επέστρεψε στο Άνφιλντ, ως μη εκτελεστικό μέλος.

Σε 21 χρόνια καριέρας ως ποδοσφαιριστής, αγωνίστηκε μόνο σε δύο ομάδες. Στην Σέλτικ της Γλασκόβης, ομάδα που ξεκίνησε την καριέρα του και στη Λίβερπουλ. Το 1966, σε ηλικία 15 ετών, πέρασε από δοκιμαστικό στάδιο στη Λίβερπουλ του Μπιλ Σάνκλι (Billy Shankly), αλλά αισθάνθηκε ότι ήταν πολύ μικρός για να φύγει από το πατρικό του και να μετακομίσει στο Μέρσεϊσαϊντ. Στην παιδική του ηλικία συνήθιζε να βρίσκεται στις εξέδρες του γηπέδου της …Ρέιντζερς και να υποστηρίζει τους «διαμαρτυρόμενους»! Μάλιστα, έβλεπε μαζί με τον πατέρα του τα παιχνίδια της ομάδας Νέων του συλλόγου! Στα 16 του υπέγραψε συμβόλαιο με τη Σέλτικ και μόλις οι άνθρωποι της ομάδας κάλεσαν την οικογένειά του για να την ενημερώσουν για την πρόθεσή τους να πάρουν τον Νταλγκλίς, αυτός έτρεξε στο δωμάτιό του και κατέβασε κατευθείαν τις αφίσες της Ρέιντζερς!

Αγωνιζόταν ως επιθετικός και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στο ποδόσφαιρο, το 1969. Έμεινε στην Σέλτικ έως το 1977 και κατέκτησε 4 φορές το Πρωτάθλημα, 4 φορές το Κύπελλο και μια φορά το Λιγκ καπ Σκωτίας. Στις 10 Αυγούστου του 1977, μετά από 269 εμφανίσεις και 167 γκολ, κατά μέσο όρο ένα γκολ κάθε 1,6 παιχνίδια, μετακόμισε στο Λίβερπουλ για λογαριασμό της ομώνυμης ομάδας.

Στην Αγγλία, στην αρχή υπήρχαν διαφωνίες για το αν θα καταφέρει να διαδεχθεί επάξια τον λατρεμένου του «ΚOP», Κέβιν Κίγκαν (Kevin Keegan), που μετακόμισε στο Αμβούργο, αλλά άμεσα ο Σκωτσέζος άρχισε να γράφει την δική του ιστορία με την φανέλα της Λίβερπουλ. Ο “βασιλιάς Κένι” όπως τον αποκαλούν στην κόκκινη πλευρά του μεγάλου αγγλικού λιμανιού, κατάφερε πολύ περισσότερα από τον προκάτοχο του στη φανέλα με το № 7 και συνέδεσε το όνομα του με την πιο χρυσή εποχή της  ομάδας του Μέρσισαϊντ.

Κατέκτησε με την ομάδα 6 πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, 4 Λιγκ Καπ Αγγλίας και 5 Τσάριτι Σίλντ. Φυσικά, ξεχωρίζουν τα 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης. που κατέκτησε το 1978, το 1981 και το 1984. Κατέκτησε και ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Για τις επιδόσεις του το αγγλικό περιοδικό «Four-Four-Two» τον έχει ανακηρύξει ως τον μεγαλύτερο μεταπολεμικό επιθετικό της Βρετανίας!

Μέχρι και την αγωνιστική περίοδο 1980/81, ο Νταλγκλίς δεν είχε χάσει ούτε ένα ματς πρωταθλήματος! Η συνεργασία του με τον Ίαν Ρας ήταν από τις πιο εποικοδομητικές στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.Σε 515 ματς με τη Λίβερπουλ σημείωσε 172 γκολ ενώ προηγουμένως, με τη φανέλα της Σέλτικ, είχε 167 γκολ σε 320 παρουσίες, σε όλες τις διοργανώσεις. Είναι, με 102 εμφανίσεις, ο ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία της Εθνικής Σκωτίας έχοντας σημειώσει παράλληλα και 30 γκολ.

Το 1985, όντας ακόμη εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, έγινε παίκτης-προπονητής στην Λίβερπουλ, διαδεχόμενος τον Τζο Φάγκαν (Joe Fagan) στην τεχνική ηγεσία. Ήταν ο πρώτος της προπονητής που ήταν ταυτόχρονα και παίκτης της! Η χρονιά ήταν επιτυχημένη, καθώς η Λίβερπουλ κατέκτησε το πρωτάθλημα αλλά και το κύπελλο στην Αγγλία. Μάλιστα, ήταν αυτός που πέτυχε το γκολ στο «Στάμφορντ Μπριτζ» για να πάρουν οι «κόκκινοι» τον τίτλο.

Η επόμενη χρονιά ήταν χωρίς κάποιον τίτλο, ενώ και το αστέρι της ομάδας, ο Ίαν Ρας (Ian Rush) πουλήθηκε στη Γιουβέντους. Το 1988, η Λίβερπουλ κατέκτησε το πρωτάθλημα, με τον αντικαταστάτη του Ρας, Τζον Άλντριτζ (John Aldridge) να είναι o πρώτος σκόρερ της ομάδας. Όμως η χρονιά έκρυβε και μια δυσάρεστη για την Λίβερπουλ έκπληξη, καθώς έχασε στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας από την Γουίμπλετον, ομάδα της δεύτερης κατηγορίας, με 1-0.

Το 1989, ο Ιαν Ρας επέστρεψε στη Λίβερπουλ, βοηθώντας την να κατακτήσει άλλο ένα Κύπελλο Αγγλίας, πάντα με τον 38χρονο πια Κένι Νταλγκλίς ως προπονητή, στη τελευταία του σεζόν ως ποδοσφαιριστή. Το 1990 κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα, μέχρι σήμερα, της Λίβερπουλ. Αν και η ποινή αποκλεισμού των Αγγλικών ομάδων από τις Ευρωπαϊκές Διασυλλογικές Διοργανώσεις, έληξε το 1990, στη Λίβερπουλ επιβλήθηκε άλλη μία χρονιά επιπλέον.