Το Debut.gr συνεχίζει τα αφιερώματα στους μεγάλους ποδοσφαιριστές και αυτή τη φορά σας θυμίζει την καριέρα του Βιθέντε Λιζαραζού.

Ο Βιθέντε Λιζαραζού είναι ένας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που για ένα μεγάλο διάστημα της καριέρας του, θεωρούταν από τους κορυφαίους ακραίους μπακ στον κόσμο.

Το Debut.gr σας θυμίζει την καριέρα του Γάλλου αμυντικού που πέρασε τις καλύτερες ημέρες του με τη φανέλα της Μπάγερν Μονάχου.

Το ξεκίνημα

Είδε για πρώτη φορά το φως της ημέρας στις 9 Δεκεμβρίου του 1969, στην πόλη Σεν Ζαν ντε Λουζ στην Γαλλική πλευρά της Βασκονίας. Το 1984 έγινε μέλος των ακαδημιών της Μπορντό και τέσσερα χρόνια αργότερα πήρε προαγωγή για την πρώτη ομάδα.

Σταδιακά άρχισε να γίνεται βασικός και δεν άφησε την Μπόρντο ούτε όταν αυτή υποβιβάστηκε τη σεζόν 1990-91 και την επόμενη χρονιά ήταν ξανά στα σαλόνια της Λιγκ 1.

Στην τελευταία του σεζόν με τη φανέλα των «Γιρονδίνων» κατέκτησε το Κύπελλο Ιντερτότο και μερικούς μήνες αργότερα έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ αλλά γνώρισε την ήττα και στους δυο τελικούς που έκριναν τον τίτλο από τη Μπάγερν Μονάχου. Την ίδια περίοδο είχε ήδη αρχίσει να γίνεται βασικό στέλεχος και της Εθνικής ομάδας.

Αθλέτικ Μπιλμπάο και στο βάθος… απογείωση

Το καλοκαίρι του 1996 πήρε μεταγραφή στην Αθλέτικ Μπιλμπάο καθώς παρά το γεγονός πως ήταν Γάλλος, όπως είπαμε και νωρίτερα είχε Βασκική καταγωγή. Με τα “ερυθρόλευκα” δεν έκανε πολύ μεγάλα πράγματα αλλά αυτό δεν εμπόδισε την Μπάγερν Μονάχου να κινηθεί για την απόκτηση του ένα χρόνο μετά.

Μέχρι τότε ο Λιζαραζού ήταν ένας πολύ καλός αριστερός μπακ αλλά στους Βαυαρούς εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους στον κόσμο. Ακολούθησαν επτά χρόνια στα οποία ήταν βασικό στέλεχος της Μπάγερν κατακτώντας πέντε πρωταθλήματα,ισάριθμα Κύπελλα, το Τσάμπιονς Λιγκ το 2001 και το Διηπειρωτικό. Μάλιστα το 2001 έγινε ο πρώτος παίκτης που έγινε εν ενεργεία πρωταθλητής κόσμου και Ευρώπης, με την Εθνική αλλά και τον σύλλογο του (πρωταθλητής κόσμου το 1998 και Ευρώπης το 2000 με την Γαλλία).

Το σύντομο πέρασμα από τη Μασσαλία και η επιστροφή στο “σπίτι”

Το 2004 πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην πατρίδα του για λογαριασμό της Μαρσέιγ αλλά δεν κόλλησε ποτέ στην ομάδα και έξι μήνες αργότερα αποδεσμέυτηκε και επέστρεψε στη Μπάγερν Μονάχου.

Στη δεύτερη θητεία του στους Βαυαρούς, έμεινε για δυο χρόνια κατακτώντας ισάριθμες φορές το νταμπλ και το 2006 αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 37 ετών.

Το κεφάλαιο Εθνική

Έγινε μέλος της Εθνικής Γαλλίας για πρώτη φορά το 1992 όταν ακόμα ήταν παίκτης της Μπορντό σε ένα παιχνίδι με τη Φιλανδία. Ακολούθησαν 96 συμμετοχές και παρουσία σε τρία Ευρωπαϊκά Κύπελλα και ένα Μουντιάλ, κατακτώντας από μια φορά το καθένα, το 1998 και το 2001 αντίστοιχα.

Το τελευταίο του παιχνίδι με τους Τρικολόρ ήταν το 2004 απέναντι στην Εθνική μας ομάδα όταν ο Ζαγοράκης τον είχε περάσει με εκείνη τη μυθική ντρίμπλα που κατέληξε στο γκολ του Άγγελου Χαριστέα.