Το πρώτο «ερυθρόλευκο» θαύμα!

Σαν σήμερα συμπληρώνονται 5 χρόνια από το «θαύμα» της Κωνσταντινούπολης όπως το αποκαλούν οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Ήταν 13 Μαΐου του 2012 όταν τα «μωρά» του Ντούσαν Ίβκοβιτς πυροδότησαν μια ασυνήθιστη βόμβα στα θεμέλια του Ευρωπαϊκού μπάσκετ κατακτώντας του τρόπαιο όντας το απόλυτο αουτσάιντερ. Και όταν λέμε το «απόλυτο» το εννοούμε.

Πάμε όμως σιγά σιγά να αναλύσουμε τα όσα διαδραματίστηκαν σε έναν αναμφίβολα αλήστου μνήμης τελικό. Ο Ολυμπιακός του πολύ χαμηλού προϋπολογισμού, της προσπάθειας δημιουργίας ελληνικού κορμού με ορίζοντα δεκαετίας και του πρωταρχικού στόχου για πρόκριση στο Top-16 κατάφερε να βρεθεί στο Final-4 που διεξήχθη το διήμερο 11-13 Μαΐου στην Κωνσταντινούπολη.

Οι αναμνήσεις από το τελευταίο Ευρωπαϊκό στο Παρίσι ήταν γλυκές μεν μακρινές δε και υπήρχε σίγουρα μεγάλη δίψα για μια νέα ευρωπαϊκή διάκριση. Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες. Μια από αυτές αναφερόταν στο παρατσούκλι της Κωνσταντινούπολης ως «Μικρό Παρίσι». Επομένως για πολλούς ήταν ίσως καρμικό.

Η ομάδα του Πειραιά έπειτα από μια εκπληκτική εμφάνιση εναντίον της Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό κατάφερε να περάσει στον τελικό όπου το εμπόδιο ήταν σαφώς μεγαλύτερο αφού είχε να αντιμετωπίσει την «Ρωσική Αρκούδα» ΤΣΣΚΑ. Μια ομάδα με παίκτες παγκόσμιας κλάσης όπως ο Κιριλένκο, ο Σισκάουσκας, ο Τεόντοσιτς και ο Χριάπα. Πολλοί πίστεψαν πως η ομάδα της Ρωσίας αποτελούσε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Η αλήθεια είναι ότι αυτό έδειχνε να γίνεται πράξη για 30 λεπτά.

Ο Ολυμπιακός στο πρώτο δεκάλεπτο κατάφερε να κρατήσει την ΤΣΣΚΑ σε χαμηλά επίπεδα σκοραρίσματος και το τελικό 10-7 συνιστούσε απλώς μια καλή αρχή. Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν εκείνο στο οποίο η ΤΣΣΚΑ εμφάνισε την επιθετική της υπεροπλία, άνοιξε τον ρυθμό, έβαλε και ορισμένα πολύ μεγάλα σουτ και οδηγήθηκε προηγούμενη στο ημίχρονο με 34-20. Από την πλευρά του Ολυμπιακού, μόνο ο Σπανούλης έδειχνε να ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις του αγώνα ενώ τον βοηθούσε σημαντικά και ο Παπανικολάου.

Μια από τα ίδια και στην Τρίτη περίοδο. Η ΤΣΣΚΑ ήταν η απόλυτη κυρίαρχος του παιχνιδιού, ο Ολυμπιακός απλώς συμμετείχε στο παιχνίδι και όλα έδειχναν πως το τελευταίο και συνάμα πιο αποφασιστικό βήμα δεν θα γινόταν. Το τρίτο δεκάλεπτο έκλεισε με το σκορ στο 53-40 και τον Ολυμπιακό να καλείται να παίξει την τελευταία του «ζαριά» χωρίς να έχει όμως τίποτα να χάσει διότι αυτό που είχε ήδη πετύχει ήταν εκπληκτικό και απρόσμενο.

Ήταν η ώρα να γίνει το ανεπανάληπτο και έγινε.  Η ομάδα του «σοφού» είχε αποφασίσει πως η ελάχιστη παρακαταθήκη που θα άφηνε στο παιχνίδι αυτό θα ήταν η τεράστια προσπάθεια της για μια μεγάλη ανατροπή, την κορυφαία όλων των εποχών σε επίπεδο Ευρωλίγκα. Και όταν κάποιος προσπαθεί πολύ για κάτι, συνήθως το πετυχαίνει. Ο Ολυμπιακός με διαδοχικά τρίποντα των Παπανικολάου, Κέσελ και Σλούκα κατάφερε να φτάσει την διαφορά στο 60-56 και απείχε μόλις 4 πόντους από την ομάδα του Γιόνας Καζλάουσκας. Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Γιώργος Πρίντεζης για το 60-58. Εν συνεχεία ο Ολυμπιακός έβγαλε την πολύ κρίσιμη άμυνα όμως η πολύ καλή άμυνα του Κριάπα στον Πρίντεζη δεν τον άφησε να φέρει το παιχνίδι στα ίσια.

Εν συνεχεία ο Χάινς έκανε φάουλ στον Τεόντοσιτς και η Τσσκα είχε την ευκαιρία να κλειδώσει την νίκη με τις δύο βολές του Σέρβου. Ωστόσο, ο Τεόντοσιτς ευστόχησε μόνο στην πρώτη και ο Ολυμπιακός χρειαζόταν ένα τρίποντο για να στείλει το παιχνίδι στην παράταση. Τότε ο Τεόντοσιτς έκανε φάουλ στον Παπανικολάου και τον έστειλε στη γραμμή των βολών ώστε ακόμα και αν ευστοχούσε, την μπάλα μετέπειτα θα την είχε η ΤΣΣΚΑ και ο Ολυμπιακός θα αναγκαζόταν να κάνει και πάλι φάουλ.

Έτσι και έγινε αφού ο Παπανικολάου(έκανε career-high στον τελικό), ευστόχησε στις πιο κρίσιμες –μέχρι τις επόμενες- βολές της καριέρας του και η ΤΣΣΚΑ είχε επαναφορά της μπάλας από πλάγια. Η μπάλα πήγε στον Σισκάουσκας και ο Σπανούλης τον έστειλε στις βολές.

Σε αυτό το σημείο αρχίζουν να καταρρίπτονται οι νόμοι της φύσης του μπάσκετ. Ο σεσημασμένος killer Σισκάουσκας χάνει και τις δύο βολές, η ομάδα του Πειραιά παίρνει το ριμπάουντ και έχει την ευκαιρία να γράψει ιστορία στην τελευταία επίθεση.

Η μπάλα φυσικά πήγε στα χέρια του μεγάλου αρχηγού και πολλοί πίστεψαν πως εκείνος ήταν που θα πάρει πάνω του το τρόπαιο. Ωστόσο, ο Σπανούλης έκανε την διείσδυση, είδε πως η άμυνα των Ρώσων του είχε κρύψει το καλάθι και σε μια επίδειξη μπασκετικής ωριμότητας πάσαρε στα αριστερά του στον Πρίντεζη ο οποίος με το λεγόμενο «πεταχτάρι» σχεδόν σε νεκρό χρόνο (0,7 πριν το τέλος) χάρισε το κύπελλο στον Ολυμπιακό.

Ακολούθησε πανδαιμόνιο. Αν παρατηρήσει κάποιος το βίντεο του αγώνα, μετά το καλάθι του Πρίντεζη οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν ήξερα τι να κάνουν. Οι μισοί πανηγύριζαν και οι άλλοι μισοί προσπαθούσαν να μείνουν ψύχραιμοι για τα εναπομείναντα 0,7΄΄.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να πετύχει μια τεράστια ανατροπή, την μεγαλύτερη στην ιστορία του  ευρωπαϊκού μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο και να αφήσει τους Ρώσους των πολλών εκατομμυρίων και των μεγάλων παικτών στα κρύα του λουτρού. Αυτό το πέτυχε με πολύ κόπο, πίστη στο πλάνο, κατάθεση ψυχής και την αυτοθυσία όλων ανεξαιρέτως.

Έπειτα από 15 χρόνια ο Ολυμπιακός ήταν και πάλι στην κορυφή της Ευρώπης, κάτι το οποίο του είχε λείψει πάρα πολύ. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε πως μάλλον τελικά ήταν όντως καρμικό να γίνει εκεί και να γίνει με αυτόν τον τρόπο διότι αποτέλεσε την αρχή για τις μετέπειτα πολλές επιτυχίες των «ερυθρολεύκων».