Do or die? Of course do!

Η σειρά των αγώνων μεταξύ Ολυμπιακού και Anadolu Efes για το top-8 της Ευρωλίγκα έχουν ολοκληρωθεί, με τους «ερυθρόλευκους» να έχουν πάρει το εισιτήριο για το Final 4 της Κωνσταντινούπολης. Τι ήταν όμως αυτό που έδωσε το 6^ο εισιτήριο τα τελευταία 9 χρόνια στους Πειραιώτες;

Ήταν κάτι παραπάνω από μπάσκετ. Κάτι περισσότερο από συστήματα και τους ίδιους τους παίκτες. Ήταν πράγματα που κάνουν αυτή την ομάδα ξεχωριστή. Πράγματα όπως η ψυχή, το πάθος, η δύναμη να αντιδράς όταν βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο, η θέληση να διατηρείσαι σε υψηλό επίπεδο και βέβαια οι ηγετικές φυσιογνωμίες.

Ολοκληρώθηκε λοιπόν η σειρά με τον Ολυμπιακό να πανηγυρίζει μια ακόμα πρόκριση στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης -την έκτη τα τελευταία εννέα χρόνια. Ακούγεται πολύ απλό, σε καμία περίπτωση όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Οι «ερυθρόλευκοι» μετά από μια μεγάλη περίοδο αφάνειας και πέτρινων χρόνων, σταδιακά δούλεψαν για να εμφανιστούν ξανά στο προσκήνιο τόσο του ελληνικού όσο και του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι ανέλαβαν την ομάδα, έβαλαν σε αυτή διάθεση, χρήματα, μυαλό και σε συνδυασμό με παίκτες, προπονητές και κόσμο, έφτασε ο Ολυμπιακός να λογίζεται ως μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.

Το τι έγινε το 2012, το 2013, το 2015 είναι απολύτως γνωστά. Επικά παιχνίδια ενάντια σε σκληρούς αντιπάλους όπως η ΤΣΣΚΑ, η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα και σχεδόν πάντα ο Ολυμπιακός ένα βήμα μπροστά από αυτά τα μεγαθήρια. Η περυσινή σεζόν όμως δεν ήταν καθόλου καλή για τον Ολυμπιακό σε ό,τι αφορά την Ευρωλίγκα αφού οι «ερυθρόλευκοι» δεν κατάφεραν να περάσουν στα play-offs  ωστόσο διασώθηκε για τα καλά χάρις τις εκπληκτικές τους εμφανίσεις στους τελικούς και την κατάκτηση του πρωταθλήματος για πρώτη φορά στα χρονικά μέσα στην έδρα του «αιωνίου» αντιπάλου Παναθηναϊκού.

Η φετινή σεζόν ξεκίνησε με πάρα πολλές προσδοκίες με στόχο τόσο τα εγχώρια κύπελλα αλλά και την επάνοδο της ομάδας στο Final-4 της Euroleague και μάλιστα σε μια χρονιά που η τελευταία άλλαξε τη δομή της και πλέον μετατράπηκε σε ένα ενιαίο πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών. Η χρονιά ξεκίνησε αρκετά καλά για τους Πειραιώτες ωστόσο γρήγορα έχασαν ένα βασικό γρανάζι της ομάδας τους τον Ντάνιελ Χάκετ, τον οποίο αντικατέστησε ο πάντα θετικός και φιλότιμος Γουότερς. Ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι έκανε μόλις δύο μεταγραφές και συγκεκριμένα τους Green και  Birch. Βεβαίως είχε παραπάνω από μια «εσωτερικές» μεταγραφές που περίμενε όπως οι Παπανικολάου και Young που έπρεπε να ξαναβρούν ρυθμό ώστε να βοηθήσουν τον Ολυμπιακό να πιάσει τους στόχους του. Και αν ο δεύτερος ακόμα δεν έχει βοηθήσει, ο πρώτος παρουσιάζει γεωμετρική άνοδο μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα και ελπίζουμε χρόνο με το χρόνο.

Ολοκληρώθηκε λοιπόν η δύσκολη regular season με τον Ολυμπιακό να εξασφαλίζει την Τρίτη θέση και κατά συνέπεια το πλεονέκτημα έδρας για τα play-offs τρείς αγωνιστικές πριν από το τέλος. Εκεί τον περίμενε η Efes η οποία και εκείνη έκανε ένα εκπληκτικό σερί 9 αγώνων και 8 νικών στο τέλος της κανονικής περιόδου. Πολλοί βιάστηκαν να υποστηρίξουν πως οι «ερυθρόλευκοι» θα περάσουν εύκολα τους Τούρκους ακόμα και με «σκούπα». Κάτι τέτοιο σαφώς δεν συνάδει ούτε με την λογική, ούτε με την φιλοσοφία με την οποία μπολιάστηκε αυτή η ομάδα τόσα χρόνια. Και εν τέλει δεν συνέβη κάτι τέτοιο.

Το πρώτο παιχνίδι ήταν το μήνυμα στην Εφές πως ο Ολυμπιακός με πλεονέκτημα έδρας δεν αστειεύεται και εκείνη θα περάσει άσχημα αν πιστέψει το αντίθετο. Το τελικό 87-72 ήταν αρκετό για την νίκη, δεν συνιστούσε όμως τίποτα παραπάνω από το 1-0. Τι έπρεπε να κάνει ο Ολυμπιακός; Να κερδίσει δύο ημέρες μετά ξανά την Εφές ώστε να θέσει γερές βάσεις πρόκρισης και το κυριότερο να μην χάσει το πλεονέκτημα. Πράγματι αν και ο Ολυμπιακός δεν ήταν τόσο «καυτός» όσο προ δύο ημερών, ήταν μπροστά στο σκορ σε όλη σχεδόν την διάρκεια του αγώνα και ήλεγχε το σκορ. Στα τελευταία 5 λεπτά όμως έκανε ό,τι μπορούσε για να χάσει και εν τέλει το σκορ έγινε 1-1 και η σειρά μεταφέρθηκε στην Τουρκία. Ο κόσμος όπως ήταν φυσικό μούδιασε.

Πολλοί είπαν πως το τρίτο παιχνίδι ήταν ίσως το πιο κρίσιμο της σειράς και αν ο Ολυμπιακός το «καθάριζε» τότε τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Η ομάδα του Πειραιά έπαιξε πάρα πολύ κακό μπάσκετ για σχεδόν 35 λεπτά. Ωστόσο, τα τελευταία 5 λεπτά εμφανίστηκε ο εμβληματικός αρχηγός του Ολυμπιακού Βασίλης Σπανούλης και λίγο κόντεψε με τα 4-5 τρίποντα του να κερδίσει μόνος του την τουρκική ομάδα. Και ίσως να το είχε κάνει αν δεν χανόταν ένα κρίσιμο αμυντικό ριμπάουντ στο τέλος.

Η ηγετική φυσιογνωμία του αρχηγού του δεν φάνηκε όμως εκεί. Όπως έγινε μετέπειτα γνωστό, μετά το τέλος του τρίτου παιχνιδιού ο Σπανούλης «έκλεισε» την πόρτα των αποδυτηρίων, έμεινε εκείνος με τους συμπαίκτες του και προσπάθησε να τους αφυπνίσει διότι ερχόταν ένα παιχνίδι do or die από αυτά που ξέρει πώς να κερδίζει ο Ολυμπιακός.

Πράγματι, δύο ημέρες μετά από την ίσως χειρότερη εμφάνιση του στην σειρά, ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε σε μια παραδοσιακά «καυτή» έδρα και έδειξε γιατί έχει ποσοστό νίκης 88,3% σε do or die παιχνίδια. Το ξεκίνημα δεν ήταν καθόλου καλό και η Εφές προηγούταν με πάνω από 10 πόντους πολύ νωρίς. Εκεί όμως ξύπνησε ο εγωισμός των παικτών του Ολυμπιακού. Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης και Παπανικολάου έδειξαν πόσο ωφέλιμο είναι το γεγονός δημιουργίας ελληνικού κορμού. Έδωσαν ψυχή, πάθος, άρνηση για την ήττα και η ομάδα τους έκανε 2-2 στις νίκες.

Η σειρά λοιπόν μεταφέρθηκε εκ νέου στο ΣΕΦ σε ένα παιχνίδι το οποίο όποιος κατάφερνε να το κερδίσει, θα έπαιρνε και το εισιτήριο για τη γιορτή του μπάσκετ, το Final-4. Ο κόσμος του Ολυμπιακού εκστασιασμένος από τη νέα μεγαλειώδη εμφάνιση της ομάδας στην Τουρκία έκανε τα εισιτήρια του πέμπτου αγώνα ανάρπαστα μόλις δύο ώρες αφού «βγήκαν». Οι ημέρες που ακολούθησαν μέχρι το παιχνίδι ήταν απλώς η ηρεμία πριν την καταιγίδα.

Η καταιγίδα ήρθε. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε πολύ καλά το παιχνίδι, η Εφές ισορρόπησε και εν συνεχεία βρέθηκε προηγούμενη με 37-41 στο ημίχρονο. Κάπου εκεί οι παίκτες του Ολυμπιακού αποφάσισαν πως θα έπαιρναν την πρόκριση. Η αρχή του δευτέρου ημιχρόνου ήταν ονειρική αφού το πάθος, η δύναμη και η αποφασιστικότητα που έδειξε η αρμάδα του Σφαιρόπουλου ήταν στοιχεία ικανά να υποτάξουν οποιονδήποτε αντίπαλο άρα και την Εφές. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού σκόραρε(22 π.), έβγαλε μερικές σπουδαίες άμυνες, περιόρισε τον κατά πολύ ψηλότερο του Χάνεικατ και στην συνέχεια ανέλαβαν οι  Παπαπέτρου-8 πολύ κρίσιμοι πόντοι-Πρίντεζης, Παπανικολάου και Μάντζαρης. Ο Γκριν έβαλε ένα καθοριστικό τρίποντο που έστειλε την διαφορά στους πόντους ενώ ο Πρίντεζης 1.44 πριν από το τέλος με δικό του εύστοχο σουτ τριών πόντων ήταν εκείνος ο οποίος έδωσε τη χαριστική βολή στους Τούρκους. Ο Ολυμπιακός έπαιξε έξυπνα αφού φόρτωσε με αρκετά φάουλ την φροιντ-λαιν της Εφές κάτι που είχε ως αποτέλεσμα και την αποβολή του Ντάνστον αρκετά λεπτά πριν το τέλος της αναμέτρησης. Έτσι λοιπόν γράφτηκε μια ακόμα εποποιΐα από την ομάδα μπάσκετ των Πειραιωτών.

Σε αυτό το σημείο όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα στον απόηχο μιας πολύ μεγάλης πρόκρισης. Πρώτο και κύριο είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν αξίζει συγχαρητήρια μόνο για την πρόκριση αλλά για τον χαρακτήρα, τη θέληση και την δίψα που έδειξε γι’ αυτήν. Ο θρίαμβος του Ολυμπιακού ήταν ακόμα πιο δύσκολος αν αναλογιστεί κανείς πως έπαιζε χωρίς τους τραυματίες Χάκετ και Λοτζέσκι.

Ωστόσο, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αποδείξει πως στα δύσκολα διαθέτουν παίκτες πνευματικά και σωματικά έτοιμους να ανταπεξέλθουν. Έχουν μπόλικους τέτοιους όπως ο Μιλουτίνοφ και ο Παπαπέτρου. Σε αυτό βοηθάει το γεγονός πως υπάρχει άριστο κλίμα εντός αποδυτηρίων, πίστη από την διοίκηση και ξεκάθαροι ρόλοι για κάθε παίκτη. Φυσικά όμως υπάρχει ένα πάρα πολύ καλό προπονητικό επιτελείο με προεξέχοντα τον Γιάννη Σφαιρόπουλο που στα μάτια του βλέπει ο καθένας πόσο αγαπάει την ομάδα του, πόσο την προστατεύει από εξωγενείς παράγοντες και πόσο την πιστεύει.

Η επόμενη πρόκληση για εκείνους είναι στις 19 Μαΐου κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, η οποία σχεδόν όπως όλα τα μεγαθήρια διαθέτει εκπληκτικούς παίκτες και υπερδιπλάσιο μπάτζετ από την ομάδα του Πειραιά. Ωστόσο, στο Final-4 μετράνε και άλλα πράγματα τα οποία διαθέτει και με το παραπάνω ο Ολυμπιακός.

Το που θα τελειώσει το φετινό ταξίδι του Ολυμπιακού θα το ξέρουμε σε 15 μέρες ωστόσο δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε σε μια ομάδα πρότυπο την οποία έχει αγαπήσει όλο το νοήμον φίλαθλο κοινό. Και την αγάπησαν διότι σε αυτούς βλέπουν πως όταν κάποιος έχει πίστη και υπομονή, όραμα και στόχο μπορεί να καταφέρει τα πάντα.

Εμείς με την σειρά μας ελπίζουμε ο Ολυμπιακός να φτάσει μέχρι το τέλος και γιατί όχι να κατακτήσει την τέταρτη Ευρωλίγκα του, γράφοντας νέες ένδοξες σελίδες τόσο της ιστορίας του όσο και εκείνης του ελληνικού μπάσκετ.

ΥΓ.1 Το ότι έχει κάνει τόσες ανατροπές εναντίον της ΤΣΣΚΑ δεν είναι τίποτα άλλο από απλά παρελθόν αυτή τη στιγμή. Το αν θα καταφέρει και πάλι να αποκλείσει την «Ρωσική Αρκούδα» εκτός τελικού δεν είναι τίποτα άλλο παρά ευχή όλων μας.