Ακόμα και η καλύτερη επίθεση του πλανήτη δεν μπόρεσε να καταβάλει την αντίσταση της πιο "καλοκουρδισμένης" άμυνας στον κόσμο.

Παραμονές του πρώτου σκέλους των ημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Μονακό και Γιουβέντους άπαντες περίμεναν με αγωνία να διαπιστώσουν κατά πόσο η καλύτερη επίθεση στον πλανήτη (Μονακό) θα μπορούσε να υπερκεράσει το εμπόδιο της καλύτερης άμυνας στον κόσμο. Μία φύσει επιθετικογενής ομάδα θα αντιμετώπιζε το άλλο της μισό με το αποτέλεσμα της τιτανομαχίας να είναι δύσκολο να προβλεφθεί από κάποιον με ασφάλεια.

Το τελικό 2-0 των “μπιανκονέρι” στο Πριγκιπάτο ήρθε να επιβεβαιώσει της εξής ρήση: “η καλύτερη άμυνα πάντα κερδίζει την καλύτερη επίθεση”. Πράγματι η απροσπέλαστη αμυντική γραμμή της “μεγάλης κυρίας” κατόρθωσε να μην δεχτεί γκολ από μία ομάδα που για να βρεις την τελευταία φορά που δεν πανηγύρισε έστω και ένα τέρμα στην έδρα της πρέπει να πας πίσω στο 2015. Με αυτόν τον τρόπο, η “Γιούβε” έφτασε τις 5 συνεχόμενες αναμετρήσεις χωρίς να δεχτεί γκολ σε νοκ άουτ φάση του Τσάμπιονς Λιγκ μετά και τις τέσσερις ανέπαφες εστίες που διατήρησε κόντρα σε Πόρτο και Μπαρτσελόνα και θέλει να πράξει το ίδιο και στη ρεβάνς για να ισοφαρίσει το σχετικό ρεκόρ της Άρσεναλ από το 2006.

Έχασε τη δύναμή της από τα άκρα:

Αναζητώντας τα αίτια της αφλογιστίας των Μονεγάσκων στην πρόσφατη αναμέτρηση αρχικά πρέπει να εστιάσει κάποιος στις παρουσία των ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν στη γραμμή εκατέρωθεν. Ειδικότερα, ο Αλέγκρι δικαιώθηκε απόλυτα με την επιλογή τοποθέτησης στα άκρα της επίθεσης των Άλβες και Μάντζουκιτς γνωρίζοντας ότι η Μονακό αποτελεί κίνδυνος θάνατος όταν προωθούνται τα μπακ της. Έτσι, αντικρίσαμε πολλές φορές τόσο τον Βραζιλιάνο εξτρέμ όσο και τον Κροάτη να γίνονται οι πέμπτοι παίκτες στην αμυντική λειτουργία της Γιουβέντους απενεργοποιώντας το συγκεκριμένο όπλο των γηπεδούχων.

Η απουσία, μάλιστα, του άκρως επικίνδυνου Μεντί λόγω τραυματισμού από το αριστερό άκρο της οπισθοφυλακής της Μονακό δεν καλύφθηκε ποτέ από τον δεξιοπόδαρο Σιντιμπέ, ο οποίος πραγματοποίησε δύο αποτυχημένες σέντρες σε ολόκληρο το παιχνίδι αχρηστεύοντας παράλληλα και τον Λεμάρ ο οποίος συνέχεια ξεκινούσε τις προσπάθειες του από τον άξονα χωρίς όμως να καταστεί ποτέ απειλητικός. Από την άλλη πλευρά ο Ντιράρ ήταν πιο επικίνδυνος στα ανεβάσματα του αλλά οι 12 σέντρες του βρήκαν συμπαίκτη μόλις 2 φορές με τον Μπουφόν να αποσοβεί σωτήρια το πλασέ του Μπαπέ σε μία τέτοια κατάσταση.

Ακίνδυνη και από τον άξονα:

Οι δύο αμυντικού μέσοι της Μονακό δεν μπόρεσαν σε καμία περίπτωση να προβληματίσουν την άμυνα των φιλοξενούμενων με το παιχνίδι των Μονεγάσκων από τον άξονα να είναι ανύπαρκτο, καθώς τόσο ο Μπακαγιόκο όσο και ο Φαμπίνιο δεν δημιούργησαν καμία ευκαιρία ενώ από τα πόδια τους προήλθε μόλις μία τελική προσπάθεια με μακρινό σουτ.

Φυσικά τα εύσημα στην αδρανοποίηση της μεσαίας γραμμής των Μονεγάσκων πρέπει να πάνε και στην άψογη αμυντική λειτουργία της Γιουβέντους σε σχηματισμό 4-4-2 με τους “μπιανκονέρι” να αμύνονται κατά κύριο λόγο με κλειστές τις γραμμές τους στο δικό τους αμυντικό μισό αφήνοντας ελάχιστους χώρους στους αντιπάλους τους.

Η τελειοποίηση του τρανζίσιον:

Από την άλλη πλευρά η Γιουβέντους απέδειξε για μία ακόμη φορά την κυνικότητα της κατορθώνοντας να αξιοποιήσει στο έπακρο την ποιότητα της όταν αποκτούσε τη μπάλα στα πόδια της. Ειδικότερα, οι “μπιανκονέρι” διαθέτουν τους ποδοσφαιριστές για να μπορέσουν με μία επαφή να βρεθούν μπροστά από την αντίπαλη εστία έχοντας τελειοποιήσει πια την ικανότητα τους να μεταβαίνουν από τη φάση άμυνας στη θέση επίθεσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρώτο γκολ της “γηραιάς κυρίας” το οποίο αν και ξεκίνησε από τον Μπουφόν είναι ενδεικτικό της ικανότητας των “μπιανκονέρι” να κυκλοφορούν τη μπάλα γρήγορα μέσα σε μικρούς χώρους αχρηστεύοντας το αντίπαλο πρέσινγκ. Ειδικότερα, στο πρώτο γκολ της Γιουβέντους τόσο ο Σιντιμπέ όσο και ο στόπερ της Γαλλικής ομάδας, Ζέμερσον, είχαν ανεβεί ψηλά για να ασκήσουν πίεση με αποτέλεσμα να μείνει εκτεθειμένη η άμυνα τους και ο Ντάνι Άλβες παρέα με τον Γκονζάλο Ιγκουαΐν να τιμωρήσουν αυτό το λάθος.

Ρεβάνς διαδικαστικού χαρακτήρα:

Ο επαναληπτικός ανάμεσα στις δύο ομάδες μοιάζει αυτή τη στιγμή τυπική διαδικασία παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα σκορ που έχει ανατραπεί πολλάκις στο παρελθόν. Παρ΄όλα αυτά, είναι τέτοια η σιγουριά που αποπνέει ο Μπουφόν και το Barzagli-Bonucci-Chiellini μπροστά από την εστία της Γιουβέντους που μοιάζει απίθανο ακόμα και η παραγωγικότερη ομάδα του κόσμου να βρει την απάντηση στο σπαζοκεφαλιά που θέτει σε κάθε παιχνίδι η ομάδα του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι.

Αν θέλει, πάντως, το σύνολο του Λεονάρντο Ζαρντίμ να έχει ελπίδες πρόκρισης στον τελικό του θεσμού για πρώτη φορά μετά το 2004 θα χρειαστεί να αντικρίσει τους Λεμάρ, Μπερνάντο Σίλβα, Σιντιμπέ και Εμπαπέ να επιχειρήσουν περισσότερες φορές να πάνε σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός προκειμένου να αποδιοργανώσουν την καλοκουρδισμένη άμυνα της Γιουβέντους που λειτουργεί πια με κλειστά μάτια προσφέροντας συνεχής αλληλοκάλυψη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ