Ο διαφαινόμενος αποκλεισμός της Ατλέτικο Μαδρίτης από την μισητή της αντίπαλο είχε αρχίσει να διακρίνεται στον ορίζοντα αρκετό χρονικό διάστημα πριν την έναρξη του πρώτου ημιτελικού.

Η φετινή Ατλέτικο Μαδρίτης έμοιαζε από το ξεκίνημα της σεζόν να έχει οικοδομηθεί αποκλειστικά για την κατάκτηση ενός στόχου: την κατάκτηση του πρώτου της Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία της. Εξάλλου, οι τρεις τελευταίες αποτυχημένες απόπειρές με τους δύο χαμένους τελικούς και τον έναν χαμένο προημιτελικό, όλους στο νήμα, είχαν πεισμώσει τους πάντα “πολεμιστές” του Ντιέγκο Σιμεόνε.

Το γεγονός, μάλιστα, ότι επί τρία συναπτά έτη οι “ροχιμπλάνκος” αποκλείστηκαν από την μισητή αντίπαλο της πόλης τούς έδινε ένα ακόμη κίνητρο να μπουν πιο αποφασισμένοι στον αγωνιστικό χώρο του “Σαντιάγο Μπερναμπέου” προκειμένου να διεκδικήσουν το εισιτήριο για το φετινό τελικό στο Κάρντιφ παίρνοντας παράλληλα μία μορφή εκδίκησης για όλα όσα έχουν πάθει από την συμπολίτισσα τους.

Όλα αυτά φυσικά στη θεωρία γιατί ο αγωνιστικός χώρος, ο καθρέφτης μίας ομάδας, προοικονομούσε από την αρχή της χρονιάς ότι η Ατλέτικο Μαδρίτης είναι πιο αδύναμη σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν με συνέπεια η ήττα με 3-0 από την Ρεάλ Μαδρίτης να μην μοιάζει βγαλμένη από τα καλύτερα όνειρα του Ζινεντίν Ζιντάν. Ειδικότερα, η αδυναμία των “ροχιμπλάνκος” δεν έγκειται στο έμψυχο δυναμικό της, καθώς θεωρητικά είναι πιο δυνατή από ποτέ με τις περσινές προσθήκες των Κέβιν Γκαμεϊρο και Νίκολα Γκαϊτάν. Αντιθέτως, η αχίλλειος πτέρνα της εντοπίζεται πια στο ψυχολογικό σκέλος που αποδεικνύεται συχνά στον αθλητισμό εξίσου καθοριστικό με το αγωνιστικό.

Ειδικότερα, πριν το ξεκίνημα της αναμέτρησης ανάμεσα στους δύο συλλόγους της Μαδρίτης όλοι γνωρίζαμε ότι η δύναμη της Ρεάλ Μαδρίτης έγκειται στην υπερφυσική ατομική ποιότητα του κάθε ποδοσφαιριστή της ξεχωριστά. Έτσι, δεν μας προκάλεσαν ιδιαίτερη έκπληξη τα απίθανα ποσοστά επιτυχημένων μεταβιβάσεων των Ίσκο και Κρος που έφτασαν το 98,2% και το 96% αντίστοιχα.

Απεναντίας περιμέναμε την Ατλέτικο να αντιπαρατάξει το δυναμισμό της, τη μαχητικότητα της και το αγωνιστικό της πνεύμα που την έχει καθιερώσει ως ένας από τους κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους της τελευταίας τετραετίας. Ωστόσο, τα 90λεπτα παιχνιδιού στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου” μας επανέφεραν στην σκληρή πραγματικότητα. Το αμυντικογενές πλάνο του Ντιέγκο Σιμεόνε χρειάζεται τεράστια συγκέντρωση και τακτική προσήλωση, κάτι που δεν είναι σε θέση πια φέρουν σε πέρας οι παίκτες του, καθώς έχουν εξουθενωθεί ψυχικά βλέποντας τόσες και τόσες φορές να φτάνουν στην ευρωπαϊκή πηγή αλλά να μην πίνουν νερό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της έλλειψης διάθεσης των “ροχιμπλάνκος” αποτελούν οι 54 μπάλες επανάκτησης της “βασίλισσας” έναντι των 44 της Ατλέτικο σε ένα παιχνίδι που η Ρεάλ ήταν αυτή που διέθετε την κατοχή της μπάλας και θα περίμενε κανείς τουλάχιστον τους φιλοξενούμενους να υπερτερούν σε αυτόν τον τομέα. Παράλληλα, ένα ακόμη στοιχείο παιχνιδιού που έχει εμφυσήσει ο Τσόλο Σιμεόνε στους παίκτες του και έχει κάνει τόσο επιτυχημένη την ομάδα του είναι η πίεση ψηλά, κάτι που είδαμε να πραγματοποιείται σποραδικά στη χθεσινή (2/5) αναμέτρηση. Συγκεκριμένα, μετά την επίτευξη του πρώτου τέρματος των “μερένχες” η Ατλέτικο περίμενε την αντίπαλο της στην πλειοψηφία των περιπτώσεων στο δικό της αμυντικό μισό κάτι που αποτελούσε βούτυρο στο ψωμί των παικτών του Ζινεντίν Ζιντάν, οι οποίοι κυκλοφορούσαν με υπομονή τη μπάλα ανενόχλητοι.

Με αυτόν τον τρόπο, όμως, αχρηστευόταν ο βασικός τρόπος εκδήλωσης επιθέσεων των “ροχιμπλάνκος” που δεν είναι άλλος από τις αντεπιθέσεις. Ενδεικτικά, οι φιλοξενούμενοι τέλειωσαν το παιχνίδι με 4 τελικές εκ των οποίων μόλις η μία κατέληξε στην εστία. Επιπλέον, οι Μαδριλένοι δεν κατόρθωσαν στα πρώτα 60 λεπτά να ολοκληρώσουν ούτε μία πάσα στην αντίπαλη περιοχή κάτι που αντικατοπτρίζει πλήρως την επιθετική εικόνα της ομάδας. Σε αυτό βέβαια, συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό και το κεντρικό αμυντικό δίδυμο της “βασίλισσας” (Ράμος, Βαράν) το οποίο έβγαινε πρώτο σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας. Ο Σέρχιο Ράμος μάλιστα, τέλειωσε το πρώτο ημίχρονο με 3 κερδισμένα τάκλιν, τα περισσότερα από κάθε άλλο παίκτη στον αγωνιστικό χώρο.

Η καλή δουλειά της άμυνας των “μερένχες” αντικατοπτρίζεται και στα στατιστικά του Αντουάν Γκριεζμάν, ο οποίος δεν μπόρεσε ούτε για μία στιγμή να λερώσει το σορτσάκι του Κέιλορ Νάβας. Ειδικότερα, ο Γάλλος στράικερ τέλειωσε τον αγώνα με το απόλυτο μηδέν στην κατηγορία των σουτ, της δημιουργίας ευκαιριών, των επαφών μέσα στη μεγάλη περιοχή και των προσπαθειών σε καταστάσεις ένας εναντίων ενός.

Με αυτόν τον τρόπο, η αντίδραση που περιμέναμε όλοι από την ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε μετά το πρώτο γκολ του Κριστιάνο Ρονάλντο δεν ήρθε ποτέ επιβεβαιώνοντας ότι ακόμα και η εφτάψυχη Ατλέτικο Μαδρίτης έμεινε από ζωές και κυρίως από κίνητρο. Η χθεσινή αναμέτρηση σηματοδοτεί κατά πάσα πιθανότητα το τέλος εποχής της Ατλέτικο Μαδρίτης του Αργεντίνου τεχνικού με το προσεχές καλοκαίρι να τοποθετεί τους “ροχιμπλάνκος” σε μεταβατικό στάδιο.

Συγκεκριμένα, το ενδιαφέρον της Ίντερ για τον Ντιέγκο Σιμεόνε και οι φήμες επιστροφής του στο Μιλάνο ολοένα και αυξάνονται με τον ίδιο να φανερώνει όχι μόνο λεκτικά αλλά και μέσω της γλώσσας του σώματος όταν βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας ότι θεωρεί πως έχει κλείσει ο κύκλος του στο σύλλογο. Εξάλλου, η μείωση της διάρκειας του συμβολαίου του παρά τις προσπάθειες που έκανε να μην μεταφραστεί ως προοικονομία της αποχώρησής του, ήταν μία κίνηση ενδεικτική των αισθημάτων κορεσμού που τον διακατέχουν. Σαν να μην έφτανε αυτό για την Ατλέτικο το μομέντουμ μοιάζει ιδανικό για την αποχώρηση του Αντουάν Γκριεζμάν από το σύλλογο, με τους κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους, κυρίως της Πρέμιερ Λιγκ, να προθυμοποιούνται να πληρώσουν αδρά για την απόκτηση ενός εκ των αποτελεσματικότερων στράικερ στον κόσμο. Τέλος, ο σταθερός για πολλά χρόνια κορμός της Ατλέτικο θα μεγαλώσει ένα ακόμη έτος την επόμενη σεζόν και η αναδόμηση μοιάζει πιο επιτακτική ανάγκη από ποτέ για έναν σύλλογο, ο οποίος θα χρειαστεί ίσως να αναθεωρήσει τις αγωνιστικές αξίες του μετά την αποχώρηση του Σιμεόνε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ