Το Debut.gr βάζει στο μικροσκόπιο τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, που πλέον βρίσκεται στη «δύση» της καριέρας του αλλά κανείς δεν ξεχνά την θρυλική του πορεία στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο μπάσκετ.

Η -μπασκετική- Μπαρτσελόνα, απογοήτευσε στη φετινή Ευρωλίγκα. Και συνεχίζει να απογοητεύει και στις εγχώριες διοργανώσεις. Με αφορμή την αγωνιστική πτώση των «μπλαουγκράνα», αλλά και την έλλειψη ενός ατόμου που θα ηγείται της ομάδας -ελεώ επικείμενης απόσυρσης Ναβάρο- το debut.gr ετοίμασε ένα μίνι-αφιέρωμα για τον εν ενεργεία μπασκετικό θρύλο της Μπάρτσα, Χουάν Κάρλος Ναβάρο.

Αρχή, το ήμισυ του παντός.

Ο Ναβάρο γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1980, στην κωμόπολη της Καταλονίας, «Σαν Φελίου Δε Λιοβρεγάτ». Ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στα 17 του χρόνια, στα τμήματα υποδομής της Μπαρτσελόνα, με την οποία και έκανε ντεμπούτο , στις 23 Νοεμβρίου του ’97. Την ίδια σεζόν, ήταν μεταξύ των επίλεκτων για παρακολούθηση του «Nike Hoop Summit», όμως ο -τότε- 17 ετών Χουάν, επέλεξε να μείνει στην Ισπανία και την αγαπημένη του Μπάρτσα. Ο ίδιος άλλωστε έχει δηλώσει πως πέραν της αγάπης του για το σύλλογο, εκεί έχει συναντήσει τεράστιες μορφές του αθλήματος (όπως οι Τζόρτζεβιτς, Καρνισόβας) που τον βοήθησαν να «μεγαλώσει» μπασκετικά.

Δουλειά, δουλειά, δουλειά.

 Μια καριέρα γεμάτη τίτλους και διακρίσεις. Μα κυρίως, γεμάτη με «μπλαουγκράνα» χρώματα. Ο πρώτος μεγάλος τίτλος, ήρθε το 1999, και ήταν η πρώτη θέση στο Ισπανικό πρωτάθλημα. Τα χρόνια περνούσαν και ο «Μπόμπα» (παρατσούκλι που του έχει αποδοθεί λόγω του χαρακτηριστικού σουτ του) γινόταν ολοένα και καλύτερος. Το 2003, η Μπαρτσελόνα έκανε το περίφημο «Triple Crown», κατακτώντας την Ευρωλίγκα, το πρωτάθλημα και το κύπελλο Ισπανίας. Ο Ναβάρο πάντως δεν ήταν πλήρως ικανοποιημένος, καθώς δεν είχε τον ηγετικό ρόλο που θα ήθελε στην ομάδα. Το πείσμα και η δίψα για να φτάσει ψηλότερα, αποτέλεσαν τα κύρια συστατικά της επιτυχίας του. Δούλεψε σκληρά τα καλοκαίρια, και η εξέλιξη του ήταν τρομερή. Άρχισε να οργιάζει, τόσο με τη φανέλα της Μπάρτσα, όσο και με εκείνη της Εθνικής Ισπανίας, γεγονός που «τάραξε» τα νερά του NBA..

”Home is where you heart is!”

 Η πρόταση από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, άκουγε στο όνομα Μέμφις Γκρίζλις. Ο «Δον Χουάν» δέχθηκε την πρόκληση. Άλλωστε εκεί βρισκόταν και ο φίλος του από την Εθνική Ισπανίας, Πάου Γκασόλ. Μάλιστα, λέγεται πως ο ίδιος ο Γκασόλ ήταν το «κλειδί» για να ανοίξει η πόρτα του NBA στο Ναβάρο. Όπως και να έχει, ο «μπόμπα» άφησε το στίγμα του και στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη. Αγωνίστηκε μόλις μια σεζόν (2007-2008), αποτελώντας μάλιστα μέλος της δεύτερης καλύτερης ομάδας των «ρούκι». Τελείωσε τη χρονιά με μέσο όρο 10.9 πόντους, 2.6 ασίστ και 2.2 ριμπάουντ. Επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του, υπογράφοντας συμβόλαιο τετραετούς διαρκείας, με ετήσιες απολαβές 9.5 εκατομμύρια ευρώ!

Φουρίοζος με τους «Φούριας Ρόχας»!

Η πλειοψηφία των φίλων του μπάσκετ, γνώρισε το Ναβάρο μέσω της Εθνικής του ομάδας. Η πορεία του με τους «φούριας ρόχας»; Ευρέως γνωστή, άκρως επιτυχημένη. Παρόλο που σαν λαό μας… πονάει το γεγονός πως είμαστε η δεύτερη μπασκετική δύναμη της Ευρώπης, κανείς δεν αρνείται ή αμφισβητεί την κυριαρχία των Ισπανών. Και ο Ναβάρο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κυριαρχία αυτή. Ντεμπούταρε με την κόκκινη φανέλα το 2000, στους Θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϊ. Την αμέσως επόμενη χρονιά, ήταν καθοριστικός στον αγώνα κόντρα στη Γερμανία, σημειώνοντας 27 πόντους και χαρίζοντας στη χώρα του το χάλκινο μετάλλιο του Ευρωμπάσκετ. Το 2003 κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ενώ στους θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, πήρε την έβδομη θέση. Αποκορύφωμα της τεράστιας διαδρομής του με την εθνική (πέραν των δύο χρυσών σε Ευρωμπάσκετ, το 2009 και το 2011), η πρώτη θέση στο Μουντομπάσκετ του 2006, κερδίζοντας μάλιστα την Εθνική μας ομάδα (70-47), έπειτα από το αξιομνημόνευτο έπος της «γαλανόλευκης» απέναντι στην Αμερική.

Πρώτος σκόρερ στην Ευρωλίγκα.

Η «σημαία» του μπασκετικού τμήματος της Μπαρτσελόνα, δε θα μπορούσε να μην έχει διακρίσεις και στην Ευρωλίγκα. Ο Ναβάρο έχει αγωνιστεί 16 σεζόν στη διοργάνωση, την οποία έχει κατακτήσει 2 φορές (2003,2010), ενώ μια φορά αποτέλεσε τον MVP της κανονικής περιόδου (2009) και άλλη μια τον πολυτιμότερο του Final 4 (2010). Όμως, η -ίσως- μεγαλύτερη στιγμή της χρόνιας παρουσίας του, ήταν το δίποντο στο 5:43 της τρίτης περιόδου του αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε, για την κανονική περίοδο της φετινής Ευρωλίγκας. Με το καλάθι αυτό, ο Χουάν «la bomba» Ναβάρο έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του θεσμού που φτάνει τους 4.000 πόντους (ακολουθεί στη 2η θέση των σκόρερ, ο Βασίλης Σπανούλης) ! Σίγουρα -ακόμη ένα- μεγάλο παράσημο για αυτό τον θρύλο, που εκτός από πρώτος σκόρερ είναι και πρώτος «τρίποντος», πρώτος σε συμμετοχές, ενώ έχει συμπεριληφθεί και 5 φορές στην καλύτερη πεντάδα της σεζόν (2006,2007,2009,2010,2011)!

Τίτλοι :

Ευρωλίγκα (2003,2010), Πρωτάθλημα Ισπανίας (1999,2001,2003,2004,2009,2011,2012,2014), Κύπελλο Ισπανίας (2001,2003,2007,2010,2011,2013), Ισπανικό Super Cup (2004,2009,2010,2011,2015),  Κύπελλο Κόρατς (1999), Τουρνουά Καταλονίας (2000,2001,2004,2009,2010,2011,2012).

Ατομικές διακρίσεις :

MVP Euroleague (2009), MVP Final 4 Euroleague (2010),  Καλύτερη πεντάδα Ευρωλίγκας (2006,2007,2009,2010,2011,2012,2013), Βραβείο ”Θρύλος της Ευρωλίγκα” (2014), Καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης (2010), MVP Ισπανικού πρωταθλήματος (2006), MVP τελικών Ισπανικού πρωταθλήματος (2009,2011,2014), MVP Ισπανικού Super Cup (2009,2010,2011), MVP Τουρνουά Καταλονίας (2000,2001).

Εθνική ομάδα :

Χρυσό μετάλλιο Ευρωμπάσκετ εφήβων (1998), Χρυσό μετάλλιο Παγκόσμιο Νέων Ανδρών (1999), Ευρωμπάσκετ : Χάλκινο μετάλλιο (2001), Ασημένιο μετάλλιο (2003,2007), Χρυσό μετάλλιο (2009,2011), Μουντομπάσκετ : Χρυσό μετάλλιο (2006), Ολυμπιακοί αγώνες: Χάλκινο μετάλλιο (2016), Ασημένιο μετάλλιο (2008,2012).

Η «δύση» της καριέρας του βρίσκεται προ των πυλών, όμως ο ηγέτης των Καταλανών φρόντισε να αφήσει παντού το στίγμα του, «γεμίζοντας» την κάθε διοργάνωση με μαγικές στιγμές…