Έχει περάσει και χειρότερα

Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες για τους φίλους της Λίβερπουλ, οι οποίοι αντίκριζαν την ομάδα τους μέχρι το τέλος του 2016 να διεκδικούν με μεγάλες αξιώσεις το πρωτάθλημα μαζί με τη Τσέλσι. Ωστόσο, ένα παρατεταμένο ντεφορμάρισμα και μία σειρά από αρνητικά αποτελέσματα έθεσαν για 27η συνεχόμενη σεζόν τους “κόκκινους” εκτός διεκδίκησης τίτλου. Εξάλλου, δεν είχε συσταθεί καν η Πρέμιερ Λιγκ (1992) όταν οι ρεντς πανηγύρισαν για τελευταία φορά το πρωτάθλημα Αγγλίας (1990).

Έτσι, τα πέτρινα χρόνια των “κόκκινων” συνεχίζονται ακόμα και επί εποχής Κλοπ, ο οποίος στο δεύτερο χρόνο της θητείας του στο σύλλογο παρά το γεγονός ότι έχει δημιουργήσει ένα αξιόμαχο σύνολο δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει κάποιο ασημικό, καθώς έχει περιοριστεί στη συμμετοχή σε δύο τελικούς (Λιγκ Καπ, Γιουρόπα Λιγκ). Παρ΄όλα αυτά, οι γηραιότεροι φίλοι των “κόκκινων” δεν είναι αχάριστοι καθώς ενθυμούνται ότι ο σύλλογος έχει βρεθεί σε δυσχερέστερη θέση στο παρελθόν με συνέπεια να γκρινιάζουν λιγότερο από τη νεότερη γενιά οπαδών της ομάδας.

Ειδικότερα, το ημερολόγιο έγραφε 24 Απριλίου του 1954 όταν η Λίβερπουλ μετά από 50 συναπτές παρουσίες στην κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας υποβιβάστηκε στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία ύστερα από την ήττα με 3-0 από την Μπλάκπουλ. Θα χρειαζόταν να περάσουν 8 χρόνια για να βρεθεί ξανά στα μεγάλα σαλόνια του αγγλικού πρωταθλήματος. Φυσικά, ο συγκεκριμένος υποβιβασμός δεν ήταν κάτι που δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα, καθώς ήδη από τα προηγούμενα χρόνια προμηνυόταν ότι τα δύσκολα έρχονται. Συγκεκριμένα, μετά την κατάκτηση του 5ου πρωταθλήματος στην ιστορία του (1947), ο σύλλογος δεν μπόρεσε να τερματίσει πάνω από την όγδοη θέση στα χρόνια που ακολούθησαν με αποκορύφωμα τη σεζόν 1952/1953 στην οποία η Λίβερπουλ έσωσε την παρτίδα τελευταία στιγμή ολοκληρώνοντας τη χρονιά στη 17η θέση.

Την επόμενη αγωνιστική περίοδο το κακό ξεκίνημα προοικονομούσε τι μέλλει γενέσθαι, καθώς ο σύλλογος του Μερσεισάιντ ηττήθηκε 5 φορές στα πρώτα 8 παιχνίδια της χρονιάς. Βρέθηκαν, μάλιστα, στον πάτο της βαθμολογίας στις 19 Δεκεμβρίου μετά την ήττα με 5-1 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και παρέμειναν εκεί για τις εναπομείναντες 19 εβδομάδες. Οι “κόκκινοι” έθεσαν παράλληλα ένα αρνητικό ρεκόρ για το σύλλογο που διατηρείται μέχρι σήμερα καθώς δεν γεύτηκαν τους 3 βαθμούς της νίκης για 14 συνεχόμενες αναμετρήσεις. Η αντίδραση ήρθε καθυστερημένα τον Απρίλιο εκείνης της σεζόν με τους ρεντς να σημειώνουν 4 νίκες σε 6 παιχνίδια αλλά αυτό να μην είναι αρκετό με συνέπεια να υποβιβάζονται και μαθηματικά στη δεύτερη κατηγορία μετά την εντός έδρας ήττα από τη Κάρντιφ στις 17 Απριλίου. Η ήττα, μάλιστα, με 3-0 από την Μπλάκπουλ στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος την καταδίκασε στη τελευταία θέση της βαθμολογίας πίσω ακόμα και από την Μίντλεσμπρο.

Τα στατιστικά εκείνης της αγωνιστική περιόδου δικαιολογούν το αναπόφευκτο του υποβιβασμού καθώς οι ρεντς συνέλεξαν μόλις 28 βαθμούς σημειώνοντας 68 γκολ έναντι 97 τερμάτων παθητικό. Ακόμα και ο εμβληματικός επιθετικός, Μπίλι Λίντελ, βρήκε δίχτυα μόλις 7 φορές με τον κορυφαίο σκόρερ της ομάδας, Σάμι Σμιθ, των 13 τερμάτων σε 26 εμφανίσεις, να αρνείται να βοηθήσει το σύλλογο στα χρόνια της παρουσίας του στη δεύτερη κατηγορία.

Στη μεταβατική οχταετή περίοδο, οι φίλοι της Λίβερπουλ αναγκάστηκαν να εξοικειωθούν με αντιεμπορικούς ταξιδιωτικούς προορισμούς όπως το Μπράιτον, το Λίνκολν, το Ντονκάστερ και το Ρόδεραμ. Οι αλλαγές στο τεχνικό επιτελείο του συλλόγου ήταν πια κοινός τόπος με τον Φιλ Τέιλορ να αντικαθιστά τον Γουέλς το 1956 προτού απολυθεί και αυτός για να τον διαδεχθεί ο Σάνκλι το 1959. Εκείνη η σεζόν ήταν και η αρχή της αγωνιστικής αναγέννησης των “κόκκινων”, οι οποίοι επέστρεψαν εκεί όπου ανήκουν το 1962. Η επάνοδός τους συνδυάστηκε με το έκτο τους πρωτάθλημα τη σεζόν 1963/1964 με τη Λίβερπουλ να παραμένει από τότε μέχρι και σήμερα στα μεγάλα σαλόνια αποτελώντας τη πιο ιστορική ομάδα στην Αγγλία μαζί με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.