Πρόκειται αναμφίβολα για την μεγαλύτερη σε ισχύ ποδοσφαιρική κατάρα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο λόγος για την κατάρα που "κυνηγά" την Μπενφίκα στους τελικούς Ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων, γνωστή κι ως "η κατάρα του Γκούτμαν".

Η κατάρα κρατάει από την δεκαετία του 1960. Τότε που η ομάδα της Λισαβόνας υπό τις οδηγίες του Ούγγρου προπονητή Μπέλα Γκούτμαν, τρομοκρατούσε τους αντιπάλους της. Με τον Γκούτμαν να εφαρμόζει νέες τακτικές και να είναι αυτός που ανακάλυψε και δημιούργησε το φαινόμενο Εουσέμπιο, η Μπενφίκα ξεκίνησε μια νέα, “χρυσή” εποχή.

Κέρδισε δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα το 1960 και το 1961 και δυο συνεχόμενα Πρωταθλητριών το 1961 και το 1962. Καβάλα στο άλογο, ο Γκούτμαν ζήτησε αύξηση, αλλά η διοίκηση της Μπενφίκα αρνήθηκε, λέγοντας ότι θα έπρεπε να τιμήσει την συμφωνία που είχαν κάνει. Ο προπονητής αποχώρησε λέγοντας ότι “ούτε σε 100 χρόνια δεν θα καταφέρει να πάρει ευρωπαϊκό τίτλο η Μπενφίκα”. Οι περισσότεροι λογικά θα… γέλασαν. Και πράγματι, καθώς η ομάδα εκείνη πήρε σχεδόν όλα τα πρωταθλήματα, τα 11 από τα 13 επόμενα, αλλά κυρίως έφτασε σε τρεις ακόμα ευρωπαϊκούς τελικούς.

Το 1963, απέναντι στην Μίλαν, προηγήθηκε με τον Εουσέμπιο, αλλά η Μίλαν τελικά επικράτησε με 2-1. Το 1965 έχασε από την Ίντερ με 1-0 στο Μεάτσα και το 1968 με 4-1 από τη Γιουνάιτεντ του Ματ Μπάσμπι. Τα λόγια του Γκούτμαν στριφογύριζαν πλέον στους οπαδούς της Μπενφίκα που έζησαν τρεις απανωτές πίκρες. Αυτό ήταν όμως μόνο η αρχή. Τα χρόνια πέρασαν, η Μπενφίκα δεν ήταν πλέον τόσο καλή και μόλις το 1983, κατάφερε ξανά να κάνει μια αξιόλογη πορεία και να φτάσει στον διπλό τελικό του ΟΥΕΦΑ.

Αυτή τη φορά ήταν η Άντερλεχτ που πήρε το τρόπαιο και η Μπενφίκα έμεινε ξανά χωρίς κούπα. Πέντε χρόνια αργότερα, έφτανε ξανά σε τελικό πρωταθλητριών για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια. Σε έναν αρκετά μέτριο τελικό που τελείωσε με 0-0, το παιχνίδι πήγε στα πέναλτι και οι Πορτογάλοι ευστόχησαν και στα πέντε. Το ίδιο έκαναν όμως κι οι παίκτες της Αϊντχόφεν, ευστοχώντας όμως και στο έκτο και τελικά κέρδισαν με 6-5.

Δυο χρόνια μετά, η Μπενφίκα έφτανε στον πέμπτο τελικό Πρωταθλητριών στην μετά-Γκούτμαν εποχή. Απέναντι στην Μίλαν ξανά, οι Πορτογάλοι ταξίδεψαν στην Βιέννη. Εκεί είχε αφήσει την τελευταία του πνοή ο Γκούτμαν πριν εννέα χρόνια. Η Μπενφίκα αποφασισμένη να κάνει τα πάντα, έφτασε στο σημείο να βάλει τον Εουσέμπιο να μεσολαβήσει. Ο Εουσέμπιο στάθηκε πάνω από τον τάφο του μέντορά του, προσπάθησε να βάλει τέρμα με μια προσευχή, ψιθύρισε κάποια λόγια και αποχώρησε βέβαιος ότι επιτέλους έφτασε η ώρα. Το βράδυ της 23ης Μαΐου του 1990 ένα γκολ του Ράικαρντ στο 68′ έδινε την κούπα στην Μίλαν. Πέντε σερί χαμένοι τελικοί Πρωταθλητριών. Οι άνθρωποι της Μπενφίκα, όποτε η ομάδα αγωνίζεται κάπου κοντά, πάντα αφήνουν ένα λουλούδι στον τάφο του Γκούτμαν.

Το 2014 συμπληρώνοντας 110 χρόνια ζωής, η Μπενφίκα τίμησε τον Γκούτμαν με ένα άγαλμα έξω από το Ντα Λουζ, που τον δείχνει να κρατάει τα δύο τελευταία ευρωπαϊκά τρόπαια του συλλόγου. Είχε μεσολαβήσει ακόμα ένας χαμένος τελικός, αυτή τη φορά για το Γιουρόπα Λιγκ με την Τσέλσι. Ήταν ακόμα μια προσπάθεια να σπάσει η γκίνια,να εξευμενιστεί ο Γκούτμαν από τον άλλον κόσμο, αλλά λίγο καιρό αργότερα, στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ στο Τορίνο, η Σεβίλλη, χωρίς να είναι καλύτερη, κέρδισε στα πέναλτι και άφησε και πάλι την Μπενφίκα χωρίς κύπελλο.

Τα λόγια του ίδιου του Γκούτμαν στο άγαλμά του “μόνο κάποιος μέσα στην Μπενφίκα μπορεί να καταλάβει πόσο ιδιαίτερος σύλλογος είναι, κανένας σύλλογος στον κόσμο δεν έχει την μαγεία της Μπενφίκα”.