Η μασέλα που έκρινε έναν αγώνα

«Ο αγώνας τελειώνει όταν σφυρίζει τη λήξη ο διαιτητής». Αυτή είναι αναμφίβολα η πιο χαρακτηριστική έκφραση στην ιστορία του ποδοσφαίρου από τη γέννησή του μέχρι και σήμερα. Έχει ειπωθεί από προπονητές, από ποδοσφαιριστές μέχρι και από τους ίδιους τους φιλάθλους για να δοθεί το έναυσμα για μία συλλογική προσπάθεια μέχρι τέλους προκειμένου η ομάδα τους να πανηγυρίσει τη νίκη.

Γυρνώντας κανείς, ωστόσο, το χρόνο μισό περίπου αιώνα πίσω, στη Δανία του μακρινού 1960, θα γίνει θεατής μίας αναμέτρησης που πήγε… κόντρα στην παράδοση και έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα παιχνίδια του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Το χρονικό του «ατυχήματος»

Ήταν Απρίλιος του 1960 και η Νόραγκερ υποδεχόταν την Έμπελτοφτ για το πρωτάθλημα Δανίας, σε έναν αγώνα που εξ αρχής φαινόταν πως επρόκειτο να κάνει τη διαφορά.

Οι δύο ομάδες είχαν μπει με επιθετικό προσανατολισμό στον αγωνιστικό χώρο και δεν άργησαν να «πυροβολούν» αμφότερες την εστία των αντιπάλων. Πάθος, εντάσεις και γκολ χαρακτήριζαν το παιχνίδι από τα πρώτα κιόλας λεπτά του, με τις δύο πλευρές να είναι αποφασισμένες να φτάσουν μέχρι τέλους για να «αρπάξουν» το τρίποντο της νίκης.

Μετά από ένα συναρπαστικό 90λεπτο, οι δύο ομάδες «κονταροχτυπήθηκαν» πετυχαίνοντας συνολικά επτά γκολ, με τη γηπεδούχο Νόραγκερ να έχει το προβάδισμα με 4-3. Ο επόπτης της αναμέτρησης είχε ήδη υποδείξει τα λεπτά των καθυστερήσεων, τα οποία περνούσαν βασανιστικά αργά.

Η Νόραγκερ αμυνόταν σθεναρά, η Έμπελτοφτ έπαιζε τα τελευταία της χαρτιά και το σφύριγμα της λήξης πλησίαζε. Τα δευτερόλεπτα κυλούσαν υπέρ των γηπεδούχων με την ομάδα της νότιας Δανίας, ωστόσο, να χτίζει την τελευταία της αντεπίθεση, διεκδικώντας την ισοφάριση.

Ο διαιτητής της αναμέτρησης όμως, Χένινγκ Έρικστρουπ την ίδια ώρα κοιτούσε το ρολόι του και ετοιμαζόταν να σφυρίξει τη λήξη. Και εκεί συνέβη το αναπάντεχο. Ο άρχοντας της αναμέτρησης έβαλε τη σφυρίχτρα στο στόμα του, φύσηξε αλλά το σφύριγμα δεν ακούστηκε ποτέ. Η μασέλα του ρέφερι είχε φύγει από τη θέση της λόγω της πίεσης και είχε πέσει στο χορτάρι. Φυσικά, όμως, όπως ειπώθηκε παραπάνω, το παιχνίδι συνεχίστηκε κανονικά, με τον Έρικστρουπ βέβαια να είναι προσηλωμένος στη χαμένη του μασέλα και τους φιλοξενούμενους να «παγώνουν» τους αντιπάλους τους σκοράροντας και φέρνοντας το παιχνίδι στα ίσια.

Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο απλά. Ο Έρικστρουπ δεν άργησε να βρει τη μασέλα του, να την βάλει στη θέση της και να ακυρώσει το γκολ της ισοφάρισης τελειώνοντας άδοξα τους πανηγυρισμούς της Έμπελτοφτ. Ακολούθησαν στιγμές απείρου κάλλους. Παίκτες, προπονητής και επιτελείο των φιλοξενούμενων, μπήκαν στο γήπεδο και πλησίασαν με άκρως απειλητικές διαθέσεις τον Δανό διαιτητή ωρυόμενοι για την απόφασή του να ακυρώσει το γκολ της ισοφάρισης. Εκείνος όμως ανένδοτος. Εξήγησε την κατάσταση υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι είχε προηγηθεί χρονικά το σφύριγμα της λήξης από το τέταρτο τέρμα των φιλοξενούμενων, παρά το γεγονός ότι ο ήχος της σφυρίχτρας δεν ακούστηκε ποτέ.

Το δίκαιο της… μασέλας

Οι διοικούντες της Έμπελτοφτ όπως ήταν φυσικό δεν πείστηκαν από τα επιχειρήματα του διαιτητή της αναμέτρησης και αποφάσισαν να «κυνηγήσουν» την υπόθεση.

Λίγες ημέρες αργότερα, λοιπόν, κατέθεσαν επίσημη ένσταση στην Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Δανίας ποδοσφαίρου, η οποία ανέλαβε την ενδελεχή έρευνα του ζητήματος. Μετά από πλήρη… ανάκριση του Έρικστρουπ και αφού το συμβάν είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις, η Ομοσπονδία απέρριψε την ένσταση της Έμπελτοφτ, δικαιώνοντας τον Δανό διαιτητή και τη… μασέλα του.