Μην ξεγράφετε τον Νόλε

Η φετινή σεζόν της ATP έχει ξεκινήσει με τον πιο συναρπαστικό τρόπο, καθώς η μάχη για τον νικητή στο μαραθώνιο για το νούμερο 1 που απονέμεται στο τέλος της σεζόν αναμένεται πιο αμφίρροπη από ποτέ. Ειδικότερα, με τον Ρότζερ Φέντερερ να αποδεικνύει σε όλους γιατί θεωρείται ο κορυφαίος τενίστας όλων των εποχών κατακτώντας τα δύο πρώτα μεγάλα τουρνουά της σεζόν (Australian Open, Indian Wells) αποδίδοντας επιθετικός τένις από την αρχή μέχρι το τέλος και τον Ράφαελ Ναδάλ να μοιάζει να επιστρέφει στα αμυντικά του καλύτερα μετά την παρουσία του σε δύο τελικούς (Australian Open, Acapulco) φαίνεται ότι ο Άντι Μάρει και ο Νόβακ Τζόκοβιτς απέκτησαν ξανά τεράστιο ανταγωνισμό για τη μάχη της κορυφής στην παγκόσμια κατάταξη.

Από την άλλη πλευρά, ο Σκωτσέζος νούμερο 1 της κατάταξης από τον περασμένο Νοέμβριο βρίσκεται για πρώτη φορά στην καριέρα του στο Έβερεστ του αθλήματος και μαθαίνει από πρώτο χέρι ότι όσο δύσκολο είναι να φτάσεις στην κορυφή, δύο φορές πιο απαιτητικό είναι να παραμείνεις εκεί. Τα ασταθή του αποτελέσματα τη φετινή σεζόν μαρτυρούν του λόγου το αληθές, καθώς αν και κατέκτησε το Ντουμπάι (τουρνουά δυναμικότητας 500 της ATP) ηττήθηκε πρόωρα από τους Μίσα Ζβέρεφ και Βάσεκ Πόσπισιλ στο Australian Open και στο Indian Wells αντίστοιχα. Είχε προηγηθεί φυσικά η ήττα από τον μεγάλο του αντίπαλο τον Νόβακ Τζόκοβιτς στο ξεκίνημα της σεζόν στον τελικό της Ντόχα (τουρνουά δυναμικότητας 250 της ATP) από τον Νόβακ Τζόκοβιτς.

Φτάνουμε, λοιπόν, στο μεγάλο ερωτηματικό της φετινής σεζόν, τον Σέρβο μαχητή, ο οποίος πριν από 6 μήνες περίπου έγινε πατέρας για πρώτη φορά στη ζωή του, αντικρίζοντας την καθημερινότητά του και τις προτεραιότητες του να αλλάζουν σε μεγάλο βαθμό, όπως έχει ομολογήσει και ο ίδιος: “Το τένις ήταν η νούμερο 1 προτεραιότητά μου πριν γεννηθεί ο Στέφαν. Τώρα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Έχω ένα γιο, μία σύζυγο, μία οικογένεια και νιώθω ευγνώμων που έχω ευλογηθεί να είμαι πατέρας. Βρίσκομαι σε μία φάση που προσπαθώ να είμαι ο καλύτερος άντρας, πατέρας και τενίστας. Είναι απαιτητικό αλλά όχι αδύνατο. Ο καθένας προσπαθεί να αποτελεί την καλύτερη έκδοση του εαυτού του. Αυτό ισχύει και με μένα. Την ίδια στιγμή δε μπορώ να ανταποκρίνομαι στο 100% σε κάθε ρόλο κάθε μέρα παρόλο που δίνω τον καλύτερο μου εαυτό. Δε μπορώ να δώσω όσα περιμένουν κάποιοι από μένα. Πάντα όμως είμαι έτοιμος να δώσω όσα περιμένω από τον εαυτό μου”.

Αυτή η νέα πραγματικότητα σε συνδυασμό με την κατάκτηση του περσινού Rolland Garros από τον 29χρονο τενίστα φαίνεται ότι έχουν συντελέσει στην απώλεια του κινήτρου, του πιο ζωτικού στοιχείου που πρέπει να διαθέτει ένας αθλητής που επιθυμεί να βρίσκεται συνεχώς στην ελίτ του του αθλήματος. Συγκεκριμένα, το 2016 ο Νόλε ολοκλήρωσε το Carreer Grand Slam, πανηγυρίζοντας κόντρα στον Άντι Μάρει το τελευταίο Major που έλειπε από την τροπαιοθήκη του, το Γάλλικο Όπεν. Έκτοτε, όμως, φαίνεται ότι έχει χαθεί η πνευματική του προσήλωση και ότι έχει αδειάσει ψυχολογικά, καθώς έχει κατακτήσει μόλις δύο τίτλους (Τορόντο, Ντόχα).

Έτσι, στο περσινό Rolland Garros ολοκληρώθηκε ουσιαστικά μία πενταετής αυτοκρατορία του Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος όχι μόνο κατέκτησε τα 11 από τα 12 Grand Slam του και παρέμεινε για 223 εβδομάδες στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης (πέμπτο καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία της ΑΤP) αλλά ανέλαβε την πρωτοκαθεδρία από τους Ράφαελ Ναδάλ και Ρότζερ Φέντερερ με εμφατικό τρόπο, μοιάζοντας ανίκητος ανεξαρτήτου επιφάνειας.

Με αυτόν τον τρόπο φτάνουμε στο 2017, το οποίο έχει εκκινήσει με εφιαλτικό τρόπο για τον Σέρβο τενίστα, ο οποίος εκτός από τον τίτλο στην Ντόχα έχει ηττηθεί στα πρόωρα στάδια του Australian Open, του Acapulco και του Indian Wells χάνοντας με κάτω τα χέρια από τον άσημο Ντένις Ιστομίν και δις από τον ταλαντούχο μέν, ανώριμο δε, Νικ Κύργιο αντίστοιχα. Γι΄αυτό το λόγο δεν είναι λίγοι εκείνοι που του ασκούν κριτική θεωρώντας ότι έχει χάσει το ενδιαφέρον του για το τένις, με συνέπεια προβαίνοντας σε απαξιωτικά σχόλια, να προεξοφλούν την αρχή του τέλους του 29χρονου τενίστα.

Ωστόσο, για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι ο κόσμος δε γίνεται πιο σοφός από τα μαθήματα της ιστορίας και γίνεται μνησίκακος λόγω του φανατισμού και της ταύτισης του με τους κορυφαίους υπόλοιπους τενίστες, οι οποίοι έχουν φύγει πολλές φορές με σκυμμένο το κεφάλι από τα κορτ ηττημένοι από την ρακέτα του Νόβακ Τζόκοβιτς.

Πρόκειται δηλαδή, για αφέλεια, η σκέψη και μόνο ότι ένα πρωταθλητής γαλουχημένος με τη στόφα του νικητή που διαθέτει άπλετο το πνεύμα του ανταγωνισμού, όπως ο Νόλε, υπάρχει περίπτωση να πέσει κάτω με την πρώτη δυσκολία και να μην σηκωθεί ξανά. Εξάλλου, τα κλασσικότερα και πιο πρόσφατα παραδείγματα των Ράφαελ Ναδάλ και Ρότζερ Φέντερερ μας δίνουν την απάντηση στο ερώτημα της δυνατότητας της επιστροφής του Σέρβου τενίστα στη διεκδίκηση των μεγάλων τίτλων. Τόσο ο Ισπανός ταυρομάχος το 2013 όσο και ο Ελβετός μαέστρος το 2009 και το 2017 έχουν διαψεύσει τους δημοσιογράφους ή ακόμα και βετεράνους του αθλήματος που θέλησαν να τους ξεγράψουν, με τις μνήμες να είναι φρεσκότατες από την ονειρική και πέρα από κάθε φαντασίωση επιστροφή του Ρότζερ Φέντερερ στην ενεργό δράση μετά από απουσία τραυματισμού για έξι μήνες.

Είναι τέτοιο το μέταλλο του νικητή αυτών των αθλητών και τέτοια η θέληση να ξεπεράσουν ξανά και ξανά τα όρια τους που είναι τουλάχιστον άστοχο να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε λογικά τις πιθανότητες επιστροφής τους στην κορυφή του κόσμου. Αποτελούν μία κατηγορία μόνοι τους, όπως και ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος θεωρείται ο παίκτης με την μεγαλύτερη πνευματική δύναμη στην ιστορία του παιχνιδιού, που μέχρι πριν λίγους μήνες έμπαινε στο κορτ και γνώριζε ο αντίπαλός του ότι θα έπρεπε στο τέλος της αναμέτρησης να κατευθυνθεί προς τη συνέντευξη τύπου για να αιτιολογήσει την ήττα του.

Συμπερασματικά, θεωρώ ότι ο Νόλε θα χρειαστεί ακόμα ένα αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα προκειμένου να αναθεωρήσει τις προτεραιότητές του έτσι ώστε να επιστρέψει στο δρόμο των νικών και σταδιακά να αποκτήσει την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση που τον έκανε να μοιάζει ανίκητο για μία πενταετία (2011-2016). Εξάλλου, χάρη στην πλαστικότητα του και στην εξαιρετική φυσική και σωματική του κατάσταση, διαθέτει όλα τα αγωνιστικά προσόντα για να επιστρέψει στην ελίτ του αθλήματος. Αρκεί, λοιπόν, να κάνει μία επανεκκίνηση στο μυαλό του για να δουλέψουν ξανά οι μηχανές στο κόκκινο.