O άνθρωπος που δημιούργησε το “μοντέρνο κατενάτσιο”.

Ο Τραπατόνι, είναι ένας από τους μόλις τέσσερις προπονητές, που κατάφεραν να κερδίσουν τίτλους σε τέσσερις διαφορετικές χώρες ( οι υπόλοιποι είναι ο Έρνστ Χάπελ, ο Ζοζέ Μουρίνιο και ο Τόμισλαβ Ίβιτς). Παράλληλα, μαζί με τον Ούντο Λάτεκ, είναι οι μοναδικοί προπονητές, που έχουν κερδίσει και τις τρεις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, το Κύπελλο Πρωταθλητριών (σημερινό Champions League), το Κύπελλο Κυπελλούχων (που δεν υφίσταται πλέον) και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (το σημερινό Europa League).

Παίκτης

O Tραπατόνι, ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στα τμήματα υποδομής της Μίλαν, το 1953. Έμεινε εκεί ως το 1959, οπότε και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Στη Μίλαν έπαιξε ως το 1971, και στη συνέχεια πήγε για ένα χρόνο στη Βαρέζε, όπου και έκλεισε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής.

Ως παίκτης της Μίλαν, κέρδισε δύο πρωταθλήματα Ιταλίας (1961-62 και 1967-68), ένα κύπελλο Ιταλίας (1967), ένα κύπελλο Κυπελλούχων (1968), και έφτασε στο απόγειο της δόξας του, κατακτώντας δυο φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, την πρώτη το 1963 με νίκη στον τελικό επί της Μπενφίκα του Εουσέμπιο με 2-1, και τη δέυτερη το 1969, κερδίζοντας στο “Σαντιάγκο Μπερναμπέου” τον Άγιαξ του Κρόιφ και των λοιπών αστέρων με 4-1. Και στους δύο αυτούς τελικούς, ο Τραπατόνι ήταν βασικός, αγωνιζόμενος στη θέση του αμυντικού μέσου.

Όμως, το σημαντικότερο γι’αυτόν, δεν ήταν η συμμετοχή του. Η Μίλαν είχε στον πάγκο της εκείνη την εποχή, έναν μεγάλο προπονητή, τον Νερέο Ρόκκο. Και ο Τραπατόνι, ήταν ο πιο καλός μαθητής του. Τόσο καλός, που στο τέλος ξεπέρασε το δάσκαλο.

Το ξεκίνημα στους πάγκους

Στην ομάδα που μεγαλούργησε ως παίκτης, ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα, στα τμήματα υποδομής. Δεν άργησε όμως ν’αναλάβει την πρώτη ομάδα. Το πρώτο του ματς, ήταν ο ημιτελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων με τη Γκλάντμπαχ του Χέννες Βαισβάιλερ. Νίκη για τους Ιταλούς με 2-0. Το 1-0 με το οποίο κέρδισαν οι Γερμανοί στη ρεβάνς, δεν ήταν αρκετό, κι’έτσι η Μίλαν, προκρίθηκε στον τελικό. Εκεί όμως, γνώρισε την ήττα με 2-0 από το Μαγδεμβούργο. Σε συνδυασμό και με την έβδομη θέση στο πρωτάθλημα, είδε την πόρτα της εξόδου.

Γιουβέντους

Αυτή η απόλυση, δεν σήμαινε τίποτα για τους ανθρώπους της Γιουβέντους, που είδαν στο πρόσωπο του Τραπατόνι, τον άνθρωπο που θα έκανε μεγάλη την ομάδα τους. Έτσι, τον Ιούλιο του 1976, του έδωσαν το χρίσμα. Και δεν έπεσαν έξω.Έξι πρωταθλήματα Ιταλίας (1977, 1978, 1981, 1982, 1984, 1986), δυό Κύπελλα Ιταλίας (1979, 1983), ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης στον αλήστου μνήμης τελικό του Χέυζελ, κόντρα στη Λίβερπουλ, ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης το 1984, και ένα Κυπελλούχων το 1977.

Ίντερ

Το καλοκαίρι του 1986, αποχώρησε από τη Γιουβέντους, και ανέλαβε την Ίντερ. Η ομάδα του Μιλάνου, ήταν και τότε τόσο… απρόβλεπτη όσο σήμερα, αλλά κατάφερε να τη συμμαζέψει και να την οδηγήσει στο πρωτάθλημα του 1989. Με το Γερμανικό δίδυμο Ματέους και Μπρέμε, τον Ραμόν Ντίαζ και τον Άλντο Σερένα να κάνουν καλό ντουέτο στην επίθεση, τον Βάλτερ Τζένγκα στο τέρμα, τους Μπεργκομι, Φέρι στην άμυνα, και διάφορα εργαλεία όπως οι Μπέρτι, Μπιάνκι, Μαντορλίνι, Ματεόλι, έδωσε μάχη μέχρι το τέλος, με τη Νάπολι του Μαραντόνα, του Καρέκα του Αλεμάο κλπ.

Η επόμενη επιτυχία του με την Ίντερ, ήταν το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1991. Στον τελικό αντιμετώπισε τη Ρόμα. Τα γκολ των Ματέους και Μπέρτι έκαναν το τελικό 2-0, που δεν κατάφεραν ν’ανατρέψουν οι Ρωμαίοι στη ρεβάνς (0-1, Ριτσιτέλι).

Το καλοκαίρι του 1991, επέστρεψε στη Γιουβέντους, για να κερδίσει το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1993, κερδίζοντας σε διπλούς τελικούς τη Ντόρτμουντ, με συνολικό σκορ 6-1 ( 1-3 στο Βεστφάλεν, 3-0 στο Τορίνο).

Μπάγερν

Το καλοκαίρι του 1994, ο Τραπατόνι ανέλαβε τη Μπάγερν Μονάχου. Όμως, η κατάσταση που επικρατούσε κυρίως στα αποδυτήρια των Βαυαρών, δεν τον άφησε να κάνει σωστά τη δουλειά του, και αποχώρησε στο τέλος της σαιζόν. Όχι για πολύ όμως. Το καλοκαίρι του 1995 ανέλαβε την Κάλιαρι. Όμως, λίγους μήνες μετά, έπειτα από σερί άσχημων αποτελεσμάτων, το Φλεβάρη του ’96, απολύθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του!

Έτσι, το καλοκαίρι του 1996, επιστρέφει στη Μπάγερν. Κέρδισε τον τίτλο στη Μπουντεσλίγκα το 1997, το Λιγκ Καπ εκείνης της χρονιάς, και το Κύπελλο Γερμανίας το 1998, πριν αντικατασταθεί από τον Ότμαρ Χίτσφελντ. Στην ιστορία θα μείνουν οι καυγάδες του με κάποιους παίκτες της Μπάγερν, ιδίως με τους Μάριο Μπάσλερ και Μεχμέτ Σολ, που τους είχε χαρακτηρίσει δημόσια “αδύναμους σαν άδεια μπουκάλια”.

Φιορεντίνα

Την πρώτη χρονιά του στην ομάδα της Φλωρεντίας, την οδήγησε στις κορυφαίες θέσεις του Καμπιονάτο, και στη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ, έχοντας ως μπροστάρη το υπερόπλο που ακούει στο όνομα Γκαμπριέλ Μπατιστούτα. Όμως, η Φιορεντίνα δεν άντεξε… δυο καρπούζια σε μια μασχάλη, και την επόμενη χρονιά έχει να θυμάται κάποιες λαμπερές Ευρωπαϊκές βραδιές (1-0 την Άρσεναλ στο «Γουέμπλει», 2-0 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Αρτέμιο Φράνκι») γιατί στο πρωτάθλημα τερμάτισε 7η.

Εθνική Ιταλίας

Τον Ιούλιο του 2000, ο Τραπατόνι αναλαμβάνει την Εθνική ομάδα της Ιταλίας, και την οδηγεί αήττητη στο Μουντιάλ της Κορέας-Ιαπωνίας. Εκεί, αφού πέρασε από τον όμιλο, έφτασε στους «16», όπου αποκλείστηκε απ’την Κορέα, με τον Τραπατόνι να διαμαρτύρεται έντονα για τα σφυρίγματα του Μορένο απ’το Εκουαδόρ, και κατηγόρησε τη FIFA «ότι σπρώχνει τη διοργανώτρια να προχωρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο». Το επόμενο ματς της Κορέας με την Ισπανία, πάλι με περίεργα σφυρίγματα, δικαίωσε τον “Τραπ”…

Όσο εύκολα προκρίθηκε στο Μουντιάλ του 2002, άλλο τόσο εύκολα προκρίθηκε και στο Euro 2004. Στον όμιλο, ήρθε ισόπαλη με τη Δανία (0-0) και τη Σουηδία (1-1) και κέρδισε με 2-1 τη Βουλγαρία. Αλλά παρότι αήττητη η Ιταλία έμεινε έξω λόγω διαφοράς τερμάτων, μετά από ένα… “περίεργο” 2-2 μεταξύ των Σκανδιναβών. Ο Λέναρντ Γιόχανσον είχε δηλώσει ότι αν αυτό το ματς λήξει ισόπαλο, θα γίνουν έρευνες. Το 2012, σε δηλώσεις του ο Τραπατόνι, είπε ότι ακόμα περιμένει αυτές τις έρευνες…

Μπενφίκα και επιστροφή στη Μπουντεσλίγκα

Ο Τραπατόνι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μπενφίκα, οδηγώντας τους Λουζιτανούς στον τίτλο μετά από 11 χρόνια, αλλά στον τελικό κυπέλλου, η Σετούμπαλ του στέρησε τη χαρά του νταμπλ. Τον Ιούνιο του 2005, επιστρέφει στη Μπουντεσλίγκα και αναλαμβάνει τη Στουτγκάρδη. Το’χε η μοίρα του όμως, στη Γερμανία να έχει κόντρες και εντάσεις στα αποδυτήρια. Οι Δανοί Γκρόνκιαερ και Νταλ Τόμασον του τα “χώνουν” δημόσια, ο Τραπατόνι τους πετάει στον πάγκο, αλλά η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Οπότε σε επτά μήνες, αντικαθίσταται από τον Άρμιν Φε.

Σάλτσμπουργκ και Εθνική Ιρλανδίας

Τον Μάιο του 2006, πηγαίνει στην Αυστρία, και αναλαμβάνει τη Red Bull Σάλτσμπουργκ. Έχοντας ρόλο και τεχνικού διευθυντή, και με συνεργάτη τον Λόταρ Ματέους (που τον είχε παίκτη στη Μπάγερν) κερδίζει τον τίτλο τη σαιζόν 2006-07.

Το καλοκαίρι του 2008, ο Τραπατόνι αναλαμβάνει την Εθνική ομάδα της Ιρλανδίας. Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, την οδήγησε αήττητη, και κατάφερε να κερδίσει θέση στα πλέι-οφ. Αλλά, το εμπόδιο της Γαλλίας, ήταν απροσπέλαστο. Στο Euro του 2012, έμεινε έξω από τη φάση των ομίλων, πίσω από τις φιναλίστ Ιταλία και Ισπανία. Το Σεπτέμβρη του 2013, μετά από μια ήττα από την Αυστρία, η οποία έσβησε τις ελπίδες για πρόκριση στο Μουντιάλ του 2014, Ιρλανδία και Τραπατόνι, έλυσαν τη συνεργασία τους.

Εκτός από τις προπονητικές του ικανότητες, ο Τραπατόνι έγινε γνωστός για τις εκρηκτικές συνεντεύξεις Τύπου που έδινε, και την κριτική που κάνει κατά καιρούς σε συναδέλφους του. Το 2014 ήταν πολύ κοντά στο να κάτσει στον πάγκο της εθνικής μας ομάδας, με τον Κλαούντιο Ρανιέρι τελικά να τον “τρώει” στη γωνία…